Πιτσιρικάς μέσα στη Free καλοκαίρι θυμάμαι να με βομβαρδίζουν με τα υπέροχα Die Laughing, Screamanger και ένα Going Nowhere σημείο αναφοράς για την δεκαετία του 90...
Τους Ιρλανδούς τους εκτιμάς θες δε θες, επειδή γράψαν δισκάρες και όμως αυτό που στέκει μόνο του μακριά από όλα στη δισκογραφία τους είναι το Troublegum, εκεί που το alternative συναντούσε το grunge, τη μελωδία, την punk αισθητική και μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που παρουσίασε η Βρετανία. Ένα προς ένα από την αρχή εώς το τέλος, ανελέητο σφυροκόπημα, συναίσθημα, κιθάρες, η βραχνή φωνή του Andy Cairns και ένα power trio που όμοιο του ακόμα ψάχνω να βρω.
Το 1994 ο κόσμος αγκάλιασε και όχι άδικα τους Therapy?, MTV, ραδιόφωνα, μεγάλες περιοδείες και από ένα cult εναλλακτικό μυστικό μπαίνουν πανηγυρικά στα μεγάλα festival και σε όλα τα σπίτια μέσω του Top of the pops, το Kerrang τους αποθεώνει και καλά κάνει, το αξίζουν, σήμερα δε βρίσκεις καμιά αξιόλογη μπάντα στις σελίδες του...
Το Troublegum στα μάτια μου ήταν και είναι ένα μνημείο της εποχής, η συνέχεια με το Infernal Love εξαιρετική αλλά δεν απέδωσε τα αναμενόμενα μιας και οι ίδιοι δε ένιωσαν ποτέ μέρος του mainstream και της pop κουλτούρας ,γυρίζοντας λίγο αργότερα στα στριφνά παιξίματα τους...
Τους είδα live στο Rockwave κάτω από αντίξοες συνθήκες και πολύ μεγάλη ζέστη, δεν ενθουσιάστηκα τα νέα τους τραγούδια δεν έχουν την αίγλη του παρελθόντος, το 1998 όμως στο πρώτο live της Σόφιας ήταν μια άλλη υπόθεση, υπήρχε ακόμη η αύρα της πρόσφατης επιτυχίας, οι Therapy? ήταν μια μεγάλη μπάντα...Συγκρότημα που σε γεμίζει αναμνήσεις.
Για το Rock Overdose,
Χρήστος Τσάνταλης
Comments
