Η καρδιά του λύκου ξαναχτύπησε στην Αθήνα
Οι Wolfheart είναι ένα συγκρότημα που έχει τιμήσει την χώρα μας αρκετές φορές, καθώς έχει δώσει άλλες 8 συναυλίες στο παρελθόν (4 στην Αθήνα, 2 στην Θεσσαλονίκη και 2 στο Ρέθυμνο). Ιδιαίτερα ο πολυπράγμων και ιθύνων νους της μπάντας Tuomas Saukkonen έχει παίξει επιπροσθέτως και άλλες 3 φορές στην Ελλάδα με τους Before The Dawn την περίοδο 2009-10. Η συγκεκριμένη συναυλία είχε προαναγγελθεί αρχικά για τις 3/2/2024, αλλά λίγες μέρες πριν ανεβλήθη για τις 14/4.
Έφτασα στο ιστορικό ΑΝ club γύρω στις 21:00 και συνάντησα 2-3 «συνδαιτυμόνες» που είχαμε παρευρεθεί την προηγούμενη μέρα στην εκπληκτική συναυλία των Achelous και ήδη προσπαθούσαμε να μαζέψουμε τα συντρίμμια μας. Δύο διαδοχικές συναυλίες δυναμικών συγκροτημάτων είναι πρόβλημα (για τα αυτιά μας και το σώμα μας γενικότερα). Ρωτάω: «Πως θα την βγάλουμε και σήμερα;» Και η απάντηση: «Σήμερα, χαλαρά!». Είναι δυνατόν με τους Wolfheart να είσαι χαλαρός;
Support ήταν οι Έλληνες Desert Near The End, οι οποίοι είναι γνώριμοι στο αθηναϊκό κοινό, αλλά και στους Wolfheart καθώς έχουν παίξει μαζί άλλες 4 φορές (στις 20/10/2013 πάλι στο ΑΝ και στους 3 σταθμούς της mini περιοδείας των Wolfheart στην Ελλάδα, Φεβρουάριος 2016). Πρόκειται για ένα Power - Thrash συγκρότημα με σχετική ιστορία στην πλάτη του (από το 2011 και 5 πλήρεις κυκλοφορίες). Αν υπολογίσει κανείς και την θητεία των 2 βασικών μελών τους (Πρασινίκα, Παπανδρέου) στους Eventide πάμε ακόμη πιο πίσω (2001-2010). Θα τους χαρακτήριζα ως τους Έλληνες Iced Earth (χωρίς να σημαίνει ότι είναι αντίγραφο τους) με ολίγες πινελιές πρώιμων Blind Guardian, των οποίων t-shirt φορούσε ο Αλέξανδρος Παπανδρέου. Η εκφραστική φωνή του Αλέξανδρου και η χροιά που παίρνει σε κάποια σημεία θυμίζει έντονα τον Matt Barlow.
Η συναυλία ήταν προγραμματισμένη να ξεκινήσει στις 21:15, αλλά ξεκίνησε κάπως καθυστερημένα (περίπου 20’ αργότερα) με το ΑΝ club γεμάτο. Ξεκίνησαν δυναμικά με το “Season of the Sun” και το κοινό ανταποκρίθηκε άμεσα. Η ένταση, το πάθος (αλλά και η ατυχία) είχαν ως αποτέλεσμα να σπάει μία χορδή στην κιθάρα του Σπύρου Βασιλάκη. Αναγκαστικό ολιγόλεπτο διάλειμμα που έδωσε την ευκαιρία στον εκπληκτικό drummer Στέλιο Πεπιννίδη με solos να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και σε άλλα είδη μουσικής εκτός Metal, αν και το t-shirt του έγραφε «Μόνο θρας»! Η χορδή αλλάχθηκε σχετικά γρήγορα και συνέχισαν στο