Ημερομηνία δημοσίευσης: 10 Οκτωβρίου 2019
O Vinnie Moore σίγουρα είναι ένας τεράστιος κιθαρίστας που δεν χρειάζεται και πολλές συστάσεις. Από την ηλικία των δώδεκα ετών κατάλαβε πως αυτό που θέλει να κάνει για την υπόλοιπη ζωή του είναι να παίζει κιθάρα και μεταξύ μας πολύ καλά έκανε. Είναι από τις κιθαρίστες που έχουν κρατήσει αρκετά χαμηλό προφίλ και αφήνουν τη δουλειά τους να μιλάει για αυτούς. Από το 1986 που κυκλοφόρησε τον πρώτο σόλο δίσκο του "Mind's Eye" μέχρι και σήμερα, ο Vinnie Moore μετράει οκτώ σόλο κυκλοφορίες, έξι δίσκους και ένα live DVD ως μέλος των θρυλικών UFO (από το 2003) καθώς και πάρα πολλές guest συμμετοχές στις κυκλοφορίες άλλων μουσικών. Έχει επίσης παίξει lead κιθάρα στον πρώτο δίσκο των Vicious Rumors αλλά και έχει υπάρξει μέλος της μπάντας του Alice Cooper συμμετέχοντας στον δίσκο “Hey Stoopid”.
Τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία του σόλο κυκλοφορία με τίτλο “Aerial Visions”, ο Vinnie Moore επιστρέφει με τον 9ο full length δίσκο του με τίτλο “Soul Shifter”. Αποτελεί μία instrumental κυκλοφορία στην οποία βρίσκουμε guest εμφανίσεις από τους Rudy Sarzo στο μπάσο (Ozzy Osbourne, Quie Riot) και Jordan Rudess στα πλήκτρα (Dream Theater). Στα drums έχουμε τον Richie Monica, στο μπάσο τον Michael Bean (ο οποίος έπαιξε μπάσο και στο δίσκο “Time Odyssey” του Moore) και στα πλήκτρα τον John Cassidy, ενώ στο 2ο και στο τελευταίο κομμάτι συναντάμε στα drums τον John Pessoni και στο μπάσο τον Randy McStine.
Ο νέος δίσκος του Vinnie Moore συνδυάζει μέσα του πολλά στοιχεία από funk, jazz, blues και κλασικό ροκ δημιουργώντας μία πολύ ενδιαφέρουσα μίξη. Δεν μπορείς να κατατάξεις σε ένα συγκεκριμένο είδος το “Soul Shifter” και αυτό είναι και η μαγεία του. Δέκα διαφορετικά λοιπόν κομμάτια συνθέτουν το πάζλ με πρώτο το “Funk Bone Jam” το οποίο είναι ακριβώς αυτό που λέει κι ο τίτλος του: Funk κομμάτι, αρκετά ανεβαστικό και με ωραίες εναλλαγές. Εδώ συναντάμε και τον 1ο guest στο μπάσο (Rudy Sarzo). Ο δίσκος αλλάζει ύφος με το “Same Sun Shines” το οποίο είναι ένα αρκετά ταξιδιάρικο και χαλαρωτικό κομμάτι, με υπέροχη μελωδία. Ακολουθεί το “Kung Fu Grip” το οποίο μαζί με το εναρκτήριο κομμάτι αποτελούν τις πιο ευχάριστες ρυθμικά στιγμές του δίσκου. Αρκετά funk κομμάτι στο οποίο ο Moore ξεδιπλώνει την ικανότητα του στο shredding. Συνέχεια με το υπέροχα αισθαντικό “Mystified” το οποίο είναι ένα καθαρό blues κομμάτι γεμάτο συναίσθημα. Από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου πραγματικά. Όπως αναφέρει ο ίδιος ο Vinnie Moore το κομμάτι αυτό αποτελεί ένα tribute στον αδικοχαμένο Chris Cornell. Ομοίως και το “Brother Carlos” αποτελεί ένα tribute στον Carlos Santana πράγμα που φαίνεται ξεκάθαρα και από το ύφος του κομματιού που παραπέμπει αρκετά στο παίξιμο του. Συνέχεια με το “Gainesville Station” στο οποίο ο Vinnie Moore ενώνει τις δυνάμεις του με τον Jordan Rudess (Dream Theater) και τα σόλο κιθάρας και πιάνου απογειώνουν το κομμάτι. Ακολουθεί το “Soul Rider” το οποίο κινείται σε πιο southern ήχους και αποτελεί ένα από τα πιο ωραία κομμάτια του “Soul Shifter”. Το 8ο κομμάτι του δίσκου αποτελεί το μελωδικό “Mirage” στο οποίο ο Moore παίζει κιθάρα, μπάσο και πλήκτρα ενώ στα drums συναντάμε τον Richie Monica ο οποίος έπαιξε και όλα τα drums στον δίσκο “Aerial Visions”. Εδώ τον συναντάμε στα 8 από τα 10 κομμάτια του άλμπουμ. Προτελευταίο κομμάτι αποτελεί το “Heard You Were Gone” με το οποίο πέφτουν αρκετά οι τόνοι. Αρκετά συναισθηματικό κομμάτι, ξυπνά μνήμες και εικόνες στο άκουσμά του. Το εν λόγω κομμάτι αποτελεί και ένα φόρο τιμής στον Elliott Rubinson (CEO των Dean Guitars) ο οποίος «έφυγε» το 2017. Το κλείσιμο έρχεται με το φοβερό “Across the Ages” το οποίο αποτελεί το ιδανικό τελείωμα με το κλασικό hard rock ύφος του και τα υπέροχα σολαρίσματα του.
Συνοψίζοντας, το μαγικό με τον Vinnie Moore γενικότερα αλλά και με το “Soul Shifter” ειδικότερα, είναι πως παρόλο που πρόκειται για έναν instrumental δίσκο δεν σου λείπουν οι στίχοι και τα φωνητικά. Καταφέρνει με μεγάλη άνεση να δημιουργεί μελωδίες που δημιουργούν συναισθήματα. Κάθε κομμάτι έχει και το δικό του χρώμα. Το “Soul Shifter”΄συνδυάζει τόσα διαφορετικά στοιχεία τα οποία δένουν απόλυτα μεταξύ τους και δίνουν μια αίσθηση μουσικής ελευθερίας στον δίσκο (σαν τζαμάρισμα), πέρα από ταμπέλες και είδη. Επίσης, ενώ ο Moore παίζει τεχνικά οι συνθέσεις του δε χάνουν καθόλου σε συναίσθημα και ο ρυθμός του κάθε κομματιού σου μένει με ευκολία στο μυαλό. Με ευκολία λοιπόν θα μπορούσαμε κι εμείς να πούμε πως ο κύριος Vinnie Moore για άλλη μία φορά μεγαλούργησε.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rockoverdose.gr
Τζοβάνα Σπήλιου
Comments
