UP THE HAMMERS FESTIVAL VII Day 2- Live Report

Άλλη μια όμορφη ημέρα ξημέρωσε στις 3 Μαρτίου αφού σήμερα θα ήταν η συνέχεια του UP THE HAMMERS FESTIVAL VII,που κι αυτή την αναμέναμε με πολύ αγωνία λόγω των ονομάτων που συμμετείχαν.

 Νωρίτερα σήμερα η ώρα έναρξης και μεσημεράκι πάλι στο γνωστό χώρο αρχίσαμε να μαζευόμαστε,για καφεδάκι,ανταλλαγή απόψεων για τη χθεσινή πρώτη μέρα και για τον γνωστό μας χαβαλέ μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες.Τελικά κατά τις 4 και κάτι αποφασίζουμε να εισέλθουμε και να προετοιμαστούμε για αυτήν την δεύτερη ημέρα.

 

 Σήμερα το εναρκτήριο λάκτισμα θα έδιναν οι Κύπριοι LETHAL SAINT,μια μπάντα που την είχαμε δεί και πέρυσι στο Warm up και η οποία μας είχε εντυπωσιάσει με το υλικό της αλλά και με την εμφάνισή της.

 

 Μπροστά σε λιγοστό κοινό,απέδειξαν ότι αυτή η αρχική εντύπωση δεν ήταν τυχαία.Για άλλη μια φορά απέδωσαν το στακάτο ρυθμικό heavy metal που παίζουν πάρα πολύ καλά,με συμπαγές δέσιμο επί σκηνής,ακόμα πιο δυναμικοί απο όπως τους ακούς στον δίσκο,άρτιοι τεχνικά και με μπόλικη θετική διάθεση.

Ακόμα και μια μικρή διακοπή για ένα μικρό πρόβλημα στο στήσιμο των ντράμς κι ο μικροτραυματισμός του ντράμερ,δεν φάνηκαν εμπόδια στο να ζεστάνουν με τον καλύτερο τρόπο την ατμόσφαιρα.Ευελπιστούμε κάποια στιγμή να τους δούμε και σε ένα full show,αφού το να τους βλέπεις ζωντανά είναι απόλαυση.

 

 Στη συνέχεια σειρά είχαν οι Δανοί SERPENT SAINTS.Συγκρότημα που δεν είχα και ιδιαίτερη επαφή μέχρι το live πλήν σποραδικών ακροάσεων κομματιών τους.Στη μουσική τους διακρίνεις έντονες επιρροές απο Iron Maiden αλλά και Mercyful Fate,εξάλλου δεν είναι τυχαία και τα t-shirts που φόραγαν δύο εκ των μελών του συγκροτήματος.

 Δεν μπορώ να πω ότι μου κέντρισαν πολύ το ενδιαφέρον,ήταν μεν καλοί αλλά δε διέθεταν κάτι το ξεσηκωτικό,ειδικά στα δικά τους κομμάτια.Απλές συνθέσεις σε γνωστά μοτίβα και μέχρι εκεί.Κάπως ανέβασαν το κοινό με τις 2 διασκευές πού έπαιξαν,το "Trooper"(IRON MAIDEN) και το "Holy diver"(DIO)

.

 

 Kατόπιν αναμέναμε τον ερχομό των Ιταλών AXEVYPER,που στην Ελλάδα διατηρούν ένα μικρό αλλά φανατικό πυρήνα θαυμαστών.Βουτηγμένοι μουσικά στο heavy των '80s ως επί το πλείστον και με κάποιες πιο speed διαθέσεις.

Έτσι ανεβαίνουν στην σκηνή και η εμφάνισή τους ενδυματολογικά σε παραπέμπει κατευθείαν σε αυτά που ανέφερα προηγουμένως.Με τα κολάν τους,τις μπαντάνες τους και όλα τα συναφή,αλλά αυτό μπορεί άλλους να ξενίζει και σε άλλους να αρέσει,η ουσία εξάλλου είναι στη μουσική.

 Επί της ουσίας λοιπόν μπορώ να πω ότι περίμενα πολλά περισσότερα απο ότι τελικά μου πρόσφεραν.Είναι γνωστό ότι δεν είναι μπάντα των περίπλοκων συνθέσεων ή του κάτι μοναδικού,απλά περίμενα αυτό που έχουν παρουσιάσει δισκογραφικά και γενικά μου αρέσει να το αποδώσουν κι επί σκηνής.Δυστυχώς αυτό συνέβη εν μέρει.