επόμενο κομμάτι “Point of no Return”. Και αυτό άψογα εκτελεσμένο όπως και τα υπόλοιπα. Γενικά υπήρχε πολύ ενέργεια από την μπάντα, πάθος και όλα τα τραγούδια ήταν καλοεκτελεσμένα, δείγμα της σωστής προετοιμασίας που θα είχε προηγηθεί. Δεν θα μπορούσε να λείψει το “Iron Rain”, ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους. Τα τραγούδια του setlist (όλα από albums μετά το 2016) ήταν επιλεγμένα ώστε να υπάρχει εναλλαγή μεταξύ των σχετικά πιο Thrash με τα πιο Power. Αναγκαστικά η τοποθέτηση ενός δεύτερου drum set είχε ως αποτέλεσμα η σκηνή να κοπεί σε δύο μέρη που δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους, το οποίο δεν βοήθησε στην κινητικότητα της μπάντας, γεγονός που επεσήμανε και ο Αλ. Παπανδρέου. Η καθυστερημένη εμφάνιση τους, αλλά και η καθυστέρηση λόγω της αλλαγής χορδής είχε ως αποτέλεσμα να προβούν σε επιπλέον περικοπές των 2 τελευταίων τραγουδιών και να παίξουν μόνο 6 σε περίπου 40’ (ήδη είχαν διαγράψει το “Ascension” από την λίστα). Ομολογουμένως ήταν ολίγον άτυχοι. Τελείωσαν με το ακυκλοφόρητο “In Ruins” σε πρώτη live πρεμιέρα (θα είναι στο νέο album που θα κυκλοφορήσει στο τέλος του έτους) υπό τις έντονες επιδοκιμασίες του κοινού. Παρόλα τα μικροπροβλήματα ενθουσίασαν το κοινό και πιστεύω να το ευχαριστήθηκαν και αυτοί.
Setlist:
01 Season of the Sun
02 Point of No Return
03 Throne of Martyrdom
04 Iron Rain
05 Beyond The Gates
06 In Ruins (νέο τραγούδι)
Σε χρόνο ρεκόρ μετά την αποχώρηση των Desert Near The End άδειασε η σκηνή (και το drum set) και έκαναν την εμφάνιση τους τα μέλη των Wolfheart δοκιμάζοντας τα όργανα. Αίσθηση προκάλεσε η τοποθέτηση μίας τεράστιας μαύρης ταρανδοκεφαλής (μάλλον) μπροστά από το μικρόφωνο του Tuomas. Κάποια black metal συγκροτήματα προτιμούν τις νεκροκεφαλές των αιγοπροβάτων, ενώ οι Wolfheart ζώα με μεγαλύτερα κέρατα! Παρόλες τις προαναφερθείσες καθυστερήσεις κατάφεραν να ξεκινήσουν λίγο αργότερα από την προγραμματισμένη ώρα έναρξης (περίπου στις 22:40), μπαίνοντας δυναμικά με το “Skyforger”. Η έντονη σκηνική παρουσία τους δεν άφησε ασυγκίνητο το κοινό. Συνεχές headbanging από τους Βαγγέλη Καρζή και Lauri Silvonen (μπάσο), ο οποίος στην κυριολεξία το τερμάτισε. Θα πρέπει να του απονεμηθεί βραβείο τέτοιας κατηγορίας! Πιο στατικός ο Tuomas Saukkonen, αλλά επίσης ξεσηκωτικός στην ρυθμική κιθάρα και τα φωνητικά, ενώ ο πολύ σταθερός Juuso Raatikainen αντικατέστησε τον Joonas Kauppinen στα drums.
