Τα χρόνια του σχηματισμού και η προ-Kreator εποχή
Πάντα ήθελα να γράψω κάτι για τους Kreator, πόσο μάλλον κάτι που να προσπαθήσει έστω στο ελάχιστο να συνοψίσει την καριέρα τους, διότι ότι και να γραφτεί, δε μπορεί να αγγίξει ούτε στο 1% αυτά που έχουν πετύχει στην καριέρα τους. Δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι όλο αυτό αντικειμενικό, η αλήθεια είναι ότι συγκαταλέγονται στα πέντε αγαπημένα μου συγκροτήματα και ειδικότερα από πλευράς Ευρώπης, τους θεωρώ ότι καλύτερο και πλέον σταθερό είχε να παρουσιάσει η ήπειρος μας. Αλλά με παρηγορεί το ότι γνωρίζω ότι δεν είμαι ο μόνος οπότε θα κάνω την απέλπιδα προσπάθεια.
Η ιστορία ξεκινάει το 1982 στο Essen όπου οι Metal Militia μετονομάζονται σε Tyrant και ελάχιστα μετά αλλάζουν ξανά όνομα και ονομάζονται Tormentor. Η σύνθεση αποτελείται από τους τότε 15χρονους Miland ''Mille'' Petrozza στα φωνητικά και τις κιθάρες και Roberto Fioretti στο μπάσο, όπως και τον 16χρονο Jürgen ''Ventor'' Reil. Τιμημένα νιάτα με τα νεύρα τεντωμένα, τα οποία παίρνουν σάρκα και οστά σε ακουστικό επίπεδο το 1984, όπου και οι Tormentor θα κυκλοφορήσουν τα δύο τους demo, πρώτα το ''Blitzkrieg'' που περιέχει τα ''Armies Of Hell'', ''Cry War'', ''Satans Day'' και ''Messengers From Burning Death'', για να ακολουυθήσει στη συνέχεια το ''End Of The World'' προς τα τέλη της χρονιάς, που περιέχει εκ νέου τα ''Armies Of Hell'' και ''Cry War'', όπως και τα ''Tormentor'' και ''Bonebreaker''.
Αλλαγή ονόματος και παρθενικό άλμπουμ.
Εκείνη την εποχή οι Tormentor παίζανε πρακτικά speed metal απόλυτα επηρεασμένο από τους Venom και με τον θόρυβο που έγινε γύρω από το όνομα τους, τα demo έφτασαν στα χέρια πολλών οπαδών με το συγκρότημα να αποκτά ήδη cult status. Κάτι μεγάλο είχε αρχίσει να γεννιέται και τα λαγωνικά της Noise Records αποφάσισαν να μην το αφήσουν να πάει χαμένο. Εν τω μεταξύ το συγκρότημα άλλαξε για τελευταία φορά όνομα και έτσι έμεινε το κλασσικό και υπεραγαπημένο Kreator μέχρι και αυτή τη στιγμή που διαβάζετε αυτό το άρθρο. Το τρίο υπογράφει συμβόλαιο με τη Noise και την 1η Οκτωβρίου του 1985 κυκλοφορούν το παρθενικό τους άλμπουμ ''Endless Pain'', ένα άλμπουμ που μέχρι και σήμερα θεωρείται ότι έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο να επηρρεάσει όλο το 1ο κύμα του black metal, ακριβώς όπως είχαν κάνει και οι συμπατριώτες τους Sodom με το ΕΡ ''In The Sign Of Evil''. Οι Kreator οριακά έχοντας περάσει την εφηβεία τους με τον Mille να μην έχει καν κλείσει τα 18 όταν βγήκε ο δίσκος, δημιούργησαν ένα ντεμπούτο που για την εποχή ειδικά θεωρείται κλασσικό του είδους, αρκετά άναρχο και ακατέργαστο και μακριά κατά πολύ από τον ήχο τον οποίο θα είχαν στη συνέχεια, αλλά έθεσε τις βάσεις για να μπεί η καριέρα τους στο σωστό δρόμο και πάντα όπως και νά'χει, το ντεμπούτο έχει συναισθηματική αξία.
Ο δίσκος είχε την ιδιαιτερότητα του να μοιράζονται τα φωνητικά ο Mille και ο Ventor, με τον Mille να έχει μία πιό τσιριχτή φωνή, ενώ ο Ventor πιό άγριος και τελείως Γερμαναράς ξεσηκώνει ακόμα και σήμερα όποιον τον ακούει. Μάλιστα είναι τέτοια η τοποθέτηση των κομματιών, που ο Ventor τραγουδάει στα μονά (1,3,5,7,9) και ο Mille στα ζυγά (2,4,6,8,10) κομμάτια. Ακόμα και σήμερα ειδικά τα ''Flag Of Hate'' και ''Tormentor'' θεωρούνται υπέρ του δέοντος κλασσικά και δεν νοούταν συναυλία τους που να μην κλείσει με αυτά τα 2 κομμάτια το ένα μετά το άλλο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το ομότιτλο ''Endless Pain'' και κομμάτια όπως τα ''Cry War'' και ''Bonebreaker'' υστερούν, ενώ η αρχή του ''Dying Victims'' δείχνει και σημάδια μουσικότητας που θα αυξάνονταν στην πορεία. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στα CAT Studio στο Βερολίνο κατά τον Μάρτιο του 1985 με τον Horst Müller στην παραγωγή, η οποία δεν είναι και η ιδανική, αλλά ενισχύει την επιθετικότητα τους. Με φόρα από την αποδοχή του δίσκου και με την έμπνευση (και τα νεύρα φυσικά) να περισσεύουν, οι Kreator κυκλοφορούν τον Αύγουστο του 1986 το ΕΡ ''Flag Of Hate'', με τον Ralf Hubert των Mekong Delta στην παραγωγή και ηχογραφημένο στο Phoenix Studio του Bochum. Aπείρος καλύτερος ήχος, με το εμβληματικό ομότιτλο κομμάτι να επανηχογραφείται σε απείρως ανώτερη εκτέλεση, αυτό που προκαλούσε όμως εντύπωση ήταν τα άλλα δύο κομμάτια που το συνόδευαν.
Το πρώτο μεγάλο σοκ και η ευχαρίστηση του να σκοτώνεις!
