Αυτό που συνέβη ειδικά αυτή τη φορά με την περίπτωση των The Ocean Collective δεν έχει προηγούμενο πιστεύω. Κι αυτό γιατί η προορισμένη για το Temple συναυλία ανακοινώνει το sold out δυο μέρες πριν την ημερομηνία διεξαγωγής, με τον κόσμο να αδημονεί να βρει εισιτήριο, και τελικά αυτό που αντικρίζω μπαίνοντας στο γειτονικό Fuzz όπου μεταφέρθηκε, να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα που γνωρίζαμε. Γιατί όταν περιμένεις 400 άτομα τα οποία μέσα σε δυο μέρες γίνονται σχεδόν… 1000 (!!!), ε τότε μιλάμε για κάτι πραγματικά απρόσμενο. Συν ότι φυσικά αποδεικνύει δυο αδιαμφισβήτητες πραγματικότητες. Η μία είναι ότι ο Ελληνάρας είναι της τελευταίας στιγμής και έχει γίνει πιο φασαίος απ’όσο αντέχει να παραδεχτεί ότι είναι. Είδε ο κόσμος ότι πλάκωσαν μιλιούνια για τη συναυλία, όσοι ήταν στο ντεμί σκέφτηκαν «για να θέλει τόσος κόσμος να πάει αυτοί θα είναι όντως καλοί» και έσπευσε (δε μπορώ να διανοηθώ ότι όσοι ξέρανε τι θα πει live The Ocean το άφησαν στο κουτουρού) και τελικά το «οικογενειακό» Temple μετατράπηκε σε «πολυσυλλεκτικό» Fuzz. Χαρά εγώ που είναι και δίπλα στο σπίτι, δε λέγεται. Η άλλη πραγματικότητα είναι ότι στη μετά-καραντίνας εποχή, όλες οι συναυλίες κάνουν απίστευτα μεγάλο ταμείο με τον κόσμο να μην επιλέγει την προπώληση.
Αρκετά όμως με τα θεωρητικά διότι περνάμε στην πράξη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι πρωτευσουσιάνοι εκ Κοπεγχάγης Δανοί LLNN βγαίνουν ακριβώς στις 19:55 όπως ορίζει το άψογα κυλιόμενο πρόγραμμα και όχι απλά τραντάζουν το Fuzz συθέμελα αποτελώντας την ατραξιόν της βραδιάς, αλλά δέχονται να παίξουν πρώτοι για να βγούνε πιο μετά οι συμπατριώτες μας Playgrounded. Αυτό κατ’εμέ θα αποδειχτεί καταστροφικό, διότι πρώτον αρκετοί τους έχασαν χωρίς να υπάρχει κάποια (προ)ειδοποίηση για την αλλαγή (μάλιστα ένα ζευγάρι που ήρθε αποκλειστικά γι’αυτούς το λυπήθηκα καθώς ήταν εύλογη η απορία και στεναχώρια τους) και δεύτερον γιατί στην ουσία καταδίκασε την εμφάνιση των Playgrounded στη συνέχεια. Οι LLNN περιγράφουν το Post metal τους ως αποκαλυπτικό κι έχουν απόλυτο δίκιο, παίζουν λες και θα καταστραφεί ο κόσμος, πάλλονται μέχρι τέλους από το χτύπημα, ο τραγουδιστής τους Christian Bonnesen έχει ένα λαρύγγι που τρυπάει το αυτί και αυτά τα πνευματικά παιδιά των Breach, Isis και Cult Of Luna παραδίδουν μια μνημειώδη εμφάνιση για τα 40’ που δεν ξεπεράστηκε κατ’εμέ ούτε από τους πάντα φοβερούς και ποιοτικότατους ζωντανά headliners στη συνέχεια. Ξέρω ότι είναι πιθανό να ρίχνετε κατάρες ήδη, αλλά πρώτον θα πρέπει να συμπεριλάβετε και αυτούς –τους πολλούς- που συμφώνησαν και δεύτερον, πείτε ένα ευχαριστώ που τους είδατε γιατί έγινε κατά λάθος και θα το θυμάστε σε όλη σας τη ζωή.
