Επιτέλους ήρθε και η πολυπόθητη Παρασκευή της 29ης Νοεμβρίου όπου θα παρακολουθούσαμε τους θρυλικούς Powerwolf μαζί με τους έτερους μουσικούς του είδους Gloryhammer. Για τους τελευταίους δεν είχα την παραμικρή ιδέα μέχρι να ανακοινωθούν ως support στους Γερμανούς.
Ψάχνοντας λίγο βρήκα ότι είναι δημιούργημα του πρώην τραγουδιστή των Emerald, Thomas Winkler και του κιμπορντίστα των Alestorm Christopher Bowes, με 3 άλμπουμ στο ενεργητικό τους και με το τελευταίο ονόματι “Legends From The Galactic Terrorvortex το οποίο και προωθούσαν.
Θα ήθελα να ήμουν πριν από τη έναρξη της μπάντας, αλλά λίγο η κίνηση, που το τελευταίο διάστημα έχει γίνει ανυπόφορη, λίγο η τεράστια ουρά που είχε σχηματιστεί έξω από το Piraeus117 Academy, με έκανε να χάσω το μισό setlist των Βρετανοελβετών που κάθε μέλος της μπάντας αντιπροσωπεύει ένα χαραχτήρα ενός concept με πανοπλίες και κουστούμια.
Όταν κατάφερα να εισέλθω στο χώρο ο οποίος είχε μισογεμίσει, ήρθα αντιμέτωπος με τον ήχο τους που έμοιαζε αρκετά με Hammerfall και Rapshody, ενώ βλέποντας τον Thomas να κρατάει ένα τεράστιο σφυρί, συγκεκριμένα είχε το ρόλο του ήρωα “Angus McFife” έμοιαζε να έχει βγει από εξώφυλλο τους.
Η μπάντα ήταν αρκετά επικοινωνιακή και ο κόσμος συμμετείχε μαζί τους, ξέροντας πολλοί από αυτούς τα λόγια των τραγουδιών. Τυχερός της βραδιάς, κάποιος Παναγιώτης από τη πρώτη σειρά που το πλήθος για να τον επιβραβεύσει να του πρόσφερε απλόχερα ένα crowdsurfing.
Η μπάντα αφού ευχαρίστησε το κοινό για το θερμό καλωσόρισμα, αποσύρθηκε με την ολοκλήρωση του setlist μέσα σε χειροκροτήματα και επιφωνήματα.
Λίγο μετά τις 22.00 ήρθε και η ώρα των Powerwolf. Πριν ξεκινήσω τα καθέκαστα για την εμφάνιση των Headliners της βραδιάς, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής: O κόσμος που σχεδόν είχε γεμίσει το χώρο, όσο μπόρεσα να αντιληφθώ, δεν άναψε ούτε ένα τσιγάρο ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥ!
Επίσης κατά τη διάρκεια του show των Gloryhammer τα σκεπασμένα σκηνικά των Powerwolf προμήνυαν ότι κάτι καλό θα ζούσαμε αυτό το βράδυ.
Στην ανάπαυλα, πλήθος κόσμου βοηθούσε στο σχηματισμό του, αλλά μία μαύρη κουρτίνα που σηκώθηκε μας κράτησε για λίγο στην αγωνία. Όχι για πολύ, καθώς μετά από μισή ώρα αναμονής, ακούστηκε το θρυλικό “Mr Crowley” του τεράστιου Ozzy ως εισαγωγή και η κουρτίνα έπεσε αποκαλύπτοντας το φαντασμαγορικό σκηνικό.
Αμέσως νιώσαμε ότι μεταφερθήκαμε στην εποχή του λυκανθρώπου και των θρύλων της Τρανσιλβανίας ενώ με τις πρώτες νότες του “Fire and Forgive” o κόσμος άρχισε να εκστασιάζεται. Τα σκηνικά ήταν επίσης εντυπωσιακά σε όγκο και σε αυτό σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω τους διοργανωτές για την επιλογή του συγκεκριμένου χώρου, γιατί μόνο το συγκεκριμένο venue θα μπορούσε να τα φιλοξενήσει.
