Φθάνοντας στη συμβολή Ιάκχου και Βουτάδων αντίκρυσα πλήθος κόσμου να έχει κατακλύσει το δρόμο, μόνο για να διαπιστώσω τελικά ότι όλοι αυτοί κατευθύνονταν προς το γειτονικό Gazarte και τη συναυλία των Jazz Sabbath. Αντίθετα έξω από το Τemple τα πράγματα ήταν αρκετά πιο χαλαρά. Άλλωστε το συγκεκριμένο live απευθυνόταν αυστηρά σε μυημένους. Αν κινείσαι στη φάση του mainstream metal αποκλείεται να δώσεις ευκαιρία στους Celeste, αν είσαι black metal ακροατής δύσκολα θα τους ακούσεις κι αν είσαι στη hardcore/metalcore σκηνή ακόμα πιο δύσκολα. Επομένως, μένει ο σκληρός πυρήνας του post metal, που αποτέλεσε τη συντριπτική πλειοψηφία του κοινού της Παρασκευής.
Το απαιτητικό έργο του να ανοίξουν για τους Celeste είχαν αναλάβει οι Αθηναίοι Kiva. Αποτελούμενοι από γνωστούς-αγνώστους της τοπικής σκηνής, ήταν δεδομένο ότι η μπάντα θα πληρούσε κάποια απαραίτητα standards. Kι έτσι αποδείχθηκε: το παίξιμο και ο ήχος ήταν καρφί αυτό που ήθελαν να “πιάσουν”, ενώ και εκτελεστικά δεν υπήρξε το παραμικρό ψεγάδι. Post metal με σαφείς αναφορές σε Αmenra (περισσότερο) και Neurosis & Τhe Ocean (λιγότερο) κι έναν τραγουδιστή που σαφώς “το έχει”, τόσο στα growls, όσο και στα καθαρά φωνητικά. Αν απογαλακτιστούν από τις επιρροές τους και διαμορφώσουν έναν πιο προσωπικό ήχο, έχω την εντύπωση ότι θα γίνονταν απείρως ελκυστικότεροι. Η πρώτη τους δουλειά αναμένεται σύντομα, οπότε το ραντεβού μας μαζί τους έχει ήδη ανανεωθεί.
Mερικά λεπτά της ώρας αργότερα, η ώρα για την παρθενική εμφάνιση των Celeste στην Αθήνα είχε φτάσει. Ο χώρος σκοτεινιάζει, στο background ξεκινούν προβολές με τη γνώριμη εικαστική άποψη του σχήματος και οι Γάλλοι εκκινούν ελαφρώς διερευνητικά με το instrumental “(A)”, το οποίο συνοδεύεται και από το αντίστοιχο videoclip στο βάθος.
Το κομμάτι τελειώνει, η μπάντα γυρίζει πλάτη, τα κόκκινα headlights ανάβουν και οι Celeste δεν ξανακοιτάζουν πίσω. Ο ήχος -τουλάχιστον στο σημείο που ήμουν εγώ- ήταν σεμιναριακός, το σχήμα σε παίξιμο και χτίσιμο συνθέσεων παρέδιδε μαθήματα -μεγάλο μέρος του κοινού άλλωστε αποτελούταν από μουσικούς- και γενικά η παρουσία τους υπήρξε αρτιότατη.
Ο πυρήνας του set τους βασίστηκε στο πρόσφατο “Assassine(s)”, του οποίου ο σαφώς πιο ήπιος χαρακτήρας αντιμετωπίστηκε κριτικά από μεγάλη μερίδα ακροατών τους. Ο τρόπος που το ξεδίπλωσαν μπροστά μας την Παρασκευή το βράδυ είμαι σίγουρος ότι έκανε αρκετό κόσμο να το δει με άλλο μάτι. Υπέρ του δέοντος βαρύτερο και καθόλου γυαλισμένο, το “Assassine(s)” γιγαντώθηκε μπροστά μας στην ιδανική του μορφή, απέχοντας χιλιόμετρα από την άνευρη παραγωγή του πρωτότυπου ηχογραφήματος.
Το ακόμα καλύτερο ήρθε στη συνέχεια, όταν πλέον έκαναν βουτιά στο ένδοξο παρελθόν, με επιλογές από τα “Animale(s)” και “Infidèle(s)”, όπου οι αντιδράσεις του κοινού φούντωσαν. Το συγκρότημα έδειχνε πραγματικά να απολαμβάνει την παρουσία του επί σκηνής μην παραλείποντας να σηκώνει γροθιές και να ευχαριστεί τον κόσμο ανάμεσα στα κομμάτια, όπως ακριβώς έκαναν και λίγο πριν αποσυρθούν στα παρασκήνια, ενόψει του σύντομου όπως αποδείχθηκε, αλλά καταιγιστικού encore με το “Ces Belles de Rêve Aux Verres Embués”.
Η πρώτη συναυλιακή εμφάνιση των Celeste στην Αθήνα θα καταγραφεί στη συλλογική μνήμη ως σαφέστατη επιτυχία, με το ψεγάδι της σύντομης διάρκειας των μόλις 60 λεπτών μάλλον να χάνεται στη λήθη. Ήχος και απόδοση κυμάνθηκαν σε υψηλότατα επίπεδα, με τους επιδραστικούς Γάλλους post metallers να επιδεικνύουν αρχοντικά όλες τις αρετές, που τους καθιέρωσαν ως ηγετικό σχήμα του χώρου.
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Σούρσος
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καταστρόφος (https://www.instagram.com/alexandros_kat/)
Comments