Τα ''Take Their Lives'' και ''Awakening Of The Gods'' όχι απλά ήταν μίλια μακριά από τον ήχο του ''Endless Pain'', αλλά έδειχναν μία απίστευτη στροφή σε πιό τεχνικό παίξιμο, με φουλ μουσικότητα για τα δεδομένα μίας thrash μπάντας και με τεράστιες για το είδος διάρκειες (6:27 και 7:33 αντίστοιχα), ενώ ο Mille είχε βελτιωθεί απίστευτα στα φωνητικά. Εδώ να σημειωθεί ότι είχαν προσλάβει τον κιθαρίστα Michael Wulf, για τις ανάγκες περιοδείας. Ο Wulf ο οποίος πέρασε κι από τους Sodom κοινώς γνωστός ως Destructor, και ο οποίος δυστυχώς βρήκε τραγικό θάνατο το 1993 σε ατύχημα με τη μοτοσυκλέτα του σε ηλικία μόλις 26 ετών... Οι Κreator με τα φρένα σπασμένα και με το πόδι να μην ξεκολλάει από το γκάζι, μπαίνουν ξανά στο στούντιο και αυτή τη φορά με τον Harris Johns πίσω από την κονσόλα, το αποτέλεσμα μύριζε εγγύηση, καθ'ότι ο συγκεκριμένος είχε τις περγαμηνές να πάει τον ήχο τους ένα σκαλί παραπάνω. Οι ίδιοι οι Kreator παρ'όλα αυτά φρόντισαν από μόνοι τους να αφήσουν πίσω ότι είχαν κάνει και να κυκλοφορήσουν την 1η Νοεμβρίου του 1986 ένα από τα κλασσικότερα άλμπουμ στην ιστορία του μεταλλικού ήχου. Τίτλος του 2ου πονήματος του το απλό, λιτό κι απέριττο ''Pleasure To Kill'', μία επιτομή της Αγίας Ράβδου που δε λυπάται ψυχή και που κάνει αυτιά να ματώνουν ακόμα και σήμερα στο άκουσμα του.
Η παραπλανητική μελωδική εισαγωγή του ''Choir Of The Damned'' δεν μπορεί να προετοιμάσει κανέναν για τον οχετό από ριφφ και τυμπανοκρουσία που ακολουθεί και το ''Ripping Corpse'' είναι μέχρι και σήμερα ένα από τα πλέον βίαια και τρομακτικά μπασίματα που έχουν ακουστεί ποτέ. Ο ήχος γιγάντιος σε σχέση με το ''Endless Pain'', όμως περίπατο έχει πάει και η κατεύθυνση του ''Flag Of Hate'' EP, εδώ μιλάμε για τόσο ξύλο που δέχεσαι το ράπισμα κάθε οργάνου όπως και των φωνητικών του Mille τόσο στωικά, που στο τέλος αγαπάς το να υποφέρεις και να τιμωρείσαι σε κάθε του ακρόαση. Σε ένα σύνολο που η έμπνευση είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, μεταξύ ίσων ξεχωρίζουν φυσικά το ομότιτλο κομμάτι, το ''Under The Guillotine'' και φυσικά το αγαπημένο των οπαδών ''Riot Of Violence'' με τον Ventor στα φωνητικά, το οποίο και αποτελούσε για χρόνια κλασσικό αγαπημένο των συναυλιών, με τον ψηλό να τα σπάει δεόντως παράλληλα με την αγριοφωνάρα του. Η λέξη σοκ στον παγκόσμιο μεταλλικό χώρο είναι φτωχή να περιγράψει το τι συνέβη με αυτό το δίσκο, δίσκος ο οποίος επηρέασε όσο ελάχιστοι το αγέννητο τότε death metal και είναι αρκετά πιθανό ο κάθε κάφρος ειδικά από την Αμερική να απαντήσει σε σχετική ερώτηση για τα αγαπημένα του άλμπουμ (thrash και μη) ότι το έχει στην προσωπική του πεντάδα, αν όχι στην κορυφή!
Σε μία χρονιά που προσέφερε δίσκους όπως τα ''Master Of Puppets'', ''Reign In Blood'', ''Peace Sells...But Who's Buying?'', και ''Darkness Descends'' από την Αμερική, η Ευρώπη απαντούσε με το ''Eternal Devastation'' των επίσης Γερμανών Destruction και με το ''Pleasure To Kill'', κάνοντας το 1986 για έναν βασικό έξτρα λόγο τη σημαντικότερη χρονιά στην εξέλιξη όλου του μεταλλικού ήχου και ειδικότερα του thrash. Σίγουρα ο αγαπημένος δίσκος των παλιών οπαδών του συγκροτήματος και των οπαδών του ακραίου ήχου, ο οποίος μάλιστα το 2017 είδε να μπαίνει και στο τοπ 100 των Γερμανικών άλμπουμ στη θέση 99, 31 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, ενώ το συγκρότημα γύρισε κι ένα ειδικό βίντεο για το ομότιτλο κομμάτι, δείγμα ότι η κληρονομιά του μέσα στα χρόνια είναι το λιγότερο ανεκτίμητη. Ο Mille σύμφωνα με δηλώσεις του ήταν άμεσα επηρεασμένος από την ταινία του 1978 ''Faces Of Death'' και ισχυρίζεται ότι κάθε κομμάτι του δίσκου στιχουργικά αφορά έναν διαφορετικό τρόπο να πεθάνεις! Αγάπες και thrash metal παντού δηλαδή! Στο εξώφυλλο του δίσκου από τον Phil Lawvere, εμφανίζεται και η μασκώτ του συγκροτήματος για 1η φορά με τον πλέον πειστικό τρόπο, καθώς τον βλέπουμε να συντρίβει σκελετούς που του επιτίθονται έχοντας δημιουργήσει ένα βουνό πτωμάτων κι από'κει συνεχίζει και τους καθαρίζει σαν αυγά. Γιατί πολλές φορές, το πράγμα μιλάει από το περιτύλιγμα!
Η είσοδος του Tritze και η αλλαγή κατεύθυνσης.
Η επιτυχία του δίσκου έφερε και την πρώτη τους περιοδεία, καθώς μέχρι και πριν την κυκλοφορία του ''Pleasure To Kill'' είχαν κάνει μόλις πέντε συναυλίες! Περιοδεύσανε αρχικά με τους Celtic Frost, στη συνέχεια με τους Destruction και Rage και με τους Voivod στην Αμερική (όπου ο Mille όντας μεγάλος οπαδός τους, τόνιζε ότι όταν το έμαθε ότι θα βγούν για περιοδεία μαζί, κόντεψε να πάθει έμφραγμα από τη χαρά του). Για τη θέση του δεύτερου κιθαρίστα επιλέχθηκε ο Jörg ''Tritze'' Trzebiatowski, με την επιλογή του οποίου πετύχανε διάνα, καθώς ο Tritze όχι απλά είναι ένας από τους καλύτερους παίχτες που εμφανίστηκαν ποτέ σε όλο το thrash, αλλά τους βοήθησε σημαντικά να εξελίξουν τον ήχο τους και να αποκτήσουν περισσότερη μουσικότητα και πιό ξεκάθαρες δομές συνθέσεων. Προφανώς και οι ίδιοι οι Kreator ήξεραν ότι δε θα μπορούσαν να δημιουργήσουν κάτι αντίστοιχα επιθετικό και ακραίο με το ''Pleasure To Kill'' και άλλαξαν ρότα για πιό τεχνικά μονοπάτια. Πρώτο δείγμα του τι θα ακολουθούσε ήταν το single ''Behind The Mirror'' που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1987 και που ως b-side περιείχε τη διασκευή στο Gangland των Tygers Of Pan Tang. Η αλήθεια είναι ότι η Noise τους πίεσε να μπούν γρήγορα στο στούντιο και έτσι στις 22 Σεπτεμβρίου του 1987 κυκλοφορεί το τρίτο τους άλμπουμ με τίτλο ''Terrible Certainty''.
