Reunions – Αγάπη για μουσική, χρήμα, παλιές φιλίες ή όλα μαζί;

Τα reunions αποτελούν για αρκετούς οπαδούς της μουσικής μας μεγάλη ευκαιρία, οι νέοι βιώνουν αυτό που μάθαιναν μόνο μέσα από μύθους τους παρελθόντος και αρκούνταν σε δίσκους και από την άλλη οι μεγαλύτεροι μπορούν να ξαναζήσουν όμορφες στιγμές του παρελθόντος για τις οποίες λησμονούσαν και δεν μπορούν να καλυφθούν από το φρέσκο αίμα.
Το ερώτημα που τίθεται για να μην πω τα ερωτήματα, είναι ποιο είναι το όφελος για τη μπάντα του εκάστοτε reunion και ποιο το όφελος για εμάς… Πέρα από κάποιο live θα γευτούμε και νέο υλικό, στην περίπτωση που ακούσουμε και νέο υλικό θα αξίζει, θα τιμάει το όνομα και το μεγαλείο της μπάντας; Κάποιοι βλέποντας το αυτό θα πουν και τι σε νοιάζει ρε άμα το κάνουν για τα χρήματα και αν θα έχει κάποιο όφελος είτε σε σένα είτε για αυτούς, φτάνει που θα τους δούμε ζωντανά!
Το θέμα όμως είναι ότι όταν γίνεται κάποιο καθαρά για τα χρήματα δεν έχει να σου προσφέρει μία ζωντάνια, την οποία στην πραγματικότητα καλύτερα να την αναζητήσεις σε νέους μουσικούς.
Ταπεινή μου άποψη είναι κάποια μπάντα που θέλει να επιστρέψει, να έχει και στόχους για το μέλλον, έτσι ώστε να μην γίνεται τόσος ντόρος γύρω από το όνομα τους και επισκιάζουν άλλους νεότερους.

Καταρχήν θα αναφέρω κάποιες περιπτώσεις συγκροτημάτων και ζητώ συγγνώμη αν δεν αναφέρω κάποια πολύ σημαντική μπάντα, απλά αυτή τη στιγμή έχω κάποιες συγκεκριμένες στο μυαλό μου. Επίσης δεν πρόκειται να δώσω σαφές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, απλά κάποιες πιθανότητες αλήθειας, εξάλλου την πραγματική αλήθεια την ξέρουν μόνο οι ίδιοι οι μουσικοί.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν και να πάμε πίσω στο 2009 όταν ο Brian McAlpin είχε ετοιμάσει κάποια riffs, επικοινώνησε με τους Ward Evans και Norm Leggio και αποφάσισαν ότι οι θρυλικοί Psychotic Waltz έχουν ακόμα δύναμη και υλικό να προσφέρουν και ότι καλό θα ήταν να ξανακάνουν αυτό που έκαναν τότε. Το κερασάκι στην τούρτα έπεσε όταν γνωστοποιήθηκε ότι τραγουδιστής σε αυτό το reunion θα είναι ο Devon Graves και τότε οι περισσότεροι από τους οπαδούς τους έκλαιγαν από χαρά πεσμένοι στο πάτωμα, διότι πέρα αυτού του εκπληκτικού line-up εδόθησαν και οι ανακοινώσεις για νέο δίσκο καθώς επίσης και επερχόμενες συναυλίες. Λοιπόν η αλήθεια είναι ότι τότε όταν και είπαν χωρίζουμε ήταν κάπως άδοξο τέλος και πολύ έμειναν σύξυλοι από αυτήν ανακοίνωση, τώρα όμως για να είμαστε και σωστοί δεν μπορούμε να πούμε ότι το όλο σκηνικό έγινε για τα χρήματα, διότι οι Psychotic Waltz δεν πιστεύω να έβγαλαν ποτέ τους τα τρελά φράγκα που έχουν βγάλει άλλες μπάντες. Το 1990 είχαν μία χημεία μεταξύ τους και έραβαν κάτι ύμνους που ακόμα δεν έχουν ξεπεραστεί και οι τρεις προαναφερθέντες μουσικοί δήλωσαν ότι αυτή η χημεία τους έλειπε όλα αυτά τα χρόνια.
Σε άλλες μπάντες ήταν, μουσική έπαιζαν, τη δουλειά τους την έκαναν, τα προς το ζην τα είχαν, αλλά σαν το σπίτι σου δεν είναι πουθενά και να μην ξεχνάτε επίσης ότι ούτε και τώρα υπάρχει η περίπτωση η συγκεκριμένη μπάντα να βγάλει τα χρήματα που δεν έβγαλε τότε. Επομένως για αυτούς έχουμε να πούμε ότι η μουσική τους οδηγεί, οι μέχρι τώρα εμφανίσεις τους δεν αφήνουν περιθώρια για παράπονα και απομένει να δούμε κατά πόσον το νέο υλικό τους θα ανταπεξέλθει των προσδοκιών που όλοι τρέφουμε.