Σίγουρα υπήρξαν σημεία όπου ήταν πραγματικά καλοί,γεμάτοι ενέργεια αλλά υπήρξαν και μέρη όπου έδειξαν να το χάνουν,να είναι ελαφρώς ασύνδετοι και επιπρόσθετα ο τραγουδιστής να έχει επι σκηνής ένα attitude πέραν του δέοντος χύμα...κάνοντας πράγματα που τελικά νομίζω δεν βοήθησαν την σκηνική τους εμφάνιση.

 

  Μετά ακολουθούσε μια μπάντα που τιμά την ελληνική σκηνή εδώ και χρόνια και πάντα αποτελούν ένα διαμάντι για τον χώρο.

 Ο λόγος φυσικά για τους VALOR.Δεν νομίζω να υπάρχει οπαδός του epic metal που να μην έχει ακούσει,έστω και λίγο,απο την δουλειά τους.Με αρκετά χρόνια πλέον στην πλάτη,με κομμάτια που είναι ατόφιο δείγμα σοβαρής δουλειάς και εμπνευσμένης σύνθεσης και το βασικό,μια μπάντα που πάντα κινείται σε χαμηλούς τόνους και χαρακτηρίζεται απο την σεμνότητά της.

 Ας πάμε όμως στην εμφάνισή τους και ας δούμε τι μας πρόσφεραν.Ήταν απλά φοβεροί,νομίζω αυτή η λέξη περιγράφει ιδανικά το show που έδωσαν,εξαιρετικά στημένοι,τρομερό παίξιμο,καταπληκτικά τραγούδια,πορωτική διάθεση και η φωνή του Βαγγέλη να σου διαπερνά το κορμί και να σου δημιουργεί ευχάριστα ρίγη.

 Αναμφισβήτητα μια απο τις καλύτερες φωνές εν Ελλάδι,αν όχι η καλύτερη,απέδωσε όλα τα κομμάτια με εκπληκτικό τρόπο,όπως έκανε κι ολόκληρη η μπάντα.Με ήδη γνωστά κομμάτια και με νέα που το ένα ήδη το γνωρίζαμε και με ένα που εγώ τουλάχιστον το άκουγα πρώτη φορά,και τα οποία θα υπάρχουν στον πολυαναμενόμενο νέο τους δίσκο που ετοιμάζουν,καθώς και μια διασκευή σε λίγο πιο γρήγορο τέμπο στο "The king"(ACCEPT).Συνολικά μια απο τις καλύτερες παρουσίες του φεστιβάλ.

 

  Κατόπιν θα τους διαδεχόντουσαν επί σκηνής οι Γερμανοί METAL INQUISITOR.Συγκρότημα παραδοσιακού metal κι αυτοί,που χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης απο τους Έλληνες οπαδούς επίσης.Και όπως τελικά απέδειξαν όχι άδικα.

Με το που πάτησαν το πόδι τους επί σκηνής έδειξαν ότι είχαν έρθει να επιβεβαιώσουν το όνομα που σταδιακά τόσα χρόνια χτίζουν.Γκαζωμένοι,πορωμένοι,πολύ ευδιάθετοι,ξεσήκωσαν μεμiάς τον κόσμο.Mε εφόδιο τα πραγματικά πολύ καλά τους τραγούδια που συνδυάζουν όγκο,ρυθμό και ένταση και με σύμμαχο την εξαιρετική τους απόδοση σκηνικά κέρδισαν το κοινό και το συμπαρέσυραν στο μεταλλικό τους πανδαιμόνιο.Με τον τραγουδιστή τους να έχει το προνόμιο της αμεσότητας και το να είναι πολύ φιλικός και εύχαρης αλλά και με τους κιθαρίστες τους να σπέρνουν καταιγιστικά riffs.Όλη η διάρκεια του set που έπαιξαν κινήθηκε σε ένα πολύ ενθουσιώδες κλίμα και μας άφησε όλους απόλυτα ικανοποιημένους απο όλες τις απόψεις.

 

 Προτελευταίοι απο τα ξένα συγκροτήματα θα έπαιζαν οι θρυλικοί CLOVEN HOOF.Όταν τους είχα δεί το 2009 στο Headbangers Open Air festival στην Γερμανία,είχα πάθει μεταλλικό σόκ κι ανυπομονούσα για μια γερή δόση ακόμα.