Ένας δίσκος υψηλότατης ποιότητας που τους βρίσκει να παίζουν μέσα τα κέρατα τους, αν σε ένα δίσκο έχουν πιάσει το υψηλότερο επίπεδο τεχνικής κατάρτισης, είναι σίγουρα αυτός, με τις κιθάρες του Mille και του Tritze να παίρνουν φωτιά και να ανταλάσσουν ριφφ και σόλο σε κάθε δυνατή ευκαιρία. Ηχογραφημένο από τον Άγγλο παραγωγό Roy Rowland στα Horus Studio στο Αννόβερο, το ''Terrible Certainty'' έβρισκε τους Kreator σε μεταβατικό στάδιο, αλλά σίγουρους για την κατεύθυνση που ήθελαν να ακολουθήσουν, κομμάτια όπως το ομότιτλο ή το ''Toxic Trace'' για το οποίο γύρισαν και το πρώτο τους βίντεο κλιπ, έδειχναν το υψηλό επίπεδο παιξίματος και ο καθαρότερος ήχος που γλυκοκοίταζε την Αμερική τους πήγε γάντι, δείχνοντας ότι μπορούσαν να προσαρμοστούν εύκολα στα νέα δεδομένα, ενώ ο αιχμηρός κιθαριστικός ήχος είναι για σεμινάριο. Ο δίσκος αντιμετωπίστηκε ως νέο βήμα, αλλά οι φανατικοί του προκατόχου του για πρώτη φορά δυσαρεστήθηκαν, αν υπάρχουν πάντως δύο αδικημένοι Kreator δίσκοι στις συνειδήσεις των οπαδών, ο ένας είναι σίγουρα αυτός. Όχι απλά δεν πτοήθηκαν που η ηχογράφηση έγινε γρήγορα, αλλά ακολούθησε εκτεταμένη περιοδεία κατά την οποία το συγκρότημα πραγματοποίησε κορυφαίες εμφανίσεις και κατάφερε να μαζέψει χρήματα ώστε να κυκλοφορήσει ένα ακόμα ΕΡ με τίτλο ''Out Of The Dark...Into The Light'' το οποίο ηχογραφήθηκε τον Μάη του 1988 και κυκλοφόρησε τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς με παραγωγό πάλι τον Harris Johns και στα Musiclab του Βερολίνου.
Περιέχει το καταπληκτικό ''Impossible To Cure'' και μία ασύλληπτη διασκευάρα στο ''Lambs To The Slaughter'' των Raven, ενώ συνοδεύεται κι από ζωντανές εκτελέσεις των ''Terrible Certainty'', ''Riot Of Violence'' και ''Awakening Of The Gods'', ενώ σε μετέπειτα επανεκδόσεις υπάρχουν και τα ''Flag Of Hate'' και ''Love Us Or Hate Us'', τα ζωντανά κομμάτια ηχογραφήθηκαν στο Dynamo Club του Eindhoven στην Ολλανδία. Γενικά στο ''Terrible Certainty'' οι Kreator είχαν λίγο τεταμένες σχέσεις με τον Άγγλο παραγωγό, καθώς τον ενοχλούσαν διάφορα, όπως ας πούμε το γεγονός ότι οι Kreator προσκαλούσαν στο στούντιο φίλους τους όπως οι Assassin, ενώ είχε πρόβλημα με κάποια καλώδια που θεωρούσε ότι έπρεπε να μη μπαινοβγαίνουν και γενικά είχε χαρακτηρίσει το στούντιο ''λάθος''. Οι ίδιοι οι Kreator παρ'ότι τον εκτιμούσαν σαν τύπο και ήταν στην ώρα τους στις πρόβες και τις ηχογραφήσεις, το άφησαν να περάσει, ενώ για πρώτη φορά γενικότερα είχαν μπεί στο στούντιο πανέτοιμοι με τα κομμάτια έτοιμα και με την πεποίθηση ότι θα ηχογραφήσουν επαγγελματικά για πρώτη φορά. Εκ του αποτελέσματος τους βγήκε σε καλό και ο δίσκος αυτός αποτέλεσε τη βάση στην οποία εκτόξευσαν την καριέρα τους ελάχιστο χρονικό διάστημα μετέπειτα.
Η μεγάλη τους ευκαιρία και ο δίσκος-ορόσημο!
Για κάθε συγκρότημα υπάρχει μία στιγμή που αλλάζει τα δεδομένα και ένας δίσκος που θα το συνοδεύει μέχρι τέλους ως η απόλυτη/καλύτερη/σημαντικότερη δουλειά του. Οι Κreator είδαν την Noise να συνάπτει συμφωνία με την διεθνούς φήμης Epic Records για τη διανομή των δίσκων τους εκτός Ευρώπης και με τις πόρτες της Αμερικής πλέον ανοιχτές όσο ποτέ και μετά από την περιοδεία τους εκεί με τους D.R.I., ήταν η σωστή στιγμή για να γίνει το μεγάλο μπαμ. Και ο Mille δεν έχασε την ευκαιρία και προσέφερε το δίσκο που ονειρευόταν κι ο ίδιος και οι οπαδοί των Kreator από την δημιουργία του συγκροτήματος και μετά.
Στις 19 Ιουνίου του 1989 γράφεται ιστορία καθώς κυκλοφορεί ο κατά την προσωπική άποψη του αρθρογράφου κορυφαίος μεταλλικός δίσκος που βγήκε ποτέ από την Ευρώπη. Το ''Extreme Aggression'' ηχογραφήθηκε στο Hollywood και το Music Grinder Studio από τον Randy Burns μεταξύ Γενάρη και Φλεβάρη του 1989 και πάτησε στην εξέλιξη που έλαβε χώρο με το ''Terrible Certainty'' και με τους Mille και Tritze σε ακόμα μεγαλύτερη φόρμα, γράφουν τα καλύτερα τους κομμάτια και βγάζουν ένα ευλογημένο από το momentum δίσκο που είναι σε κάθε του δευτερόλεπτο απλά αψεγάδιαστος. Το εναρκτήριο ''Extreme Aggressions'' πιστοποιεί με τον καλύτερο τρόπο την έμπνευση τους, με τα φωνητικά του Mille καλύτερα από ποτέ, τις δομές να προσφέρουν και πώρωση αλλά και να κάνουν τα κομμάτια να ανασαίνουν παρά το ξύλο της υπόθεσης, κοιτώντας ευθέως στα μάτια τις μεγάλες Αμερικάνικες μπάντες και με το δίσκο να βγαίνει πριν την δύση όλου του thrash.
