Ανταπόκριση: DRAB MAJESTY, Ductape, Sugar For The Pill @ Arch Club (16/02/2024)

Θυμάμαι πολύ καλά την προηγούμενη εμφάνιση των Drab Majesty στο Τemple, θυμάμαι ακόμα και τo συναυλιακό εν Αθήναις ντεμπούτο τους στη Death Disco, οπότε δυσκολεύτηκα αρκετά να αναμετρηθώ με το γεγονός ότι έχουν ήδη περάσει πέντε χρόνια από τότε. Το έκανα τελικά διερχόμενος το κατώφλι του νέου Αrch Club, ξεκινώντας να χρυσώνω το δυσκολοχώνευτο χάπι, με τους  Sugar For The Pill, που έκαναν ποδαρικό στο event λίγο μετά τις εννιά.

 

 

Οι Αθηναίοι στα -βαριά- τέσσερα χρόνια ύπαρξης τους έχουν καταγράψει συμμετοχές σε σημαντικές διοργανώσεις, με κορυφαίες πιθανότατα εκείνες δίπλα στους Ride, αλλά και στο Release Athens 2022 κάτω από Νick Cave και Fontaines D.C. Απολύτως λογικά, μπήκαν με αέρα έμπειρου act και με εμπιστοσύνη στις δεδομένες δυνατότητες τους. To καλοχτισμένο dream pop/shoegaze τους παίρνει σάρκα χάρη στις πλούσιες μελωδικές αντηχήσεις, που αναβλύζουν από τις κιθάρες τους, διαθέτει όμως πολύτιμη ραχοκοκκαλιά τις μεστές, όσο και ευρηματικές μπασογραμμές του Στέφανου Μανούση, που λοξοκοιτάζουν σαφώς προς το post punk.

 

Τη μετουσίωση του σε τραγούδια αναλαμβάνει επιτυχώς η αιθέρια φωνή της Vana Rose, η οποία πέρα από τα κομμάτια του ντεμπούτου τους “Wanderlust”, πάνω στο οποίο βασίστηκε το set τους, τα πήγε περίφημα και στη διασκευή του “When The Sun Hits” των Slowdive. Αφού έκλεισαν την εμφάνιση τους με το ελπιδοφόρο ακυκλοφόρητο “Gold”, δεν παρέλειψαν να μας ενημερώσουν ότι οι επόμενες προγραμματισμένες εμφανίσεις τους θα λάβουν χώρα στη Νέα Υόρκη. Good for them.

 

 

Τα πράγματα σκοτείνιασαν επικίνδυνα με τους Τούρκους Ductape. Το darkwave δίδυμο από την Άγκυρα συνδιάζει τις post punk κιθάρες του Furkan, με τα σκληρά synths και τη φωνή της Çağla και το μείγμα προκύπτει εκρηκτικό και έτοιμο να βάλει φωτιά στο dancefloor. Με κομμάτια από τις προηγούμενες δουλειές τους, μια τιμιότατη διασκευή στο “Marian” των Τhe Sisters Of Mercy, αλλά και υλικό από το επερχόμενο “Echo Drama”, έκαναν σαφές ότι αποτελούν ανερχόμενη δύναμη στο χώρο. Οι Ductape έκαναν “γκελ” στο κοινό του Arch από το πρώτο δευτερόλεπτο και κάτι μου λέει ότι η επιστροφή τους στην Αθήνα α) δε θα αργήσει και β) θα είναι για headline εμφάνιση.

 

 

Η “άφιξη” των απόκοσμων Drab Majesty στη σκηνή του Arch έμελλε να πραγματοποιηθεί σε προχωρημένη ώρα, γεγονός που δε λειτούργησε προς όφελος τους, μιας και ο κόσμος, που κουβαλούσε την κούραση όλης της εβδομάδας πιθανότατα δε βρισκόταν στη βέλτιστη διάθεση για να καταστεί δέκτης της πιο ethereal εκδοχής του darkwave, που εκπροσωπούν. Ίσως για αυτό όταν ακούσαμε μαζεμένη την τριπλέτα “Long Division”, “Vanity” & “Cold Souls”, συνθέσεις δηλαδή που έκλιναν περισσότερο προς τη dream pop και λιγότερο προς τη goth πλευρά τους, να παρατηρήθηκε μια κάποια “κοιλιά” στην εμφάνιση τους. 

 

 

Νωρίτερα πάντως είχαν φροντίσει να μας ανεβάσουν με επιλογές που δε στερούνταν “σπίρτου” και post punk έντασης. Η κιθαριστική fingerpicking δεξιοτεχνία του Deb Demure, λειτουργούσε σε αρμονική συνέργεια με τα άλλοτε υποστηρικτικά κι άλλοτε ακραιφνώς πρωταγωνιστικά synths του Μona D., ανασυστήνοντας εμπρός μας τo ιδιαίτερο κλίμα των δίσκων τους, που συνδιάζει στοιχεία από τη synth pop, το new wave και το gothic rock, δημιουργώντας ένα “όλον” goth κράμα.

 

 

Η δυναμική συνθέσεων όπως τα “Dot In The Sky”, “The Other Side”, “Oxytocin” και “Ellipsis” μπορεί να ανακόπηκε προς στιγμήν, επανήλθε δριμύτερη όμως στο τελευταίο τρίτο του set τους με τα “Too Soon To Tell” και “39 By Design”, που ξαναέβαλαν το διαστημόπλοιο των Drab Majesty σε ανοδική τροχιά.

 

 

Οι φωνές του διδύμου, που εναλλάσσονταν επιτυχώς καθ’ όλη τη διάρκεια της εμφάνισης τους, έφτασαν στο απόγειο της συνύπαρξης τους στο αριστοτεχνικό “The Skin And The Glove”, του οποίου η προηχογραφημένη μεν, καταπληκτική δε, μπασογραμμή παρέσυρε ολοκληρωτικά το κοινό.

 

 

Τα απόκοσμα νεύματα των δύο ανδρόγυνων μορφών σήμαναν προσωρινά το τέλος, πριν οι επευφημίες των παρευρισκόμενων τις επαναφέρουν στη σκηνή για το οριστικό κλείσιμο, με το σαφώς πιο ατμοσφαιρικό “Not Just A Name” να κάνει ιδανικό fade out σε μια γεμάτη από όλες τις απόψεις συναυλιακή βραδιά.

 

 

 

Για το Rockoverdose,

Δημήτρης Σούρσος

Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Καταστρόφος (https://www.instagram.com/alexandros_kat/)

 

 

 

Comments