Η συνεργασία του Release Athens με το SNF Nostos, αποτελεί σίγουρα ένα φιλόδοξο undertaking, που αισίως θα έφθανε στην τρίτη ημέρα του. Tο να καλύπτεις τη συγκεκριμένη ημέρα, ίσως και να ματσάρει αυτη καθεαυτή τη φιλοδοξία του εγχειρήματος. Εμείς αποφασίσαμε να αποτινάξουμε όσο μπορούσαμε το άγχος και να παρακολουθήσουμε το event όπως ένας κανονικός concert goer, φτιάχνοντας μεν το πρόγραμμα μας, αλλά κυρίως ακολουθώντας το ένστικτο μας.
Όπερ μεθερμηνευόμενον, κάποιες μπάντες απλά δε θα προλαβαίναμε να τις δούμε, λόγω και του αυστηρού προγράμματος και δεδομένης απόστασης μεταξύ Πλατείας Νερού και Κέντρο Πολιτισμού, κάποιες θα τις παρακολουθούσαμε περισσότερο από ό,τι είχαμε στο μυαλό μας και κάποιες λιγότερο.
IN TRANCE 95
Κείμενο: Δημήτρης Σούρσος
Έχοντας κάνει λοιπόν το ανθρωπίνως δυνατόν, ξεκινήσαμε τη φεστιβαλική ημέρα με τους In Trance 95. Οι πρωτοπόροι του minimal wave θα επέστρεφαν ακόμα μία φορά στην ενεργό δράση, με τον Doric να βρίσκεται στο πλευρό του Alex Μαχαίρα αυτή τη φορά, αντί του Νίκου Βελιώτη.
Ο Μαχαίρας ντυμένος στην πιο σκοτεινή απόχρωση του μαύρου και πίσω από τα επίσης κατάμαυρα γυαλιά του, στο μυαλό του μπορεί και να πίστευε ότι βρισκόταν σε κάποιο ανήλιαγο υπόγειο και όχι στην Πλατεία Νερού με τον ήλιο απέναντι. Η απόκοσμη κίνηση της ξερακιανής του φιγούρας “ψάρωσε” πολύ κόσμο, ενώ ακόμα περισσότερο η πνιγμένη στο reverb φωνή του, που έντυνε τις σκοτεινές synth γραμμές, που χειριζόταν μαεστρικά ο “νέος” Στάθης Λεοντιάδης.
Μέχρι να τελειώσει το σύντομο set τους είχαν καταφέρει να στήσουν ένα μικρό darkwave πάρτυ για ένα κοινό, που όλο και πλήθαινε. Η ακριβώς ίδια εμφάνιση σε ένα κλαμπ τύπου Death Disco, θα είχε πάρει κεφάλια. Κάτι μου λέει ότι δε θα αργήσει.
VIAGRA BOYS
Κείμενο: Δημήτρης Σούρσος
Αρκετά βήματα στην Εσπλανάδα και δέκα λεπτά μετά, προσεγγίζουμε το Ξέφωτο του Κέντρου Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, όπου οι Viagra Boys, έχουν μόλις ξεκινήσει, με τις προσδοκίες να είναι υψηλές, μετά και την περσινή ισοπεδωτική τους εμφάνιση στον περιβάλλοντα χώρο του ΟΑΚΑ.
Το συγκρότημα με τους έξι εν δυνάμει frontmen, γαζώνει από το πρώτο δευτερόλεπτο που πάτησε τη σκηνή και ο κόσμος από κάτω είναι ψημένος φουλ για “γούστα”. Ο Sebastian Murphy είναι προφανώς αυτός που τραβάει καταρχήν τα βλέμματα, με τα full body tattoos, την κοιλιά εγκύου και το πιο παρτάλι ύφος ever. Κάθε μικρός θεούλης των Viagra Boys είχε τη στιγμή που θα έπαιζε στα ρέστα του, με αποκορύφωμα τα κασκαντεριλίκια του “παραλία” Οscar Carls στο σαξόφωνο και του βλαχοκαουμπόη Elias Jungqvist στα πλήκτρα, όπου ανεβάσμενοι στους ενισχυτές στις δύο γωνίες της σκηνής έδωσαν τα ρέστα τους στο επικό κλείσιμο με το “Research Chemicals”.