Ας μετακινηθούμε τώρα από το San Diego στο Seattle και σε έναν μύθο του US power metal, τους λεγεωνάριους Sanctuary, η μπάντα που σκοτώθηκε στη μάχη εναντίον του grunge. Έβγαλε δύο από τους πιο κορυφαίους δίσκους στο ιδίωμα και ενώ πολλοί θα θέλαμε μία ανάλογη συνέχεια δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο. Μέσα από τους Sanctuary δημιουργούνται οι Nevermore και μάλιστα πρέπει να σας πω ότι το πρώτο υλικό των Nevermore ήταν να αποτελέσει το υλικό για τον 3ο δίσκο των Sanctuary. Πολλά χρόνια αργότερα και αφού οι Nevermore έχουν σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα τους με τη μουσική τους, βγαίνει μία καλοκαιρινή ανακοίνωση διά στόματος Warrel ότι οι Sanctuary επανενώνονται και μάλιστα με καινούργιο δίσκο. Εκεί πολλοί χάσαμε τη μιλιά μας και βουτούσαμε στη θάλασσα με τα ρούχα από τη χαρά μας. Τι κρυβόταν όμως πίσω από αυτό το reunion; Όλοι βέβαια νομίζαμε ότι δεύτερος κιθαρίστας στη μπάντα θα είναι ο Jeff Loomis, έλα όμως που όταν άκουσα από τον ίδιο ενώπιον μου ότι δεν ξέρει τι γίνεται με τους Sanctuary γιατί δεν είναι πλέον μαζί τους, τα ερωτηματικά επισκίαζαν το κεφάλι μου και ξαφνικά μαθαίνουμε για την αποχώρηση του και από τους Nevermore. Λοιπόν, αρχικά να σας πω ότι οι Sanctuary σε καμία περίπτωση δεν διέλυσαν τους Nevermore, υπήρχαν ήδη αρκετοί τσακωμοί όπως γνωστοποιήθηκε μεταξύ των μελών και επίσης ο Jeff δεν ένιωθε πλέον άνετα. Φυσικό ήταν κατά τα συμβάντα ο Warrel να μην κάτσει να ασχολείται με τους τσακωμούς και να συγκεντρωθεί στη μουσική που έγραφε.
Συγκεντρώθηκε λοιπόν στην παλιά του μπάντα αφού οι άλλοι έκαναν τα δικά τους και μάζεψε άπαντες πέραν του 2ου κιθαρίστα, διότι ο Sean Blosl όχι μόνο δεν ενδιαφερόταν για το θέμα, αλλά ούτε καν για το μέταλ και έτσι έρχεται στη θέση αυτού ο Brad Hull των Forced Entry και έτσι συμπληρώνεται το line-up με τους Warrel Dane, Lenny Rutledge, Jim Sheppard και David Budbill. Για τα λεφτά;
Ποιος από όλους αυτούς είχε ανάγκη να επιστρέψει για να βγάλει λεφτά, εξάλλου και πριν το reunion ο κάθε ένας τους είχε τη ζωή του και τη δουλειά του και τα έβγαζαν πέρα, οι παλιές όμως φιλίες και αναμνήσεις είναι πιο δυνατές από τα λεφτά για μία επανένωση μιας παλιάς παρέας.
Έτσι για καλή μας τύχη ευτυχώς το κατάλαβαν αυτό ο Warrel με τον Lenny όταν βρίσκονταν και μιλούσαν και καταλάβαμε ότι αυτό που βιώσαμε στις 24 Σεπτέμβρη ούτε οφθαλμαπάτη ήταν, ούτε κάποιο κακόγουστο αστείο, ούτε και κάτι το ανούσιο, αλλά ένας μύθος που ξαναπήρε σάρκα και οστά και έπρεπε να κάνει το επόμενο βήμα και να συνεχίσει από εκεί ακριβώς που σταμάτησε και δεν μπόρεσε τότε να προχωρήσει. Ακόμα το γεγονός ότι ο 3ος δίσκος δεν είναι μία απλή υπόθεση, αλλά κάτι σοβαρό που θέλει το χρόνο του μπορώ να το προσδιορίσω ως κάτι πολύ σοβαρό για να κατανοηθεί ότι το reunion των Sanctuary δεν είναι ένα reunion της πλάκας.

