Η σχέση των Ελλήνων οπαδών με τους Rage είναι γνωστή και κρατάει πολλές δεκαετίες. Έτσι ήταν απολύτως φυσιολογικό να περάσουν και πάλι από τα μέρη μας με αφορμή την 40η επέτειο της μπάντας. Μαζί τους οι Achelous και οι Emerald Sun.
Φτάσαμε στο χώρο την ώρα που άνοιγαν οι πόρτες όπου μας περίμενε μία ευχάριστη έκπληξη με αρκετό κόσμο ήδη να έχει μαζευτεί από νωρίς. Ελάχιστα λεπτά αναμονή και οι Αθηναίοι Achelous ανεβαίνουν στην σκηνή του Eightball.
Αν και η μπάντα ήδη μετράει 13 χρόνια πορείας με 3 ολοκληρωμένες δουλειές – η μία μάλιστα, με τίτλο “Tower Of High Sorcery” κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάρτιο – ομολογώ πως δεν έτυχε να ακούσω ποτέ, ή δε θυμάμαι να έχω ακούσει ποτέ κάποιο κομμάτι της. Αυτό όμως αλλάζει σίγουρα μετά την εμφάνιση τους στη Θεσσαλονίκη. Στα 45 λεπτά που είχαν διαθέσιμα έδειξαν με τον καλύτερο τρόπο πόσο καλή και δεμένη μπάντα είναι και πόσο καλά κομμάτια έχει γράψει. Με επικά / ιστορικά και φανταστικά στοιχεία στην θεματολογία τους αλλά και με μία εμφάνιση γεμάτη ενέργεια αλλά και άνεση στο σανίδι, κατάφεραν στην πρώτη τους επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη να ξεσηκώσουν το κοινό και σίγουρα να αποκτήσουν νέους οπαδούς όπως ο υποφαινόμενος.
Το μόνο που θα έκανε την καθ’ όλα τέλεια εμφάνιση τους ακόμα καλύτερη, θα ήταν να βρίσκεται στο stage και ο Harry “The Tyrant” Conklin για να συμμετάσχει στο κομμάτι “Into The Shadows” όπως και στη studio εκτέλεση.
Setlist: Dragon Wings / Macedon / Northern Winds / The Oath / Blood / Savage King / Into The Shadows / Flames Of War
Τη σκυτάλη πήραν οι Θεσσαλονικείς Emerald Sun, με πολλά χιλιόμετρα πορεία στην σκηνή και με εμφανίσεις μαζί με μερικές από τις μεγαλύτερες μπάντες που έχουν παίξει στη συμπρωτεύουσα. Για τα επόμενα 50 λεπτά απέδωσαν το υλικό τους αρτιότατα και με πολύ ενέργεια. Ακόμα και όταν υπήρξαν κάποια μικρά θεματάκια με τον ήχο – που ευτυχώς δεν κράτησαν πάνω από μερικά λεπτά – η μπάντα τα αντιμετώπισε με χιούμορ και καλή διάθεση.
Πολύ σημαντικό πράγμα να παίζεις εντός έδρας με τους φίλους σου να βρίσκονται κάτω από τη σκηνή. Όλα είναι πιο χαλαρά και ξέρεις ότι θα περάσεις καλά. Και αυτό ακριβώς έγινε με τους Emerald Sun. Κλασσικό παραδοσιακό power metal όπως ακριβώς ταίριαζε με τη βραδιά. Έκπληξη της βραδιάς η διασκευή “Johnny B.” των “The Hooters” που όπως είπε και ο τραγουδιστής της μπάντας, Στέλιος Τσακιρίδης, αν αρέσει στον κόσμο ίσως το βάλουν και στην επόμενη δισκογραφική τους δουλειά. Και αν κρίνω από τις αντιδράσεις του κοινού, μάλλον θα μπει.
Και φτάνει η ώρα για τον Peavy και την παρέα του. Το Eightball είναι πλέον γεμάτο και είμαστε όλοι έτοιμοι για μια μεγάλη (από άποψη ποιότητας, πώρωσης και επιλογής κομματιών) βραδιά.
Έναρξη με το “Cold Desires” του νέου διπλού παρακαλώ δίσκου της μπάντας, με τίτλο “Afterlifelines” για να βουτήξουμε αμέσως μετά στα κλασσικά κομμάτια της τεράστιας δισκογραφίας των Γερμανών. Ο κόσμος – ως επί το πλείστον παλιές καραβάνες της σκηνής – έγινε ένα με την μπάντα και συμμετείχε ενεργά, είτε τραγουδώντας είτε κάνοντας moshpit, ακούγοντας τον έναν ύμνο μετά τον άλλον.
Ο Peter “Peavy” Wagner είναι μια τεράστια μορφή του χώρου και ιδιαίτερα αγαπητός στο κοινό. Όπως ήταν λογικό τα περισσότερα βλέμματα ήταν πάνω του και ο ίδιος έδειχνε να το απολαμβάνει με το παραπάνω. Δίπλα του ο Jean Bormann κεντούσε στην κιθάρα με ιδιαίτερα εκφραστικό τρόπο ενώ πίσω τους ο “δικός” μας Βασίλης “Lucky” Μανιατόπουλος, έδινε τον ρυθμό με ανελέητο κοπάνημα στα τύμπανα.
Το σκηνικό παρέμεινε το ίδιο μέχρι και το τέλος της συναυλίας με κομμάτια ύμνους που κάθε οπαδός των Rage λατρεύει χωρίς όμως η μπάντα να ξεχνά και τις τελευταίες της δουλειές. Προσωρινό “κλείσιμο” – γιατί η μπάντα ποτέ δεν κατέβηκε από την σκηνή – με το “Don’t Fear The Winter” για να συνεχίσουν τελικά με το “Prayers Of Steel” των Avengers – της αρχικής δηλαδή μορφής των Rage – και να μας καληνυχτίσουν με τον απόλυτο ύμνο “Higher Than The Sky”.
Μία καληνύχτα που όμως ήρθε ίσως λίγο πιο νωρίς απ’ ότι θα θέλαμε. Ναι πάντα θέλουμε οι μπάντες να παίζουν λίγο παραπάνω – όσο και αν παίζουν – αλλά η 1 ώρα και 20 λεπτά είναι γενικά λίγος χρόνος. Ειδικά όταν κάνεις μια επετειακή περιοδεία για τα 40 σου χρόνια ως μπάντα και έχεις μια τεράστια δισκογραφία πίσω σου. Θεωρώ ότι 3-4 κομμάτια ακόμα θα έπρεπε να παιχτούν.
Όπως και να έχει όμως, εκτός από αυτή τη μικρή “παραφωνία” η συναυλία σε όλα της τα σημεία ήταν καταπληκτική.
Για το Rockoverdose,
Απόστολος “Astaldo” Πανταζόγλου
Φωτογραφίες: Κατερίνα Μήτικα
