Με αφορμή την επιστροφή τους στην χώρα μας, το Rock Overdose και ο Κωνσταντίνος Σωτηρέλης επικοινώνησαν με τον τραγουδιστή των Lacuna Coil, Andrea Ferro, ο οποίος έδωσε μια απολαυστικότατη συνεύντευξη εφ' όλης της ύλης.
Rock Overdose: Καλησπέρα Andy, καλώς ήρθες στο Rock Overdose. Πρώτα από όλα, θα ήθελα να μου πεις ποια είναι η ανταπόκριση που έχει το album “Delirium” ως τώρα. Έχει περάσει ήδη ενάμιση χρόνος από την κυκλοφορία του. Είσαι ικανοποιημένος με το τελικό αποτέλεσμα και τι θα άλλαζες αν μπορούσες;
Andy: Πρόκειται σχεδόν για ένα νέο ξεκίνημα, επειδή άλλαξε αρκετά το line-up τα τελευταία τρία χρόνια, οπότε ήταν το πρώτο μας άλμπουμ με τα νέα μέλη και με τον μπασίστα, τον Marco, να αναλαμβάνει την παραγωγή. Κάναμε κάποιες αλλαγές, δοκιμάσαμε διαφορετικά πράγματα ώστε να δείξουμε στους οπαδούς ότι είμαστε ακόμη εδώ, με διαφορετική μορφή, αλλά όχι και τόσο διαφορετική, απλά λίγο πιο καινούργια. Οι οπαδοί υποδέχτηκαν το άλμπουμ πολύ ζεστά και έχει πουλήσει περισσότερο από οποιονδήποτε δίσκο έχουμε γράψει στο παρελθόν, κάτι που αποτελεί έκπληξη.
Rock Overdose: Κατά την γνώμη μου, όσο τα χρόνια περνούν, το ενδιαφέρον του κοινού για τους Lacuna Coil αυξάνεται σε κάθε άλμπουμ. Συμφωνείς; Και αν ναι, βιώνετε τώρα την μεγαλύτερη επιτυχία σας σε σχέση με το παρελθόν;
Andy: Νομίζω πως είχαμε ένα σταθερό επίπεδο επιτυχίας στο παρελθόν, προφανώς πάντοτε υπάρχει μια στιγμή όπου γίνεσαι πιο γνωστός, καθώς είναι η πρώτη φορά που οι άνθρωποι σε βρίσκουν και κερδίζεις περισσότερη προβολή από τα media, αλλά γενικά έχω παρατηρήσει ότι «μεγαλώνουμε» σε συγκεκριμένες περιοχές και είμαστε λίγο πιο σταθεροί σε άλλες. Πάντοτε υπάρχουν νέες περιοχές που επισκέπτεσαι για πρώτη φορά, για παράδειγμα την Σερβία, δεν την είχαμε επισκεφτεί ποτέ και επίσης θα παίξουμε για πρώτη φορά headline shows στην Σόφια, όπως επίσης παίξαμε και στη Μάλτα για πρώτη φορά.
Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις νέες περιοχές όπου ο κόσμος γνωρίζει την μπάντα σου. Ξέρεις, κάποιες φορές κερδίζεις την προσοχή του κόσμου και τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα κάποιες φορές, κάτι που είναι σημαντικό και σε κάνει να αισθάνεσαι φρέσκος, όμως ποτέ δεν έχουμε βιώσει μια τεράστια αλλαγή στους οπαδούς μας.
