Προσπαθώ να θυμηθώ πότε έπεσε ακριβώς στα χέρια μου το Core, δεν θυμάμαι με τίποτα έχω όμως μερικές τρομερές αναμνήσεις μαζί του. Ο βομβαρδισμός του Plush με είχε βρει απροετοίμαστο το 1993 στο Mtv μιας και δεν άντεχα με τίποτα το τραγούδι μέχρι να μπω στο trip του γύρω στο καλοκαίρι του 1995, ναι τότε ήταν... και ενώ είχα φάει ήδη το κόλλημα μου με τους Alice in Chains τους Faith No More και τους Soundgarden. O φίλος Βαγγέλης μου κάνει πάσα την κασέτα που είχε και μου λέει άκου αυτό και το Ten. Φυσικά λάτρευα ήδη το Purple μιας και το άκουσα κάποιους μήνες πρωτύτερα και πάνω στο Interstate Love Song έκανα τις πρώτες μου φωνητικές ακροβασίες μαζί με τον καλό μου φίλο Κινέζο..
Tι είχε λοιπόν το Core που είναι το αγαπημένο πολλών οπαδών των Stone Temple Pilots, είχε μια απίστευτη παραγωγή του Brendan O Brien, έναν Weiland που έψαχνε τον εαυτό του αλλά έκανε πολύ καλά σε ένα πακέτο τους Staley, Vedder, Cornell, Morrison, δύο αδέρφια ισοπεδωτικά, οι De Leos είναι ότι καλύτερο κυκλοφορεί στην πιάτσα εδώ και χρόνια και 11 χιτάκια!
Ναι ήταν ένας δίσκος που δεν υπήρχε τραγούδι που δε θα μπορούσε να γίνει single, σάρωσαν τα ραδιόφωνα αναμενόμενα, πούλησαν κάποια εκατομμύρια αντίτυπα και θάφτηκαν από κάθε έντυπο της εποχής ως ξεδιάντροποι αντιγραφείς των μεγάλων του Seattle. Αυτό οδήγησε τον Weiland σε βαθιά κατάθλιψη και αργότερα στην απόλυτη αυτοκαταστροφή...
Το Core ακούγεται φρέσκο 29 χρόνια μετά, όχι επειδή σου δίνει με τον καλύτερο τρόπο να καταλάβεις την τάση που επικρατούσε εκείνη την εποχή αλλά επειδή έχει πολύ καλά τραγούδια. Εκμεταλλεύτηκε το ρεύμα, η εταιρεία στήριξε το ταλέντο και άνοιξε τον δρόμο σε μια από τις μεγαλύτερες και πιο επιτυχημένες μπάντες που πέρασαν ποτέ. Οι Stone Temple Pilots μπήκαν δυνατά στο χάρτη, αυτό που θα ακολουθούσε δύο χρόνια μετά με το Purple είναι μια άλλη μαγική ιστορία...
Στην επετειακή έκδοση ο μεγάλος αυτός δίσκος κυκλοφορεί σε επανέκδοση με 4 cd, DVD δώρο επτάιντσο και δύο μεγάλους απόντες .....
Comments