Επίσης αν οι Sabbaton κατάφερναν να φέρουν το τανκ τους, πάλι θα υπολείπονταν σε μέγεθος, ενώ οι Dimmu Borgir που έτυχε να δω στον ίδιο χώρο πριν 2 μήνες, έμειναν χιλιόμετρα πίσω.
Δεν μπορούσες να μην εντυπωσιαστείς από το διπλό συνθεσάιζερ του Falk Maria Schlegel που είχαν τις βάσεις τους σε ρίζες μέσα από τη γη, ενώ το ύψος της σκηνής που στέκονταν ο Attila Dorn, τον έκαναν ακόμα και πιο εντυπωσιακό, όπως και τους κιθαρίστες Charles & Matthew Greywolf όταν ανέβαιναν για τις δισολίες τους ενώ ο ντραμίστας Roel Van Helden πρέπει να κάθισε τόσο ψηλά, όσο κανένας άλλος ντράμερ!
Αυτό που μου έκανε εντύπωση και ενώ το κοινό είχε απογειωθεί, ο Attila Dorn διέκοψε μετά την ολοκλήρωση του πρώτου τραγουδιού τη ροή για να μεταφέρει στους fans το πόσο εντυπωσιασμένος έμεινε στη διαδρομή προς την πόλη, από τους κάμπους και τον όμορφο ωκεανό μας όπως είπε, ενώ δήλωσε ευγνώμων για το θερμό καλωσόρισμα και ζήτησε να γίνουμε μέρος του στρατού της νύχτας για το επερχόμενο “Army Of the Night” που ακολούθησε μέσα από το πρωτελευταίο άλμπουμ τους “Blessed & Possessed”.
Το τελευταίο τους άλμπουμ εκπροσωπήθηκε από το εναρκτήριο τραγούδι καθώς και από τα “Incense & Iron” “Killers With The Cross” (το αγαπημένο του γράφοντα) “Demons Are A Girl’s Best Friend”, “Stossgebet” “Resurrection By Erection” ενώ η μεγάλη στιγμή της βραδυάς ήταν το “Where The Wild Wolves Are Gone” όπου πριν ξεκινήσει, μέλη του stage crew έφεραν στη σκηνή ένα φλεγόμενο πιάνο στο οποίο ο Falk Maria Schlegel στα πλήκτρα πλαισιωμένος από τον Attila Dorn απέδωσαν εκπληκτικά το συγκεκριμένο τραγούδι, ενώ στο τέλος του, ο Attila κοίταζε αποσβολωμένος το κοινό μέσα από το χίονι που έπεφτε καλύπτοντας τα μέλη της μπάντας στη σκηνή.
Τέτοια μεγαλεία ζήσαμε στο Academy και εύχομαι η υπόσχεση τους να έρθουν ξανά στα μέρη μας να γίνει πραγματικότητα. Στο σχεδόν δίωρο που συμπλήρωσαν απέδωσαν πλήρως επαγγελματικά και με μαεστρία άλλα 10 κομμάτια, 2 σχεδόν από κάθε τους προηγούμενο δίσκο, αφήνοντας κάποιους από εμάς ανικανοποίητους αλλά δεν μπορούσες να αψηφήσεις αυτή τη μεγαλειώδη εμφάνιση που συνοδεύτηκε από το σχεδόν άψογο ήχο (θα ήθελα τα φωνητικά του Attila λίγο πιο ψηλά).
Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τους διοργανωτές που έφεραν τους Powerwolf στην Ελλάδα, χωρίς καμία έκπτωση στα σκηνικά και γίναμε μάρτυρες της “The Sacrament of Sin Tour 2019”. Εις το επανιδείν...
Για το Rock Overdose
Σπυρίδων Διαμαντόπουλος
Φωτογραφίες
Γιάννης Λιβανός ( https://www.facebook.com/JohnMetalmanPhotography/ )
Comments