Στο ενδιάμεσο μας είχαν στείλει σε χορευτικό ντελίριο, με υπερ groovy ρυθμούς από τον απλό λιτό απέριττο Henrik Hockert και σύγχρονους post punk ύμνους, όπως τα “Punk Rock Loser”, “Ain’t Nice”, “Down In The Basement” και το απόλυτο “Sports”, με τον Sebastian Murphy να αποδεικνύει την άψογη φυσική του κατάσταση, παίρνωντας και μερικά push ups.
Μια εμφάνιση παρόμοια σε στήσιμο και ένταση με την περσινή στο ΟΑΚΑ, αλλά με το setlist σαφώς βασισμένο αυτή τη φορά στον τελευταίο τους δίσκο “Cave World”. Hands down η καλύτερη παρουσία της φεστιβαλικής ημέρας.
INTERPOL
Κείμενο: Δημήτρης Σούρσος
Παραμένουμε στο Ξέφωτο για τους headliners του SNF Nostos κομματιού, τους νεουορκέζους Ιnterpol. O ήλιος είχε αρχίσει πλέον να πέφτει για τα καλά, όταν οι πρώτες νότες του “Toni” ακούστηκαν από τα ηχεία. Στο “Obstacle 1”, που ακολούθησε ένα αυθόρμητο επιφώνημα επιδοκιμασίας απελευθερώθηκε από το κοινό, δείχνοντας ακόμα μία φορά την αδυναμία, που τρέφει το ελληνικό κοινό για το “Turn On The Bright Lights”. To “If You Really Love Nothing”, μάλλον πέρασε και δεν ακούμπησε, για να ξαναέχουμε επιδοκιμασίες σε “Narc” και “Length Of Love”, με το “Evil” να έρχεται λίγο μετά, κλείνοντας ιδανικά αυτή την άτυπη τριπλέτα από το επίσης εξαιρετικά αγαπημένο “Antics”.
Ο ήχος ακούγεται μεστός, και οι Ιnterpol έχουν καταφέρει ήδη σε αυτό το πρώτο ημίωρο να απλώσουν την ατμοσφαιρική post punk αύρα τους στο Ξέφωτο, με το στιβαρό μπάσο του Βrad Truax να είναι ο κρυμμένος μπαλαντέρ, μονίμως αναγκασμένος να ζει στη σκιά του χαρισματικού Paul Banks, ο οποίος για ακόμα ένα βράδυ ήταν απολαυστικός, χωρίς επί της ουσίας να κάνει κάτι εξεζητημένο. Και εκεί ακριβώς, που η εμφάνιση τους άρχισε να απογειώνεται, είχε φτάσει η ώρα του δρόμου της επιστροφής προς την Πλατεία Νερού, ώστε να πάρουμε τη τζούρα μας κι από τους θρυλικούς Echo & The Bunnymen.
ECHO & THE BUNNYMEN
Κείμενο: Δημήτρης Σούρσος
Το συγκρότημα από το Liverpool βρισκόταν ήδη στη σκηνή και δε δυσκολεύτηκε καθόλου να επιβάλλει τους ηχητικούς του όρους στην Πλατεία Νερού. Η μεγαλύτερη μερίδα του κοινού είχε επιλέξει να μετακινηθεί προς τη Φαληρική μεριά του φεστιβάλ, λόγω και της αναμφισβήτητης ιστορικότητας των πάλαι ποτέ new wave ηγητόρων. Με μια καλοκουρδισμένη μπάντα να τους περιβάλλει, αλλά με τον καθάριο κιθαριστικό ήχο του Will Sergeant να παραμένει σε πρώτο πλάνο, μας ταξίδεψαν στα χρυσά 80’s με κλασικές μελωδίες κομματιών όπως τα “Rescue”, “Never Stop” και το highlight του ψυχωμένου “Over The Wall”.