Οι Playgrounded που εμφανίστηκαν μετά κατ’εμέ ήταν καταδικασμένοι εξ’αρχής σε ήττα από τα αποδυτήρια, χωρίς να είναι δική τους ευθύνη. Η όμορφη μουσική τους ήταν ιδανική να ανοίξει τη βραδιά κι όχι να σταθεί στη μέση μετά από ότι προηγήθηκε και πριν από αυτό που ακολούθησε αντίστοιχα. Είναι πραγματικά κρίμα γιατί το “The Death Of Death” που κυκλοφόρησαν φέτος είναι ένα αξιολογότατο και άκρως δουλεμένο άλμπουμ, αλλά φανταστείτε τώρα μια αναλογία σαν να βλέπετε ας πούμε κάπου στο ’93 πρώτα τους Dismember και μετά τους Entombed και στη μέση να εμφανίζονται οι Cynic για παράδειγμα. Η πιο προοδευτική τους και ήπια προσέγγιση «μουδιάζει» όσους είχαν ζεσταθεί από την εμφάνιση των LLNN και ο υπέροχος και πεντακάθαρος ήχος τους –γι’αυτό και ευχαρίστησαν στο τέλος τους συντελεστές αυτού- δεν ήταν αρκετός να κάνει τη διαφορά κατά την προσωπική μου πάντα άποψη και με πλήρη σεβασμό στα παιδιά και την αξία τους. Τι κι αν ανέβηκε μαζί τους στη σκηνή ο Loic Rossetti των The Ocean και μάλιστα πήρε τον τραγουδιστή Σταύρο από το χέρι και πήδηξαν στο κοινό, δεν άλλαξε τη γενική εικόνα. Αρτιότατοι παικτικά αλλά σε λάθος απόφαση να αλλάξουν θέση με τους LLNN ξεκάθαρα.
22:05 και τα φώτα σβήνουν, για τα επόμενα 100’ παρακαλώ –το τονίζουμε γιατί δεν ήταν στο πρόγραμμα-, οι The Ocean παραδίδουν μαθήματα του τι θα πεί «χαίρομαι τη συναυλία και το κοινό μου και το βγάζω προς τα έξω». Η ατμόσφαιρα είναι ήδη θετικότατη, το “Triassic” από το προπέρσινο πλέον “Phanerozoic II: Mesozoic | Cenozoic” ανοίγει το τελετουργικό και βρισκόμαστε ενώπιον μιας τρομερά δεμένης μπάντας, της οποίας ηγείται ξεκάθαρα το δίδυμο του αρχηγού/κιθαρίστα Robin Staps και του έξω καρδιά/ψυχασθενή Loic Rossetti. O Ελβετός τραγουδιστής που όπως αναφέραμε έδειξε από νωρίς τις διαθέσεις του όταν τραγούδησε με τους Playgrounded, ούτε λίγο ούτε πολύ, πηδάει εξ’αρχής στο κοινό και… φτάνει μέχρι να… σκαρφαλώνει στον εξώστη, τραγουδάει ανάμεσα στον κόσμο στο πάνω διάζωμα τέρμα ακομπλεξάριστος και να ζητάει από το κοινό να έρθει προς το μέρος του για να τον πιάσει, με τον τύπο να πηδάει ανάποδα από τον εξώστη σαν γνήσιος οπαδός thrash ‘80s περιόδου το λιγότερο, θα το κάνε ξανά και ξανά, παρασύροντας μέχρι και τον Staps στο τέλος να κάνει το ίδιο, χάνουν και αντικείμενα που ζητάνε από το κοινό να τους τα βρει –επιτυχώς ευτυχώς-, γενικά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρά και τέτοια!