 

 Και οι αξιότιμοι κύριοι βρίσκονται στο σανίδι του An club και απο κει και πέρα το να αναφέρω το τι συμβαίνει αρχίζει να είναι πρόβλημα....να το πω χαμός,να το πω κόλαση,να το πω μεταλλική ηδονή,όπως και να το πω θα είναι λίγο.Μια μπάντα που μας ξέσκισε τα μυαλά και τα αυτιά με το παίξιμό της,που μας πήγε στα ουράνια με τους ύμνους της,που μα ανάγκασε να ξελαρρυγγιαστούμε τραγουδώντας και έστειλε πολλούς να ίπτανται απο την σκηνή και πρός το εκστασιασμένο κοινό.

Πολλοί είχαν βιαστεί να πούν διάφορα και να προβάλλουν τις αμφιβολίες τους για το πόσο κι αν μπορούν να ανταπεξέλθουν πλέον οι CLOVEN HOOF,όσοι λοιπόν απο αυτούς ήταν εκεί πήραν βροντερή απάντηση,όσοι απείχαν....ας πρόσεχαν!

 Δεν μπορώ να μην κάνω ιδιαίτερη μνεία στην φωνή του Russ North.Ο άνθρωπος ξεπέρασε κάθε προσδοκία πάλι.Μια φωνή που δεν έχει αλλοιωθεί σχεδόν καθόλου στο πέρασμα των χρόνων,ένας άνθρωπος που βιώνει στο μέγιστο τα τραγούδια και τα ερμηνεύει με απαράμιλλη μαεστρία και που μπορεί να σε κάνει να ανατριχιάζεις με τον τρόπο που αποδίδει φωνητικά.

 Σε υψηλό επίπεδο κινήθηκαν και τα υπόλοιπα μέλη,ακόμα και τα 2 καινούργια που φάνηκαν να έχουν ενσωματωθεί απόλυτα και γενικά παρουσίασαν ένα σφιχτοδεμένο σύνολο.Κατάφεραν να μας "διαλύσουν" με την καλή έννοια και πια να περιμένουμε να τους ξαναδούμε τον Ιούνιο που θα επιστρέψουν για ένα πλήρες show.

 

  Αφού προσπαθούμε να ανασυγκροτηθούμε απο το τι έγινε,αναμένουμε την εμφάνιση ενός ακόμα ιστορικού συγκροτήματος,των SKYCLAD.Πρέπει να ήταν το 1998 που τους είχα πρωτοδεί στο Rodon club και ακόμα θυμάμαι εκείνη την εμπειρία.Βέβαια απο τότε άλλαξαν πολλά,ο Martin Walkyier δεν βρίσκεται στην μπάντα,αλλά το γεγονός ότι θα έπαιζαν υλικό απο τα 4 πρώτα μόνο άλμπουμς ήταν κάτι που με εξιτάριζε.

Και η ώρα έφτασε,ένας ένας οι Βρετανοί SKYCLAD ανεβαίνουν και το show ξεκινάει.Δείχνουν αρκετά ευδιάθετοι και ορεξάτοι,κι αυτό είναι καλό δείγμα για την συνέχεια.Μπορεί να μην έχουν την ενέργεια που διέθεταν πρίν χρόνια,να μην είναι υπερκινητικοί όπως παλιά αλλά μουσικά είναι το κάτι άλλο.Μόνο ίσως το γεγονός ότι η κιθάρα είναι πολύ τσιτωμένη και λίγο ενοχλεί η ελαφριά παραμόρφωση,δεν μπορεί να αλλοιώσει τη γενική εικόνα.Η Georgina δίνει ρεσιτάλ με το βιολί της και ο Kevin Ridley αποδίδει πολύ καλά στα φωνητικά με έντονο συναισθηματισμό.Μπορεί,όπως λέει να είναι λίγο ενοχλημένος απο την κάπνα που δεν την συναντά σε αντίστοιχες εκδηλώσεις στην χώρα του,αλλά συνεχίζει να ερμηνεύει τα κλασσικά τους κομμάτια.

 Σίγουρα η σύγκριση με τον Walkyier μπορεί να τον αδικεί κάπως,χωρίς να σημαίνει ότι έχουμε παράπονο,τουναντίον τα καταφέρνει μια χαρά,μπορώ να ομολογήσω ανέλπιστα καλά.

 Απο κάτω ένα ολόκληρο club χοροπηδάει ρυθμικά και τραγουδάει όλα αυτά τα κομμάτια που αγαπήσαμε και έβαλαν το συγκρότημα στην καρδιά μας.Μια pagan-folk metal γιορτή έχει στηθεί στο χώρο με πλήρη συμμετοχή.Και πως να μην γίνει κάτι τέτοιο αφού οι ρυθμοί και οι μελωδίες σε παρασύρουν χαλαρά σε κάτι τέτοιο.

