....Στην εποχή που ο ρατσισμος εναντια στους αφροαμερικανους ηταν ακομα εμφανως διάχυτος και σε υψηλα επιπεδα ιδιως στον νοτο των ΗΠΑ, οι αφροαμερικανοι πολιτες ηταν παραγκωνισμενοι και κανεις σχεδόν (λευκός) δεν τους εδινε σημασία και οι μαυροι καλλιτεχνες φυσικά δεν διεφεραν απο αυτο. Οπως και ο Κυριος Chuch Berry που έμεινε στην σκια του Ελβις για ολα εκεινα τα χρόνια της μουσικης ακμής του παρότι, σε αντιθεση με τον Ελβις που ηταν ενας απλος αλλά τρανός φυσικά περφορμερ κ ηθοποιος, ο Μπέρι ηταν συνθετης, στιχουργος, κιθαριστας αλλα κ τραγουδιστης. Ηταν ο πρωτος που εβαλε τα κιθαριστικα σόλο στην μιξη με την rythm and blues μουσικης του κ πολυ απλα γέννησε την ροκ ν ρολ. Εδωσε στην ροκ μουσικη όλες τις βάσεις που μετεπειτα την εκαναν να εξελιχθεί στο επικρατεστερο κ δημοφιλεστερο μουσικο είδος στον πλανήτη, και είναι άδικο να πιστεύουν ακόμα κάποιοι ότι ο Έλβις εφήυρε το είδος.
‘’I grew up thinking art was pictures until I got into music and found I was an artist and didn't paint.’’ Chuck Berry
....Ηταν η εμφαση στα κιθαριστικα riffs ως το κυριοτερο στοιχείο στην μελωδια, οι στιχοι σε στυλ εξιστορησης και η γενικοτερη καινοτομα προσεγγιση για την εποχη μιλωντας για γυναικες, αυτοκινητα κτλ. Γενικως δηλαδη το ολο ''attitude'', στυλ και η ενεργεια που συνοδευει πλεον την εννοια ''ροκ'' οφειλονται σε εκεινον, η συνεισφορα του δεν ηταν μόνο μουσική. Αλλαξε τα δεδομενα στο πως συμπεριφερονται πανω στην στην σκηνη οι performers, οσο κ αν αυτο ειναι κατι που ολοι θα το δινανε στον Ελβις με τις χορευτικες του φιγουρες, ο τσακ μπέρι ηταν ο πρωτος που ''λυθηκε΄΄ πανω στην σκηνή παρεα με την κιθάρα του ζουσε καθε κομμάτι σαν σε πάρτι αποφοιτησης. Το φημισμένο ''duck-walk'' ειναι μια ρουτινα που δεν νομιζω οτι υπαρχει κιθαριστας ή γενικα ροκας που δεν εχει προσπαθησει να μιμηθει οταν ακουει ενα καλο riff. Το έχει υιοθετησει μεχρι σημερα και το εκανε περισσοτερο διασημο το duckwalk o Angus Young των ACDC.Δανείστηκε πολλα στοιχεία απο τους μπλουζ κιθαριστες που ηταν τα ειδωλα του οπως ο T-Bone Walker, και με διάφορα τρικ κ εφε για να μιμηθει τον ήχο τους έφτιαξε εναν ακρως χαρακτηριστικο κ φρεσκο ήχο που έπιασε την νεολαια της εποχής απο τον γιακα ξεσηκωνοντας ακομα κ τον πιο ήσυχο ακροατή, ήταν το πρωτο κιθαριστικο σόλο με ροκ ν ρολ ηχο που ειδε ο πλανητης, βεβαια τοτε οχι ακριβως πλανητης, αφροαμερικανικες μειονοτητες κυριως ειχαν την τύχη.