O Ian McCulloch μονίμως στο σκοτάδι, λιγομίλητος και με τη φωνή του ελαφρώς κουρασμένη, αλλά ποτέ “σπασμένη”, έδινε με τον καλύτερο τρόπο ζωή σε συνθέσεις, που αποτέλεσαν το soundtrack της εφηβικής ηλικίας πάμπολλων εκ των παρευρισκόμενων, με αποκορύφωμα το κλείσιμο με τα αθάνατα “The Killing Moon” και “Lips Like Sugar”. Tο αυτονόητο μπιζάρισμα τους ξαναέφερε στη σκηνή για μια αποθεωτική εκτέλεση του “The Cutter” και έτσι μας αποχαιρέτησαν, έχοντας στρώσει με τον ιδανικότερο τρόπο το κόκκινο χαλί για τη Siouxsie.
SIOUXSIE
Κείμενο: Βιβή Ζαπαντιώτου
Είχε φτάσει η στιγμή για τη "μεγάλη" κυρία της βραδιάς, την αυτοκράτειρα του σκότους Siouxsie να "βγάλει" την νυχτερινή βάρδια... Ξεκίνημα λοιπόν με το "Night Shift" να ξεσηκώνει και να προκαλεί τις επευφημίες των χιλιάδων "creatures", που περίμενε 15 τουλάχιστον χρόνια για να δει ξανά ζωντανά την iconic περσόνα της Σούζι να δίνει την δική της παράσταση.
Στο κοινό ως επί το πλείστο μπορούσες να διακρίνεις άτομα μεγάλης ηλικίας με μέσο όρο άνω των 45 ετών - με εξαιρέσεις νεαρότερες ηλικίες - που είχαν έρθει να τιμήσουν το διαχρονικό είδωλο των 70's, που έγραψε τη δική του ιστορία με τις εκκεντρικές εμφανίσεις της και την ασυμβίβαστη ταραχώδη ζωή της !
“Πέρασε πολύς καιρός για να γυρίσω, αλλά επέστρεψα!” είπε από μικροφώνου καλησπερίζοντας η 66χρονη καλλιτέχνης λίγο μετά τις 23:15 - η οποία αν εξαιρέσεις την πιο "νορμάλ" για τα δικά της δεδομένα εμφάνιση - δεν έκανε εκπτώσεις σε καμμιά από τις χαρακτηριστικές τις χορευτικές κινήσεις, το μπλαζέ βλέμμα της αλλά και τα καυστικά της σχόλια.
Συνέχεια με τα “Arabian Knights” και “Here Comes That Day” - όπου έπεσε και το πρώτο καυστικό σχόλιο προς τους πολιτικούς που ... "θα πάρουν αυτό που τους αξίζει μια μέρα!". όπως είπε χαρακτηριστικά.
Ακολούθησε το χορευτικό hit-ακι "Kiss Them For Me" με την ίδια να στέλνει τα φιλιά της προς πάσα κατεύθυνση και στη συνέχεια η διασκευή στους συμπατριώτες της The Beatles, με το "Dear Prudence".
Μια μικρή "μπηχτή" που "πήρε το αυτί" μου σχετικά με μικρο-τεχνικά προβληματάκια οδήγησαν σε αλλαγή μικροφώνου σε εκείνο το σημείο για να ακολουθήσει το "Face To Face", τραγούδι το οποίο 3 δεκαετίες μετά ακόμα σου προκαλεί την ίδια ανατριχίλα και που χόρεψαν στην ταινία Batman Returns τα alter-ego των Batman και Catwoman.
