Up the Hammers VIII – 1st day – Live Report

Το Up the Hammers VIII αποτελεί πια παρελθόν κι ετοιμαζόμαστε ήδη για το επόμενο.

Ας δούμε τι έγινε την πρώτη ημέρα του,την Παρασκευή 8 Μαρτίου.

 

Το ξεκίνημα έγινε με τους Κύπριους R.U.S.T. οι οποίοι είχαν τον σχετικά άχαρο ρόλο να ανοίξουν το φεστιβάλ μπροστά σε ελάχιστο κόσμο,δεδομένου ότι ήταν εργάσιμη ημέρα και 4.30 ήταν αντικειμενικά δύσκολο να υπάρχουν πολλοί θεατές σύν βέβαια το γνωστό συνήθειο των Ελλήνων fans να πηγαίνουν μόνο στα τελευταία γκρούπς.

 

 

 

 

Λοιπόν οι Κύπριοι έδειξαν ότι είχαν όλη την καλή διάθεση να μας ζεστάνουν με pure heavy metal. Πολύ δυναμικοί, αρκετά καλό στήσιμο επί σκηνής και όμορφες συνθέσεις. Έτσι συνέχισαν την παράδοση των πολύ καλών εμφανίσεων από συγκροτήματα του νησιού στο φεστιβάλ. Κατάφεραν να αποδώσουν με αρκετά καλό τρόπο τα τραγούδια τους και να κερδίσουν το λιγοστό κοινό.

 

 

 

 

 

Η συνέχεια ανήκε στους Γάλλους HURLEMENT που επέστρεψαν μετά από 2 χρόνια για ακόμα μια εμφάνιση στον ίδιο χώρο.

 

 

Αυτή τη φορά μου έδωσαν την εντύπωση ότι ήταν κατώτεροι της προηγούμενης εμφάνισης. Ίσως να έχασαν και τον ρυθμό τους λίγο εξαιτίας κάποιων μικροπροβλημάτων στα ντράμς. Ομολογουμένως είχαν τις καλύτερες προθέσεις και προσπάθησαν αρκετά αλλά η τελική εντύπωση ήταν χαλαρή.

 

 

 

 

 

Την σκυτάλη μετά πήραν οι Γερμανοί ALPHA TIGER, μια μπάντα που χτίζει ένα γερό πυρήνα οπαδών,σταδιακά, και ήταν ευκαιρία να δούμε και live, τι "απίδια πιάνει ο σάκος". 

 

 

Δυστυχώς το show τους είχε αρκετές ατέλειες. Παρότι διαθέτουν πολύ ενδιαφέρουσες συνθέσεις, δεν μπόρεσαν να τις μετουσιώσουν στο σανίδι με απόλυτα ικανοποιητικό τρόπο. Παρότι διέθεταν ζωντάνια, τα λάθη του ενός κιθαρίστα και τα ψιλοχασίματα του τραγουδιστή, χάλασαν λίγο την εικόνα τους. Δεν μπορώ να πώ ότι δεν μετέδωσαν κέφι στον κόσμο, αλλά δυστυχώς δεν αρκεί μόνο αυτό. Ήταν φανερό ότι χρειάζονται ακόμα αρκετή δουλειά για τα lives και δεν ήταν τυχαίο αυτό καθώς και από πληροφορίες από Γερμανία, μου είχαν πεί για προβλήματα στα lives και δυστυχώς επαληθεύτηκαν.

 

 

 

 

Και ήρθε η ώρα για τους Αμερικανούς DAMIEN THORNE.

 

Εδώ μιλάμε για μια μπάντα που κουβαλάει αρκετά χρόνια πείρας και την εμπειρία τους την έκαναν φανερή και πάνω στο σανίδι. Λιτό και ουσιώδες παίξιμο, όπως αρμόζει στο speed heavy που παίζουν. Mπορεί βλέποντας τους ως παρουσίες, κάποιος να έχει αμφιβολίες,αλλά αν υπήρχαν τέτοια άτομα σίγουρα οι DAMIEN THORNE τους απέδειξαν ότι άλλα πράγματα μετράνε πραγματικά. Μεστοί και ουσιώδεις πραγματοποίησαν μια άκρως ικανοποιητική εμφάνιση.

 

 

 

 

 

 

Και ακολουθεί το πρώτο ελληνικό συγκρότημα της βραδυάς,οι ιστορικοί VICE HUMAN.

Μια μπάντα που εμφανίστηκε στα μουσικά δρώμενα του τόπου μας περίπου 30 χρόνια πρίν. Ο σεβασμός πρός το πρόσωπό τους δεδομένος μέν αλλά όταν πρέπει να περιγράψεις μια εμφάνιση αυτό δεν μπορεί να διαγράψει το τί παρακολουθείς. Και δυστυχώς η παρουσία τους δεν ήταν αυτή που αρμόζει για ένα τέτοιο όνομα.