Το σετ βασίζεται αποκλειστικά στην ύστερη περίοδο τους με τον Rossetti στα φωνητικά, καλύπτωντας το βάθος της προηγούμενης δεκαετίας της δισκογραφίας τους (2010-2020) κι αυτό κατ’εξαίρεση, καθώς το “Firmament” από το “Heliocentric” που κλείνει την εμφάνιση τους μεγαλειωδώς, ήρθε κατ’εξαίρεση εξ’αιτίας της θερμής μας υποδοχής, με τη μπάντα να μην πιστεύει τι βλέπει και να το θεωρούν ως την ελάχιστη υποχρέωση απέναντι σε ένα κοινό που όχι απλά σύρρευσε κατά εκατοντάδες και ήταν διπλάσιο της αρχικής προσέγγισης, αλλά που τραγουδούσε τους στίχους, φώναζε το όνομα τους ρυθμικά και τους έκανε να αισθανθούν σαν να είναι στο σπίτι τους. Καταπληκτική η απόδοση του ντράμερ Paul Seidel, τον οποίο θα προκρίνω –εκτός Rossetti- στο photo finish μεταξύ ίσων, ψυχάρα και στιβαρός ο μπασίστας Mattias Haggerstrand, κρυμμένος στο βάθος αλλά ουσιαστικότατος ο πληκτράς Peter Voigtmann και τρομερά χαρούμενος ο έτερος Σουηδός κιθαρίστας David Ramis Åhfeldt, o οποίος ύψωνε τις γροθιές του στο κοινό σε κάθε ευκαιρία, μην πολυπιστεύοντας κι αυτός τι βλέπει στην πρώτη του εμφάνιση με το συγκρότημα στη χώρα μας. Είναι βέβαιο ότι έχουμε γίνει άμεσα οι αγαπημένοι του καθότι οι Σουηδοί είναι εύκολοι στην κατανόηση, τους βλέπεις σοβαρούς πάντα αλλά όταν είναι χαρούμενοι, λάμπει το πρόσωπο τους όπως έκανε του David. Join the club!
Οι The Ocean μπορεί να έχουν αλλάξει αρκετά από τη μπάντα που θαυμάσαμε στα μέσα προς τέλη των ‘00s, μπορεί να μην βγάζουν δίσκους αξεπέραστης ποιότητας όπως τα “Aeolian”/”Precambrian” ή να μην έχουν την καταστροφική παρουσία των πρώτων τους εμφανίσεων το 2008 –μόνοι και καπάκι με τους At The Gates όπου πραγματικά απορούσαμε πως παίρνουν ανάσα έτσι που κοπανιόντουσαν- αλλά έχουν εξελίξει τη μουσική τους υπέροχα, έχουν κάνει φοβερά άλματα προόδου και ωριμότητας χωρίς να γίνουν ξέκωλοι και το παρόν line-up δείχνει ότι είναι πολύ αγαπημένο, πολύ όμορφες οι εικόνες που αγκαλιαζόντουσαν μεταξύ τους. Highlight φυσικά η εκτέλεση του “She Was The Universe” από το “Anthropocentric”, με καλεσμένο τον Christian των LLNN που «κάρφωσε» το κομμάτι με την αγριοφωνάρα του σε μια απόδοση που θα μείνει στην ιστορία και θα κρατήσω μεταξύ άλλων την ατάκα του Rossetti που δε σταματούσε να τραβάει το κοινό στο τέλος με μια καμερούλα… «Είστε πολύ σημαντικοί για μας, να το ξέρετε, είστε υπέροχοι, το καλύτερο μας κοινό και υποσχόμαστε ότι θα επιστρέψουμε». Αυτό μου το διαβεβαίωσε και ο Robin Staps που συνάντησα πριν τη συναυλία και θυμηθήκαμε τη βόλτα μας με το μετρό την επόμενη της συναυλίας των At The Gates…
«Υπόσχομαι ότι δε θα ξανακάνουμε άλλα 7 χρόνια να έρθουμε», ενώ το ίδιο παρατήρησα και ως δέσμευση από την πλευρά ενός εκ των διοργανωτών, άρα όσοι ξέρουμε τι θα δούμε, είμαστε ήδη εκεί εκ νέου, όσοι τους είδαν πρώτη φορά δε θα τους ξαναχάσουν ποτέ, ενώ όσοι τους χάσατε πάλι για Χ λόγους, θα έχετε ξανά την ευκαιρία σας σύντομα καλώς εχόντων των πραγμάτων. Τρομεροί οι The Ocean, αλλά νικητές ΞΕΚΑΘΑΡΑ σε αυτήν την πανέμορφη βραδιά οι LLNN, οι οποίοι δεν είναι υπερβολή να πω ότι θύμισαν The Ocean προηγούμενης 15ετίας σαν σκηνική παρουσία και δύναμη.
Υ.Γ.: Έρχεται μεγάλη ανακοίνωση από πλευράς διοργάνωσης. Stay connected!
Για το Rockoverdose,
Άγγελος Κατσούρας
Φωτογραφίες: Αλέκος Καταστρόφος (https://www.instagram.com/alexandros_kat/)
Comments
