Το έτος 2017 ξεκίνησε πολύ δυναμικά όσον αφορά τα live events, αφήνοντας μία ισχυρή υπόνοια ότι έπεται δυνατή και πλούσια συνέχεια στη διάρκεια του έτους. Είχα την τιμή να παρευρεθώ στην εμφάνιση ενός εκ των πλέον αγαπημένων μου συγκροτημάτων της συμφωνικής metal σκηνής. Ο λόγος για τους Delain, που είναι φοβερά hot όνομα τα τελευταία χρόνια, καθώς δε λενε να σταματήσουν τον καταιγισμό hits απο δίσκο σε δίσκο. Η μπάντα, με την υποστήριξη των Sirenia και Sede Vacante (δύο πολύ καλές μπάντες) έδωσαν ένα εξαιρετικό headline show, στο Κύτταρο την Παρασκευή που μας πέρασε (27.01.2017), το οποίο θα αργήσουμε να ξεχάσουμε.
Η ώρα είχε φτάσει 15 λεπτά πριν τις 8 και οι δικοί μας Sede Vacante ετοιμάζονται να ανέβουν στη σκηνή, καθώς ακούγεται το intro της μπάντας και ο κόσμος ήδη έχει μαζευτεί σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό. Οι Sede έχουν κυκλοφορήσει τον πρώτο τους δισκο από τον οποίο παρουσίασαν πλούσιο και μοντέρνο υλικό, έχοντας για σύμμαχο τον πολύ καλό ήχο και την υποστήριξη του κόσμου. Προσωπικά τους ευχαριστήθηκα καθ'ολη τη διάρκεια, διότι πρόκειται για μια σοβαρή και άψογη εκτελεστικά metal μπάντα, που κατα τη γνώμη μου έχει potential να ξεχωρίσει μέσα σε μια υπέρκορη μουσική σκηνή, αυτή της συμφωνικής female-fronted.
Αξιοσημείωτη ήταν η παρουσία της τραγουδίστριας του συγκροτήματος, έχοντας μια φωνή με προσωπικότητα και ωραιές δυναμικές, παρόλο που θα μπορούσε να ακούγεται περισσότερο σε σχέση με την υπόλοιπη μπάντα. Highlight και όμορφη στιγμή για το κοινό ήταν εκείνη της διασκευής του πασίγνωστου "Enjoy the Silence" των Depeche Mode που όπως είπε και η μπάντα, κανείς fan του χώρου αυτού δε γίνεται να μην το ξερει, καθώς οι Lacuna Coil έχουν φροντίσει για αυτο στο παρελθόν με αντίστοιχη διασκευή. Τέλος, δε θα μπορούσα να παραλείψω το πόσο σημαντική ήταν η συνεισφορά του drummer στη συνολική εικόνα και απόδοση της μπάντας, καθώς το παίξιμο του ήταν ο όρισμος του "each hit counts". Περιμένουμε πολλά από τους Sede Vacante μελλοντικά και ευχόμαστε καλή συνέχεια με την ίδια όρεξη και θέληση.
Η ώρα κοντεύει 9 και ο κόσμος είχε ήδη μαζευτεί για τα καλά καθώς το πανό των Sirenia φαινόταν να ανέρχεται στο πίσω μέρος της σκηνής. Η Sirenia είναι μια μπάντα που άκουσα για πρώτη φορά σε σχετικά μικρή ηλικία και με έιχαν κερδίσει για πολύ μεγάλο διάστημα. Τελευταία για να είμαι ειλικρινής δεν τους παρακολουθώ αλλά όπως και να έχει χαιρόμουν που επιτέλους θα είχα την ευκαιρία να τους δω live και να ακούσω μερικά αγαπημένα μου κομμάτια από τα πρώτα χρόνια της δισκογραφίας τους. Τα φώτα σβήνουν, το Κύτταρο κατακλείζεται από κραυγές και devil horns καθώς ακούμε το επικό εισαγωγικό κομμάτι που είχαν ετοιμάσει για την είσοδο τους στη σκηνή.
