Είμαστε μόνο μερικές βδομάδες μακριά από το τέλος του 2020 και το Guitar World μας αποκάλυψε τα καλύτερα κιθαριστικά σόλος, όπως ψηφιστήκαν από τους αναγνώστες του.
Πάμε, λοιπόν, στη λίστα :
Plini – I’ll Tell You Someday
« Το “Impulse Moments” είναι γεμάτο με στιγμές σαν και αυτή. Στιγμές που το μυαλό σου χάνεται στη «μαγεία» του Plini. Είναι ο Christopher Nolan της κιθάρας, ένας ταχυδακτυλουργός του ήχου που ξεδιπλώνει τα σόλος μελωδικά, σαν μάγος σε σκηνή του Vegas που σηκώνει την κουρτίνα και από πίσω είναι μια τίγρης που ψήνει ψωμί.
Όταν ωθείς την φαντασία σε τέτοια όρια, μόνο το σουρεάλ μένει για να παίξεις. Και οι δυναμικές, αλλά αυτές είναι δεδομένες στον Plini, μιας και το “I’ll Tell You Someday” μοιάζει με την παλίρροια, καθώς η μελωδική κιθάρα «χάνεται στον ορίζοντα»
Joe Satriani – Nineteen Eighty
« Το “Nineteen Eighty” προσπαθεί να ανακτήσει τον ενθουσιασμό που ένιωσες την πρώτη φορά που άκουσες Van Halen και να επαναφέρει την ανάμνηση αυτή μέσω του ήχου του. Είναι ένας φόρος τιμής και μια υπενθύμιση των ικανοτήτων του Satriani στο hard-rock. Το μόνο που μπορεί να κλέψει τη λάμψη από τον ήχο του, είναι η απαράμιλλη τεχνική του. Όπως λέει και ο ίδιος, αποτελεί κομμάτι της εποχής που το να έπαιζες κιθάρα ήταν διασκέδαση και δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτό το αίσθημα όταν παίζουμε.»
-
SteveVai– Candle Power
«Ένα τραγούδι ηχογραφημένο ως πρόκληση και ως εορτασμός των γενεθλίων του, το “Candle Power”, παντρεύει την απίστευτη τεχνική του Steve Vai με τον καθαρό και κλασσικό ήχο του single-coil και την finger style τεχνική. Η αντιπαράθεση ανάμεσα στον vintage ήχο της Fender (σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιεί μια single-coil JEM) και στην τεχνική που ονομάζει “joint shifting”, θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό.»
7.Ozzy Osbourne feat Slash – All My Life
« Μπορείτε να φανταστείτε τι θα γινόταν αν αυτή η συνεργασία συνέβαινε το ’88; Ωστόσο, τώρα τι μπορούμε να πούμε; Είναι και οι δύο άριστοι επαγγελματίες, κύριοι και αυτό το κομμάτι είναι μια ακόμα υπενθύμιση ότι ο Slash έχει την καλύτερη επιτόνηση από όλα τα «μεγαθήρια» στη σκηνή.»
-
Kiko Loureiro – Imminent Threat (feat. MartyFriedman)
« Η συνεργασία της χρονιάς από τον νυν και πρώην κιθαρίστα των Megadeth, παράγει ένα υπερσύγχρονο instrumental μέταλ κομμάτι. Ακραία progressive, το lead παίξιμο εδώ έχει ένα κινηματογραφικό μεγαλείο και μερικά από τα πιο παιχνιδιάρικα φραζαρίσματα που έχουμε δεί.»
-
JohnPetrucci– Temple of Circadia
« Κόβοντας δεσμούς με τους Dream Theater για το σόλο άλμπουμ του και συνεργαζόμενος με τον πρώην ντράμερ του συγκροτήματος, Mike Portnoy, o John Petrucci έχει υπάρξει ιδιαίτερα ενθουσιώδης το 2020. Και μάλλον το signature λάδι για τα γένια δουλεύει ιδιαίτερα καλά. Ωστόσο, έχουμε και μια άλλη θεωρία για αυτό το προϊόν. Ίσως τα συστατικά του βοηθάνε να κρατιέται το παίξιμο του Petrucci τόσο «απαλό».
