Η δεύτερη μέρα του Rosewood Festival είχε κάτι απόλα για το κοινό που την παρακολούθησε. Νωρίς το απόγεμα έφτασα στο Eightball Club την ώρα που το πρώτο συγκρότημα , οι Βούλγαροι John Steel μόλις είχαν ανέβει στη σκηνή. Πολύ καλό συγκρότημα με καλούς μουσικούς και ακόμα καλύτερο τραγουδιστή! Παίξαν κάτι παραπάνω από μισή ώρα και μεταξυ των άλλων ακούστηκαν και διασκευές σε Dio και Iron Maiden.! Oι John Steel ήταν ότι καλύτερο για να ξεκινήσει δυνατά η βραδιά.
Επόμενο συγκρότημα στη σκηνή, οι Αθηναίοι Junkyard 69. Είχα ακούσει τα παιδιά στο internet αλλά ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα live. Αλήτικη εμφάνιση και εξίσου αλήτικη και βρώμικη μουσική. Νέο συγκρότημα με πολλά δυνατά φόντα για το μέλλον.! Στο set τους παίξαν κυρίως τραγούδια από τη πρώτη τους δουλεία . Τα παιδιά μου δώσαν μία πολύ καλή εντύπωση και έδειξαν πως αν συνεχίσουν να ασχολούνται σοβαρά με το συγκρότημα θα μπορέσουν να ανεβάσουν ακόμα περισσότερο το επίπεδο και να πετύχουν πολλά.
Επόμενο συγκρότημα οι Danger Angel. Για αυτούς δεν έχω να πω και πολλά. Είναι χρόνια στο χώρο του μελωδικού Hard Rock ,και ότι κάνουν , το κάνουν πάντα πολύ καλά. Με πλήρη επαγγελματισμό έπαιξαν παλιά και νέα τραγούδια και επάξια κέρδισαν ένα πολύ θερμό χειροκρότημα του λιγοστού σχετικά κόσμου που ήταν μέσα στο μαγαζί. Οι Danger Angel είναι το παράδειγμα του ελληνικού συγκροτήματος, το οποίο αν βρισκόταν σε κάποια άλλη χώρα θα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο είδος τους, αλλά δυστυχώς εντός των συνόρων, όσες συνεργασίες και σοβαρή δουλειά κάνει κάποιος, συνήθως αποδίδουν πολύ λιγότερο απόσο θα έπρεπε.
Και μετά τους πολύ δυνατούς Danger Angel, σειρά πήρε ο Γιώργος Γάκης και το συγκρότημα του , που εν τέλει δεν κατάλαβα αν ήταν οι Troublemakers ή όχι . Χωρίς τον αδελφό του στα drums, αλλά με πολύ καλούς μουσικούς μαζί του ο Γιώργος Γάκης για μία ακόμα φορά έδωσε τον καλύτερό του εαυτό .Προσωπικά έχοντας δει πολλά Live του σε διαφορετικές χρονικές περιόδους , θα μπορούσα να πω με σιγουριά ότι ήταν ένα από τα καλύτερα που τον έχω δει. Ο άνθρωπος αυτός αγαπάει και γουστάρει πραγματικά αυτό που κάνει ,πράγμα που φαίνεται κάθε στιγμή επάνω στη σκηνή. Παρουσίασε πολλά νέα τραγούδια της πολύ καλής τελευταίας του δουλειάς, αλλά φυσικά δεν έλειψαν και οι διασκευές. Πολύ καλή εντύπωση μου έκανε η ιδιαίτερη και «βαρβάτη» εκτέλεση του “Have a nice day” του Bon Jovi . Φυσικά δεν έλειψε από το set διασκευή Whitesnake , όπου οι μπροστά σειρές άρχισαν να χορεύουν!.Ο άνθρωπος αυτός είναι στο χώρο πολλά χρόνια πια, αλλά συνεχίζει να είναι πραγματικός και να νιώθει αυτό που κάνει καλά στο πετσί του ! Εύγε!
