Χθες είχε πολύ κρύο και είχε και το ντέρμπι μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, οπότε μπορούσατε να τα συνδυάσετε για να ζεσταθείτε. Σε περίπτωση όμως που σας διέφυγε υπήρχε και μία ακόμα εναλλακτική, πέρα κάθε προσδοκίας. Ποια ήταν αυτή; Η πρώτη headline εμφάνιση των Wardrum στην έδρα τους και η μπάλα που έπαιξαν χθες βάζει τα γυαλιά σε πολλούς μεγάλους και γνωστούς. Για να βάλουμε όμως τον ενθουσιασμό σε μια σειρά…
Ο κόσμος ήταν ήδη από την αρχή εκεί και για να μην λέμε τα ίδια περί παραπόνων ότι θα μπορούσαν να ήταν και άλλοι, έδωσαν το παρόν αυτοί που ήθελαν να είναι, και ήταν πολλοί. Γύρω στις 21:30 εμφανίζονται επί σκηνής oι Shock Absorber και πραγματικά το ήταν έξοχοι είναι λίγο μπροστά στην εμφάνιση τους. Παιδιά ή καλύτερα μάγκες μου, ελάτε πείτε το, η πραγματική προέλευση σας πρέπει να είναι από την Νέα Ορλεάνη έτσι; Ναι το στυλ τους δεν ταίριαζε με τους Wardrum, αλλά μικρή σημασία έχει αυτό. Για τους μουσικολόγους η μπάντα ταλαντευόταν μεταξύ του stoner/doom (όσο πατάει η γάτα)/ Pantera sound. Για τους μουσικόφιλους έπαιζαν groove – άτο metal και ο ρυθμός πότε ήταν αργός και σε έκανε να θες να λικνιστείς και πότε πιο γρήγορος για να ξεδώσεις. Οι όποιες συγκρίσεις του τραγουδιστή τους με τον Phil Anselmo δεν είναι μείον, αλλά πλεονέκτημα για το ότι μπορούν να κάνουν πολλά σπουδαία πράγματα. Τα σολίδια τους ήταν το αποκορύφωμα της εμφάνισης τους.
Μετά λοιπόν το πέρας της εμφάνισης των Shock Absorber ανέβηκαν στη σκηνή για να ετοιμαστούν σιγά σιγά οι Wardrum (Θεοί). Ό, τι και να γράψω παρακάτω, ό, τι και να δείτε σε βίντεο, όσοι δεν ήρθατε δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην πραγματικότητα της χθεσινής βραδιάς. Γνωρίζω πολύ καλά ότι κάποιοι μπορεί να βρείτε τα λόγια μου υπερβολικά, αλλά ειλικρινά δεν είναι. Το ότι στη πρώτη τους headline εμφάνιση έπαιξαν σχεδόν δύο ώρες σας λέει κάτι; Αν όχι, απλά σκεφτείτε πόσες μπάντες το κάνουν αυτό έχοντας μόνο δύο δίσκους στο ενεργητικό τους. Με το ξεκίνημα τους στις 22:30 ανοίγοντας με το “Crest of the Wave” έδειξαν πόσο απίθανα θα περνούσαμε. Όλοι τους ήταν φοβεροί και προβλήματα δεν υπήρχαν καν. Ίσως μόνο που ο ήχος για ένα διάστημα ήταν πιο πάνω από το κανονικό, αλλά μηδέν κακό. Οι κιθάρες έδιναν και έπαιρναν με τον χαμό να γίνεται στα “Sign of Treason”, “No Retreat”, “Circle of Hate”. Οι δύο Κώστες ήταν άριστα συνδεδεμένοι με τα rhythm sections και solos να έρχονται από παντού. Ο Στέργιος βάραγε αλύπητα ενώ και οι διασταυρώσεις του ήταν για ρεσιτάλ. Ο έτερος Κώστας έκανε το μπάσο του να δίνει τον απαραίτητο τόνο και ήχο με αποτέλεσμα να μπορείς να το ακούς ολοκάθαρα. Τέλος, ο «εκλεκτός» της βραδιάς μιας και είναι ο νέος που θα αποδείκνυε πολλά από την εμφάνιση του, Γιάννης, απλά έσκισε τη γάτα! Τι να σας πρωτοπώ; Για την πολύ καλή του επίδοση στα τραγούδια του “Spadework”, στα οποία τραγουδούσε με το δικό του ύφος; Για τα ανοίγματα που σε έστελναν με το καλημέρα; Ή για τις «βγαλμένες από άλλη περίοδο και άλλης ηπείρου» τσιρίδες σε αρκετά κομμάτια; Άντε θα σας πω και το πόσο Α-ΛΑΝ-ΘΑ-ΣΤΟΣ ήταν στην ερμηνεία του στην (απόλυτη) διασκευή στο “Painkiller”. Έφτασε στον Θεό, αυτό φτάνει!
Τέτοια εμφάνιση και με κίνηση επί σκηνής από μία τέτοια μπάντας σαν τους Wardrum (Θεοί) δεν έχω ξαναβιώσει. Ξέρω ότι δεν είμαι ο μόνος για το παραμιλητό μετά το τέλος της εμφάνισης τους, γιατί το έβλεπα σε αρκετούς από τους παρευρισκομένους. Εύχομαι να ζήσουμε ξανά αυτή την εμπειρία και πραγματικά τους εύχομαι την καλύτερη δυνατή συνέχεια στη πορεία τους!
Πάρτε και το Setlist των 17 «καρατίων»:
“Crest of the Wave”, “Sign of Treason”, “Common Ground”, “Circle of Hate”, “Unforgiving”, “F.A.I.T.H.”, “Urban Storm”, “In Dependence”, “No Retreat”, “Painkiller” (Judas Priest), “Abound in Nothing”, “Higher Sky”, “Soul Trip”, “Spadework”, “Parental”, “Last Neverland”, “Meaning of Forever”
Για το RockOverdose.gr: Γιάννης Κουτσουσίμος
Comments