Mε κομματάρες τύπου ''No Reason To Exist'', ''Some Pain Will Last'' (μία φορά κάθε 30 χρόνια τέτοια κομμάτια) και φυσικά το ''Betrayer'', o δίσκος όπως ήταν λογικό έλαβε καθολικής αποδοχής και σημείωσε εξαίρετες πωλήσεις, με το συγκρότημα να βρίσκεται στην κορυφαία φάση της καριέρας του. Το αρχικό εξώφυλλο του δίσκου έδειχνε έναν άνθρωπο που κοιτάζεται σε έναν καθρέφτη τουαλέτας και βλέπει ως αντανάκλαση του να βγαίνει η μασκώτ του συγκροτήματος από το κεφάλι του, σχέδιο που θεωρήθηκε βίαιο και η μπάντα αναγκάστηκε να το αλλάξει με την κλασσική φωτογραφία πίσω από ένα κοκκινοκίτρινο φόντο, ενώ το μαύρο πλαίσιο στην άκρη έκανε κάποιους να σκεφτούν ότι σχηματίζεται η Γερμανική σημαία σαν ένδειξη της καταγωγής τους, πράγμα που προφανώς και δεν ίσχυε. Πάνω στην πιό κρίσιμη καμπή, ο Tritze δυστυχώς άφησε το συγκρότημα, μία απώλεια δυσαναπλήρωτη από οποιονδήποτε θα έπαιρνε τη θέση του, σχεδόν! Κι αυτό διότι οι Kreator παίρνουν στην θέση του για την περιοδεία του δίσκου τον Frank ''Blackfire'' Gosdzik ο οποίος μόλις τα είχε σπάσει με τους Sodom και κάνουν την κίνηση ματ για να μη μείνουν πίσω ενώ βρισκόντουσαν στην κορυφή. Δείγμα της χημείας του Mille με τον Blackfire είναι η βιντεοκασσέτα ''Live In East Berlin 1990'', η οποία ηχογραφήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1990 και επανακυκλοφόρησε αρκετά χρόνια μετά (συγκεκριμένα το 2008) ως ''At The Pulse Of Kapitulation - Live In East Berlin 1990''.
Το ''Extreme Aggression'' δίκαια θεωρείται από τους περισσότερους οπαδούς τους και μή ως ο καλύτερος τους δίσκος, ενώ πρόκειται και για μία εκ των μεγαλύτερων απαντήσεων στο Αμερικάνικο thrash, χωρίς να παραληφθεί το γεγονός ότι παρ' ότι Γερμανοί, με τον ήχο του δίσκου αποπνέουν Αμερικάνικο αέρα, μάλλον γιατί έβαλε κι ο Randy Burns το χεράκι του. Όπως και το ''Pleasure To Kill'', έτσι και το ''Extreme Aggression'' 28 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, ανέβηκε κι αυτό στα Γερμανικά chart το 2017 στη θέση 90, μετά και τις πρόσφατες remastered επανεκδόσεις της Noise. Το ''Betrayer'' γυρίστηκε σε βίντεο στην Ελλάδα με παράνομα πλάνα κοντά στην Ακρόπολη για τα οποία δεν πήραν ποτέ άδεια, ενώ εκεί ξεκινάει και η σχέση λατρείας με τους Έλληνες οπαδούς, η οποία μέχρι και σήμερα σύμφωνα με τον ίδιο τον Mille, δεν έχει αντίπαλο και όπως πάντα λέει κι ο ίδιος όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, ''δεν υπάρχει για τους Kreator άλλο κοινό όπως στην Ελλάδα''. O δίσκος έκανε τη Γερμανική τηλεόραση να κάνει ένα ντοκιμαντέρ γι'αυτούς με τίτλο Thrash Altenessen, που ονομάστηκε έτσι από ένα προάστιο του Essen από το οποίο και καταγόταν το συγκρότημα. Το άλμπουμ επίσης μπήκε στο νούμερο 3 σε μία λίστα του Loudwire με τον τίτλο ''Thrash άλμπουμ που ΔΕΝ κυκλοφόρησαν από το Big 4''. Με παρακαταθήκη την αλλαγή επιπέδου, οι Kreator έκλεισαν ένδοξα τα '80s και η νέα δεκαετία θα έφερνε στιγμές δόξας αλλά και πτώσης ταυτόχρονα!
Nέα δεκαετία, νέο μνημείο!
Με την επιτυχία του ''Extreme Aggression'' να μην έχει κοπάσει ακόμα, οι Kreator μετά κι από προτροπές της Noise μπήκαν ξανά στο στούντιο για να ηχογραφήσουν το πέμπτο τους άλμπουμ σε διάστημα πέντε ετών! Ηχογραφημένο στα Eldorado και Image Studio στην Αμερική και με τον Randy Burns στην παραγωγή (πρώτη φορά δεύτερο σερί άλμπουμ με τον ίδιο παραγωγό, ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει), στις 6 Νοεμβρίου 1990 κυκλοφορεί το ''Coma Of Souls''. Ένα καταπληκτικό άλμπουμ που είχε το δύσκολο έργο να διαδεχτεί τον κορυφαίο προκάτοχο του και που κάποιοι οπαδοί και τότε και κάποιοι άλλοι μέχρι σήμερα το θεωρούν κατώτερο των περιστάσεων και ότι λιγότερο καλό κάνανε πριν αλλάξουν κατεύθυνση (να μας πείτε τι πίνετε να πάρουμε κι εμείς απ'αυτό)! Η αλήθεια είναι ότι το άλμπουμ έχει μία συγκεκριμένη φόρμουλα συνθέσεων που μοιάζουν με του ''Extreme Aggression'', αλλά ο Blackfire όντας διαφορετικός παίχτης από τον Tritze έχει βάλει τον προσωπικό του ήχο και το άλμπουμ παρά τη βλακεία στον εγκέφαλο ορισμένων, πήρε εκ νέου κεφάλια. Η ακουστική εισαγωγή του ''When The Sun Burns Red'' δείχνει το επίπεδο παιξίματος και το πόσο ανοιχτό μυαλό είχαν, ενώ το ξέσπασμα στη συνέχεια του κομματιού αποδεικνύει ότι όχι μόνο δεν ξέχασαν την ταχύτητα και τη λύσσα, αλλά και ότι είχαν ένα απαράμιλλο τρόπο να δημιουργούν κολλητικές κομματάρες χωρίς να ακούγονται εμπορικοί.