Rock Overdose: Ο ήχος της μπάντας μοιάζει να γίνεται σκληρότερος σε κάθε άλμπουμ. Είναι κάτι που γίνεται σκόπιμα ή έρχεται φυσικά, κατά την διάρκεια της σύνθεσης;
Andy: Ναι, γράφουμε την μουσική και προσπαθούμε να ακολουθήσουμε τι βγαίνει από την σύνθεση. Ο Marco όταν συνθέτει του αρέσει να βλέπει τηλεόραση και ντοκιμαντέρ ή horror ταινίες οπότε ακολουθούμε την έμπνευση που βγαίνει από εκεί. Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν πιο heavy και επίσης με τον Ryan στα τύμπανα μπορέσαμε να δώσουμε λίγο μεγαλύτερη βάση στο ρυθμικό κομμάτι των τραγουδιών και εκμεταλλευτήκαμε πλήρως την ικανότητά του για διπέταλο. Έτσι μας βγήκε, γνωρίζαμε ότι μπορούμε να γράψουμε κάτι σκληρότερο και επίσης θέλαμε να εκπλήξουμε τους οπαδούς μας, να δείξουμε μια πλευρά μας την οποία δεν είχαμε παρουσιάσει ως τώρα. Έτσι, ακολουθήσαμε την μουσική, η οποία απαιτούσε περισσότερο screaming, περισσότερα growl φωνητικά και είμαστε πολύ χαρούμενοι με το αποτέλεσμα και υπάρχει ακόμη η ισορροπία ανάμεσα στην μελωδία και στην επιθετικότητα. Πιστεύω ότι έχουμε ένα ισορροπημένο Lacuna Coil άλμπουμ.
Rock Overdose: Είμαι πολύ περίεργος να μάθω πως συνθέτετε το υλικό σας. Θα μπορούσες να μας πεις μερικές λεπτομέρειες;
Andy: Ναι, ο Marco, ο μπασίστας, συνήθως γράφει την περισσότερο μουσική και ο καθένας από μας δουλεύει μόνος του πάνω στις ιδέες του και ύστερα συναντιόμαστε όλοι μαζί στο στούντιό του και ακούμε τις ιδέες, τις επεξεργαζόμαστε, βλέπουμε ποιες ταιριάζουν και προχωρούμε, είτε είναι δική μου ιδέα, είτε της Christina. Είμαστε πολύ ανοικτοί και δημοκρατικοί, αν δεν μας αρέσει αυτό που έχουμε, ξεκινούμε να γράφουμε και πάλι από την αρχή. Βάζουμε στην άκρη τους εγωισμούς όταν συνθέτουμε και κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να βγουν τα τραγούδια όσο πιο σωστά γίνεται.
Rock Overdose: Η μπάντα υπάρχει για περισσότερο από 20 χρόνια. Ποια πράγματα έχουμε μείνει ίδια από το 1997 και τι έχει αλλάξει μέχρι τώρα;
Andy: Έχουμε περισσότερες εμπειρίες, γνωρίζουμε περισσότερα για την μουσική, για την βιομηχανία και πως δουλεύει, για την καριέρα, για τα tour, οπότε υπάρχουν περισσότερες εμπειρίες. Νομίζω πως ενθουσιασμός του να γράφεις νέα μουσική και να αναπτύσσεις νέες ιδέες, η σκηνική παρουσία και τα ρούχα, υπάρχουν ακόμη όλα. Το δημιουργικό σημείο δεν έχει αλλάξει, αν και είμαστε πιο προσεκτικοί και ξέρουμε τι να κάνουμε και τι όχι, αλλά γενικά έχουμε τον ίδιο ενθουσιασμό όταν υπάρχει ένα demo για ένα τραγούδι.
Επίσης, το καλλιτεχνικό κομμάτι, όπως το artwork, οι φωτογραφίες και αργότερα όταν πρόκειται να παρουσιάσεις το τραγούδι ζωντανά, έχει μείνει ακόμη ζωντανό και αυτός είναι ο λόγος που ακόμη υπάρχουμε ως μπάντα και νιώθουμε σαν παιδιά, είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι όταν έχουμε νέο υλικό που θα το παρουσιάσουμε στους οπαδούς και στις περιοδείες. Νομίζω πως αν το χάσεις αυτό, τότε γίνεται απλά μια δουλειά και πρέπει να το κλείσεις αυτό το κεφάλαιο.
Rock Overdose: Νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό για μια μπάντα να έχει την ίδια σπίθα που είχε τις πρώτες μέρες.