‘’The Beatles did a lot of Chuck Berry, the Rolling Stones did some of my stuff. That’s what it took to wake up the people in my own country. There was a time when a kid couldn’t bring that music into a father and mother’s house. ‘Don’t bring that nigger music in here.’’ Μυddy Waters
....Η μουσίκη του ευκολα μπορουμε να πουμε ότι ένωσε κουλτούρες καθως ηταν αδύνατο τετοια επιτευγματα να μεινουν μεσα στην μαυρη κουλτουρα κ κοινοτητα μονο. Διέδωσε την μαυρη μουσικη κ εξω απο τα δικα του λημέρια απο άκρη σε ακρη της αμερικης, έστρεψε το ενδιαφέρον των λευκών προς την τη ροκ ν ρολ κ αρχισαν να πηγαινουν να τον βλεπουν κυριως η ανωτερη ταξη βεβαια , που μεχρι τοτε η ροκ ηταν...σκουπιδι. Διότι αγαπητοι μου αυτο ηταν η ροκ ν ρολ, η παραγκωνισμενη μουσικη του δρόμου κ των μαυρων γειτονιών, η μουσικη που βγήκε απο τα μπλουζ τα οποια ηταν ο μελοποιημενος πόνος των αφροαμερικανων για ολα αυτα που βιωναν εκεινοι κ κυριως ειχαν περασει οι προγόνοι τους, πήραν στοιχεια απο μουσικες απ τα βαθυ της αφρικανικης ηπείρου κ με την βοηθεια του ηλεκτρισμου κ της οποιας τεχνογνωσιας μπορουσε ενας αφροαμερικάνος να αποκτησει, γεννηθηκε η τζαζ κ το μπλουζ, με κοπο, ιδρώτα και πολυ , παρα πολυ πόνο.
‘’Chuck is the granddaddy of us all. Even if you're a rock guitarist who wouldn't name him as your main influence, your main influence is probably still influenced by Chuck Berry. He is rock & roll in its pure essence.’’ Keith Richards
....Αρκετά σπουδαίος ο Ελβις αναμφισβήτητα. Έβαλε την ροκ στον χάρτη, αλλα ηταν απλα ο πρωτος λευκος που ειχε ολα εκεινα τα στοιχεια να γινει σταρ, ομορφια, χαρισματικη κινηση και το ολο κονσεπτ, είχε σιγουρα σπουδαιότερη φωνη απο τον Μπερι αλλα δεν τιθεται θεμα συγκρισης σε οτι αλλο μουσικα, ο ενας είχε γραψει 2-3 κομματια κ οχι επιτυχιες και βασισε την καριερα του σε διασκευες (μαυρων μουσικων...) και κομματια γραμμενα απο αφανης ηρωες δημιουργους, ο Μπερι τα εκανε ολα μόνος του και οπως είπε ο Ντιλαν : ''Ήταν ο Shakespeare'' της ροκ.
Εν τέλει ο Έλβις δεν έχει ανάγκη απο κανέναν τίτλο και καμία ταμπέλα που να γράφει ‘’Βασιλιάς’’, έχει διαχρονικά την κοινη αποδοχη και αγάπη ολης της ροκ κουλτούρας, οι πωλήσεις του απο δισκους και κασέτες μέχρι και cd έχουν σπάσει ρεκόρ, κάθε frontman οποιουδήποτε συγκροτήματος έχει δανιστεί κάτι απο εκείνον και οι γυναικές παθαίνουν φρενίτιδα στο άκουσμα του και στη θέαση του κλασικού χορευτικού του με τα γόνατα, τα είχε και συνεχίζει να τα έχει όλα. Ας αφήσουμε κάτι στον Chuck Berry, αυτόν τον άτυπο τίτλο του Βασιλιά της μουσικής που αγαπάμε, σαν μία ύστατη δικαίωση μια ιστορική αποδοχή και ανάγνωριση της αλήθειας για αυτό που κατάφερε σε εκεινες τις εποχές που τα αστέρια για κάθε ονειρόπολο αφροαμερικάνο ήταν απροσέγγιστα, ο Κύριος Μπέρι έστησε την σκάλα προς την δόξα και την ενθρόνιση της ροκ στη εξώσφαιρα της δημοφιλούς μουσικής...
“When I first heard Chuck Berry, I didn’t consider that he was black. I thought he was a hillbilly. Little did I know, he was a great poet, too. And there must have been some elitist power that had to get rid of all these guys, to strike down rock ‘n’ roll for what it was and what it represented – not least of all being a black-and-white thing.’’ Bob Dylan
Για το Rock Overdose,
Ali Mathloum
Comments
