Το Rock Overdose είχε την τιμή να παρευρεθεί σε αυτό το Σαββατοκύριακο που ήταν αφιερωμένο στους αγαπητούς Rotting Christ. Ένα επετειακό και ιστορικό διήμερο, αφιερωμένο στους οπαδούς της μπάντας, αλλά και μια γιορτή ταυτόχρονα της extreme metal μουσικής! Σχεδόν οι πάντες πρέπει να πήγαν να τους δουν εκείνες τις δύο ημέρες, προκειμένου να ζήσουν αυτή τη μοναδική εμπειρία. Για την πρώτη μέρα του Σαββάτου, μας τα λέει όλα αναλυτικά ο Μιχάλης Τσολάκος σε σχετικό άρθρο του. Εδώ θα αφηγηθούμε όλα όσα διαδραματίστηκαν την επομένη, οπού είχαμε την τύχη να ακούσουμε, όπως μας είχε υποσχεθεί και ο αρχηγός της μπάντας ο Σάκης, ένα set-list βασιζόμενο στα πρώτα demos και στα τρία πρώτα άλμπουμ τους. Μια χρονική περίοδο από το 1989-1996 ,προσωπικά μιλώντας, η πιο δημιουργική και θρυλική περίοδος τους δηλαδή. «Βούτυρο στο ψωμί» για έναν σκληροπυρηνικό και παλιό οπαδό καθώς και Σατανικής «ευχής έργον» για έναν νέο!
Σε ένα «σερί» για δεύτερη βραδιά κατάμεστο Piraeus Academy, την έναρξη αυτής της γιορτής του hellenic black metal καθώς και της ευρύτερης extreme black metal σκηνής την έκαναν περίτρανα οι Cursed Blood, οι Abyssus και οι Death Courier. Λόγω κοινωνικών υποχρεώσεων κατάφερα να φτάσω στον χώρο 21:00 λίγα λεπτά πριν τους βετεράνους του old school death metal Death Courier. Στο 35λεπτο διάρκειας σετ τους δεχθήκαμε ανελέητα σφυροκοπήματα από τον ορυμαγδό του "πρωτόγονου-πρώιμου" speed death metal τους. Μπορεί να ξένισε αρκετό κόσμο η απρόσμενη απουσία των Moonspell, παρόλα αυτά ο ήχος των Death Courier ήταν καλός και η απόδοση τους ικανοποιητική. Ένα κατάλληλο «ορεκτικό», ότι έπρεπε για την περίσταση. Όσον αφορά τις προηγούμενες μπάντες, τους Cursed Bloοd του Νίκου Πράππα καθώς και τους Abyssus, από ότι έμαθα από τον κόσμο και αυτοί ήταν αρκετά καλοί με όρεξη και έπαιξαν καλό βόρβορο old school death metal.
Ολιγόλεπτο διάλειμμα για τουαλέτα και ανεφοδιασμό για περισσότερο "αγιασμό" (μπύρες!!) για να έρθει η ώρα του αναμενόμενου 1 2 3 ΠΟΥΤ@Ν@ ΟΛΑ ΑθΗΝΑ!!!!! Οι "άρχοντες" του εγχώριου black metal βγήκαν μέσω καπνών υπό τους ήχους της σκοτεινής εισαγωγής του “Feast of The Grand Whore” πάνω σε μία επιβλητική σκηνή με ένα τεράστιο πανό ως background, το εξώφυλλο του “Triarchy of the Lost Lovers”, έκπτωτους σταυρούς και ένα τεράστιο εμβληματικό “Non Serviam” χαραγμένο στη μέση, να μας θυμίζει για ποιο λόγο ήμασταν όλοι εκεί! Όχι μόνο εμείς αλλά και αυτοί οι ίδιοι. Οι θρύλοι του melodic hellenic black metal ήταν πιο δυνατοί από ποτέ και πολύ καλύτεροι φυσικά, από την προηγούμενη φορά που τους είδα ως support στους Slayer.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του σετ, οι Rotting Christ ήταν καταιγιστικοί. Είχαν διαβολεμένα απίστευτη ενέργεια και ο κόσμος κάτω φρόντιζε να τους τιμά για αυτό συχνά, είτε με ανελέητο headbanging, είτε με τεράστια moshpit. Τα σκηνικά ήταν επιβλητικά, ίσως τα καλύτερα στη μακρόχρονη καριέρα τους. Όλα τα εφέ με τους καπνούς και τον άψογο μυστικιστικό φωτισμό προκαλούσαν αίσθηση και έδεναν άψογα με το σετ, που είχε φοβερή ροή και κυλούσε "νεράκι"!
Το σετ τους άκρως απαιτητικό. Αφενός, γιατί περιλάμβανε ως κύριο «κορμό» του, το άλμπουμ “Thy Mighty Contract” και το “Passage to Arcturo”. Αφετέρου, γιατί έπρεπε να αποδοθεί πίστα αυτή η old school ατμόσφαιρα, μέσα όμως από το πρίσμα του νέου ήχου τους, που θα άφηνε ευχαριστημένο και τον τελευταίο οπαδό εκεί μέσα. Όπως και έγινε δηλαδή. Συγκλονιστικές στιγμές τα «κλαδιά» του κορμού “King Of The Stellar War” και “Archon” από το αγαπημένο album για τον γράφοντα “Triarchy Of the Lost Lovers” για άλλη μια φορά. Ευχάριστες εκπλήξεις αποτέλεσαν επίσης, τα «παρακλάδια» του κορμού “After Dark I Feel” και “Among Two Storms”, έως ότου να καταλήξουμε στις «ρίζες» του στο τέλος ως encore, με τα μεγαλειώδη “The Fifth Illusion” και “Non Serviam” από το ομότιτλο, οπού έγινε ο χαμός!!
Ίσως να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και να μας έχουν λείψει οι εποχές, που ο κόσμος ανέβαινε πάνω και γέμιζε τη σκηνή, την ώρα που η μπάντα έπαιζε το “Non Serviam” αλλά αυτό δεν παύει να σημαίνει ότι οι Rotting Christ θα σταματήσουν να ανήκουν στην καρδιά μας και να μας κάνουν να νιώθουμε δυνατοί και περήφανοι για την μουσική που αγαπάμε!
Για το Rock Overdose
Νίκος Μαθιόπουλος
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καταστρόφος (Alekos Kat.)
Comments