Andy: Ναι, είναι πολύ σημαντικό. Καταλαβαίνω ότι μετά από πολλά χρόνια, κάποιοι μπορεί να βαρεθούν, να μην έχουν κίνητρο, είναι φυσικό είτε το έχεις είτε όχι. Νομίζω πως όταν το πάθος έχει φύγει, ειδικά στο rock, το κοινό θα αναγνωρίσει αμέσως αν είσαι ειλικρινής ή όχι. Ο κόσμος θα καταλάβει αν είσαι σωστός απέναντί του, επειδή θα πρέπει να κάνεις άλλο ένα άλμπουμ, ένα tour, να πουλήσεις μπλουζάκια και αν το κάνεις γι’ αυτό, τότε πλέον το βλέπεις μόνο σαν δουλειά και τότε είναι που πρέπει να παραιτηθείς από αυτό, γιατί όταν είσαι καλλιτέχνης δεν είναι αυτά μόνο τα κριτήριά σου.
Rock Overdose: Για κάθε μπάντα υπάρχει πάντα ένα άλμπουμ που είναι το αγαπημένο των οπαδών. Για σας, αυτό το ιδιαίτερο άλμπουμ φαίνεται να είναι το “Comalies”. Πιστεύεις ότι είναι το καλύτερό σας άλμπουμ μέχρι στιγμής; Και γιατί πιστεύεις ότι είναι το αγαπημένο των οπαδών;
Andy: Νομίζω δεν είναι το καλύτερό μας άλμπουμ, αλλά πιθανόν να είναι το σημαντικότερο που έχουμε κάνει, γιατί με αυτό το άλμπουμ ανέβηκε η δημοτικότητα της μπάντας σε πολύ μεγάλο βαθμό, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ. Από μια μπάντα της Ιταλίας γίναμε μια παγκοσμίου εύρους μπάντα, παίζοντας μαζί με τον Ozzy και τους System Of A Down και άλλες μεγάλες μπάντες, οπότε η δημοτικότητά μας ανέβηκε αμέσως. Αυτός ο δίσκος ήταν που μας έκανε μεγάλη μπάντα, ένα μεγαλύτερο όνομα. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι το καλύτερό μας άλμπουμ, απλά είναι το άλμπουμ που έκανε το κοινό να μας ανακαλύψει και γι’ αυτό έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά των οπαδών.
Είναι το ίδιο που συμβαίνει και με το “Reign In Blood” των Slayer ή το “South of Heaven”, το “Master Of Puppets” ή το “Black Album” των Metallica, οπότε υπάρχουν πάντα ένας-δύο δίσκοι που ο κόσμος συνδέεται συναισθηματικά μαζί του. Γι’ αυτό αποτελεί το πιο σημαντικό άλμπουμ για μας. Είναι δύσκολο να πεις ότι ένα άλμπουμ είναι το καλύτερο μιας μπάντας. Υπάρχουν τραγούδια σε αυτό το άλμπουμ ή σε άλλο άλμπουμ τα οποία αγαπάς τόσο πολύ. Πιστεύω ότι το “Comalies” ήταν το καλύτερο άλμπουμ που μπορούσαμε να γράψουμε το 2002 και το “Delirium” το καλύτερο που μπορούσαμε να γράψουμε το 2016.
Rock Overdose: Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον αν μας έλεγες τις επιρροές σου ως τραγουδιστής, αυτές που σε έκαναν να αρπάξεις το μικρόφωνο.
Andy: Όταν ξεκινήσαμε, θαύμαζα τραγουδιστές που μπορούσαν να κάνουν περισσότερα από ένα πράγματα. Ο αγαπημένος μου ήταν ο Mike Patton των Faith No More, επειδή μπορούσε να βγάλει τόσο καθαρά και μελωδικά φωνητικά και αμέσως να πετάξει μερικές τρελές κραυγές, οπότε είναι ένας πλήρης τραγουδιστής. Επίσης, μου αρέσει πολύ ο Nick Holmes των Paradise Lost, ο οποίος επηρέασε πολύ τα φωνητικά μου, όπως και ο Hetfield. Μερικοί από αυτούς τους τραγουδιστές δεν είναι και οι καλύτεροι τεχνικά, όμως έχουν ένα πολύ δυνατό και προσωπικό στυλ, τους αναγνωρίζεις αμέσως.