Γενικώς η πρώτη πλευρά του δίσκου είναι ίσως η καλύτερη πλευρά δίσκου που έχουν κυκλοφορήσει, με το ομότιτλο ''Coma Of Souls'' να είναι κορυφαίο σε δομή και τεχνική, το ''World Beyond'' να είναι το μικρότερο κομμάτι που είχαν ηχογραφήσει ως τότε αλλά μόλις σε 2' να κατεδαφίζει τα πάντα και τα εμβληματικά ''People Of The Lie'' και ''Terror Zone'' να χαζεύουν τον κόσμο, με το πρώτο να είναι για πολλούς το καλύτερο κομμάτι που έχουν γράψει ποτέ (σίγουρα το πιό ώριμο πάντως) και το δεύτερο να απλώνεται μέσα από κορυφαίο χτίσιμο και να καταλήγει σε υπερ-έπος, μάλιστα για πολλά χρόνια άνοιγαν τις συναυλίες τους. Η δεύτερη πλευρά του δίσκου περιέχει τα πιό απαιτητικά και τεχνικά κομμάτια τους, τα οποία πολλοί οπαδοί αγνοούν πόσο υπέροχα είναι, αλλά για πολλά χρόνια στη συνέχεια, οι Kreator δεν ακούστηκαν τόσο αληθινοί για πολύ κόσμο εκεί έξω, ενώ σίγουρα ο δίσκος υπήρξε και η απόλυτη στιγμή καταξίωσης τους, συνεχίζοντας να ενισχύει το όνομα τους και να έχει καλές πωλήσεις. Το χαρακτηριστικό εξώφυλλο του δίσκου το οποίο άπειρες ψυχές εκεί έξω έχουν χτυπήσει και τατουάζ, κυκλοφόρησε αρχικά με το προειδοποιητικό Parental Advisory, άνευ λόγου και αιτίας, καθώς οι στίχοι του δίσκου δεν περιείχαν προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο. Στη συνέχεια το προειδοποιητικό εξαφανίστηκε από τις μετέπειτα εκδόσεις.
Από τις ιστορικότερες μαλακίες όλων των εποχών ήταν η έλλειψη τυπώματος των στίχων για τα τέσσερα τελευταία κομμάτια του δίσκου στο βιβλιαράκι του cd (μόνο στις μπάντες που αγαπάω και κάνω αφιερώματα τυχαίνουν αυτά, αν είναι ποτέ δυνατόν), το οποίο σε επανεκδόσεις του 2002 διορθώθηκε με καθυστέρηση δεκαετίας και βάλε. Με το 1990 να είναι γενικά κρίσιμη χρονιά στην ιστορία της μουσικής γενικότερα και του thrash ειδικότερα, οι περισσότερες μπάντες βάρυναν τον ήχο τους και επιδώθηκαν σε πιό αργό παίξιμο. Η λαίλαπα ξεκίνησε από την Αμερική και επηρρέασε όλο τον πλανήτη. Οι Kreator κυκλοφόρησαν τη βιντεοκασσέτα ''Hallucinative Comas'' μέσα στο 1991, όπου και υπάρχουν κομμάτια του δίσκου γυρισμένα σαν κλιπ με ενιαίο concept. Επίσης υπάρχουν συνεντεύξεις και θα δείτε τι εστί Dr. Wagner, όσοι το έχετε δεί παλιότερα ξέρετε τι εννοώ. Μέρη της βιντεοκασσέτας συμπεριλήφθηκαν στην DVD κυκλοφορία ''At The Pulse Of Kapitulation - Live In East Berlin 1990'', όπου πρακτικά έχουμε τις δύο προαναφερθείσες βιντεοκασσέτες της χρυσής τους εποχής ενιαίες. Το ερώτημα που απασχολούσε όλες τις μπάντες με την πτώση του thrash ήταν ''αλλαγή ή διάλυση'' και έτσι ξεκίνησε μία εποχή πειραματισμού για το συγκρότημα που κράτησε μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του '90.
Aνανέωση, μαστούρα, κατακραυγή!
Οι Kreator αποφάσισαν να αλλάξουν, αλλά άλλαξαν τόσο δραστικά που ούτε ο πιό ανοιχτόμυαλος άνθρωπος θα μπορούσε να φανταστεί το πόσο. Ο έκτος δίσκος τους ονομάστηκε ''Renewal'' και από το εξώφυλλο και μόνο μπορούσε να καταλάβει κανείς ότι δεν υπήρχε καμία απολύτως σχέση με το παρελθόν. Στο οπισθόφυλλο του δίσκου τονιζόταν με μεγάλα γράμματα η προτροπή ''Legalize marijuana'', κι όπως είπαν και οι ίδιοι, αυτό ήταν το drug album τους, η μαστούρα από την χρήση της μαριχουάνας είναι διάχυτη σε όλο το δίσκο, ενώ τα φωνητικά του Mille ηχούν καμμένα και το λαρύγγι του πιό σκαμμένο από ποτέ. Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 26 Οκτωβρίου του 1992 και από εκείνη τη στιγμή μέχρι και σήμερα, δυόμιση δεκαετίες μετά, ο περισσότερος κόσμος αγαπάει να το μισεί κι εγώ αγαπάω να μισώ αυτούς που το μισούν με τη σειρά μου. Ηχογραφημένο στα Morrisound Studios, ή αλλιώς στο ναό του death metal, με παραγωγούς τους ίδιους τους Kreator σε συνεργασία με τον Tom Morris, το ''Renewal'' είναι άμεσα ποτισμένο με τον industrial ήχο, πολλά hardcore στοιχεία και γενικότερα είναι όνομα και πράγμα που λέμε. Από το μπάσιμο του εναρκτήριου ''Winter Martyrium'' καταλαβαίνεις με τι έρχεσαι αντιμέτωπος, ενώ ο Mille τραβάει τις τσιρίδες του σε μάκρος παρά με ένταση, κάνοντας το από τα πλέον χαρακτηριστικά σε απόδοση άλμπουμ του.
