Όταν ένας ζωντανός θρύλος έρχεται στη πόλη σου και μάλιστα με χαμηλό εισιτήριο, τότε αυτό που έχεις να κάνεις είναι να σηκωθείς από τον καναπέ σου, να βάλεις τον σωλήνα σου και να πας να τον απολαύσεις από κοντά. Είτε είσαι ο μεγαλύτερος φαν της μουσικής του, είτε έχεις ακούσει μερικά τραγούδια της μπάντας του, επειδή έτυχε να γνωρίζεις μερικές από τις πολλές επιτυχίες των παλαιών χρόνων.
Ο λόγος γίνεται για τον Marky Ramone, δεύτερο ντράμερ των RAMONES, ο οποίος ήρθε στη χώρα μας μαζί με τους Ken Stringfellow στα φωνητικά, τον Arne Skagen στην κιθάρα και τον Alejandro V στο μπάσο, ώστε να μας παρουσιάσουν ένα 90λεπτο show αποτελούμενο από ένα best of των πρωτοπώρων του punk rock.
Πριν συνεχίσουμε να μιλούμε για τον Marky Ramone και την μπάντα του, ας αφιερώσουμε λίγες γραμμές στους The Coreys, οι οποίοι άνοιξαν την συναυλία. Ακριβώς στις 21.30, οι punk rockers από την Θεσσαλονίκη ανέβηκαν στην σκηνή του Principal και παρόλο τον λιγοστό παρευρισκόμενο κόσμο, τα έδωσαν όλα και ξεσήκωσαν τους φίλους τους. Με τραγούδια επηρεασμένα από punk, ska, alternative αλλά και από πιο metal καταστάσεις και με αστείρευτη ενέργεια και διάθεση, μας έδειξαν πώς πρέπει να διασκεδάζουμε σε ένα punk rock live. Προσωπικά, απόλαυσα ιδιαίτερα το τραγούδι «Κοκομπλόκο» αλλά και το εξαιρετικό «Huston (we got a problem)», το οποίο ακόμη σιγοτραγουδάω. Χορός, σπρωξίδι, ακροβατικά, χοροπηδηχτά, φωνές και χαμόγελα περιελάμβανε η εμφάνισή τους και είμαι σίγουρος πώς δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει με καλύτερο τρόπο το live.
Μετά από 40 λεπτά πολύ καλής παρουσίας, οι The Coreys κατέβηκαν από την σκηνή και έδωσαν την σκυτάλη στον Marky Ramone. Γύρω στις 22.25 βγήκαν τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, με τον Marky να ανεβαίνει τελευταίος στη σκηνή, να χαιρετάει το κοινό σαν εξαιρετικός gentleman και να πηγαίνει πίσω από το drum set του. One, two, three, four, φωνάζει ο Alejandro V και κάπως έτσι ξεκίνησε το show. Όπως μας υποσχέθηκαν, έπαιξαν ένα best of, ένα σετ από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των RAMONES. O Marky ομολογουμένως βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση και αυτό φαίνεται όχι μόνο από το παίξιμό του αλλά και από το χαμόγελό του.
Η εμφάνισή τους ήταν άψογη. Τι να σχολιάσει κανείς; Την ενέργεια του Ken, ο οποίος δεν κάθισε ούτε κλάσμα του δευτερολέπτου στο ίδιο σημείο; Ή την απόδοσή τους; Ο Marky Ramone επέλεξε τον καλύτερο frontman που θα μπορούσε για να πει αυτά τα τραγούδια. Παθιασμένος λες και τα έγραψε ο ίδιος, ο Ken κατάφερε να ξεσηκώσει το κοινό αν και...δεν νομίζω να χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια γι’ αυτό. Και αυτό γιατί το κοινό ήταν ήδη ξεσηκωμένο και τρελαμένο. Κορυφαίες στιγμές τα “What A Wonderful World”, “California Sun” και φυσικά το Blitzkrieg Bob (Hey Ho Let’s Go), στα οποία το κοινό τραγουδούσε και χόρευε ασταμάτητα, αλλά και το “Pet Semetary”, το οποίο παίχτηκε νωρίτερα και εκστασίασε τους πάντες.
Κλείνοντας, οφείλω να πω ότι είμαι πολύ τυχερός που παρευρέθηκα στο συγκεκριμένο show. Αν και δεν έχω σχέση με το punk rock, ενώ σχετικά με τους RAMONES, είμαι γνώστης μόνο των γνωστών τραγουδιών τους, πέρασα εξαιρετικά. Το ίδιο και οι υπόλοιποι παρευβρισκόμενοι. Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις να έρχονται τέτοιοι θρύλοι στην πόλη σου και να συγκεντρώνουν όλους αυτούς τους fans οι οποίοι μεγάλωσαν με αυτά τα τραγούδια, να βγάζουν τις μπλούζες τους, να χοροπηδούν και να τραγουδούν όπως όταν πρωτοάκουσαν αυτά τα τραγούδια.
Για το Rock Overdose:
Ανταπόκριση: Σωτηρέλης Κωνσταντίνος
Φωτογραφίες: Λάμπρος Φλιούκας