Την ίδια άποψη έχω και για τους άλλους της αμερικάνικης παρέας, Heir Apparent, αδίκως διέλυσαν τότε, αλλά και πάλι βλέπεις οι στιγμές ήταν δύσκολες για μια ανάλογη συνέχεια και τώρα είναι και πάλι εδώ, αλλά μόνο για ζωντανές εμφανίσεις όπως αποκάλυψε σε πρόσφατη συνέντευξη του ο Terry Gorle. Καλό αυτό καθώς θα μπορέσουν να τους δουν όσοι δεν είχαν ποτέ τους την ευκαιρία, αλλά γιατί άραγε αυτή η επιστροφή έγινε τώρα; Το ότι θα παίξουν ολόκληρο τον πρώτο τους δίσκο είναι μία κίνηση την οποία επιδοκιμάζω συνέχεια και θα συμβούλευα μάλιστα αρκετές μπάντες που δεν έχουν να προσφέρουν άλλες ιδέες και επαναλαμβάνονται να ακολουθήσουν αυτήν την ιδέα, αλλά για λίγο.
Το καλύτερο όμως και στην περίπτωση των Heir Apparent θα ήταν να κυκλοφορούσε και ένας καινούργιος δίσκος, ναι μεν η απόσταση είναι μεγάλη για τα μέλη όπως δήλωσε ο Terry, αλλά ας κάνουν μια προσπάθεια τουλάχιστον αυτό το reunion να είναι ένα πραγματικό όνειρο και να μην μένουν μόνο στις ζωντανές εμφανίσεις, διότι αν περάσουν τα χρόνια και λένε ξέρετε το 2012 κάναμε σπουδαίες εμφανίσεις και τώρα απλά τις θυμόμαστε και τις συζητάμε καλύτερα να μην γινόντουσαν ποτέ και απλά να συνέχιζε να υπάρχει ο μύθος. Άλλωστε λέει ότι ο κόσμος τους θέλει πίσω για να τους δει, ο κόσμος όμως θα θέλει και κάτι καινούργιο και αυτό θα πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους.
Όπως ανέφερα και παραπάνω πρέπει να υπάρχει ένας συγκεκριμένος στόχος που θα έχει διάρκεια και μην πει κάποιος τι διάρκεια μπορεί να έχει μία μπάντα που γεννήθηκε το ’80, γιατί εδώ υπάρχουν ακόμα άλλες μπάντες που συνεχίζουν να ηχογραφούν γιατί γουστάρουν τη διαδικασία. Άραγε μήπως ο Benito κάνει την καλύτερη δουλειά με το να παραμένει άφαντος και να κάνει που τον εξυπηρετεί χωρίς να χαλιέται;