Μid-tempo και φουλ παραμόρφωση στις κιθάρες, λούπες από πίσω να ακολουθούν και μία κρατσανιστή παραγωγή που είναι λες και σε βυθίζει σε στρώματα μπάφου και απλά (παρ)ακολουθείς τις συνθέσεις υπό την επήρρεια της όλης μαστούρας. Προφανής ακόμα και χωρίς τις σχετικές δηλώσεις της εποχής από τον Mille η επιρροή από τους Ministry και τους Godflesh, τους οποίους άκουγαν πολύ εκείνη την εποχή, παρ'όλα αυτά το άλμπουμ έχει να προσφέρει πραγματικά μεγάλες στιγμές που έρχονται σε αντίθεση με την μεγάλη κατακραυγή που υπέστη από τους φανατικούς οπαδούς τους (είχαν αρχίσει να τσινάνε ήδη από το ''Coma Of Souls'', φανταστείτε τι συνέβη εδώ). Δε μπορείς να παραβλέψεις με τίποτα τον ομότιτλο ύμνο, ο οποίος γυρίστηκε και σε ένα πανέμορφο βίντεο στην έρημο (φαινόταν ότι το πήγαιναν αλλού και εικαστικά το όλο θέμα), ενώ συνεχίζουν να υπάρχουν κομματάρες όπως το ''Brainseed'' (η κραυγή του Mille ''Burn the braaaaaaaaaaaaaaaaain'' είναι αρκετή για να λατρέψεις το δίσκο), το εκπληκτικό ''Europe After The Rain'' το οποίο πάντα ο Mille αφιέρωνε με περίσσεια ''αγάπη'' και κωλοδάχτυλα στους φασίστες, προλογίζοντας ένα πύρινο λόγο σε κάθε συναυλία πριν το παίξουν, και φυσικά το απίστευτο ''Karmic Wheel'', συγκλονιστικό ακομα και στο ήρεμο μέρος του, κομμάτι που γράφτηκε για την αυτοκτονία του Budd Dwyer το 1987 και μάλιστα με samples από την στιγμή της αυτοκτονίας του μέσα στο κομμάτι.
Ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος για ένα τέτοιο δίσκο τότε, ενώ ακόμα και σήμερα τα βέλη μίσους που εκτοξεύονται εναντίον του είναι πάμπολλα, με τα χρόνια όμως κέρδισε την εκτίμηση των οπαδών, ενώ για τους μη thrash οπαδούς είναι ο καλύτερος και πιο ώριμος δίσκος τους, άβυσσος η ψυχή του μουσικόφιλου. Οι Kreator κάνανε τεράστια περιοδεία για τον δίσκο, αλλά είδαν το ακροατήριο τους να είναι αισθητά μειωμένο σε σχέση με το παρελθόν και τις πωλήσεις να υποχωρούν σημαντικά, αν προστεθεί και το γεγονός ότι ο δίσκος δεν είχε διανομή από την Epic πλέον, καταλαβαίνετε εύκολα γιατί ήταν το τελευταίο άλμπουμ τους στη Noise. Όπως τελευταίο άλμπουμ ήταν και για τον Rob Fioretti, ο οποίος μετά την κυκλοφορία του δίσκου αποχώρησε για να αφοσιωθεί στην οικογένεια του με τη θέση του να καλύπτεται από τον Andreas Herz. Οι οιωνοί δεν ήταν και οι θετικότεροι για τους Γερμανούς, ενώ μετά την περιοδεία του δίσκου που τους πήγε μέχρι και τη Νότια Αμερική, εξαντλήθηκαν σωματικά και ψυχολογικά και ο Mille ανακοίνωσε ότι η μπάντα θα έκανε ένα μεγάλο διάλειμμα. Το μεγάλο σοκ όμως ήταν η φυγή του Ventor μέσα στο 1994 και αφού έφυγε και ο Andreas Herz και αντικαταστάθηκε από τον Christian ''Speesy'' Giesler, στα τύμπανα ήρθε με προτροπή του Blackfire o Αμερικάνος Joe Cangelosi, έχοντας παίξει παλιότερα με τους Whiplash.
Μοντέρνος ήχος, επιστροφή της ταχύτητας!
Ανανεωμένοι κατά το ήμισυ στη σύνθεση και με νέα εταιρεία τη GUN Records, οι Kreator πειραματίζονται εκ νέου και αλλάζουν τον ήχο τους σε κάτι εμφανώς πιό μοντέρνο και γκρουβαριστό, μιά και η λαίλαπα των Pantera/Machine Head/Fear Factory είχε κυριεύσει τον κόσμο. Στο μοναδικό τους άλμπουμ χωρίς τον Ventor στα τύμπανα πάντως, έμελλε να έχουμε το κορυφαίο κοπάνημα που εμφανίστηκε ποτέ σε δίσκο τους, καθώς αυτά που κάνει ο Cangelosi απλά δε μπορούν να περιγραφούν παρά μόνο με διάλυση της σπονδυλικής στήλης. Το ''Cause For Conflict'' κυκλοφορεί τον Ιούλιο του 1995 και ηχογραφήθηκε στα Ocean Studios στο Burbank της California με τον Vincent Wojno ως παραγωγό, ο οποίος συμμετείχε ως μηχανικός ήχου στο ''Burn My Eyes'' των Machine Head το 1994. Οι Kreator του '95 ήταν επιθετικοί, με πολύ καβουρδισμένο ήχο και με τελείως Αμερικάνικη παραγωγή για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς. Παρ'όλα αυτά ο δίσκος σφύζει από ενέργεια και το κοπάνημα δε σταματάει λεπτό, με το ''Prevail'' να δίνει τον τόνο για να χαθεί η μπάλα, στα πιό γρήγορα φωνητικά που έχει κάνει ο Mille ποτέ, λες και ακούς τον Araya των Slayer σε επιτάχυνση. Άλλο κύριο γνώρισμα η τραχειά φωνή του Mille στο δίσκο, αρκετά πιό υπόκωφος και μακριά παντελώς από το μαστουρωμένο στυλ του ''Renewal''.
Αυτή η ένεση ταχύτητας και ανανέωσης με τα δύο νέα μέλη έκανε εξ' αρχής το ''Cause For Conflict'' το πλέον χαρακτηριστικό τους άλμπουμ, δυστυχώς όμως αποτελεί και κατά κάποιο τρόπο το αποπαίδι της δισκογραφίας τους, πολύ απλά επειδή δεν συμμετέχει ο ίδιος ο Ventor μέσα. Εδώ για να πούμε όλη την αλήθεια, ο πάντοτε συμπαθής ψηλός δε θα μπορούσε με τίποτα να παίξει τα τύμπανα αυτού του δίσκου, είχε και τα προβληματάκια του με τα ναρκωτικά, θα ήταν φύσει και θέσει αδύνατον. Προσωπικά θεωρώ αυτό το άλμπουμ ένα από τα πλέον κορυφαία τους, τόσο που αν μου πουν να διαλέξω πέντε δίσκους τους θα το έχω σίγουρα μέσα και αδιαφορώ ποιό από τα άλλα μεγάλα άλμπουμ του παρελθόντος θα μείνει εκτός. Είναι το έταιρο άλμπουμ που μαζί με το ''Terrible Certainty'' έχουν αδικηθεί απίστευτα από τους οπαδούς, αλλά για κάθε αμπαλοσύνη του καθενός, έχω να προτάξω ένα ''Lost'' το οποίο γυρίστηκε σε βίντεο και είναι το μόνο κομμάτι του δίσκου που μπορεί κάποτε να ακούσετε ζωντανά, ένα ''Bomb Threat'' κι ένα ''Dogmatic Authority'' (THRASH δυναμίτες 106 και 87 δευτερολέπτων μόλις αντίστοιχα), ένα ''Crisis Of Disorder'' με την αιώνια ριφφάρα τίγκα στις τριπλές κι ένα ''Isolation'' να κλείνει το δίσκο ιδανικά σαν ηρεμία μετά την καταιγίδα (και να γυρίζετε σε βίντεο με τον Mille βαμμένο σε στυλ Καμπούκι και με αέρα από Ιαπωνία μεριά).
