ICED EARTH και το κυνήγι των μαγισσών στη Metal σκηνή…

 

Πολλά ειπώθηκαν και άλλα τόσα γράφτηκαν τις τελευταίες μέρες σχετικά με την εισβολή του κιθαρίστα και ιθύνοντα νου των Αμερικάνων Iced Earth στο Καπιτώλιο. Ο Jon Schaffer, παραδόθηκε στο FBI και συνελήφθη στις 17 Ιανουαρίου, αντιμετωπίζοντας 6 κατηγορίες σχετικές με είσοδο σε οριοθετημένο και απαγορευμένο χώρο, άτακτη συμπεριφορά, συμμετοχή σε πράξεις σωματικής βίας και διακοπή ομαλής λειτουργίας του κυβερνητικού έργου. Από εκεί και πέρα, και αφού τα γεγονότα αυτά έγιναν ευρέως γνωστά, ξεκίνησε όπως ήταν φυσικό, ειδικά από στρατευμένα μέσα, μια πολεμική με σαφή θεσμικά και πολιτικά χαρακτηριστικά.

 

Η πολεμική αυτή από ένα σημείο και έπειτα στόχευε και στη μουσική ιδιότητα του Jon Schaffer, και μάλιστα δεν περιορίστηκε στον ίδιο αλλά επεκτάθηκε και στους Iced Earth. Στο χορό της ευθείας κριτικής, μπήκαν από νωρίς ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα τα οποία δεν είχαν καμία σχέση με τη metal μουσική, σκιαγραφώντας την προσωπικότητα του κιθαρίστα των Iced Earth ως ενός "ακροδεξιού", "συνωμοσιολόγου", "ψεκασμένου", "άγριου χεβιμεταλλά", ο οποίος "πέρασε και από την Ελλάδα" (παραλληλισμός με τρομοκράτη), βρίσκοντας μάλιστα την ευκαιρία να κάνουν και τους γνωστούς συσχετισμούς της metal με εξτρεμισμό.

 

Ίσως και να περιμέναμε τα παραπάνω από τους δημοσιοκάφρους, διότι όπως είναι γνωστό είναι τέχνη τους να δημιουργούν τέτοιου είδους ιστορίες. Αυτό όμως το οποίο είναι λυπηρό είναι η στάση των rock και metal μέσων ενημέρωσης, καθώς αρκετά από αυτά πολιτικοποίησαν δίχως να υπάρχει κανένας συσχετισμός, το γεγονός της συμμετοχής του Schaffer στα γεγονότα του Καπιτωλίου, με τη μουσική πορεία της μπάντας του. Ανακάτεψαν λοιπόν στις γραφίδες τους ό,τι όφειλε να κατακρίνει η μουσική βιομηχανία, τις δηλώσεις του για παγκόσμια κέντρα αποφάσεων, την είσοδο στο Καπιτώλιο και ούτε λίγο ούτε πολύ δίκασαν, με την ετυμηγορία να είναι η φυλάκιση (άσχετα αν την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν υπάρχει σχετική απόφαση). Πηγαίνοντας ακόμα παραπέρα, είδαμε κάποια από αυτά τα μέσα να ζητούν ανοικτό μποϋκοτάρισμα των Iced Earth, ενώ δήθεν οπαδοί ζητούσαν χρήματα πίσω, πουλούσαν ή ακόμα και κατέστρεφαν δίσκους και cds της μπάντας. Οποία γραφικότητα, τραγελαφικότητα και συμπεριφορά Μεσαίωνα.

 

Εξηγούμαι. Τοποθετούμαι στην αντίπερα όχθη, που θεωρεί ότι ο Τραμπ είναι ένα συστημικό φερέφωνο, ένας κατ' εξοχήν λαϊκιστής πολιτικός που, όπως εκ φύσεως οι πολιτικοί, δεν υπηρετούν το λαό τους, αλλά το χρήμα. Όμως, το ζήτημα εδώ δεν είναι το αν συμφωνεί κανείς πολιτικά, ιδεολογικά ή τακτικά με τον Schaffer, αλλά η συλλήβδην υποβάθμιση και απαξίωση του μουσικού παρελθόντος και παρόντος του με βάση μια προσωπική του επιλογή που δεν έχει καμία σχέση με τη μουσική του πορεία.

 

 

 

Αυτή την στιγμή ακούγεται από τα ηχεία μου το "Stand Alone", μέσα από το "Something Wicked This Way Comes". Ναι, ο αγαπημένος πολλών συνθέτης και μουσικός στέκεται μόνος, όρθιος. Θέλουν κουράγιο αυτές οι ώρες. Ειδικά με ένα ολόκληρο (μουσικό και όχι μόνο) σύστημα εναντίον του. Με μια δισκογραφική εταιρία που έσπευσε εν μία νυκτί να εξαφανίσει μπάντα με την οποία συνεργαζόταν για σχεδόν 20 χρόνια, ενώ θα συνεχίσει να "τσεπώνει" χρήματα από τα δικαιώματα από καμιά δεκαριά άλμπουμ. Με ειδικούς και "ειδικούς" από πάνω, να χλευάζουν, να στήνουν σενάρια επιστημονικής φαντασίας και να καραδοκούν για τον επόμενο Jon Schaffer.

 

Είναι δικαίωμά κάποιων να μη γουστάρουν τα ριφ του ή την πορεία της μπάντας τα τελευταία δέκα (ή τριάντα) χρόνια. Είναι δικαίωμα επίσης όσων ποτέ δεν άκουσαν Iced Earth και θίχτηκαν τα δημοκρατικά τους αντανακλαστικά από την είσοδό του στο Καπιτώλιο, να τον κατακρίνουν. Ίσως και να αισθάνονται άβολα γιατί θα προτιμούσαν άλλοι να είχαν εισβάλλει εκεί. Όμως, μην κουνάτε το δάχτυλο στους υπόλοιπους, ενοχοποιώντας τη μουσική που επιλέγουν να ακούν. Γιατί, δυστυχώς για εσάς, ευτυχώς για εμάς, μπορούμε ακόμα να ακούμε πραγματικά ό,τι γουστάρουμε. Και πολύ απλά, δίχως να το καταλαβαίνετε, γίνεστε περιθώριο.

 

Για το Rock Overdose,
Κώστας Καφρίτσας - Ice Dearthάς

 

Σημείωση: Οι απόψεις των συντακτών είναι καθαρά προσωπικές και δε σημαίνει ότι συμβαδίζουν με το σύνολο των συντακτών του περιοδικού, το οποίο και δημοσιοποιεί την άποψη του κάθε συντάκτη του χωρίς καμία λογοκρισία.

 

Update: Επειδή πολλά ειπώθηκαν για το συγκεκριμένο άρθρο να τονίσουμε ότι είναι καθαρά προσωπική άποψη του συντάκτη μας Κώστα Καφρίτσα και φυσικά αν λάβουμε άρθρο με οποιαδήποτε άλλη άποψη εννοείται πως θα ανέβει και αυτό.

Comments