Ακολούθησαν οι Ιταλοί HungryHeart. Δεν τους είχα ξαναακούσει ποτέ και δεν ήξερα τη να περιμένω. Αποδείχθηκε ότι οι Ιταλοί είναι ένα κλασικό ΑOR σχήμα, αν και σε πολλές στιγμές του Live τους βάρυναν αρκετά τις μελωδίες τους. Πολύ καλά δεύτερα φωνητικά καθ’όλη τη διάρκεια του Set τους , αλλά πολύ «αγαπησιάρηδες» και «κλαψιάριδες» σε μερικά σημεία , πράγμα που με ψιλοχάλασε, αλλά δεν θα επεκταθώ επειδή έτσι κιαλλιώς δεν είμαι ο ιδανικότερος για να κρίνω μία AOR μπάντα !! Πάντως περίπου η μία ώρα που έπαιξαν πέρασε ευχάρηστα, χωρίς να κουράσουν, και προετοίμασαν τα αυτιά του κόσμου για τους RedRum!
Τελευταία φορά που είχα δει τους Redrum live ήταν πριν αρκετά χρόνια όταν είχαν ανοίξει τη συναυλία του Glenn Hughes στη Θεσσαλονίκη. Με ένα νέο άλμπουμ να είναι στα σκαριά και εμφανώς με έναν αέρα ανανέωσης ανέβηκαν στη σκηνή του Eightball. Ο κόσμος από κάτω είχε αυξηθεί αρκετά σε σχέση με νωρίτερα αλλά και πάλι αναλογικά με τον αριθμό των συγκροτημάτων που εμφανίστηκαν όλη τη μέρα ήταν λίγος. Αφού τα φώτα έσβησαν, άρχισε να προβάλλεται ένα βίντεο από τον προτζέκτορα και να παίζει ένα Intro στα ηχεία του μαγαζιού. Οι RedRum ξεκίνησαν δυνατά με το ισοπεδωτικό Rise Up και ακολούθησαν εκτελέσεις των περισσότερων παλιών και δυνατών τραγουδιών τους όπως τα “Judgement Day”, “ Heart to Heart ” και άλλα, ενώ μας δώσαν και μία γεύση από τη νέα τους δουλειά. Ο Mike Bormann είχε πολλά κέφια και απέδειξε πως ακόμα καλά κρατεί! Η υπόλοιπη μπάντα επίσης έκανε μία πολύ καλή εμφάνιση με τα σόλο στις κιθάρες να εναλλάσονται τον πληκτρά να κάνει το καθίκον του ύπουλα αλλά δυναμικά και το rhythm section να μη χάνει νώτα. Ήταν ένα πολύ καλό Live και πιστεύω πως όλοι οι Σαλονικείς θα ήθελαν να έχουν την ευκαιρία να βλέπουν αυτό το συγκρότημα συχνότερα στις μουσικές σκηνές της πόλης.
Ο απολογισμός της δευτερης μέρας του φετινού Rosewood Festival ήταν ότι παρακολουθήσαμε πολύ καλά συγκροτήματα με νέους και παλιούς μουσικούς που έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να διασκεδάσουν τον κόσμο και να ανεβάσουν το κέφι, αλλά πολύ λίγοι έκαναν την τιμή να επισκεφτούν το Eightball αυτή τη μέρα. Φυσικά αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλά αίτια όπως το εισιτήριο των 20 ευρώ που ανεπιφύλακτα για τις μέρες μας είναι πολλά χρήματα και ότι αυτή την περίοδο πολλές συναυλίες με συγκροτήματα ίδιου βελινεκούς έπαιζαν στη πόλη. Όπως και να ‘χει όμως θα πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε πως αν θέλουμε να συνεχίσουν να λαμβάνουν χώρα τέτοιου είδους event θα πρέπει όλοι να στηρίζουμε με τον τρόπο μας. Και φυσικά οι να βοηθήσουμε όλοι με τον τρόπο μας, δηλαδή οι θεατές να μην τσιγκουνεύονται συνεχώς να δώσουν κάποια χρήματα για να στηρίξουν τις διοργανώσεις, αλλά και από την άλλη , τα μαγαζιά ,οι διοργανωτές και τα συγκροτήματα να καταλάβουν ότι και ο κόσμος σε τέτοιες περιόδους ΔΕΝ έχει να δώσει , ακόμα και να θέλει πολλές φορές, συνεπώς όλοι με τον τρόπο τους πρέπει να συνεισφέρουν για να κρατηθεί ζωντανή η ροκ σκηνή .
Για το RockOverdose.gr: Nick Wasp
Φωτογραφίες: Στέλιος Αλευρόπουλος
Comments