Δυστυχώς δεν ήταν της μοίρας να συνοδευτεί με ευχάριστες αναμνήσεις ούτε για τους οπαδούς, ούτε για τους ίδιους τους Kreator. Οι μεν οπαδοί σίγουρα το προτίμησαν από το ''Renewal'', αλλά πολλοί διαμαρτυρήθηκαν για το μοντέρνο ήχο, ακόμα περισσότεροι για την απουσία του Ventor και γενικώς πολλοί θεώρησαν ότι η μπάντα είχε χαθεί μέσα στον ήχο της. Από την άλλη οι ίδιοι οι Kreator είδαν τον Blackfire να φεύγει μετά τον δίσκο και να παίρνει μαζί του και τον Cangelosi, έτσι ο Mille έμεινε μόνος με τον τότε νεοφερμένο μπασίστα Christian Giesler και το μέλλον ήταν δυσοίωνο σε κάθε περίπτωση. Η πρώτη φορά που είδα τους Kreator ζωντανά ήταν στην περιοδεία αυτού του δίσκου, είχα την τύχη να ακούσω κομμάτια που πλέον δεν παίζουν όπως το ''No Reason To Exist'' ας πούμε σε ένα καταπληκτικό medley με το "Renewal'' και το ''Lost'', ενώ μπόρεσα ιδίοις όμασι να δω τι εστί το ΤΕΡΑΣ Cangelosi πίσω από τα τύμπανα να κατεδαφίζει το Ρόδον, χαλάλι το ταξίδι και η ταλαιπωρία στο κωλότραινο, ενώ θα επαναλάβω ότι έπαιξε τα καλύτερα τύμπανα σε δίσκο Kreator, ενώ κάποτε το είπα και στον ίδιο τον Ventor ο οποίος προς τιμήν του συμφώνησε και όταν τον ρώτησα γιατί δεν παίζουν κομμάτια του δίσκου, είπε ''πρώτον δεν έπαιζα, και δεύτερον δε μπορώ να τα παίξω''. Για να μη νομίζετε ότι είμαι τρελός και τα βγάζω από το μυαλό μου.
Νέα αλλαγή ήχου και για άλλη μία φορά αλλαγές στη σύνθεση!
Πάνω στο σημείο της αβεβαιότητας, η Noise χτυπάει το συγκρότημα κάτω από τη ζώνη, κυκλοφορώντας τη συλλογή ''Scenarios Of Violence'' στις 19 Μαρτίου του 1996, με την παραγωγή και τη γενική επιμέλεια να έχει γίνει από τον Siggi Bemm. Καταπληκτική συλλογή παρ'όλα αυτά, με δύο ακυκλοφόρητες κομματάρες, τα ''Suicide In Swamps'' και ''Limits Of Liberty'', ενώ τη μερίδα του λέοντος έχουν κομμάτια από το ''Renewal'' σε φοβερό remix και τα παλιότερα κομμάτια έχουν υποστεί ψηφιακό remastering και γενικά το αποτέλεσμα σπέρνει. Η Αμερικάνικη έκδοση περιέχει τα ''Lost'', ''Isolation'' και ''Agents Of Brutality'' αντί των ''Terror Zone'', ''People Of The Lie'' και ''Coma Of Souls'' αντίστοιχα. Ουδέν σχόλιο και επειδή ήταν και το πρώτο cd που αγόρασα ποτέ, συγκίνηση μόνο. Στη συνέχεια ο Mille βλέπει τον Ventor να επιστρέφει στο συγκρότημα στη θέση που δικαιωματικά του ανήκε, και στην κιθάρα κάνουν την μεγάλη μεταγραφή με τον Tommy Vetterli που είχε μεγαλουργήσει παλιότερα με τους Coroner. Αποτέλεσμα αυτού του παντρέματος και φανερά ακόμα πιό μακριά από τις thrash ρίζες τους, το ''Outcast'' το οποίο κυκλοφόρησε στις 22 Ιουλίου του 1997. Ο δίσκος που σήμερα γνωρίζει ιδιαίτερη αποδοχή από τους οπαδούς, αντιμετωπίστηκε τότε με αρκετό προβληματισμό λόγω του καινούργιου και πάλι ήχου και των χαμηλών ταχυτήτων.
Ξεκάθαρα οι Kreator θέλησαν να εξερευνήσουν νέα μουσικά μονοπάτια και αυτή τη φορά το άλμπουμ ενώ είναι και πάλι αρκετά γκρουβαριστό και σύγχρονο σε παραγωγή -την οποία έκανε και πάλι ο Vincent Wojno αλλά αυτή τη φορά στα Principal Studios στο Munster της Γερμανίας, σπάζοντας το σερί των τεσσάρων σερί δίσκων που ηχογραφήθηκαν στην Αμερική- κάνανε την είσοδο τους κάποια gothic στοιχεία που μαζί με την ούτως ή άλλως υπάρχουσα πινελιά που καλά κρατούσε, φτιάξανε έναν αχταρμά που αρκετοί οπαδοί δεν πολυπάλεψαν για να είμαστε ειλικρινείς. Φυσικά στον δίσκο υπάρχουν αρκετοί ύμνοι, είτε που γίνονται αγαπητοί με την πρώτη ακρόαση όπως το εναρκτήριο ''Leave This World Behind'' (που γυρίστηκε και σε βίντεο), το μεστό ''Forever'' και το συγκλονιστικό ''Black Sunrise'' όπου πρώτη φορά είχαν γράψει κάτι τόσο σκοτεινό, είτε με κομμάτια που δεν τα πιάνει το αυτί παρά μόνο μετά από αρκετές ακροάσεις για τους περισσότερους (''Noncomformist'', ''Against The Rest'', ''Ruin Of Life'', ''A Better Tomorrow'' κτλ). Αφήνω επίτηδες τελευταίο το ''Phobia'', το οποίο είναι ο ορισμός του hit και του κομματιού που θέλεις να δείρεις τον dj στο κλαμπ που θα πας επειδή από κατάλογο 150φεύγα κομματιών Kreator, θα σου βάλει ΜΟΝΟ αυτό γαμώ το σπιτάκι του. Παρ'όλα αυτά, ορισμός του κολλητικού κομματιού που από τότε φαινόταν ότι θα γίνει τεράστιο και αγαπημένο των οπαδών στις συναυλίες.