Μετακινούμαι από την Αμερική και οδεύω στο Μεγάλο Νησί, όπου και έγινε ο μεγαλύτερος ντόρος, όπου οι φήμες για το μεγάλο reunion οργίαζαν ασταμάτητα, εύχομαι μόνο στο τέλος να μην γραφτεί η φράση «πολύς ντόρος για το τίποτα»! Αφού λοιπόν μας αποχαιρετά ο κοντός Μεγάλος Μάγος για να βρει μία θέση στο ουράνιο τόξο ξεσπάνε οι ερωτήσεις δημοσιευμένες σε όλο το internet, θα ξαναβρεθούν άραγε οι τέσσερεις τους, θα ολοκληρώσουν την μπάντα όπως ακριβώς τους αρμόζει και άλλες παρόμοιες ερωτήσεις που δεν έχουν τελειωμό. Λοιπόν πριν προχωρήσω παρακάτω πρέπει να σας πω ότι ξέρω πάρα πολύ καλά ποιοι είναι οι Black Sabbath, ξέρω πάρα πολύ καλά τι έχουν δημιουργήσει και προς απορία σας δεν δημιούργησαν μόνο δίσκους, αλλά ένα ολόκληρο είδος μουσικής που φέρει το όνομα heavy metal, θα είναι οι πατέρες αυτού εις τους αιώνας των αιώνων. Πριν μερικούς μήνες λοιπόν βγαίνει μία ανακοίνωση ότι θα έχουμε reunion της μπάντας με το αρχικό line-up και δημιουργείται ένας χαμός και μετά από λίγες μέρες βγαίνει ο Iommy και λέει ότι αυτά είναι λόγια που δεν έπρεπε να βγουν παρά έξω χωρίς τη συγκατάθεση του, γιατί τίποτα δεν ήταν σίγουρο (τα ‘χουμε ακούσει αυτάαα…).
Τις τελευταίες μέρες λένε ότι στις 11/11/11 και στις 11 το πρωί θα κάνουν μία πολύ σημαντική ανακοίνωση, σαν μην ξέραμε δηλαδή τι θα έλεγαν, υπήρχε μήπως περίπτωση να ανακοίνωναν την οριστική διάλυση της μπάντας, δεν το νομίζω.
Όλοι ενθουσιαστήκαμε γιατί είμαστε σίγουροι ότι θα περάσουν και από τα μέρη μας, οι διοργανωτές ξέρουν από τέτοιες περιπτώσεις, και όλοι θα έχουμε να μιλάμε για αυτό. Αυτό το γεγονός είχε ξαναγίνει και το 2005 αλλά με τη διαφορά ότι τότε δεν μίλησαν για καινούργιο δίσκο, τότε έκαναν τις εμφανίσεις τους και μετά ξανά τα ίδια και χωρίστηκαν οι δρόμοι κάποιων.
Αν έρθουν θα μ’ αρέσει και θα επιχειρήσω να τους δω, αλλά πραγματικά αφού δεν τους πάει γιατί το κάνουν, θα δώσουν ακόμα έναν δίσκο αν τελικώς τον δώσουν και μετά… τι… Θέλω να πω ότι αν είναι να ξαναζήσουμε κάτι παρόμοιο με το γεγονός του 2005 καλύτερα να μην γίνει.
Οι Black Sabbath είτε υπάρχουν είτε όχι θα παραμείνουν στην καρδιά μας αυτοί που ήταν, αυτοί που έδωσαν πνοή σε πολλούς και πολλά στη metal μουσική, αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει. Όμως αν τελικώς καταφέρουν να βγάλουν δίσκο, μετά θα το πάνε παραπέρα, θα αντέξουν να το πάνε παραπέρα ή θα έχουμε ευτράπελα; Ξέρω ότι όσοι το διαβάστε θα με γιουχάρετε και θα με βρίσετε μονομιάς, αλλά σας συμβουλεύω πριν προβείτε σε αυτό να καθίστε και να το σκεφτείτε λίγο.
Ξέρω σε αυτές τις περιπτώσεις δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι τίποτα, αλλά ας είμαστε έτοιμοι για παν ενδεχόμενο! Θεωρώ ότι αυτό που ξεκίνησε να κάνει ο Iommy με τον Gillan και άλλους εκλεκτούς είχε πιο πολύ νόημα, προσωπική άποψη και μόνο.

Αυτά γίνονται τώρα στο παρόν, το μέλλον δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει, εκτός από το πολύ καλό νέο με τους Warlord, ακόμα μία μπάντα απωθημένο προσωπικό και πολλών άλλων. Όσοι έχουμε διαβάσει μία πρόσφατη συνέντευξη του Bill ξέρουμε γιατί δεν υπήρξε συνέχεια, δεν πρόκειται να αναφέρω τον λόγο, δεν το θεωρώ σωστό, καλύτερα να αναζητήστε τη συνέντευξη, αλλά ξέρω ότι πως ότι και αν βγει θα αξίζει, διότι ο συγκεκριμένος μουσικός και η συγκεκριμένη μπάντα ποτέ δεν κυκλοφόρησε κάτι που δεν είχε αξία, ποτέ δεν κυκλοφόρησε κάτι που κατέστρεφε το μεγαλειώδες όνομα της μπάντας.
Ο Bill πάντως μίλησε αρχικά για νέο υλικό, το οποίο θα είναι ευπρόσδεκτο και λογικά θα υπάρξουν και ζωντανές εμφανίσεις αν εκείνος θεωρήσει ότι μπορεί να το κάνει.

Ελπίζω μόνο να μην χρειαστεί να ακούσω στο μέλλον για reunion των Scorpions ή κάποιας άλλης μπάντας που ο κύκλος της έκλεισε ολοκληρωτικά.

Για κάποιους ξέρουμε ότι λατρεύουν τη μουσική και ότι θα συνεχίζουν να γράφουν ακόμα και αν χρειαστεί να συνεργαστούν με άλλους μουσικούς, του ίδιου όμως χώρου (μην πάει κανενός το μυαλό στο “Lulu”), αλλά επανασυνδέσεις δίχως νόημα και φως στο ορίζοντα σημαίνει χρήμα, αλλά όχι απαραίτητα και δόξα.

Για το RockOverdose.gr,
Γιάννης "Dr.Feelgood" Κουτσουσίμος

Comments