Rotor, Omega Massif, Black Shape Of Nexus – Live Review

Σάββατο βράδυ και είμαστε στο Αν κλαμπ, όπου με μία μικρή καθυστέρηση θα απολαμβάναμε ακόμα ένα live.

Κατά τις δέκα και μισή λοιπόν, οι Black Shape Of Nexus κίνησαν για τη σκηνή. Είχα ένα φόβο πριν βγουν, ότι θα αναλωθούν σε drone-ισμούς στα πρότυπα του “Microbaroμe Meetings”, προς καλή μου τύχη όμως, διαψεύστηκα. Δηλαδή, όχι από την αρχή, μιας και το έμπα τους ήταν σε αυτά τα πρότυπα.

Γρήγορα αποδείχθηκε όμως, ότι ήταν απλά μια μικρή προετοιμασία, για περίπου μία ώρα αγνής σκ@τοψυχίας, στα χνάρια της πρώτης τους κυκλοφορίας. Βαριά riffs, θορυβώδης ατμόσφαιρα, ένας τόνος από εφέ, αλλά τίποτα δεν περίσσευε ή ακουγόταν παράταιρο. Την παράσταση έκλεψε λίγο περισσότερο, ο υπέρβαρος frontman τους, που χειριζόταν άψογα πετάλι,  και κολάρο (που έπιανε τους παλμούς από τις φωνητικές χορδές, εντελώς waitwat φάση). Μας παραβίασαν τις ψυχούλες και τολμώ να πω, μας άρεσε.

 

     

 

 

 

 

 

 

 

 

Μετά την επιβλητική εμφάνιση των Black Shape Of Nexus, οι Omega Massif είχαν δύσκολο έργο. Δε ξέρω αν αυτός ήταν ο λόγος που τους παρακίνησε να παίξουν τόσο δυνατά, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό εξελίχθηκε στο μεγάλο μειονέκτημα της εμφάνισης τους. Ο ήχος ήταν ενισχυμένος στα όρια της ενόχλησης, πράγμα που αφενός δεν ταίριαζε με το όλο ύφος της μπάντας, αφετέρου κούραζε μετά από λίγο. Από την άλλη δε μπορώ να αρνηθώ ότι απέδωσαν εξαιρετικά το υλικό τους, που βασίστηκε σχεδόν εξ΄ολοκλήρου στο “Karpatia” ή να ισχυριστώ ότι το feeling απουσίαζε.

 

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Με την ώρα να είχε περάσει, είχε φτάσει και η στιγμή των Rotor, και αν και ο κόσμος είχε αρχίσει να αραιώνει, το γερμανικό τρίο έδειχνε ορεξάτο, τόσο που τελικά στο τέλος δώσαν και encore για τους τελευταίους ηρωικούς. Αν και αυτοί είχαν ένα θέμα με τον ήχο, με το μπάσο να υπερκαλύπτει σε αρκετά σημεία την κιθάρα, εν τούτοις το τελικό αποτέλεσμα δεν έχανε πολύ. Δεμένο συγκρότημα, φοβερός ντραμμερ, μπασίστας ουσιαστικά σε ρόλο έτερου κιθαρίστα, γλυκός ήχος στην κιθάρα. Μία ώρα πραγματικά καλού, στρωτού rock, όπως το γουστάρουμε.

 

 

Εν κατακλείδι, μια όμορφη βραδιά που στο τέλος της, τους βρήκε όλους νικητές. Άλλους περισσότερο (Black Shape Of Nexus), άλλους λιγότερο (Omega Massif), μα πάνω από όλους το μικρό, αλλά υποψιασμένο κοινό που το ευχαριστήθηκε. Αν ήταν και ο ήχος στα στάνταρ που έπρεπε καθ'όλη τη διάρκεια, θα μιλούσαμε για live άλλου επιπέδου.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Για το Rockoverdose.gr

Δημήτρης Σούρσος

Comments