Blackest magick in practice. Μην παραξενεύεστε από τον τίτλο, την Παρασκευή 1 και το Σάββατο 2 Ιουνίου όλοι ελπίζουμε ότι θα δούμε το Μαύρο Άρμα Μάχης από τη Μ. Βρετανία, τους Cradle of Filth και όχι το φάντασμά τους. Ποιοί είναι όμως οι Cradle of Filth από το Suffolk;
Η αρχή:
Η σύστασή τους χρονολογείται το 1991, με την εξέλιξή τους από ένα αμιγώς black metal σχήμα σε ένα κράμα gothic και symphonic metal (με διάφορες ιστορίες τρόμου, σκότους και τρομακτικές ατμόσφαιρες να τους περιβάλλουν) να είναι ταχεία. Το goth/ heavy metal είναι πλέον κάτι πολύ δημοφιλές και χιλιάδες συγκροτήματα αναπαράγουν τους κανόνες του, κανένα όμως δεν χρησιμοποίησε τον πραγματικό ποιητικό τρόμο, την αισθητική του και την εικόνα του καλύτερα από τους Cradle of Filth. Με σταθερό μέλος και ηγέτη τον τραγουδιστή τους, Dani Filth, έγιναν εκ των ηγετών του black metal έχοντας πάντα τον γοτθικό τρόμο ως σημείο αναφοράς τους. Το συγκρότημα κατάφερε και κράτησε τη δημοτικότητά του ψηλά, κυκλοφορώντας 12 συνολικά albums, με κάποια από αυτά να σημαδεύουν γενναιές οπαδών και τη black Σκηνή ολόκληρη.
Τα πρώτα χρόνια (1991-1996):
Μετά από 3 αναγνωριστικά demo, oι Cradle of Filth ήταν έτοιμοι να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους ονόματι “Goetia” αλλά η διάλυση της εταιρείας τους, Tombstone Records, ρίχνει τους Βρετανούς στο καναβάτσο. Σηκώνουν κεφάλι, συνεχίζουν και υπογράφουν στην Cacophonous Records, η οποία εκδίδει τον πρώτο της δίσκο το 1994. Το όνομα αυτού: “The Principle of Evil Made Flesh”. Κόντρες και διαφωνίες με την Cacophonous φτάνουν τους Cradle of Filth στα όριά τους και ενώ το δεύτερο άλμπουμ τους είναι ήδη έτοιμο. Το “Dusk... and Her Embrace”, στην αυθεντική του έκδοση, ηχογραφήθηκε με το lineup του ντεμπούτου τους, που είχε υπογράψει στην Cacophonous. Ξαναδουλεύτηκε με νέα μέλη και κυκλοφόρησε υπό την Music For Nations. Τον Ιούλιο του 2016 όμως, κυκλοφόρησε και η αρχική εκδοχή του δίσκου ως “Dusk... and Her Embrace: The Original Sin”.
Music for Nations era (1996–2001):
To 1996 γίνονται ολοκληρωτικά μέλη της Music for Nations και ο επόμενος δίσκος δεν αργεί. To “Cruelty and the Beast” αποτελεί το πρώτο μεγάλο concept για τον Dani Filth, βασισμένο στην ιστορία της Elizabeth Báthory, της θρυλικής Κόμισσας του αίματος. Το 2003, ο ίδιος ο Dani το χαρακτήρισε ως το άλμπουμ για το οποίο είναι περισσότερο περήφανος, αν και έχει κάποιες ενστάσεις για τον ήχο του. Το συγκρότημα περιοδεύει ασταμάτητα και γυρίζει το πρώτο του music video, το “PanDaemonAeon” και κατόπιν το ιστορικό ΕΡ “From the Cradle to Enslave”. O ντόρος γύρω από το όνομά τους μεγαλώνει και πλέον όλοι περιμένουν το επόμενο βήμα που έμελε και έπρεπε να είναι εκείνο που θα τους χρήσει ηγέτες της δεκαετίας. Το “Midian” κυκλοφόρησε επισήμως στις 30 Οκτωβρίου 2000, έκανε πάταγο τότε, βασίστηκε στη νουβέλα “Cabal” του Clive Barker, περιέχει ασφαλώς το “Her Ghost In The Fog” και όχι μόνο, ενώ κάνει την εμφάνισή του και ο αφηγητής Doug Bradley (πιο γνωστός ως ο Pinhead των ταινιών Hellraiser). Το προαναφερθέν κομμάτι γίνεται video-clip, λαμβάνοντας τρελή προβολή από το MTV2 και άλλα κανάλια, κάπου εδώ όμως, το συγκρότημα γυρνά και πάλι σελίδα.