-
AndyJames– Die a Devil
« Μην δοκιμάσετε το σόλο αυτό χωρίς να βάλετε ένα προστατευτικό στο «ευαίσθητο σημείο» σας και χωρίς να καταβροχθίσετε ένα δυνατό πρωινό. Το “Die a Devil” έχει τον Andy James να εναλλάσεται ανάμεσα σε γρήγορα «περάσματα» για να χτίσει ένταση και «μεγάλα» bends για να τη μειώσει με μελωδικότητα, πράγμα που σε κάνει να μην ξέρεις τι να περιμένεις.»
Joe Bonamassa – Why Does It Take So Long To Say Goodbye
« Όλοι κάνουν θέμα το πόσες κιθάρες έχει, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι αυτός ο άνθρωπος μπορέι να «βγάλει ήχο» με οτιδήποτε. Θα μπορούσες να περάσεις χορδές σε ένα ξύλο κοπής και πάλι θα μπορούσε να βγάλει blues σε Λα, που θα σε άφηναν με το στόμα ανοιχτό.
Πρόκειται για ένα blues-rock μεγαλείο. Rolls Royce ήχος, από Rolls Royce κιθαρίστα που ηχογραφεί στο πιο διάσημο στούντιο του κόσμου. »
-
Jared James Nichols – Threw Me To The Wolves
«Δεν υπάρχουν παρακάμψεις για να φτάσεις τον ήχο του. Πρέπει να δουλέψεις τα bends. Πρέπει να μάθεις να είσαι άνετος με την ένταση «τσιταρισμένη», καθώς χαμηλώνεις τον ήχο και τον τόνο από την κιθάρα. Αν παίζεις με πένα, να την κάψεις. Δεν θα χρειαστεί. Και μην προσπαθήσεις να αγγίξεις τις blues γκριμάτσες του.
Έχουμε ακούσει παίχτες να βάζουν Lego στο πενταλακί καθώς το πατάνε με γυμνό πόδι, για να πλησιάσουν την ένταση του. Δεν θα πιάσει. Χρειάζεται να αφιερώσεις χρόνο. Χρειάζεται να «βυθιστείς» στο κομμάτι. Να δουλέψεις τα bends και να κρατήσεις τη μουσικότητα. Ναι, είναι όσο δύσκολο φαίνεται.»
Firewind – Welcome to the Empire
« Ορίστε, λοίπον. Το νούμερο ένα σόλο για το 2020, από έναν άνθρωπο που η ταστιέρα του είναι τόσο καυτή όταν παίζει,που οι τεχνικοί του αναγκάζονται να έχουν κοντά έναν κουβά με άμμο για να τη σβήσουν.
Οι ικανότητες τους Gus G ,σαν παίχτης, είναι ιδιαίτερα πολυάριθμες και γίνονταν αμέσως αντιληπτές από όποιον τον είχε ακούσει με τον Ozzy. Ωστόσο, είναι με τους πιστούς power metallers Firewind, που πραγματικά λάμπει.
Τη χρονιά που απεβίωσε ο Eddie Van Halen, την πρώτη θέση ίσως να έπρεπε να πάρει ένα σόλο με two-handed tapping. Παρ’όλα αυτά, ο Gus G ακολουθεί μια πιο νεοκλασσική προσέγγιση που ενισχύει τον υπερμελωδικό ήχο των Firewind. Είναι σαν να έχει χορογραφήσει τα δάχτυλά του το Cirque du Soleil. Δεν υπάρχει κανένα δίχτυ ασφαλείας.»
Για το Rock Overdose,
Σταυρόπουλος Φώτης
Comments