Γενικά, στο metal οι πιο διάσημοι τραγουδιστές συνήθως δεν είναι και οι καλύτεροι τεχνικά, όπως ο Ozzy και ο Lemmy, οι οποίοι δεν είναι καλοί τεχνικά, όμως είναι πολύ αναγνωρίσιμοι και τους καταλαβαίνεις αμέσως. Οπότε, μου αρέσει το προσωπικό στυλ σε βάρος της τεχνικής. Φυσικά, είναι καλή η τεχνική αλλά όταν ακούω εγώ μουσική προτιμώ το προσωπικό στυλ.
Rock Overdose: Έχεις καμία αγαπημένη μπάντα;
Andy: Όχι, δεν νομίζω, μου αρέσουν πολλές μπάντες. Αν, όμως, με ρωτούσες όταν ξεκινήσαμε, το 1997, πιθανότατα να έλεγα τους Paradise Lost ή τους Type O Negative, οι οποίοι μ’ αρέσουν ακόμη, όμως δεν έχω κάποια αγαπημένη μπάντα.
Rock Overdose: Τι πιστεύεις για την εξέλιξη που υπάρχει στο μέταλ στις μέρες μας;
Andy: Μου αρέσει! Μου αρέσει κάθε είδος εξέλιξης. Προφανώς, κάποια πράγματα μερικές φορές μου αρέσουν λίγο περισσότερο και κάποια λιγότερο, όμως μου αρέσει το γεγονός ότι η Metal είναι ακόμη ζωντανή και υπάρχουν τόσα διαφορετικά είδη που ούτε μπορώ να τα ονομάσω όλα γιατί είναι τόσα πολλά. Επίσης μου αρέσει που το κοινό είναι πιστό στην Metal μουσική επειδή δεν είναι απλά μουσική, αλλά ένας τρόπος ζωής. Είναι κάτι βαθύτερο, που σου αγγίζει την καρδιά. Όταν είσαι σε μπάντα μέσα στην μουσική βιομηχανία, βλέπεις ανθρώπους να χαίρονται στις συναυλίες και να έρχονται στο show με τα παιδιά τους και έτσι αυξάνεται μια νέα γενιά οπαδών. Νομίζω αυτό είναι που κάνει ιδιαίτερη αυτή τη μουσική και γι' αυτό είναι ακόμη ζωντανή, έχοντας τόσα διαφορετικά είδη.
Rock Overdose: Κατά την γνώμη μου, ο Ryan και ο Diego έχουν προσφέρει αρκετά στη μπάντα. Θα ήθελα να μου πεις πώς επιλέχτηκαν και ποια νέα στοιχεία έφεραν στον ήχο σου.
Andy: Ο Ryan είναι μαζί μας εδώ και μερικά χρόνια, ήταν ο drum tech του Christiano, του πρώην ντράμερ μας, οπότε είναι για μας γύρω στα 8-9 χρόνια, και παίζει μαζί μας 5-6 χρόνια. Το “Delirium”είναι το πρώτο άλμπουμ που συνεισέφερε, είναι εξαιρετικός στο διπλοπέταλο, πολύ μοντέρνος ντράμερ, μπορεί να τα βγάλει πέρα με τα πολύ γρήγορα σημεία ή με τα πιο περίεργα. Είναι μια εξαιρετική προσθήκη στη μπάντα, τόσο από άποψη τεχνικής όσο και από άποψη προσωπικότητας, είναι πολύ καλό παιδί, ποτέ δεν παραπονιέται και είναι πάντοτε αισιόδοξος, περνάμε πολύ καλά στο tour μαζί.
Ο Diego είναι η τελευταία μας προσθήκη, δεν έχει συνεισφέρει πολύ στο άλμπουμ, πέρα από κάποια lead σημεία στις κιθάρες. Είναι φίλος, έπαιζε σε μια μπάντα που ο μπασίστας μας, ο Marco, τους είχε κάνει την παραγωγή παλαιότερα, οπότε τον γνωρίζουμε από εκεί. Είναι πολύ καλός τύπος και παίζει πολύ καλή κιθάρα, είναι σαν μια μίξη των προηγούμενων κιθαριστών μας και θα δούμε στο μέλλον την συνεισφορά του στην δισκογραφία.
