Ημερομηνία δημοσίευσης: 13 Φεβρουαρίου 2017
Γενικά το 75% των κριτικών που αναλαμβάνω είναι στην τύχη. Βουτάω μέσα στην άβυσσο των promos, διαλέγω μερικά τυχαία ονόματα και ότι προκύψει. Μιας και μέσα στα δύο αυτά χρόνια, ουκ ολίγες φορές κατέληξα με ένα διαμάντι στα χέρια μου, δεν θα σταματούσα τώρα. Το ρίσκο βέβαια είναι μεγάλο και οι απογοητεύσεις αρκετές. Μία ακόμη τακτική μου, ειδικά στην αγορά δίσκων, είναι το εξώφυλλο. Εδώ λοιπόν, το εξώφυλλο που φέρνει λίγο σε WoW και Illidan. Βάλτε σε όλο αυτό και το γεγονός ότι ήταν ανεξάρτητη παραγωγή και θα καταλάβετε γιατί έσπευσα να το αναλάβω.
Οι Medevil, με Σατανά;, λοιπόν, ερχόμενοι από τον Καναδά προ ολίγων μηνών μας παρουσίασαν το ντεμπούτο τους, “Conductor Of Storms”. Από το πρώτο άκουσμα οι επιρροές παρελαύνουν μέχρι και την τελευταία νότα του δίσκου. Φωνητικά που κυμαίνονται μεταξύ Udo και Nils Patrik Johansson, κιθάρες που έχουν πάρει σχεδόν αυτούσια σόλο και riffs από το heavy/power των 80s, με κάποια thrash/speed περάσματα και γενικά μελωδίες που ίσως να χρειαζόντουσαν περισσότερη δουλειά. Βέβαια, πρέπει να συμβιβαστούμε με το γεγονός ότι καμιά μπάντα στα πρώτα της βήματα δεν εφηύρε τον τροχό. Όλοι πάτησαν πάνω σε κάποιον άλλον.
Στην περίπτωσή μας, πιθανότατα και μπορούσα να κάνω τα στραβά μάτια, αν υπήρχαν και στιγμές μέσα στον δίσκο που θα ένιωθα ότι άκουγα κάτι φρέσκο. Γιατί δεν είναι μόνο οι επιρροές που σου χτυπάνε άσχημα, είναι γενικά η παλιακή αισθητική, που σε καμία περίπτωση δεν περιμένεις από πιτσιρικάδες, οι οποίοι και θα έπρεπε να είναι αυτοί που θα φέρουν φρέσκο αέρα σε μία μουσική σκηνή.
Για να μην τους αδικούμε πλήρως όμως, τα φωνητικά του Liam Collingwood, έχουν τόσο γρέζι πάνω τους που απόρησα κι εγώ όταν είδα ότι είναι μόλις 23 ετών, ενώ η έκτασή του αρκεί για να καλύψει όλα τα είδη που γυροφέρνουν. Με ένα τέτοιο ταλέντο λοιπόν στο ρόστερ τους και με σοβαρή δουλειά, πιστεύω ότι ο επόμενός τους δίσκος θα είναι κλάσεις ανώτερος. Μέχρι τότε όμως, το “Conductor Of Storms”είναι απλά μία καλή προσπάθεια. Αν τώρα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια τραγούδια, αυτά θα ήτο το “Angel Of Rain” και το “A Sacrifice”. Έχουν αρκετές προοπτικές και είναι ίσως τα πιο ολοκληρωμένα μέσα σε όλο τον δίσκο.
Βαθμολογία: 45/100
Για το Rock Overdose,
Ηλίας Ιακωβόπουλος
Comments
