Οι Drab Majesty φαίνεται να έχουν αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με την πόλη μας. Από το 2017 μας επισκέπτονται ετησίως και ανελλιπώς, ενώ δεν αποτελεί κανένα μυστικό ότι το καινούριο τους άλμπουμ “γεννήθηκε” στην Αθήνα. Αυτός ο κύκλος λοιπόν, θα έφθανε την περασμένη Παρασκευή στο κλείσιμο του, αφού τα τραγούδια που πλάθηκαν σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Θησείο, θα παρουσιάζονταν ζωντανά για πρώτη φορά στην πόλη που τα γέννησε.
Λίγο νωρίτερα, είχε δοθεί το ραντεβού μας με τους Data Fragments. Το τρίο μπορεί να κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του μόλις φέτος, αλλά τα μέλη του δεν είναι άγνωστα στην ευρύτερη σκηνή, αφού τόσο ο Πάνος Δεδεψίδης, όσο κι ο Στάθης Λεοντιάδης έχουν διαγράψει τη δική τους σημαντική πορεία στο χώρο, ο πρώτος με τους Κωμωδία Θανάτου κι ο δεύτερος τόσο με τους Human Puppets, όσο και με το προσωπικό του project ως Doric. Οι Data Fragments τους θέλουν σε ελαφρώς κόντρα ρόλους, καθώς ο Πάνος εδώ αναλαμβάνει και τα φωνητικά, ενώ ο Doric το μπάσο, μένοντας μακρυά από την γνώριμη εικόνα του πίσω απο τα synths. Για κάτι παραπάνω από μισή ώρα σύστησαν τα κομμάτια του ομώνυμου δίσκου τους στο κοινό των Drab Majesty, αφήνοντας θετικότατες εντυπώσεις με τη δική τους εκδοχή του post punk, που παραδοσιακά θέλει το μπάσο κυρίαρχο και την κιθάρα με τα synths του Πάνου Δημόπουλου σε μια σταθερά διαλογική σχέση.
Μετά το απαραίτητο διάλειμμα, έφθασε και η στιγμή της προσγείωσης των δυο εξωγήινων φιγούρων που απαρτίζουν τους Drab Majesty στην σκηνή του Temple· κομπλέ με πλατινέ μαλλί, απαστράπτοντα ενδύματα και υπερμεγέθη γυαλιά, υποσχόμενοι μια σαφώς διαφορετική εμπειρία από τις συνηθισμένες.
Η έναρξη απολύτως ατμοσφαιρική με το “A Dialogue”, το κομμάτι που ανοίγει το “Modern Mirror”, το οποίο με τον “ονειρισμό” του μας ρούφηξε αργά, αλλά σταθερά στον κόσμο τους. Το φτιαγμένο για να γεμίζει τα dancefloor “The Other Side” έβαλε για τα καλά το τρένο στις ράγες και τα υπόλοιπα ήταν ιστορία. Τα αρπίσματα του/της Deb Demure έκοβαν, τα synths και τα beats του/της Mona D έραβαν, οι πνιγμένες στο εφέ φωνές τους περιπλέκονταν ιδανικά και για περίπου μία ώρα το Temple Athens έζησε στιγμές ρετροφουτουριστικής δόξας, με το κοινό να λικνίζεται νωχελικά στους ρυθμούς τους δίχως σταματημό.
Το σημείο όπoυ τα “Long Division” και “Noise Of The Void” παίχθηκαν σχεδόν back to back, με μόνο το άγνωστο στον πολύ κόσμο “Everything Is Sentimental” να τα χωρίζει, έριξε ελαφρώς τους παλμούς κι ανέδειξε εκ νέου τη dream διάσταση τους, μόνο για να ξαναγυρίσει τούμπα το έργο και να επανέλθουν σε ένα πιο “ανεβαστικό” σκηνικό με τα “Cold Souls” και “39 By Design”. Το κλείσιμο με τo “Out Of Sequence”, την κορυφαία σύνθεση του “Modern Mirror”, αποτέλεσε την τελευταία ένεση αδρεναλίνης σε ένα κοινό που δίψαγε για χορό και “χάσιμο”.
Η εμφάνιση τους βασίστηκε όσο δεν πάει στο “Modern Mirror”, αφού αποδόθηκε σχεδόν στην ολοκληρία του (μόνο το “Dolls In The Dark” παραλείφθηκε), ενώ δεν έλειψαν και στιγμές από τα δύο προηγούμενα τους άλμπουμ, με το “The Demonstration” (“Dot In The Sky”, “Cold Souls”, “39 By Design”) να βγαίνει κερδισμένο με τρεις επιλογές έναντι μίας και μοναδικής του “Careless” (“Everything Is Sentimental”) . Όπως καταλαβαίνετε, η καθαρή διάρκεια της συναυλίας δεν ξεπέρασε την μία ώρα, με αυτό να είναι και το μόνο αρνητικό σημείο, που μπορώ να εντοπίσω στην εμφάνιση τους. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, οπότε πρέπει μάλλον να το πάρουμε απόφαση ότι τόσο παίζουν και να αφοσιωθούμε στα όσα θετικά έχουν να μας προσφέρουν, τα οποία δεν είναι και λίγα. Σε κάθε περίπτωση, τα άτυπα ιντερλούδια δια χειρός Mona D ανάμεσα στα κομμάτια ανέβασαν τον συνολικό χρόνο, ενώ σίγουρα ενέτειναν και το όλο κλίμα που είχαν στήσει, με τον άφθονο καπνό που διαχεόταν γύρω μας και τις προβολές στο βάθος να συνεπικουρούν.
Το ρομάντζο των Drab Majesty με την Αθήνα φαίνεται να κρατάει γερά. Οι ίδιοι μας θεωρούν δεύτερο σπίτι τους, το “Modern Mirror” εξελίχθηκε σε έναν καταπληκτικό δίσκο και οι εμφανίσεις τους ικανοποιούν σταθερά το κοινό τους. Δε βλέπω κανένα λόγο να μη συνεχιστεί αυτή η αμοιβαία επωφελής σχέση. Αν όλα πάνε καλά, του χρόνου πιθανότατα θα βρεθώ σε παρόμοια θέση να γράφω για την επόμενη επίσκεψη τους. Το παρόν, πάντως, καταγράφει ότι ο συνδιασμός dream ατμόσφαιρας και χορευτικής διάθεσης, που εξέπεμψαν την Παρασκευή από σκηνής του Temple έπαιξε χωρίς αντίπαλο.
Setlist:
A Dialogue
The Other Side
Oxytocin
Dot Ιn Τhe Sky
Ellipsis
Long Division
Everything Is Sentimental
Noise Οf Τhe Void
Cold Souls
39 Βy Design
Out Οf Sequence
Comments
