Η ώρα ήταν περασμένες 20:00 όταν έφτασα στην Αχαρνών, η αθηναϊκή βραδιά ήταν πιο «mild» από αυτές των τελευταίων δύο εβδομάδων και αν μη τι άλλο προμηνυόταν ένα άκρως ενδιαφέρον συναυλιακό βράδυ. Το «buzz» που ‘εχει δημιουργήσει στους κύκλους των fans η μπάντα την καθιστά χωρίς αμφιβολία ένα από τα πιο hyped και συζητημένα σχήματα τα τελευταία 2 χρόνια, όταν το «πακέτο» δε περιλαμβάνει και 2 γνωστά και μη εξαιρετέα ονόματα της ελληνικής metal σκηνής, τους Mahakala και τους 4Bitten, γίνεται λίαν προκλητικό.
Και ενώ ο Selim είναι αραχτός στον πάγκο και κουβεντιάζει και εγώ έχω «τσιμπήσει» το merch μου, το ρολόι δείχνει τις 8.30 μετά μεσημβρίας, οι 4Bitten εμφανίζονται, με την F. μάλιστα να βγαίνει για πρώτη και τελευταία φορά (απ’ όσο μπόρεσα να δω δηλαδή) από τα backstage για να τους τσεκάρει. Με το δυναμικό τους hard rock/metal που κοιτάει από τους Whitesnake μέχρι και τους Journey, ένα πολύ καλό ήχο να τους βοηθάει και μια μπριόζα Φώφη (φωνητικά), βγαίνουν στη σκηνή για περίπου 35-40 λεπτά για να ζεστάνει τον κόσμο εν όψει της συνέχειας. Η μπάντα βγάζει ταπεραμέντο, ενέργεια και αγνό rock feeling και παρ’ όλο που βρήκε απέναντί της το πιο μουδιασμένο και «λειψό» αριθμητικά κοινό της βραδιάς κατάφερε να κουνήσει ουκ ολίγα κεφάλια και να εισπράξει δικαίως το χειροκρότημα του club. Με έναν καινούριο δίσκο στα σκαριά, θα απασχολήσουν τους fans του γνήσιου hard rock ήχου στο μέλλον.
4Bitten Setlist:
Games You Play
Jaded
A Different Fate
Tell Me
No More Sins
Lightnin Crashing
Let It All Burn
Follow
Η ώρα είναι περίπου 21.15 και μετά από μια ολιγόλεπτη αναμονή από την εμφάνιση των 4Bitten και ενώ το club έχει αρχίσει σιγά σιγά να μαζεύει κόσμο, βγαίνουν στης σκηνή οι Αθηναίοι Mahakala. Με έναν frontman τίγκα στην ενέργεια και τον Έλληνα Kirk Windstein στην μία από τις δύο κιθάρες (έπρεπε να το πω – θεός) αποδίδουν το «βρώμικο» Down-meets-Eyehategod southern sludge n’ roll τους όπως του πρέπει. Με μαγκιά. Μου άφησαν υποσχέσεις για το μέλλον και είμαι πολύ κοντά στο να τους αποκαλέσω «αποκάλυψη της βραδιάς» αλλά τώρα θυμάμαι ποια μπάντα εμφανίστηκε μετά. Άξιοι πάντως, χωρίς αμφιβολία, πολύ δεμένος live ήχος με ορισμένα groovάτα σημεία να ξεσηκώνουν το κοινό και το σβέρκο μου και σίγουρα θα τσεκάρω τον δίσκο τους που κυκλοφορεί απ’ ότι μας πληροφόρησαν την ερχόμενη Άνοιξη. Ζητώ συγγνώμη για την απουσία του setlist τους, αλλά δεν το πρόλαβα δυστυχώς, καθώς εκείνη την ώρα έκανα load τη μπύρα μου και το σκηνικό άλλαξε γρήγορα για την άφιξη των headliners της βραδιάς.
