Μεγάλη Τρίτη η περασμένη, με τους πιστούς του Ιερού Φυτού να συρρέουν στο Αrch, προκειμένου να μετέχουν της συνάξεως, στην οποία πρωτοστατούσαν οι αμερικανοί stoner θρύλοι Bongzilla και συνεπικουρούσαν οι τοπικοί sludge ήρωες Sadhus (The Smoking Community), αλλά και οι ανερχόμενοι Seer Of The Void.
Μέσα σε κλίμα κατάνυξης οι Seer Of The Void ξεκίνησαν το set τους λίγο μετά τις εννιά, βάζοντας μας στο κόλπο αργά, αλλά χωρίς πολλά πολλά· όπως ακριβώς και το doom τους, που για παραπάνω από μισή ώρα έτριξε τα πατώματα της σκηνής του Arch, με υλικό όχι μόνο από τα δύο άλμπουμ τους, αλλά και με κομμάτι teaser από την επόμενη δουλειά τους, που πλησιάζει. Αν και ελαφρώς αιρετικοί σε σχέση με τις άλλες δύο φουλ του stoner μπάντες της βραδιάς, κρατάμε τη διάθεση τους, τη διάχυτη Celtic Frost-ίλα στα φωνητικά και την αλήτικη ματιά τους στον παραδοσιακό doom ήχο και προχωράμε τον δρόμο προς την Ιερουσαλήμ.
Δρόμος που περνούσε μέσα από τα ντουμάνια καπνού που ύψωσαν στον αέρα της Arch οι Sadhus (The Smoking Community) και ο -όχι και τόσο- γέροντας σοφός με bong ανά χείρας, που κήρυξε την έναρξη της εμφάνισης τους.
Το γνώριμο τροπάριο του “Burnt By Hand” άνοιξε το χορό των υπέρβαρων riffs, που αντλήθηκαν κυρίως από το εξαιρετικό περσινό “Illegal Sludge”. Το “Hyper Roller” αποτέλεσε σημαίνουσα εξαίρεση, με τη ροή του sludge σφυροκοπήματος να συνεχίζεται κατά τ’άλλα απρόσκοπτα: το fuzzαριστό μπάσο του Νίκου έβαζε το groove, τα πανίσχυρα riffs του Θωμά ισοπέδωναν, τα βαρύγδουπα τύμπανα του Γρηγόρη μας τράνταζαν από τη θέση μας και ο Σταύρος είτε επί, είτε και υπό σκηνής φρόντιζε να μας αποτελειώσει με τις κραυγές του.
Τα ντουμάνια δεν άργησαν να γίνουν πάσα και στα καμάρια του Wisconsin, που πλημμύρισαν το χώρο με ωραίες μυρωδιές πριν καν καλά καλά ξεκινήσουν. Ναι, και εδώ ο ήχος που ξεχυνόταν από τον τοίχο των Οrange και Αmpeg πίσω τους ήταν εκκωφαντικός και ασήκωτος, όμως διέθετε μια ποιότητα “εμποτισμένη”. Δεν ξέρω αν ήταν οι αντηχήσεις από το “χαλαρό” μπάσο του Μike “Muleboy” Makela, που ανεβοκατέβαινε τις πεντατονικές κατά βούληση ή το μαστόρικο drumming του Mike “Magma” Henry, αλλά αυτοί εδώ οι τύποι μας ανέβασαν σε άλλο level μαστούρας.
Προφανώς ακούστηκαν stoner hits τύπου “Sundae Driver” και “Free The Weed”· ήταν όμως εκεί προς το μέσον της εμφάνισης των Bongzilla, όταν άγγιξαν τις πιο ψυχεδελικές απολήξεις της μουσικής τους, όπου η όλη φάση πραγματικά απογειώθηκε. “Dab City” και “Space Rock” μας επιβίβασαν στο πράσινο ασανσέρ για πάρτυ στα ψηλά πατώματα και μας κατέβασαν μόνο και μόνο για να μας σφαλιαρίσουν μπας και συνέλθουμε.
Η πιο στερεοφωνική σφαλιάρα ήρθε με το παραλήρημα του “Greenthumb” και την κιθάρα του Jeff “Spanky” Schultz να ξαναπαίρνει τα ηνία, για βαρέων βαρών sludge καταστάσεις, που μας πήραν και μας σήκωσαν. Κατόπιν τούτου, ο πρωτοπρεσβύτερος Μuleboy ξεφύσηξε την επιτυχημένη λήξη της συνάξεως και άφεση αμαρτιών για τους μη καπνίζοντες. Ηail The Leaf.
