Graham Bonnet Band, The Crow Club, 23/4/2017
Arriving ‘Jet to Jet’
Λόγω μικροκαθυστερήσεων, (πτήση), έφτασα με ελαφρά αργοπορία στο The Crow Club χάνοντας έτσι το opening act, τους Angelo Perlepes’ Mystery. Κατά γενική ομολογία όμως έπαιξαν ένα καλό 45λεπτο – ήταν ομόφωνη η άποψη όλων των φίλων και γνωστών που παρίσταντο αυτή την όμορφη κυριακάτικη βραδιά στο Crow για να δούμε τον ‘ιστορικό’ Graham Bonnet και την μπάντα του.
Η εμπειρία αποδείχτηκε συναρπαστική.
Α legend on stage
Καταφτάνεις στο Club και βρίσκεσαι κατευθείαν μέσα στη μαγική ατμόσφαιρα που έχουν αυτά τα classics που έχει τραγουδήσει αυτή η μεγάλη φωνή και σοκάρεσαι: η φωνή είναι εκεί, the man is on stage, τα χαρισματικά φωνητικά του ανέπαφα απ’ το χρόνο, σε άψογη φόρμα και εμφανισιακά ο Graham Bonnet με τα χαρακτηριστικά sunglasses του. Γνώριμο πρόσωπο και ο Jimmy Waldo στα keyboards από τις μέρες των Alcatrazz. Η όμορφη συμβία του Graham και bass player Beth-Ami Heavenstone είναι άλλη μία καλόδεχτη παρουσία επί σκηνής, με το καλό παίξιμό της, το χαμόγελο και τη γοητεία της. Η μπάντα είναι σοβαρή, καλοδεμένη, τα ολοκαίνουργια κομμάτια της Graham Bonnet Band απ’ το πρόσφατο album ‘The Book’ είναι ό,τι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει εδώ και δεκαετίες, ο Bonnet τα τραγουδάει άψογα, όπως άλλωστε και τα classics.
Στα πρώτα κομμάτια δεν ακουγόταν αρκετά δυνατά η φωνή του Bonnet αλλά σύντομα βελτιώθηκε η αναλογία των εντάσεων.
Συνεπαρμένοι όλοι οι παρόντες, το κοινό, ιαχές, sing-along: Jet to Jet (Alcatrazz), Desert Song (MSG), Samurai (MSG), απίστευτες στιγμές, με πλήρη συμμετοχή του κοινού. Θερμή υποδοχή και για κομμάτια από το νέο album: το σπηντάτο ‘Into the night’ που θα μπορούσε επάξια να είναι σε οποιοδήποτε δίσκο των παλιών Alcatrazz, το μελωδικό ‘Rider’ που το παρουσίασε ο Bonnet ως ένα κομμάτι που έγραψε για τους μηχανόβιους φίλους του στην California. Επάξια στάθηκαν, τονίζω, δίπλα στα classics. (Περίμενα και το εξαιρετικό ‘The Mirror Lies’ απ’ το νέο album).
Αλλά: Since you’ve been gone (Rainbow), Eyes of the world (Rainbow), Assault Attack (MSG), έλεος. Η φωνή είναι εκεί, the legend is on stage. Η Beth-Ami παρουσιάζει τα μέλη της μπάντας: O καλός ‘φρέσκος’ drummer Mark Benquechea είναι σε όλα του σωστός, ο Conrado Pesinato στην κιθάρα κάνει ‘decent job’ και δεν έχει και την απλούστερη δουλειά να φέρει εις πέρας: Blackmore, Shenker, Malmsteen, Vai - o Bonnet συνεργάστηκε με τουλάχιστον δύο από τους μεγαλύτερους θρύλους της κιθάρας και ανέδειξε τουλάχιστον άλλους δύο φέρνοντάς τους στο ευρύ κοινό. Αδιαμφισβήτητος θρύλος του Rock, ο οποίος σήμερα δεν είναι κα’νας κουρασμένος ‘γερόλυκος’ που λέμε, που να μην μπορεί να τραγουδήσει live τις νότες που τον έκαναν διάσημο. He’s the real deal. Είναι ‘αποκαλυπτική’ η σημερινή μας μαρτυρία: ο Bonnet είναι 1 χρόνο μεγαλύτερος απ’ ότι ήταν ο Dio όταν μας άφησε, η φωνή του όμως σε φέρνει να κάνεις ανακατατάξεις στις αξιολογήσεις: άφησε τους πάντες άναυδους πιάνοντας το 100% στα περισσότερα κομμάτια.
‘Thank you, and goodnight’
Οι classic rockers είναι σαν τους παλιούς bluesmen: o BB King έκανε συνεχώς περιοδείες μέχρι τα 90 του σχεδόν, ο John Lee Hooker το ίδιο. Ο Bonnet άλλωστε, ακόμη και μετά τις μεγάλες δόξες του, συνέχισε πάντα να είναι ενεργός, είχε το work ethic και κάποια στιγμή εδώ και χρόνια έδιωξε και τον ‘δαίμονα’ του αλκοόλ που κάποτε τον φρέναρε.
Η αλήθεια είναι ότι είδαμε τον Bonnet για πρώτη φορά στην Ελλάδα στην περιοδεία για μια δυνατή του δισκογραφική δουλειά, την 1η ως Graham Bonnet Band, κι ότι ζήσαμε μια πολυτέλεια, το να τον δούμε σε μια club εμφάνιση, τόσο ‘close and personal’. Ούτε τα μικροπροβλήματα στον ήχο αφαίρεσαν πολλά πράγματα.
Σε έναν κόσμο με καλύτερο ‘γενικό’, πλατύ μουσικό επίπεδο, ο Bonnet θα γέμιζε τουλάχιστον κλειστά γήπεδα με 2000 – 5000 capacity. Σήμερα το Club ήταν μεν γεμάτο, δε θα μετρήσω κεφάλια, αλλά να πω την αλήθεια: περίμενα συνωστισμό.
Δε θα παραπονεθώ που η εμφάνιση της Graham Bonnet Band ήταν κατά-τι σύντομη γιατί ήταν μεστή. Ήταν μια γροθιά καλοζυγισμένη, σχεδόν too good to be true - σίγουρα όλοι νομίσαμε ότι θα επιστρέψουν για ένα encore ενός, το πολύ δύο κομματιών, αλλά no complaints here: ήταν ήδη όπως είπα ‘πολυτέλεια’ το να δεις έναν τόσο σπουδαίο τραγουδιστή να αποδεικνύει την over the top αξία του σε club συνθήκες.
Για το RockOverdose,
Κείμενο: Νάσος Καββαθάς
Φωτογραφίες: Πέτρος Παπαπέτρος
Comments