Οι Devil’s Blood (ή οι The Devil’s Blood 😉 δεν είναι μια τυπική hard rock μπάντα . Γεγονός. Οι προσδοκίες για το πρώτο τους live επί αθηναϊκού εδάφους ήταν πολύ υψηλές. Επίσης γεγονός. Τα κεριά λοιπόν στήνονται (που όσο κιτς και να φαίνεται στον εξωτερικό και ανυποψίαστο παρατηρητή, για εμάς τους fans άτι τέτοια απλά λειτουργούν ως «τσίτωμα» της εμπειρίας και φαίνεται πως αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής τους και των live τους), ένα μυστήριο sample παίζει για περίπου ένα μισάωρο και οι Oλλανδοί βγαίνουν στη σκηνή υπό τους ήχους του intro «Unending Singularity» και μετά απ’ αυτό μας σερβίρουν δύο περίπου ώρες ατελείωτης και αδιάλειπτης ψυχεδελικής hard rock εμπειρίας. ΓΕΓΟΝΟΣ. Χωρίς αχρείαστα εμβόλιμα «μιλητά», χωρίς εκδηλώσεις χαράς (ούτε χαμόγελο στην κυριολεξία), ένα ασταμάτητο performance με σπάνιες αρετές για ένα σύγχρονο live event, μυσταγωγικό, μια διαδρομή τόσο μουσικά εξωστρεφής όσο το rock αλλά και τόσο εσωτερική ταυτόχρονα, για τους μυημένους αλλά και για τους ίδιους τους Ολλανδούς. Η μουσική των The Devil’s Blood είναι για τους μουσικόφιλους, ότι ένα μπουκάλι Cabernet Sauvignon καλής χρονιάς για τον έμπειρο γευσιγνώστη.
Και μόνο το «Christ or Cocaine» να είχαν παίξει ο λαιμός μου θα πόναγε, πόσο μάλλον όταν μας αράδιασαν ύμνους όπως τα «Fire Burning», «Rake Your Nails Across The Firmament», «The Time of No Time Evermore»,»Cruel Lover» και «Voodoo Dust» , τιμώντας όπως θα καταλάβατε όλες τους τις κυκλοφορίες από το Come, Reap EP του 2008 μέχρι και το πρόσφατο μεγαλείο του The Thousandfold Epicentre, η μπάντα είναι ζωντανά σαν το καλοκουρδισμένο μεταλλικό ρολόι του Devil αυτοπροσώπως. Συμπαγής ήχος, με τη μόνη μου ένσταση να είναι το κατά πόσο οι τρεις κιθάρες εξυπηρετούν τις ανάγκες ενός Live, καθώς σε σημεία έχανα τα leads, παρ’ όλο που τα ρυθμικά κομμάτια κερδίζουν σαφώς σε όγκο. Μια F. να ακούγεται στην κυριολεξία αψεγάδιαστη, η φωνή της κρυστάλλινη και η παρουσία της μαγνητικά εντυπωσιακή και στατική. Ένας Selim επιβλητικός , αποδεικνύει με την παρουσία του επί σκηνής τη σημασία που έχει γι’ αυτόν το «όχημα» αυτό, όπως το έχει αποκαλέσει, της έκφρασης του, η μουσική του «πνευματικού του τέκνου». Το «The Thousandfold Epicentre», όταν παίχτηκε, επιβεβαίωσε την υποψία μου ότι είναι το απόλυτο απόγειο της εμπειρίας της μουσικής των The Devil’s Blood, έπος αληθινό και η μεγάλη έκπληξη ήταν η εκτέλεση του «The Four Horsemen» των Aphrodite’s Child που όσοι το κατάλαβαν χαμογέλασαν σαρδόνια νομίζω.
Εν ολίγοις, καταλαβαίνετε ότι όλοι φύγαμε απόλυτα ικανοποιημένοι από το κυριακάτικο live, μόνο εγώ προσωπικά έχω ένα γελοίο για τις περιστάσεις παράπονο. Το «Feeding the Fire…» πότε θα το ακούσω Live; Την επόμενη φορά.
The Devil’s Blood Setlist:
Unending Singularity
Wings of Gloria
River of Gold
Fire Burning
The Thousandfold Epicentre
The Time of No Time
Evermore
Rake Your Nails Across the Firmament
Come, Reap
The Heavens Cry Out For the Devil’s Blood
The Four Horsemen (Aphrodite’s Child Cover)
Cruel Lover
Die the Death
Voodoo Dust
The Mdness of Serpents
Christ or Cocaine
Comments