Η περίοδος της Sony (2001–2004):
H Sony Music ήταν η εταιρεία που κλήθηκε να σηκώσει το βάρος των αμείωτων φιλοδοξιών της μπάντας για το “Damnation And A Day” του 2003, τον ουσιαστικό διάδοχο του “Midian”, καθώς επένδυσε σε αληθινή ορχήστρα 80 ατόμων (Budapest Film Orchestra and Choir), φέρνοντάς την στο στούντιο. Είχε μεσολαβήσει το “Bitter Suites To Succubi”, μια ημι-συλλογή με 4 νέα τραγούδια, 3 επανηχογραφημένα τραγούδια, 2 instrumentals και την κλασσική διασκευή στο “No Time To Cry” των Sisters of Mercy. Το 2002 οι Cradle of Filth κυκλοφορούν και το παρθενικό τους live album, “Live Bait For The Dead”.
Μετακόμιση στη Roadrunner (2004–2010):
To “Nymphetamine” του 2004 ήταν πολύ δυναμικό, το πρώτο πλήρες άλμπουμ της μπάντας που δεν βασίζεται σε καμία γενική ιδέα (αν και οι αναφορές στα έργα του H.P. Lovecraft γίνονται περισσότερες από μία φορές). Ο δίσκος ανέβηκε στην 89η θέση στο Billboard Top 200 και η αυξανόμενη αποδοχή της μπάντας από την mainstream κοινότητα επιβεβαιώθηκε όταν το ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ προτάθηκε για βραβείο Grammy. Και μετά ακολούθησε μια σχετική…παγωμάρα, με το “Thornography” του 2006 να διχάζει, όντας πιο πειραματικό και ρυθμικό, σχεδόν thrashy και με αρκετά πιασάρικα κομμάτια. Χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του Dani Filth στο περιοδικό Revolver: «Δεν λέω ότι είναι άκρως πειραματικό, αλλά σίγουρα δοκιμάζουμε τα όρια στο τι μπορούμε να κάνουμε, που μπορούμε να φτάσουμε». Ακολούθησε η δυσάρεστη αποχώρηση του, επί σειρά ετών ντράμερ, Adrian Erlandsson για να αφοσιωθεί στους Needleye and Nemhain. Αντικαταστάθηκε από τον Martin Škaroupka και όλοι στρώθηκαν στη δουλειά για το όγδοο άλμπουμ της μπάντας, το “Godspeed on the Devil's Thunder” που κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 2008 και είναι βασισμένο στον θρύλο του Gilles de Rais, ενός Γάλλου ευγενή του 15ου αιώνα, ο οποίος πολέμησε μαζί με την Joan of Arc και συγκέντρωσε μεγάλο πλούτο πριν γίνει σατανιστής και δολοφόνος. Η συνέχεια είχε, μαντέψτε, μετακόμιση σε άλλη εταιρεία…
Peaceville Records (2010–2014):
…και συγκεκριμένα στην Peaceville. Στα πρώτα δελτία τύπου το νέο album των Βρετανών αναφερόταν ως “All Hallows Eve”, αλλά μέχρι τον Αύγουστο του 2010 ο τίτλος επιβεβαιώθηκε πως είναι “Darkly, Darkly, Venus Aversa”. Κυκλοφόρησε την 1η Νοεμβρίου 2010, είναι ένα concept album στο ίδιο πνεύμα με τον προκάτοχό του και επικεντρώνεται στην δαίμονα Lilith, την πρώτη σύζυγο του βιβλικού Αδάμ και επίσης αναφέρεται στην ελληνική, αιγυπτιακή και σουμεριανή μυθολογία και στους Ναϊτες. Επόμενη κυκλοφορία-έκπληξη το ΕΡ “Evermore Darkly”, που περιείχε νέα κομμάτια