Δεν πέρασαν καλά καλά 7 μήνες από εκείνη την επική βραδιά στο Modu τον περασμένο Μάιο, με τους Reflection, Forsaken και Achelous να μας χαρίζουν μια φοβερή εμφάνιση, και να σου που οι Reflection επέστρεψαν στον τόπο του εγκλήματος, συνοδευόμενοι αυτοί τη φορά από τους επίσης Αθηναίους Unauthorized και τους Κυπρίους R.U.S.T.X, σε μία βραδιά που υποσχόταν πολλά. Όταν έφτασα κατά τις 8 παρά στο Modu, ήδη υπήρχε αρκετός κόσμος, πράγμα που σήμαινε ότι ο κόσμος ανυπομονούσε για αυτό το live.
Πρώτοι ανέβηκαν στη σκηνή οι Unauthorized, οι οποίοι ιδρύθηκαν μόλις πέρσι, ενώ αυτοί την περίοδο δουλεύουν πάνω στο πρώτο τους EP. Όπως είναι λογικό για καινούργια μπάντα, βγήκαν ορεξάτοι, με δυνατά κομμάτια για να ξυπνήσουν τα αίματα. Βέβαια με το που ξεκίνησαν είχαν κάποια θέματα στον ήχο, τα οποία τους ακολούθησαν και μετά, αφού μία κιθάρα ακουγόταν καμιά φορά χαμηλά, ενώ και ο γενικότερος ήχος ήταν κάπως οξύς και συγκεχυμένος. Πάντως αυτό δεν τους εμπόδισε από το να μας χαρίσουν μια ωραία εμφάνιση, με τους κλασσικούς metal ρυθμούς να κατακλύζουν το Modu. Κλασσικό μέταλ που συνδυαζόταν με κάποιες πιο χαμηλές ταχύτητες, αλλά, και με πιο γρήγορα ξεσπάσματα. Το setlist τους περιλάμβανε και δικά τους κομμάτια, αλλά και διασκευές.
Μετά το τρίτο κομμάτι, ο τραγουδιστής Στέργιος Μπόλης παραχώρησε τη θέση του στην δεύτερη τραγουδίστρια τους συγκροτήματος και αδερφή του, Αγλαΐα, η οποία μπήκε φορτσάτα, με ένα δυνατό και up tempo κομμάτι, με καταιγιστικά τύμπανα, που προσέφερε ένα ωραίο headbanging. Το επόμενο κομμάτι, το "Doom Train", εκτός του ότι είχε μεγάλη ένταση, ήταν και εμπλουτισμένο με δυνατά breakdown περάσματα, κάτι που έκανε ακόμα πιο δυναμική την εμφάνιση τους. Το τραγούδι που ακολούθησε έπρεπε να το είχαμε ψιλιαστεί από το μπλουζάκι της Αγλαΐας. Το μπλουζάκι από το "The Number of the Beast" φορούσε, το "The Number of the Beast" έπαιξαν, κάτι που προσέλκυσε τον Παναγιώτη και τον Γιάννη Ξάνθου, των R.U.S.T.X, κοντά στη σκηνή, οι οποίοι φαινόταν ότι καραγούσταραν. Για το τελευταίο τραγούδι ανέβηκε και πάλι ο Στέργιος στη σκηνή, και το συγκρότημα μας αποχαιρέτησε με ένα ακόμα μπομπάτο κομμάτι, με πιο μοντέρνα προσέγγιση. Γενικά ήταν μια πολύ ωραία εμφάνιση, η οποία όμως επισκιάστηκε λίγο από τα θεματάκια που είχαν στον ήχο. Ο κόσμος πάντως διασκέδασε και τα παιδιά τα έδωσαν όλα στη σκηνή, κάτι που στην τελική είναι αυτό που έχει σημασία σε ένα λάιβ.
