Θα ξεκινήσω λέγοντας, ότι η χθεσινή βραδιά, ήταν μακράν, μέσα στις 5 καλύτερες στην “συναυλιακή” μου σταδιοδρομία. Έφτασα στο Gagarin γύρω στις 7 και μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα, γιατί ο κόσμος ήταν τραγικά λίγος. Σκέφτηκα αμέσως, ότι αυτό γίνεται όταν παίζουν Ελληνικές μπάντες σαν support, που ο κόσμος τις γράφει στα άγραφα και το θεωρώ απλά ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ, αλλά ρε σεις, ήταν ξένες μπάντες! Συνήθως στις ξένες δεν γίνεται αυτό. Τέλος πάντων, έστω και με λίγο κόσμο (αν μαζευόταν όλος ο κόσμος μπροστά, έφταναν μέχρι το πρώτο σκαλί με το ζόρι), οι ANTALGIA εμφανίστηκαν στις 8 ακριβώς, σύμφωνα με το πρόγραμμα.
Οι ANTALGIA μας έρχονται από την Ισπανία και παίζουν progressive metal. Για να πω την αλήθεια, αυτό το είδος το ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ, εκτός αν μιλάμε για PSYCHOTIC WALTZ, τους οποίους λατρεύω. Στην αρχή ήμουν προκατειλημένος για το τι θα ακούσω από αυτούς, αλλά προς μεγάλη μου έκπληξη, μου άρεσαν και μάλιστα πολύ. Γυναικεία φωνητικά, ο κιθαρίστας μέσα στην καλή χαρά, ο μπασίστας στον δικό του κόσμο και ο ντράμμερ από πίσω να βαράει τίγκα πορωμένος. Επειδή δεν έχω ασχοληθεί με το είδος, δεν μπορώ να κάνω συγκρίσεις με άλλες μπάντες ώστε να περιγράψω αυτό που παίζουν, αλλά αυτό που παρατήρησα, είναι ότι οι τύποι γούσταραν πραγματικά (κάτι πολύ λογικό όταν παίζεις support σε τέτοιο MEGATHERION), αλλά πέρα από την πλάκα, φαινόταν ότι αυτό που κάνουν το κάνουν με πόρωση και μεράκι. Η εμφάνισή τους ολοκληρώθηκε στις 8:25. Προσωπικά πιστεύω ότι θα τους ξανακούσουμε σύντομα.
Μετά από μια γρήγορη αλλαγή, στις 8:35, ανέβηκαν στη σκηνή οι Γάλλοι ELYOSE. Αυτοί κι αν ήταν στην κοσμάρα τους (πάντα με την καλή έννοια). Επίσης με γυναικεία φωνητικά, από μια τύπισσα η οποία δεν σταμάτησε να πηγαίνει αριστερά και δεξιά και να μιλάει με τον κόσμο (και είμαι σίγουρος ότι άκουσε και 2-3 “γαλλικά” από κλασσικούς Ελληνάρες από κάτω). Ο μπασσίστας, σε μια άκρη, με το γυαλί ηλίου και απλά βάραγε και ο κιθαρίστας μόνιμα με ένα χαμόγελο να κοπανιέται μόνος του. Ο ντράμμερ έκανε τα δικά του και μπορώ να πω ότι η δουλειά του ήταν δύσκολη, αφού η συγκεκριμένη μπάντα έχει πολλά samples με προηχογραφημένα μέρη και υποθέτω θα έπαιζε με μετρονόμο στα αυτιά. Πολύ δεμένοι, με καλό ήχο και για μένα πολλά υποσχόμενοι. Κατέβηκαν από τη σκηνή στις 9:10.
Απο εδώ και πέρα, ειλικρινά όυτε που μπορούσα να φανταστώ το τι θα επακολουθούσε, καθότι ήταν η πρώτη μου φορά σε συναυλία των THERION και είμαι πολύ χαρούμενος πραγματικά που τους είδα σε αυτή την εμφάνιση. Βγήκαν στη σκηνή στις 9:40, τηρώντας όπως και οι προηγούμενες μπάντες το πρόγραμμα. Εδώ να πούμε, ότι ο κόσμος ήταν πλέον πραγματικά πολύς, αλλά και πάλι μου φάνηκε περίεργο που δεν έγινε sold out, καθώς όλοι ξέραμε ότι είναι η τελευταία τους περιοδεία για 2-3 χρόνια, όπως είπε και ο Christofer κάποια στιγμή αργότερα. Τέλος πάντων αυτά γίνονται.