και σπάνιες ηχογραφήσεις, καθώς και ένα DVD με ένα ντοκιμαντέρ για την περιοδεία τους, μία ζωντανή εμφάνιση στο φεστιβάλ Graspop του 2011 και το βίντεο για το “Lilith Immaculate”. Τον Απρίλιο του 2012 κυκλοφόρησε η συλλογή “Midnight in the Labyrinth” με ορχηστρικές επανηχογραφήσεις τραγουδιών από τα τρία πρώτα άλμπουμ του συγκροτήματος και το “V Empire” EP. H συνέχεια δόθηκε με το “The Manticore and Other Horrors”, που κυκλοφόρησε στις 29 Οκτωβρίου 2012 στην Ευρώπη και στις 30 Οκτωβρίου στη Βόρεια Αμερική. Αυτό ήταν και το τέλος της συνεργασίας των Cradle of Filth με τον Paul Allender, ο οποίος δήλωσε στον επίσημο λογαριασμό του στο Facebook ότι άφησε οριστικά το συγκρότημα για χάρη της νέας του μπάντας White Empress.
Από τη Nuclear Blast το 2014 στο σήμερα:
Στις 2 Απριλίου 2014, και μετά από αρκετές αλλαγές μελών, οι Cradle of Filth ανακοίνωσαν ότι εργάζονται για την συνέχεια του “The Manticore and Other Horrors” και ότι έχουν ήδη γραφτεί τρία τραγούδια. Στις 11 Νοεμβρίου 2014 αναφέρθηκε στην επίσημη σελίδα των Cradle of Filth στο Facebook ότι είχαν υπογράψει στην Nuclear Blast Records για το νέο τους άλμπουμ και αναμένεται να αρχίσουν να ηχογραφούν την συνέχεια του “The Manticore…” αργότερα τον ίδιο μήνα. Στις αρχές του 2015 ο τίτλος του άλμπουμ αποκαλύφθηκε: “Hammer of the Witches”. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε επισήμως μέσω της Nuclear Blast στις 10 Ιουλίου 2015. Η επόμενη περιοδεία τους περιελάμβανε το μεγαλύτερο σύνολο ημερομηνιών για το Ηνωμένο Βασίλειο στα τέλη του 2015 και μια σειρά από εμφανίσεις στη Β. Αμερική στις αρχές του 2016. Φτάνοντας, λοιπόν, στο σήμερα, οι Cradle of Filth έχουν στις αποσκευές τους το “Cryptoriana – The Seductiveness of Decay” που κυκλοφόρησε το Σεπτέμβρη του προηγούμενου έτους και απέσπασε πολύ καλές κριτικές. Στα πλαίσια της Cryptoriana World Tour μας επισκέπτονται μετά από 7 ολόκληρα χρόνια, έχοντας support τους δικούς μας W.E.B (στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη) οι οποίοι κάνουν πάταγο με το θηριώδες “Tartarus”.
Τι θα θέλαμε να ακούσουμε;
- Babalon A.D. (So Glad For The Madness)
- Dusk And Her Embrace
- Funeral In Carpathia
- Bathory Aria
- Lord Abortion
- Her Ghost In The Fog
- The Black Goddess Rises II
- Scorched Earth Erotica
- All Hope In Eclipse
- Born In A Burial Gown
- Summer Dying Fast
- The Principle Of Evil Made Flesh
- Suicide And Other Comforts
- The Promise Of Fever
- Hurt And Virtue
- Gilded Cunt
- The Death Of Love
- The Cult Of Venus Aversa
- Hammer Of The Witches
- Achingly Beautiful
- From The Cradle To Enslave
+ Bonus No Time To Cry
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