Σειρά είχαν τα τέσσερα αδέρφια από την Κύπρο, που το 2014 μετονομάστηκαν σε R.U.S.T.X, από R.U.S.T., όταν υπήρξαν αλλαγές στη σύνθεση και όταν προστέθηκε στο συγκρότημα η μικρότερη αδερφή, Κατερίνα. Οι Κύπριοι ανέβηκαν στη σκηνή με τέτοιο πάθος και τρέλα, που πιστεύω πως κανείς δεν περίμενε. Καταρχάς ήταν και η μουσική που βοηθούσε, καθώς οι up tempo ρυθμοί του metal, μαζί με την τρελαμένη Rock και Rock ‘n’ Roll διάθεση, ήταν αρκετά από μόνα τους να ξεσηκώσουν το οποιοδήποτε κοινό. Όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν και η παρουσία του συγκροτήματος, μιας και οι R.U.S.T.X δεν σταμάταγαν να πηγαίνουν πάνω κάτω, να χτυπιούνται, να τραγουδάνε, να χορεύουν και γενικά να κάνουν τα πάντα, ώστε να περάσουν αυτή τους την διάθεση και στο κοινό. Ειδικά ο Παναγιώτης ο τραγουδιστής και κιθαρίστας δεν έβαζε κώλο κάτω και έτρεχε δεξιά και αριστερά στη σκηνή. Μέχρι και κάτω στο κοινό κατέβηκε και σόλαρε την ώρα που περπατούσε ανάμεσά του. Και η Κατερίνα έκανε πολλή καλή δουλειά και στα φωνητικά, αλλά και στα πλήκτρα, με τα οποία έδινε μια πολλή ωραία 70s αισθητική στη μουσική, ενώ εξαιρετικοί ήταν επίσης και ο Γιώργος ο μπασίστας και ο Γιάννης ο ντράμερ, που πέρα από το εκρηκτικό τους παίξιμο βοηθούσαν και στα φωνητικά, πολλές φορές λειτουργώντας και ως τρίτος τραγουδιστής. Φυσικά με μια τέτοια εμφάνιση το κοινό δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχο και ακίνητο, αλλά χόρευε και αυτό, κουνιόταν, χτύπαγε τα χέρια και επευφημούσε συνεχώς τους Κύπριους.
Προς τη μέση της εμφάνισής τους, έπαιξαν και το “Girls Got Rhythm” των AC/DC, αποτείνοντας με αυτό τον τρόπο φόρο τιμής στον Malcom Young που πέθανε πριν λίγες μέρες. Όπως μας πληροφόρησε ο τραγουδιστής, ήταν κάτι που το αποφάσισαν τελευταία στιγμή και που το πρόβαραν στο Modu. Στη συνέχεια έπαιξαν ένα κομμάτι αφιερωμένο στον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, ένα παιδί που απαγχονίστηκε στην Κύπρο την εποχή που ήταν οι Άγγλοι εκεί, καθώς πολέμησε ενάντια στην κυριαρχία των Άγγλων στη Κύπρο. Όσο πέρναγε η ώρα όχι μόνο δεν έπεφταν οι ρυθμοί, αλλά ανέβαιναν, με το metal να γίνεται όλο και πιο έντονο (έχοντας πάντα βέβαια λίγο ροκ μέσα του) και με τη μουσική να είναι βαριά και γρήγορη, και με αυτόν τον τρόπο φυσικά ανέβαινε και η όρεξη του κοινού για περισσότερο χτύπημα αλλά και για χορό. Το τελευταίο κομμάτι ήταν αφιερωμένο στα πλάσματα της νύχτας που λέγονται καλικάντζαροι. Μία φοβερή σύνθεση που εκτός από τα γρήγορα σημεία, είχε και εξαιρετικά αργά και ατμοσφαιρικά περάσματα, με αργά και τσιριχτά φωνητικά, που έδιναν στη μουσική μία αίσθηση τρόμου. Και την ώρα που η Κατερίνα και ο Γιώργος τραγουδούσαν αυτά τα αργά περάσματα, ο Παναγιώτης έφυγε από τη σκηνή και πήγε στο μπαρ, για να ανέβει στις πλάτες κάποιου και να περιφέρονται ανάμεσα στο πλήθος, με τον Παναγιώτη να παίζει με την κιθάρα και να σολάρει.
Η εμφάνιση των R.U.S.T.X ήταν πραγματικά εξαιρετική, ανεβαστική, συμπαγής και γεμάτη ενέργεια που θα μείνει αξιομνημόνευτη για πολλούς από εμάς που ήμασταν στο Modu.
