Μια απ’ τις πιο αναγνωρισμένες, γνωστές και αξιοσέβαστες δουλειές που έχει να επιδείξει το black metal, το At the heart of winter, των Immortal, ανεβαίνει στα ράφια των δισκοπωλείων 22 χρόνια πριν. Οι Νορβηγοί, μοιάζουν να επαναπροσδιορίζουν τους εαυτούς τους, επιστρέφοντας στις ρίζες τους και σε εποχές “Diabolical Fullmoon Mysticism”. Μετουσιώνουν σε έξι μονάχα κομμάτια, συνολικής διάρκειας 46 λεπτών, τις μακροσκελείς ιδέες τους και το κάνουν πιο ώριμα ίσως από ποτέ. Δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μίγμα από τον ψυχρό black metal ήχο τους και ένα thrash που παραπέμπει στην πρώιμη εποχή του είδους, μας μεταφέρουν στην καρδιά μιας μουσικής βαρυχειμωνιάς από την οποία όμως δε λείπουν τα ρυθμικά διαλείμματα, τα αξέχαστα riff και οι μελωδίες.
Η πέμπτη δουλειά της μπάντας, διακρίνεται για την εισαγωγή πολλών μελωδικών στοιχείων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μειώνεται η ακρότητα του ήχου της. Οι ιλιγγιώδεις ταχύτητες των συνθέσεων, εναλλάσσονται σε κάποιες περιπτώσεις με πιο αργά, ατμοσφαιρικά μέρη. Γενικότερα τα τραγούδια διακατέχονται από μια ψυχρή, θλιβερή και σκοτεινή ατμόσφαιρα, για την επίτευξη της οποίας χρησιμοποιήθηκαν και ελάχιστα πλήκτρα σε κάποιες περιπτώσεις. Επιπλέον, επικρατεί και μια επική αίσθηση που έρχεται σε αρμονία με το ποιητικό περιεχόμενο των καλογραμμένων στίχων του Demonaz.
Ο μουσικός, για πρώτη φορά απουσιάζει από τα κιθαριστικά του καθήκοντα, το βάρος των οποίων επωμίζεται τόσο συνθετικά όσο και εκτελεστικά, ο Abbath. Δεδομένου λοιπόν του ότι υπάρχει μία μόνο κιθάρα, είναι ακόμα περισσότερο άξια επαίνου η τόσο πολυσύνθετη κιθαριστική δουλειά που έχει γίνει. Αλλά και ο Horgh με τη σειρά του, πιστώνεται ένα φοβερό παίξιμο στα ντραμς, κατορθώνοντας να συμβαδίζει επιτυχώς με τις απίστευτες ταχύτητες των κομματιών, διατηρώντας απόλυτα τον έλεγχο και κάνοντας πολύ καλά γεμίσματα όπου χρειάζεται.
Στον τομέα των φωνητικών, ο Abbath έχει τη γνώριμη ζοφερή, ψυχρή του χροιά, είναι όμως σημαντικό πλεονέκτημα πως ο ακροατής δε χρειάζεται να προσπαθήσει να αποκρυπτογραφήσει τους στίχους, όπως συχνά με συμβαίνει με παρόμοιες δουλειές τους είδους. Παρεκκλίνοντας από τον πιο συνήθη κανόνα που θέλει την παραγωγή παρόμοιων άλμπουμ να βγάζει ένα ωμό και ακατέργαστο αποτέλεσμα, εδώ έχουμε έναν ήχο καθαρό που αναδεικνύει τόσο τις κιθάρες όσο και τα τύμπανα. Αξίζει τέλος να αναφερθεί, ότι οι Immortal σπάνε την παράδοση και για πρώτη φορά δε βάζουν στο εξώφυλλο φωτογραφία της μπάντας, αλλά μια εικόνα ανάλογη του περιεχομένου του άλμπουμ, που μόνο ως αριστουργηματική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Από την αρχή ως το τέλος του λοιπόν, από το εξώφυλλο μέχρι το περιεχόμενο, το “At the heart of winter”, αποτελεί μια κορυφαία στιγμή στην πορεία των Immortal αλλά και ολόκληρου του black metal στερεώματος, ικανό να προσελκύσει και νέους οπαδούς στο χώρο.
Comments