Στα της συναυλίας τώρα. Εμφανίστηκαν στη σκηνή με ένα μικρό απόσπασμα του “O Fortuna”, από το “Carmina Burana” του Carl Orff και έτσι ξεκίνησε το πανδαιμόνιο. Το setlist τους, βασίστηκε στα albums από το “Theli” και μετά. Δε λέω ότι θα με είχε χαλάσει να έπαιζαν και κάτι από την death εποχή τους, αλλά πραγματικά ήταν απολαυστικότατοι. Με κομματάρες όπως τα “Son Of The Sun”, “Abraxas”, “Ginnungagap”, “The Rise Of Sodom And Gomorrah” και πολλά άλλα, μπορείτε να φανταστείτε νομίζω το τι έγινε. Οι 2 τραγουδίστριες και ο τραγουδιστής ήταν απλά ΘΕΟΙ με απίστευτες φωνάρες και οι 3 και απίστευτη σκηνική παρουσία. Οι εναλλαγές που έκαναν ήταν τόσο καλά μελετημένες (λογικό αφού τα κομμάτια τα γράφει ο Christofer) και δεν έλειψαν οι φορές, που νόμιζα ότι βρισκόμουν σε θεατρική παράσταση ή σε κάποια rock opera. Ο πληκτράς ήταν ένας χαβαλές τύπος που όταν έπαιζε και ειδικά σε solo ήταν χαμένος στη μουσική με γκριμάτσες κλπ, ο κιθαρίστας πραγματικά ήξερε να βασανίζει το όργανο και να κάνει τον κόσμο να περνάει καλά και ο μπασίστας θα μπορούσε άνετα να είναι στους MOTLEY CRUE... όσο για τον “αρχηγό” Christofer, τα λόγια είναι περιττά. Μεγάλος συνθέτης, μεγάλος παίχτης και καυστικός όταν έχει να κάνει με υποστήριξη μουσικής και μπαντών απέναντι σε εταιρίες. Ο ήχος τους ήταν απλά ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ, η σκηνική παρουσία τέλεια και χωρίς το παραμικρό ελλάτωμα και το δέσιμο που είχαν όλοι μαζί ήταν κάτι που όλοι θα πρέπει να το έχουμε σαν παράδειγμα.
Έπαιξαν για 2 ώρες όπως μας είχαν υποσχεθεί και φεύγοντας, ειλικρινά αισθάνθηκα γεμάτος. Ήταν από τις ελάχιστες συναυλίες που έχω δει, που δεν παραπονέθηκα που δεν έπαιξαν κάτι. Ελπίζω αυτά τα 2-3 χρόνια να περάσουν γρήγορα, γιατί πραγματικά θέλω να τους ξαναδώ. Θα περιμένουμε λοιπόν για την περιβόητη rock opera του Christofer, που είναι και ο λόγος για το διάλειμμα της μπάντας. Στις 11:50, οι THERION μας αποχαιρέτησαν με την καλύτερη συναυλία της χρονιάς κατά την ταπεινή μου γνώμη. Μπορεί να πονάει η μέση και ο σβέρκος, αλλά πραγματικά το άξιζε η συναυλία.
Setlist ΤHERION:
1. O Fortuna
2. Poupee De Cire, Poupee De Son
3. Son Of The Sun
4. Via Nocturna
5. The Flight Of The Lord Of The Flies
6. J’ai Le Mal De Toi
7. Abraxas
8. Vanaheim
9. Lemuria
10. Gothic Kabbalah
11. The Siren Of The Woods
12. Ginnungagap
13. Land Of Canaan
14. Wine Of Aluqah
15. The Rise Of Sodom And Gomorrah
16. The Khlysti Evangelist
17. Une Fleur Dans Le Coeur
18. Son Of The Staves Of Time
Encore 1:
19. The Wondrous World Of Punt
20. The Blood Of Kingu
Encore 2:
21. To Mega Therion
Επιμέλεια κειμένου: Nick Yngve
Φωτογραφίες: Ιωάννης Λιβανός (John Metalman)
Comments