Setlist:
- Too Late (Intro)
- Fire at Will
- Treason
- Magic Maker
- Destiny Riders
- Journey Arrives
- Brothers and Sisters
- Too Late
- Frontier Heroes
- Evagoras
- Kalikatzaroi
Δεν χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ μέχρι να ανέβουν στη σκηνή οι Reflection που αποτελούσαν το επικό κομμάτι της βραδιάς. Ο κόσμος περιμένοντας προφανώς με ανυπομονησία την μπάντα, είχε γεμίσει το χώρο μπροστά στη σκηνή, κάτι που δεν είχε γίνει μέχρι εκείνη τη στιγμή, και οι Reflection δεν απογοήτευσαν κανέναν. Βγήκαν δυναμικά, με τους επικούς τους ρυθμούς να αναδύονται από τη σκηνή και να γεμίζουν το χώρα, ενώ κόσμος δεν σταματούσε να χτυπιέται και να τραγουδάει μαζί τους. Το σετλιστ τους περιλάμβανε και πιο πρόσφατα κομμάτια, κυρίως από το “Bleed Babylon Bleed”, αλλά και πιο παλιά, προς τέρψη των οπαδών.
Ο Γιώργος Θωμαϊδής, με την εξαιρετική φωνή τους, είχε αρκετά κέφια και όχι μόνο παρότρυνε τον κόσμο να σηκώσει τα χέρια του, να φωνάξει και να τραγουδήσει, αλλά και έδινε το μικρόφωνο σε άτομα κάτω από τη σκηνή για να τραγουδήσουν και αυτά. Μάλιστα σχολίασε ότι η συμμετοχή του κοινού ήταν απίστευτη σε σημείο που τον ξεκούραζαν. Σε κάποια φάση δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα με την κιθάρα, που σταμάτησε να ακούγεται. Έπεσαν έτσι όλοι να λύσουν το πρόβλημα, συμπεριλαμβανομένου και του Παναγιώτη των R.U.S.T.X, και για μισό λεπτό το τραγούδι συνεχίστηκε με μπάσο και τύμπανα. Ο κόσμος όχι μόνο δεν χαλάστηκε, αλλά χειροκρότησε ζεστά όταν λύθηκε το πρόβλημα. Η συναυλία συνεχίστηκε με τις απίστευτες μελωδίες του "Forbidden Seed" να απλώνονται κυρίαρχα από πάνω μας και με τον Γιώργο να δίνει ρέστα με την φοβερή φωνή του.
Η ατμόσφαιρα γενικά ήταν πολύ ωραία και ήταν πάλι λες και οι Reflection έπαιζαν μονάχα για φίλους, αφού από κάτω ο κόσμος, ανάμεσα στα τραγούδια, σχολίαζε, ζήταγε τραγούδια και έκανε πλάκα με τα μέλη της μπάντας, πειράζοντάς τους συνεχώς, ενώ ο Γιώργος δεν έχανε την ευκαιρία να απαντήσει με χιούμορ.
Το ένα φοβερό κομμάτι εναλλασσόταν με το επόμενο, με όλα τα μέλη του συγκροτήματος να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, και ειδικά ο Στάθης Παυλάντης, που δεν σταμάταγε να χαμογελάει και να ζει την κάθε στιγμή. Τα τραγούδια πηγαινοέρχονταν από το παρόν στο παρελθόν συνεχώς, κρατώντας έτσι μια ισορροπία ανάμεσα στον τελευταίο δίσκο και τις παλιότερες δουλειές τους. Μετά από ένα φοβερό setlist, η συναυλία έφτασε στο τέλος της με το "When Immortals Die", όπου, όπως και το Μάιο, έγινε χαμός, με πολλούς φίλους του συγκροτήματος να ανεβαίνουν στη σκηνή και να τραγουδάνε, μεταμορφώνοντας το live σε γιορτή. Δυστυχώς αυτό δεν περιγράφεται με λόγια. Έπρεπε να ήσασταν εκεί να το ζήσετε.
Τα λόγια είναι περιττά. Στο Modu όσοι παρευρέθηκαν έζησαν μια εκπληκτική βραδιά που θα συζητιέται για καιρό. Ένα μπράβο και στα τρία συγκροτήματα, καθώς έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και μας προσέφεραν ένα αλησμόνητο live.
Setlist:
- Glorious Victory
- Fallen Shadow
- Fire
- Iron Tower
- The Wings of Fate
- Sorceress
- Forbidden Seed
- Stormbringer
- Eyes of the Night
- Time Traveller
- Who Will Dare
- Takla Makan
- Ruller of my Own Land
- When Immortals Die
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος (κείμενο και φωτογραφίες)
Comments