Δεν αμφισβητεί κανέις την προσφορά τους στην ελληνική heavy metal σκηνή. Μας έχουν χαρίσει πραγματικά πολύ δυνατά τραγούδια και εμείς οι παλιότεροι έχουμε την χαρά να τους έχουμε απολαύσει σε επικά lives. Αυτός ίσως είναι κι ένας λόγος που χαλάστηκα ακόμα πιο πολύ με το set που είδα. Ασύνδετοι δυστυχώς,έμειναν πολύ κάτω του μετρίου. Αν θεωρήσουμε ότι ήταν απλώς ένα μάζεμα παλιών καλών φίλων, τότε ομολογώ ότι ήταν ένα ευχάριστο πάρτυ, ειδικά στο τελείωμα όταν κατέλαβαν το stage φίλοι και ανέλαβαν ακόμα και τα φωνητικά. Υπό αυτή την οπτική πράγματι ήταν καλά, αν το δούμε αυστηρά ως εμφάνιση γκρούπ σε φεστιβάλ, εκεί έχουμε τα παράπονά μας. Να σημειώσουμε ότι τα φωνητικά πλέον έχει αναλάβει ο Γιάννης Mπρίτσας των Crimson Fire.

 

 

 

Πάμε λοιπόν παρακάτω στους  Ιταλούς ADRAMELCH πού πήραν τη θέση τους επί σκηνής.

 

Ένα συκρότημα που παίζει progressive power και με αρκετά καλά τραγούδια στο ενεργητικό τους. Η εμφάνισή τους μπορεί να χαρακτηριστεί άκρως επαγγελματική. Πολύ καλή απόδοση, δεξιοτέχνες πραγματικοί, σχεδόν αλάνθαστοι και με αρκετή ενέργεια παρότι όχι και ιδιαίτερα κινητικοί. Μπορεί τα κομμάτια τους να μην είναι και τα πλέον ξεσηκωτικά για μιά τέτοια εκδήλωση όμως η μουσική τους εμπεριέχει πάρα πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία τα οποία είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε. Και αυτό φάνηκε και στις αντιδράσεις, του σαφώς πιά πολύ περισσότερου κοινού.

 

 

 

 

 

Και τώρα... και τώρα κυρίες και κύριοι οι θρυλικοί Θεσσαλονικείς SARISSA στην πρώτη τους εμφάνιση στην Αθήνα μe την αυθεντική σύνθεση και δεύτερη συνολικά στα τόσα χρόνια.

Η είδηση, πρίν κάμποσο καιρό, της επανένωσής του έσπειρε χαρά στους οπαδούς. Ένα συγκρότημα που αποτελεί κι αυτό, όπως και οι VICE HUMAN, ορόσημο για την ελληνική σκηνή. Και φυσικά το γεγονός ότι θα ακούγαμε επιτέλους ζωντανά τους ύμνους τους, ενθουσίασε ακόμα περισσότερο.

Και απέδειξαν ότι έχουν επιστρέψει πολύ δυναμικά και μας ετοιμάζουν μάλλον ευχάριστες εκπλήξεις. Δύναμη, πάθος, ενθουσιασμός και επική διάθσεση στο φούλ. Εξαιρετικοί στην εμφάνισή τους, έπαιξαν υλικό από όλες τους τις δουλειές, ακόμα κι από το demo, καθώς και δύο καινούργια τραγούδια που προορίζονται για τον επόμενο δίσκοόποτε αυτός κυκλοφορήσει με το καλό.

Το κοινό ανταπέδωσε με τον καλύτερο τρόπο, τραγουδώντας μαζί τους σχεδόν όλα τα κομμάτια και δίνοντας ανεπανάληπτο παλμό από κάτω, Δεν νομίζω να έμεινε κάποιος που να μην παρασύρθηκε, λίγο ή πολύ, από το show τους. Ήταν πράγματι ό,τι καλύτερο της βραδυάς, πρίν την εμφάνιση των headliners.

 

 

Oι λατρεμένοι του ελληνικού κοινού, Ιταλοί DOMINE, αναλαμβάνουν να κλείσουν την πρώτη αυτή ημέρα του φεστιβάλ.

Δεν ξέρω αν περίμενε κανείς αυτό που τελικά συνέβη αυτή την νύχτα. Μπορεί να είχαν περάσει πολλές ώρες από την έναρξη και οι αντοχές να είχαν μειωθεί, αλλά αυτοί οι κύριοι είχαν έρθει με σκοπό να μας διαλύσουν ολοκληρωτικά, να μας εκσφενδονίσουν στα ουράνια και να δείξουν τι εστί epic metal!

Ο πανικός ξεκίνησε με το "Mass of chaos" και ακριβώς η λέξη "χάος" περιγράφει το τι επακολούθησε. Ένα An club να δονείται από τις ανυπέρβλητες συνθέσεις τους,εκστασιασμένοι οπαδοί να βρίσκονται πια σε άλλη σφαίρα. Τα πράγματα εδώ είναι πια αγριεμένα. Οι DOMINE έχουν αδράξει σπαθιά, ασπίδες, τσεκούρια και παίρνουν κεφάλια. Αλοίμονο σε όποιον δεν είναι προετοιμασμένος... εδώ μιλάμε για πόλεμο και μόνο οι γενναίοι έχουν ελπίδα.