"Hear me purr, hear me growl" ... και άκρως "γατίσια" συνέχεια με το "Loveless" από το προσωπικό album της Siouxsie, "Mantaray" με τη χαρακτηριστική - εθιστική μελωδία του, για να ακολουθήσει το "Land’s End" που μας έπνιξε στα ολοζώντανα κύματα της τεράστιας οθόνης από πίσω. Το κοινό όμως ξεσηκώθηκε όπως ήταν αναμενόμενο στο “Cities in Dust”, που προκάλεσε "ηφαιστειακή έκρηξη" με το videowall να ρέει καυτή λάβα ... αναπαριστώντας το videoclip της εποχής και μεταφέροντάς μας πίσω στο μακρινό 1986!
Φόρος τιμής στους The Creatures με το καθηλωτικό "But Not Them", όπου κάθε λογής κρουστό όργανο "έδωσε πόνο" από τους εξαιρετικούς μουσικούς που συνόδευαν την Siouxsie και κατόπιν η ίδια πήρε την κιθάρα της, για να παίξει μαζί τους το "Sin in My Heart" σε μια βουτιά στις απαρχές της καριέρας της, ακολούθησε αμέσως μετά το "Christine" ή αλλιώς το "strawberry girl" με τις πολλαπλές προσωπικότητες.
Από τη setlist δε θα μπορούσαν φυσικά να λείψουν το "σουρεαλιστικό και συνάμα κυνικό" "Happy House" καθώς επίσης και το "Into a Swan", τα οποία στολίστηκαν με τις χαρακτηριστικές χορευτικές κινήσεις σε χέρια και πόδια της Σούζι - η οποία απέδειξε πως το 'χει ακόμα!
Πρώτο encore, με την μπάντα να επιστρέφει μετά από μικρή αποχώρηση από τη σκηνή αιφνιδιάζοντάς μας με το "Israel" και στα καπάκια τη διασκευή της στο "Passenger" του Iggy. Έλαμψε διά της απουσίας του ένα "Peek A Boo" αλλά αποζημιωθήκαμε με τις τελευταίες σκοτεινές κραυγές του "Spellbound" και την Σούζι να μας ευχαριστεί εγκάρδια για αυτή την φανταστική βραδιά όπως χαρακτήρισε η ίδια στον αποχαιρετισμό της!
15 χρόνια μετά την τελευταία της εμφάνιση ενώπιον του ελληνικού κοινού ... υποκλιθήκαμε ταπεινά με δέος και συγκίνηση μπροστά σε μια πραγματική underground star, η οποία αν και ποτέ δεν επιθύμησε το φως, καταφέρνει να παραμένει αυθεντική και να λάμπει μέσα απ' το σκοτάδι της ακόμη και μετά από απουσία 10 ετών από τα καλλιτεχνικά δρώμενα! Αντικειμενικά, ο χρόνος δεν πάγωσε για την "Ice Queen" - οι αντοχές δεν είναι οι ίδιες, ωστόσο η θρυλική performer στάθηκε αξιοπρεπέστατα πάνω στη σκηνή για 2 ώρες σχεδόν έχοντας στο πλευρό της 4 πραγματικά εξαίρετους μουσικούς, και όλοι μαζί καλοκουρδισμένοι και δεμένοι ως ομάδα μας παρέδωσαν ένα ποιοτικό show, συνοδεία εκπληκτικών οπτικοακουστικών εφέ που έμεινε στην ιστορία και έσβησε από την bucket list πολλών εξ' ημών, ένα ακόμη συναυλιακό απωθημένο!
Το τριήμερο της φιλόδοξης σύμπραξης του Release X SNF Nostos στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία αποδεικνύοντας πως όταν υπάρχει μεράκι και ωραίες ιδέες μπορείς να χορτάσεις μουσική και να βιώσεις αυθεντικές φεστιβαλικές εμπειρίες, που είναι πρωτόγνωρες για τα εγχώρια δρώμενα και μακάρι να γίνουν θεσμός! Και του χρόνου!
Για το RockOverdose,
Κείμενο: Δημήτρης Σούρσος (In Trance 95,Viagra Boys,Interpol,Echo & The Bunnymen) , Βιβή Ζαπαντιώτου (Siouxsie)
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καταστρόφος & Release Athens Festival
Comments