Όσο περνούσε η ώρα και κόσμος «ζεσταινόταν», προέβαινε και στις αντίστοιχες εκδηλώσεις ενθουσιασμού: άφθονο headbanging ιδίως στις πρώτες σειρές, ρυθμικά παλαμάκια όπου έπρεπε και mosh-pits στα πιο ξεσηκωτικά κομμάτια όπως: “Breakwater”, “Zero Gravity”, “The Hammer” στην μικρή αρένα του club. Γενικά οι Wolfheart έπαιξαν με κέφι και ενθουσιασμό σε όλα τα κομμάτια ως καλοκουρδισμένη μηχανή. Πριν λίγες μέρες εξάλλου είχε ολοκληρωθεί η Αυστραλιανή περιοδεία τους. Η συναυλία «πήγαινε τραίνο» μετά από έναν καταιγισμό επιτυχιών όπως: “I”, “Routa Pt. 2”, “The King”, “Strength and Valor” (εδώ ο Καρζής έδωσε ρεσιτάλ), “Zero Gravity” και “Aeon of Cold”. Ακολούθησε ένα σύντομο διάλειμμα και επέστρεψαν με ένα encore δύο τραγουδιών - ύμνων: “The Hunt” και “The Hammer”, όπου έγινε χαμός! Συνολικά το show τους διήρκησε ~ 80’και έπαιξαν 14 τραγούδια, ενώ στους υπόλοιπους σταθμούς της περιοδείας “King of the North over Europe” μόλις 11. Ένδειξη και αυτό της αγάπης προς το ελληνικό κοινό, το οποίο ήταν αρκούντως εκδηλωτικό. Σε κάποια γωνία προς τα αριστερά το μάτι μου φευγαλέα έπεσε πάνω στους Μάριο Ηλιόπουλο (Nightrage) και Βαγγέλη Μάζαρη (Daylight Misery). Τα 8 από τα 14 τραγούδια ήταν από τις 2 πρώτες κυκλοφορίες, 3 από την τελευταία (King of the North, 2022) (λογικό να προωθούν την πιο πρόσφατη δουλειά τους) και 1 από κάθε μία από τις μεσαίες κυκλοφορίες.
Όπως ανέφερα και οι 4 μουσικοί ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο, όμως ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στον Βαγγέλη Καρζή, ο οποίος είναι ένας ικανότατος κιθαρίστας αφού ανέλαβε και την lead κιθάρα και διαπρέπει και στο εξωτερικό. Η αγάπη των Wolfheart για την Ελλάδα δεν οφείλεται μόνον στην παρουσία του, διότι και πριν την είσοδο του στο συγκρότημα είχαν παίξει 7 φορές επί ελληνικού εδάφους. Στα θετικά ήταν ο πολύ καλός ήχος και στα δύο συγκροτήματα και δεδομένου του μικρού μεγέθους του ΑΝ, αυτό ήταν ένα επίτευγμα για τους υπευθύνους του club.
Είναι προς τιμή των Wolfheart ότι παίζουν σε μικρά clubs και δεν τα υποτιμούν, όμως βάση της αξίας τους έπρεπε να παίζουν σε πολύ μεγαλύτερα. Το ότι η συναυλία έγινε ημέρα Κυριακή και άρα έπρεπε να τελειώσει σχετικά νωρίς, ενώ η επόμενη ημέρα ήταν εργάσιμη ήταν ένας μικρός αποτρεπτικός παράγοντας για την προσέλευση του κόσμου. Θα προσέθετα στους ανασχετικούς παράγοντες και το ότι έχουν παίξει ήδη 4 φορές στην Αθήνα με πιο πρόσφατη τον Δεκέμβριο του ‘22 και ότι ο φετινός Απρίλιος ήταν γεμάτος συναυλίες και ειδικά το συγκεκριμένο Π-Σ-Κ, οπότε το κοινό, το οποίο στην πλειοψηφία του δεν διαθέτει άπειρα χρήματα και χρόνο καλείται να επιλέξει που θα πάει. Ο Lauri ανέφερε ότι βλέποντας το γεμάτο club νόμισε ότι είναι Σάββατο και όχι Κυριακή, ενώ ο Tuomas ανέφερε χαριτολογώντας ότι του τηλεφώνησε ό ίδιος ο Χριστός να μη γίνει ημέρα Κυριακή, αλλά ο Βαγγέλης επέμεινε! Παρόλα αυτά, αυτοί που ήθελαν να τους δουν, τους είδαν! Την επόμενη φορά να είμαστε περισσότεροι γιατί και τα δύο συγκροτήματα το αξίζουν 100%.
Setlist:
01 Skyforger
02 Ghosts of Karelia
03 Abyss
04 Knell
05 Breakwater
06 Boneyard
07 I
08 Routa Pt. 2
09 The King
10 Strength and Valor
11 Zero Gravity
12 Aeon of Cold
Encore
13 The Hunt
14 The Hammer
Για το RockOverdose,
Κείμενο/Φωτογραφίες: Παναγιώτης Παπανδρεόπουλος
Comments
