The Walkabouts, Terri Tarantula @ Principal Live Report

Ακόμα μια βραδιά της Θεσσαλονίκης θα γέμιζε απο rock ρυθμούς και ερωτικά καλέσματα , αυτή τη φορά απο την μακρινή αλλά όχι αφιλόξενη Αμερικάνικη ήπειρο.

Συγκεκριμένα απο τις Η.Π.Α και την πολιτεία που βγάζει συνεχώς rock stars. Αναφέρομαι στο Seattle και στη μεγάλη σχολή της grunge φυσικά. Kατεύθυνση που όμως δεν πήραν οι καλλιτέχνες που ετοιμαζόμασταν να ακούσουμε αλλά επιλέγοντας μια μίξη punk,rock και folk ακουσμάτων που αντιπροσωπεύουν τις ρίζες τους και την ξεχωριστή μουσική τους πορεία.

Έτσι θα υποδεχόμασταν για ακόμα μια φορά τους αμερικανούς The Walkabouts (με ιστορία ήδη απο το 1984) στο Principal club της Θεσσαλονίκης.Σχεδόν γεμάτο ήταν το club ήδη απο τις 21:00 , με τον κόσμο να αναμένει υπομονετικά να ξαναδεί την διαχρονική και αγαπημένη αυτή μπάντα.Περίπου στις 21:50 ξεκίνησε το support , το οποίο δεν ήταν άλλο απο την ντράμερ των The Walkabouts Terri Moeller , η οποία παράλληλα με την μπάντα ακολούθησε ατομική πορεία , σχηματίζοντας τους Transmissionary Six .Εδώ μας παρουσίασε κομμάτια απο τον προσωπικό της δίσκο που κυκλοφόρησε το 2010 με το όνομα Terri Tarantula και μερικές διασκευές όπως το Superstition του Stevie Wonder.

Απλή και μόνη της με το κοινό , με το μόνο που να τους χωρίζει να είναι τα keyboards και η χαλαρωτική αλλα με βαθύ νόημα μουσική της γέμισε το χώρο.

Ιδιαίτερη η δουλειά της θα έλεγα και συγκίνησε αρκετούς αν και προσωπικά δεν συγκινήθηκα καθόλου αναμένοντας να εμφανιστούν οι headliners της βραδιάς.Μάλλον ήταν ο πολύ αργός ρυθμός των κομματιών της που ερχόταν σε σύγκρουση με την μεγάλη προσμονή των The Walkabouts απο τον κόσμο.Ελπίζω να είμαι σε καλύτερο mood οταν την ξανακούσω κάτι που το εύχομαι και να τη συνοδέψει οποσδήποτε κιθάρα για να "ξεδιπλωθεί" η μουσική της......

Τελείωσε περίπου στις 22:20 και εκεί ανέλαβαν να ετοιμάσουν οι τεχνικοί τη σκηνή για τους The Walkabouts οι οποίοι ήταν έτοιμοι 15 λεπτά αργότερα να ανέβουν στη σκηνή και να δεχτούν τα θερμά χειροκροτήματα του κόσμου που είχε κατακλύσει το principal.

Χωρίς πολλά λόγια αλλά με μόνο ένα ευχαριστώ στα ελληνικά απο την Carla Torgerson ξεκίνησαν με το "every river will burn" σχηματίζοντας ένα μεγάλο χαμόγελο στα πρόσωπα όλων μας και ιδιαίτερα όσων βρίσκονταν μπροστά στη σκηνή οπου είχα άμεση επαφή.Συνέχισαν με το "The Dustlands" απο το νέο τους άλμπουμ (αυτός ήταν και ο λόγος της περιοδείας τους φυσικά), συνέχισαν με τα "rebecca wild" , "They Are Not Like Us" και "Follow Me An Angel" δίνοντας ρυθμό και κίνηση σε όλους μας με τις υπέροχες φωνές τους.

'Αψογη σκηνικη παρουσία απο όλα τα μέλη της μπάντας με χορευτικές θα έλεγα κινήσεις και με ένα πάθος απερίγραπτο.Μου έκανε εντύπωση η επικοινωνία που είχαν μαζί μας μόνο με τα μάτια και το πως μας ευχαριστούσαν που πραγματικά το διασκεδάζαμε μαζι τους.Σε κάποια στιγμή παρουσιάστηκε ένα μικροπροβληματάκι στον ήχο και η Carla έσπευσε να μας πει μερικά πραγματάκια για να γελάσουμε και να μας εκφράσει την αγάπη της.

Ευτυχώς , γρήγορα ξεπεράστηκε το πρόβλημα και συνέχισαν πιο δυναμικά αυτη τη φορά ανεβάζοντας τον ρυθμό παρουσιάζοντας πιο δυναμικά και με περισσότερο πάθος κομμάτια όπως τα "long drive in a slow machine" ,"The Light Will Stay On"(στο οποίο ανατρίχιασα και πιστεύω οτι έπαθαν ολοι το ίδιο που έπαθα εγω) και "soul thief".

O κόσμος κυριολεκτικά είχε πάθει την πλάκα του με την μπάντα και ιδιαίτερα με την ενέργεια και τα συναισθήματα που έβγαζαν προς τα έξω!κάποιοι δάκρισαν σίγουρα.Και ιδιαίτερα τα νέα τους κομμάτια θυμίζουν λίγο nick cave και μιλάνε για την σύγχρονη σκοτεινή Αμερική, ενώ τα κομμάτια απο προηγούμενα άλμπουμ τους θυμίζουν ταξίδια στην Άγρια Δύση συμπληρώνοντας το πάζλ των συναισθημάτων που πρεσβεύουν.

Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε ακόμα αλλά με τίποτα δεν θα μπορούσαμε να γεμίσουμε το μυαλό σας με αυτά που πραγματικά βιώσαμε εκείνη τη βραδιά μαζί τους.Με διάρκεια παράστασης περίπου μιάμισης ώρας μας άφησαν με encore το εξαιρετικό "The Stopping-off Place" που μας "έστειλε" κυριολεκτικά!Αρκετοί ήταν αυτοί που χόρεψαν ,ένιωσαν,συγκινήθηκαν και επιθύμησαν να τους ξαναδούν και ανάμεσα τους και εγώ.

Θεωρώ οτι παρεβρέθηκα σε μια απο τις πιο παθιασμένες , σκοτεινές αλλα συνάμα υπέροχες underground εμφανίσεις τους στη χώρα μας. Ο ήχος στο club ήταν φανταστικός , οι κιθάρες τους έσπερναν "φωτιά" και η υπόσχεση ότι θα τους ξαναδούμε έμεινε χαραγμένη στη μνήμη μου...........