Rock Overdose: Έχουν περάσει 14 χρόνια από τον Μάρτιο του 2003 που ήρθατε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μαζί με τους Tiamat. Από τότε, έρχεστε όποτε σας δίνεται η ευκαιρία και μπορούμε να καταλάβουμε ότι αγαπάτε το ελληνικό κοινό. Τι αναμνήσεις έχεις από την πρώτη σας επίσκεψη εδώ, αλλά και από τις επόμενες;
Andy: Ναι, λατρεύω την Ελλάδα, όχι μόνο το ελληνικό κοινό, αλλά και την χώρα σας. Έρχομαι πολύ συχνά για διακοπές εκεί, το καλοκαίρι ήμουν στην Σαντορίνη με την γυναίκα μου. Μας αρέσει το καλό φαγητό, η κουλτούρα, επίσης, είναι παρόμοια με την κουλτούρα της Ιταλίας, οπότε μας αρέσει να βρισκόμαστε εκεί και περνάμε πάντα πολύ ωραία. Κάθε φορά που ερχόμαστε, το κοινό συμμετέχει πάντοτε πολύ ενεργητικά και ανυπομονούμε να ξαναπαίξουμε εκεί και να συναντήσουμε τους Έλληνες οπαδούς μας. Είναι πάντοτε μεγάλη ευχαρίστηση για μας το να παίζουμε εκεί. Επίσης, δοκιμάζουμε το φαγητό με λίγο κρασί, βλέπουμε κάποιους φίλους όπως τα παιδιά από τους Rotting Christ και τους Septicflesh.
Rock Overdose: Τι να περιμένουμε σε λίγες μέρες στο show σας;
Andy: Θα φέρουμε κυρίως το “Delirium”, αλλά επίσης θα παίξουμε κλασικά κομμάτια από το “Comalies”, το “Karmacode” και όλες τις κυκλοφορίες μας, επίσης θα παίξουμε ένα κομμάτι το οποίο δεν έχουμε παίξει ποτέ ζωντανά, οπότε θα είναι πολύ όμορφη εμπειρία. Θα φέρουμε πολλή ενέργεια, πολύ τραγούδι, πολλή διασκέδαση.
Rock Overdose: Υπάρχουν καθόλου ιδέες για νέο άλμπουμ;
Andy: Όχι ακόμη, διότι πραγματοποιούμε την περιοδεία και έπειτα, τα Χριστούγεννα θα αρχίσουμε να δουλεύουμε για το show μας στο Λονδίνο, όπου θα γιορτάσουμε τα 20 χρόνια της μπάντας και θα το βιντεοσκοπήσουμε και την επόμενη χρονιά θα ξεκινήσουμε την σύνθεση του νέου άλμπουμ. Είναι πολύ νωρίς για να πούμε κάτι, έχουμε συλλέξει κάποιες ιδέες, αλλά τίποτα σταθερό για την ώρα, οπότε δεν ξέρουμε ποια θα είναι η κατεύθυνσή του. Φυσικά, θα φέρουμε κάποιες από τις heavy ιδέες που είχαμε στο “Delirium”, όμως θα δοκιμάσουμε και κάτι διαφορετικό. Δεν θέλουμε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια πράγματα συνεχώς.
Rock Overdose: Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την συνέντευξη, ήταν μεγάλη μου τιμή!
Andy: Χαρά μου!
Rock Overdose: Θα ήθελα να κλείσεις την συνέντευξη με ένα μήνυμα στους Έλληνες οπαδούς.
Andy: Θέλω να σας προσκαλέσω όλους στα shows στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, οπότε τα λέμε όλοι εκεί. Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι, ανυπομονούμε!
Για το Rock Overdose
Ερωτήσεις-Μετάφραση
Κωνσταντίνος Σωτηρέλης
Απομαγνητοφώνηση
Δημήτρης Αλόρας
Comments