Πρώτη εισέρχεται η επιβλητική και πλέον χαρακτηριστική φιγούρα του mainman και κιθαρίστα της μπάντας, Morten Veeland ο οποίος έχει αποδείξει την αξία του μέσα από διάφορα άλλα μουσικά projects, με τα πιο γνωστά να είναι οι Tristania και οι Mortemia. Δεν μας έκανε καθόλου εντύπωση που είδαμε διαφορετική τραγουδίστρια καθώς το περίεργο θα ήταν να βλέπαμε την ίδια για τόσο μεγάλο διάστημα. Με νέα λοιπόν προσθήκη στο line-up την Emmanuelle Zoldan, γνωστή κι από την προσφορά της στις χορωδίες των Sirenia όλα αυτά τα χρόνια, το setlist ξεκίνησε με δύο πολύ γνωστά κομμάτια, με το Lost In Life να αποτελεί την κορύφωση της πρώτης επαφής της μπάντας με τον κόσμο, καθώς όλοι τραγουδούσαν τους στίχους στο ρεφρέν και τη μελωδία του καθ'όλη τη διάρκεια. Τίμησαν αρκετά τον πρόσφατο δίσκο τους παίζοντας μεταξύ άλλων το πολύ επιτυχημένο τους "Dim Days Of Dolor", που είναι και επίσημο music video. Δυνατές στιγμές αποτέλεσαν οι εκτελέσεις των Meridian, The Other Side και Path To Decay, όπου κυριολεκτικά το κοινό ανέβηκε δείχνοντας ότι πραγματικά αγαπάει τους Sirenia και τις παλιές δουλειές τους και με το Morten να μην παραλείπει να μας υπενθυμίζει συνεχώς πόσο του έλειψε η Ελλάδα και πόσο χαρούμενος είναι που παίζει στα εδάφη μας, πίνοντας και κάποιες μπύρες στην υγειά μας on stage.
Όμορφη εμφάνιση με τη μπάντα να εκτελεί τα κομμάτια πολύ σωστά, παρόλο που σε αρκετά σημεία οι φωνές ήταν λίγο εκτός, αλλά τι να κάνουμε, άνθρωποι είμαστε. Το μεγάλο παράπονο που έχω απο τους Sirenia είναι η έλλειψη μπασίστα καθώς το προηχογραφημένο μπάσο τους δεν ήταν και τόσο προσεγμένο με αποτέλεσμα να θολώνει τη μίξη. Ο κόσμος φάνηκε να περνάει καλά, όμως ανυπομονούσε για τους Delain. Μην μας παρεξηγείς Morten, φίλε μου, μας αρέσεις αλλά κάποια πράγματα χρειάζονται προσοχή. Ελπίζουμε σε μια ακόμη καλύτερη επόμενη φορά.
Με μία σχετική καθυστέρηση έφτασε η μεγάλη στιγμή να υποδεχτούμε τους headliners της βραδιάς, που δεν ήταν άλλοι από τους Delain. Η ατμόσφαιρα φορτίζεται καθώς η μπάντα εισέρχεται στη σκηνή του Κυττάρου με τη Charllote να καθηλώνει με την εντυπωσιακή της εμφάνιση. Η μπάντα, εμφανώς ενθουσιασμένη με την τόσο θερμή υποδοχή, μας αποζημιώνει δίνοντας το εναρκτήριο λάκτισμα με 2 κομματάρες από το νέο τους δίσκο, Hands of Gold και το υπερ-hit Suckerpunch, όπου παραδίδουν μαθήματα αυτού που λέμε catchy songwriting. Κρυστάλλινος ήχος, συγχρονισμένα headbangings και όλος ο κόσμος στον αέρα καθώς ακολουθούν Glory and the Scum, Here come the Vultures, Hurricane για να περάσουν σε κλασσικά αγαπημένα τους κομμάτια όπως τα April Rain, Stay Forever, The Gathering (χωρίς Marco Hietalla δυστυχώς).
Η μπάντα κρατούσε αμείωτο το ενδιαφέρον καθ'όλη τη διάρκεια του setlist, με μικρά ορχηστρικά διαλείμματα ανάμεσα στα κομμάτια. Προσωπικά δε βαρέθηκα ούτε στιγμή όπως και κανείς άλλος μέσα στο χώρο, καθώς οι Delain έδωσαν ένα επαγγελματικότατο show, έχοντας εκπληκτικό δέσιμο και πολύ δυνατή σκηνική παρουσία. Η Charllote ξεχώρισε άνετα από όλες τις γυναικείες φωνές της βραδιάς, καθώς η εκτέλεση της ήταν πέρα για πέρα αψεγάδιαστη, με μηδενική διαφορά από την απόδοση της στο studio. Δύσκολα συναντάς κάτι τέτοιο σε συμφωνική μπάντα.
Ήταν ένα πολύ ευχάριστο event, με ικανοποιητική προσέλευση του κόσμου και με την υπόσχεση ότι θα τιμήσουν σύντομα τη χώρα μας και ειδικά το ωραίο της φαγητό όπως μας δήλωσαν. Μετά χαράς να τους υποδεχτούμε ξανά στο μέλλον.
Για το Rock Overdose,
Κείμενο: Νικήτας Μανδόλιας
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός
Comments