 

 

 

 

Ο Morby βρίσκεται στην κορυφή της επέλασης, δίνει το έναυσμα και παρασύρει τους πάντες. Αεικίνητος, επιβλητικός και με μια φωνή που σκίζει σάρκες. Ακούραστος, φανερώνει τις εξαιρετικές του ικανότητες και ως τραγουδιστής και ως frontman.

Από την πλευρά του ο Enrico Paoli αποτελεί την ήρεμη δύναμη.

Με ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπό του, εξαπολύει κιθαριστικές καταιγίδες ασταμάτητα, σολάρει λες και δεν υπάρχει αύριο. Αλλά και όλη η μπάντα δίνει τον καλύτερο εαυτό της, χαίρονται και ζούν την κάθε νότα, τιμούν απεριόριστα όσους βρέθηκαν εκεί.

Κάποια στιγμή όμως όλα τα ωραία τελειώνουν, αλλά όχι πάντα όπως τα υπολογίζεις. Ο Morby μας λέει ότι θα ήταν ανούσιο να κάνουν το κλασσικό encore, δηλαδή να αποχωρήσουν και να επανεμφανιστούν με εμάς να τους καλούμε, οπότε δίνει το σύνθημα να συνεχίσουν μέχρι τελικής πτώσεως. Παίζουν ακόμα αλλά έρχεται η στιγμή του οριστικού τέλους, έτσι νόμιζε τουλάχιστον ο Enrico... το κοινό δεν τους αφήνει να αποχωρήσουν,το όνομά τους δονεί την ατμόσφαιρα από τα κουρασμένα λαρύγγια των metalheads.

 

 

 

 

 

 Ο Enrico μας δείχνει με "παντομίμα" και χαρακτηριστικές κινήσεις ότι θα χρειαστεί φορίο και ορό αν συνεχίσει, αλλά τλικά μετά την παρότρυνση του Morby και των υπολοίπων μας κάνει τη χάρη για ακόμα ένα κομμάτι. Μάλλον αυτό το live τους ήταν και διαγωνισμός αντοχής για όλους μας

 Ακούσαμε σχεδόν τα πάντα, "Messenger", "The Ride Of The Valkyries", "Dragonlord", "Uriel, the flame of God", " The ship of the lost souls" ενδεικτικά.

 

 Εκτιμώ ότι η εμφάνιση των DOMINE ήταν μια από τις καλύτερες που έχει ζήσει το φεστιβάλ και οι πιστοί οπαδοί του!!!

 

 

 

 

 

 

 

Επειδή δυστυχώς δεν είχα τη δυνατότητα να βρεθώ στην δεύτερη ημέρα και να την καλύψω, θα ήθελα να με συγχωρέσετε εδώ στο τέλος και να άναφερθώ στα σχόλια που ακούστηκαν φέτος για το line up.

Όποιος είναι "έξω από τον χορό,πολλά τραγούδια λέει", όπως είναι μια σοφή παροιμία. Ακούστηκαν παράπονα ότι δεν υπήρχαν δυνατά ονόματα και για την τιμή του εισιτηρίου. Όλοι αυτοί ας προσπαθήσουν να έρθουν στην θέση των διοργανωτών, να δούνε πόσα έξοδα χρειάζονται για ένα τέτοιο φεστιβάλ (αεροπορικά εισιτήρια, διαμονή, σίτιση κλπ), πόσος προσωπικός κόπος και μόχθος, πόση αγωνία και ατελείωτες ώρες τρεξίματος. Πόσα "φτυσίματα" τρώνε από μπάντες που κινούνται ουκ ολίγες φορές ανεύθυνα και τους αφήνουν εκτεθειμένους.

Και πρέπει να αναλογιστούν επίσης και ότι λόγω της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας, πολλά συγκροτήματα είναι προκατειλημμένα και δυσκολεύονται να αποδεχτούν προτάσεις για να έρθουν. Όπως πρέπει λόγω αυτής της κατάστασης να καταλάβουν και πόσα ρίσκα παίρνει κάποιος όταν ετοιμάζει ένα τέτοιο μεγάλο φεστιβάλ.

Λοιπόν ας μην είμαστε αγνώμονες και ας επαινούμε σε αυτούς τους δύσκολους και χαλεπούς καιρούς την φιλότιμη προσπάθεια που κάνουν ρομαντικοί άνθρωποι της μεταλλικής σκηνής όπως ο Μανώλης Καραζέρης και κάποιοι ακόμα.

 

Αυτά και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για τον επόμενο Μάρτιο και το αγαπημένο μας Up the Hammers!!!

 

Για το Rockoverdose.gr

Πάνος Warlord Μπούγαλης

Photos & videos by Πάνος Warlord Μπούγαλης

Comments