Στα 90’s λίγες μπάντες της εναλλακτικής και όχι μόνο σκηνής καταφέρανε να παίξουν στα ίσια τα μεγαθήρια του Seattle, μια από αυτές ήταν οι Stone Temple Pilots. Μετά από το πολύ επιτυχημένο Core που τους έκανε γνωστούς κυρίως ως κλώνους των Pearl Jam, Alice in Chains το ερώτημα ήταν αν μπορούσαν να αποβάλλουν αυτήν την ρετσινιά κ αν πρόκειται τελικά για ένα μεγάλο συγκρότημα.
Η απάντηση δόθηκε με μεγάλο στόμφο από τους ίδιους με το ανυπέρβλητο Purple έναν δίσκο που στέκεται επάξια δίπλα στα Τen, Dirt, Superunknown και οτιδήποτε τίθεται ως προϊόν σύγκρισης. Δεν θυμάμαι πότε έπεσε ακριβώς στα χέρια μου επειδή ήταν σε κασσέτα πάντως μου τα είχε δώσει ο φίλος μου ο Κινέζος μαζί με το Superunknown κάπου στα μέσα του 1995. Το Purple επίσης ήταν μάλλον και ένα από τα πρώτα cd που αγόρασα και αργότερα έγινε αντικείμενο κλοπής και μεγάλης στεναχώριας…
Από τις πρώτες νότες του Μeat Plow με την βαριά και ασήκωτη παραμόρφωση και τον δαιμονισμένο Weiland με πήρε μαζί του, στα Vasoline και στο υπέροχο Lounge Fly βρήκα άξιους συνεχιστές της καψούρας μου με την παρέα του Layne ενώ τα Interstate Love Song και Kitchen Ware τα τιμήσαμε με τους ΙΝΚ ακόμα και δέκα τόσα χρόνια αργότερα στις ακουστικές Παρασκευές μας στο Carpe Diem. Ο ρομαντισμός του Scott ομορφαίνει τα πάντα στα Still Remains, Pretty Penny, Big Empty, oι De Leos παίζουν μερικές από τις καλύτερες μελωδίες της εποχής και μαζί με τον Kretz δημιουργούν μια τετράδα σε τεράστια συνθετική φόρμα. Ο Brendan O Brein κάνει μια από τις παραγωγές της καριέρας του και δίνει μια τρομακτική ηχητική διάσταση και πνοή στο τελικό αποτέλεσμα.
Από τους ακρογωνιαίους λίθους της σκηνής, soundtrack μιας ολόκληρης γενιάς, οι STP μας δώσανε πολλά λίγο πριν ξεκινήσουν τα χοντρά προβλήματα του χαρισματικού frontman και τα μέσα έξω σε κλινικές αποτοξίνωσης και δικαστικά μέγαρα... ο ίδιος σκιά του εαυτού του, κάηκε από την ίδια του τη φλόγα που έλαμψε τόσο δυνατά για να δημιουργήσει αυτό το μωβ αριστούργημα, κατάφερε να χρωματίσει για πάντα τις καρδιές μας...
Comments