 Κι όμως αυτή η γιορτή πρέπει να φτάσει δυστυχώς σε ένα τέλος,όσο όμορφη κι αν είναι.Οι SKYCLAD αποτελούσαν για μένα ένα μεγάλο ερωτηματικό σχετικά με την εμφάνισή τους αλλά με κάλυψαν σχεδόν πλήρως κι αν δεν είχα την προηγούμενη συναυλιακή τους εμπειρία σίγουρα θα ήμουν ακόμα πιο πολύ ενθουσιασμένος.

 

  Και σιγά σιγά οδεύουμε πρός το τέλος του φεστιβάλ.Την αυλαία θα έριχνε η ελληνική THIN LIZZY tribute μπάντα.Το προχωρημένο πια της ώρας και η εξουθένωση ανάγκασε πολλούς να εγκαταλείψουν σχετικά πρόωρα το χώρο με αποτέλεσμα το συγκρότημα να εμφανιστεί μπροστά σε ελάχιστο κοινό.

 Αυτό όμως δεν φάνηκε ούτε τη διάθεση να τους χαλάει,ούτε να έχει επιπτώσεις στην απόδοσή τους.Απόλυτα δεμένοι,ενεργητικότατοι,απέδωσαν τα θρυλικά κομμάτια των THIN LIZZY με εξαιρετικό τρόπο και πολλές στιγμές με μια ελαφρώς πιο heavy προσέγγιση.Πολλά έχουν ακουστεί για την μόδα που έχει ξεκινήσει με τις tribute bands,εγώ προσωπικά δε βρίσκω κάτι μεμπτό στο γεγονός,σε τελική επιλογή του καθενός είναι αν θα τους παρακολουθήσει ή όχι,δεν αναγκάζουν κανέναν.

 Το εναπομείναν κοινό έδωσε και την τελευταία του ικμάδα δυνάμεων μέχρι το τέλος και απλά κάποια στιγμή έφτασε η στιγμή που τα φώτα του UP THE HAMMERS FESTIVAL VII έπρεπε να σβήσουν οριστικά....

 

 Για ακόμα μια χρονιά ζήσαμε αυτή την μοναδική εμπειρία.Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι κάθε χρόνο βλέπουμε μπάντες που μεγαλώσαμε με πολλές αυτές και αγαπήσαμε,μπάντες που αποτελούν νέο δυναμικό αίμα στη metal σκηνή,είναι κι αυτό το feeling που έχεις επι 3 μέρες,που ζείς ένα πάρτυ μαζί με όλους τους φίλους σου,που γνωρίζεις κόσμο απο διάφορα μέρη της Ελλάδας και της Ευρώπης με τους οποίους σε ενώνει η κοινή αγάπη γι'αυτή την μουσική,που όλοι γινόμαστε μια μεγάλη παρέα που απολαμβάνει αγνό,τίμιο,καθάριο heavy metal.Αυτό το αίσθημα είναι που σε κάνει με το που τελειώνει και η τελευταία ήμέρα να σκέφτεσαι αμέσως την πρώτη ημέρα του επόμενου και να αδημονείς να περάσει ένας ολόκληρος χρόνος!

 

  Πρέπει πρίν κλείσω,να δώσω τα συγχαρητήρια μου για την άψογη οργάνωση και εξυπηρέτηση,στην ψυχή του φεστιβάλ,στον Μανώλη Καραζέρη που κάθε χρόνο με πολύ κόπο μας χαρίζει αυτή την μοναδική εμπειρία,καθώς και σε όσους άλλους συμμετέχουν στην διοργάνωση αυτή για το αναμφισβήτητα άριστο αποτέλεσμα.

 

  Υ.Γ.  Θα ήθελα να μου συγχωρέσετε αν κάτι έχω ξεχάσει να αναφέρω απο τις τρείς ημέρες,ή κάποια ανακρίβεια,αλλά αναλογιστείτε πόσο δύσκολο είναι ένα άτομο μόνο να καλύψει ένα τέτοιο event,με 300 φωτογραφίες,35 videos συν την περιγραφή.Ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη για τα όποια τυχόν λάθη....

 

 

   Για το Rockoverdose.gr

   Πάνος Warlord Μπούγαλης 

  Photos & videos by Πάνος Warlord Μπούγαλης

 

Comments