Η εξέλιξη του ελληνικού Z-Factor είναι ακριβώς αυτή που θα περίμενε κανείς. Μια ολόκληρη παραγωγή στημένη επάνω στην προσπάθεια ανεύρεσης του επόμενου star solo τραγουδιστή που τραγουδάει ελληνικά (άντε και κανά αγγλικό για το opening του προγράμματος) προκειμένου να γίνει το επόμενο όνομα σε γνωστό σκυλάδικο της παραλιακής.
Το αμερικανικό μοντέλο του 1950 ζει και βασιλεύει ακόμη στη χώρα μας παρότι η υπόλοιπη μουσική βιομηχανία στον κόσμο προχώρησε από τους solo artists στις μπάντες κάποια στιγμή, αναγνωρίζοντας παράλληλα ότι πέρα από τραγουδιστές υπάρχουν και μουσικοί.
"Καλέ γιατί είναι τόσο μεγάλη η κιθάρα αυτού του παιδιού" - αληθινό σχόλιο μέλους παραγωγής του Z-Factor σε μπασίστα.
Αν στο παραπάνω προσθέσουμε και το αμίμητο:
"Καλά τι δεν τραγουδάτε όλοι? Δεν πειράζει να ανοιγοκλείνετε το στόμα σας!"
κουβέντα που είπε μέλος της παραγωγής του Z-Factor στον drummer του σχήματος γνωστής μπάντας που αποφάσισε τελικά να μην κλείσει το "μάτι" στον εξευτελισμό της από τους τηλεοπτικούς δέκτες, εκεί καταλαβαίνεις ότι μπάντα και X-Factor είναι σαν να λέμε καυτό λάδι και νερό. Δεν ταιριάζουν αδερφέ μου πως να το κάνουμε.
Δεν είναι το πρόβλημα η κριτική επιτροπή και οι άνθρωποι που την απαρτίζουν. Αυτοί ξέρουμε πάνω κάτω τι εκπροσωπεί ο καθένας τους στην πορεία των ετών στα τηλεριάλιτι και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από την επαγγελματική τους πορεία. Εξαιρετική πορεία - αλλά οδηγεί τους κρινόμενους σε πολύ συγκεκριμένα αποτέλεσματα - δηλαδή σε εκείνο το σκυλάδικο της παραλιακής που λέγαμε παραπάνω.
Αν στη φαντασία σου η εισαγωγή σου σε ένα τέτοιο θέσμο θα βοηθήσει να αλλάξει το κατεστημένο ας το συζητήσουμε ξεκάθαρα μια φορά: αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ στην Ελλάδα μέσα από ένα τηλεριάλιτι και δεν είναι συνάρτηση του ταλέντου αλλά συνάρτηση συμφερόντων από τη μιά, έλλειψη στόχευσης marketing από την άλλη, αδυναμίας λόγω έλλειψης απήχησης της τάξης του 90% στο τηλεθεάμων κοινό και εντέλει θεωρείται άσκοπό εφόσον το ήδη διαμορφωμένο με κόπο και πολύ χρήμα σύστημα λειτουργεί ακόμα.
Η δημοσιότητα για μία μπάντα δεν είναι κακό πράγμα. Δεν είμαι από αυτούς που θα πούν ότι δεν είσαι true αν έχεις δημοσιότητα. Εκτός αν θεωρεί κάποιος ότι πχ οι Rotting Christ το έχασαν πλέον που τους έπαιξε VICE και ANT1.
Θεωρώ σταθερά άσκοπες τις έννοιες και το διαχωρισμό underground με mainstream γιατί και οι 2 έννοιες είναι έννοιες κατασκευασμένες στο γραφείο κάποιου μαρκετίστα που διαβάζει στατιστικά σε κάποιο γράφημα για να καταλάβει τι θέλει ο κόσμος αντί να ακούει μουσική και να επιλέξει σχεδόν με βάση το ένστικτο αυτό που "γουστάρει". Τα είχε πει ο Frank Zappa πίσω στα 70's - not me:
Απλώς αυτή η πόρτα που λέγεται Z-Factor (και θα χαρώ να διαψευστώ) είναι ψευδεπίγραφη και δεν είναι αυτή που θα προσδώσει δημοσιότητα σε ανθρώπους της κατηγορίας συνεργάζομαι με άλλα 3-4-5 άτομα για να βγάλουμε ένα κοινό αποτέλεσμα.
- Δεν καταλαβαίνει την έννοια μπάντα.
- Δεν αναγνωρίζει οτιδήποτε πατάει distortion στο πετάλι.
- Δεν σέβεται οτιδήποτε είναι αδύναμο τηλεοπτικά.
Εντέλει το μόνο που μένει στο τέλος της ημέρας είναι το ακόλουθο μήνυμα παραφρασμένο από γνωστή διαφήμιση...
Sometimes you have to go to hell to find your angel... But definitely it's not Z-Factor if you are or come from a band philosophy looking for publicity.
Comments