Οι Kreator δυστυχώς όμως δεν είδαν ούτε τις πωλήσεις να ανεβαίνουν, ούτε το ενδιαφέρον του κόσμου να αυξάνεται, ούτε τις συναυλίες τους να είναι όπως ήταν παλιότερα (τους είδα και σε αυτή την περιοδεία και καμία σχέση η εμφάνιση με την αντίστοιχη προ διετίας) και το κυριότερο, αντί να ηγούνται, να φτάνουν να ακολουθούν. Τρανότερο παράδειγμα ότι υπήρξαν το support σχήμα στους Paradise Lost, ντροπή αντικειμενικά παρά το μεγάλο μέγεθος και αναμφισβήτητη αξία των Βρετανών, αλλά απόλυτα δίκαιο τότε με βάση την δημοτικότητα των δύο συγκροτημάτων 20 χρόνια πριν, τη στιγμή που μιλάμε δεν είμαι βέβαιος κατά πόσο θα παίζανε ξανά από κάτω οι Γερμανοί φίλοι μας. Το μόνο θετικό στην όλη περίσταση ήταν ότι η σύνθεση παρέμεινε ίδια και ότι περιμέναμε μήπως και βαρύνει ο ήχος στον επόμενο δίσκο. Εν τω μεταξύ στις 4 Απριλίου του 1999 κυκλοφορεί από την GUN η συλλογή ''Voices Of Transgression: A '90s Retrospective'', με κομμάτια μόνο από τις κυκλοφορίες τους στην εν λόγω εταιρεία (συν το ομότιτλο ''Renewal'' που κανείς δεν κατάλαβε πως και γιατί μπήκε), όπως και τρία ακυκλοφόρητα, το πομπώδες ''Inferno'', την διασκευή στο ''Lucretia (My Reflection) των Sisters Of Mercy και το μπαλαντοειδές ''As We Watch The West'' που έδειχνε την κατεύθυνση που θα ακολουθούσαν αλλά δεν είχαμε δει να έρχεται...
Eρωτική απογοήτευση, κατάθλιψη, γοτθικό ενδόραμα!
Δύο εβδομάδες μετά την κυκλοφορία την εν λόγω συλλογής, κυκλοφορεί ο 9ος δίσκος των Kreator με τίτλο ''Endorama'', συγκεκριμένα στις 20 Απριλίου 1999. Οι Kreator είχαν φύγει από τη Gun και υπέγραψαν με την Drakkar, ενώ ο δίσκος ηχογραφήθηκε στην Ελβετία (Powerplay/Hithead Studios) και την Γερμανία (Principal Studios) με παραγωγή του Mille και του Tommy Vetterli. ΟΚ ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς δεν περίμενε τέτοια αλλαγή και τέτοια πλήρη απομάκρυνση από το τί ήταν κάποτε οι Kreator. Θυμάμαι να το αγοράζω νομίζοντας ότι είναι καμιά συλλογή, δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι βγάζανε δίσκο και σίγουρα το εξώφυλλο ήταν τζάζεμα από μόνο του. Και ξαφνικά βάζοντας το να παίξει, ακούω τον Mille να τραγουδάει πεντακάθαρα και πλέον σημασία να μην έχουν οι ταχύτητες, τα ριφφ και οι κραυγές αλλά μόνο τα τραγούδια. Τραγούδια βγαλμένα από τα σώψυχα του Mille, ο οποίος πέρασε υπέρτατη ερωτική απογοήτευση εκείνη την εποχή και είχε πέσει σε κατάθλιψη, πάντα σεβόμαστε άνθρωπο ερωτικά απογοητευμένο και ποτέ δεν κράζουμε άνθρωπο που έχει πέσει σε κατάθλιψη (έχω δεί πολλούς γύρω μου να το παθαίνουν, δε θες να σου συμβεί ούτε αν είσαι απλά παρατηρητής). Ο δίσκος απογυμνωμένος από το παρελθόν τους φλερτάρει ανοιχτά και όσο ποτέ με τον gothic ήχο, χωρίς ωστόσο να λείπουν οι κιθάρες εκεί που πρέπει και κάποια χαρακτηριστικά Kreator σημεία και ριφφ.
Το ''Golden Age'' ανοίγει το δίσκο μέσα σε σίγουρο προβληματισμό του οπαδού, σίγουρα αυτοί δεν είναι οι Kreator που όλοι αγαπήσαμε, αλλά συνολικά ο δίσκος είναι απόλυτα ειλικρινής σ'αυτό που πρεσβεύει και πραγματικά αν κάποιος δεν έχει κολλήματα και τον αφήσει να παίξει χωρίς προκατάληψη, θα κυλήσει νεράκι και θα δημιουργήσει ένα χαμόγελο στο τέλος. Κι εγώ και όλοι μας θα θέλαμε να σπάσουν τα πάντα στο διάβα τους, αλλά αναλογιστείτε μερικοί πόσες μπάντες υπάρχουν εκεί έξω που ο ''κακός'' (ούτε καν) ή ο στραβός τους δίσκος είναι επιπέδου ''Endorama'', παραδείγματα να μην αρχίσω να φέρνω, θα γελάσει το παρδαλό κατσίκι. Εκπληκτικά κομμάτια που περιέχουν ακόμα και τριπλές (''Pandemonium''), ή με τα γνώριμα χαρακτηριστικά της φωνής του Mille (''Shadowland'', ''Soul Eraser'') κι ακόμα και κομμάτια που ποτέ δε θα ακούγαμε σε δίσκο τους αλλά καταφέρνουν να σε κερδίσουν με τον χαρακτήρα τους (''Εverlasting Flame'', ''Willing Spirit'', ''Tyranny''). Παρά το διαφορετικό της υπόθεσης, γυρίστηκαν και δύο βίντεο για τον δίσκο, ένα για το ομότιτλο κομμάτι στο οποίο συμμετέχει και ο Tilo Wolff των Lacrimosa (o Μille ανταπέδωσε τη χάρη παίζοντας στον δίσκο των Lacrimosa, ''Revolution'' το 2012) κι ένα για το ''Chosen Few'', εκπλήκτική κομματάρα αλλά με ένα από τα πλέον άκυρα βίντεο όλων των εποχών. Ελάχιστα μετά το δίσκο, βγήκε και σαν EP περιέχοντας το ''Endorama'' και το ''Children Of A Lesser God'' το οποίο υπήρχε μόνο στην Ιαπωνική έκδοση του δίσκου.
Οι οπαδοί που πολλά είχαν ανεχτεί κατά τη δική τους κρίση, αυτή τη φορά σήκωσαν τον λίθο της κριτικής κι άρχισαν να πετροβολούν τους Kreator από πάσα κατεύθυνση. Τι ότι ήταν ξέκωλοι ακούστηκε, τι ότι ξεπουλήθηκαν μιά και καλή, τι ότι ήταν σκατόφλωροι και είχαν καταλήξει μόνο για τις γκόμενες, τι ''ΜΟΝΟ DESTRUCTION KAI SODOM ΡΕ ΜΟΥΝΟΠΑΝΑ'' και άλλα τέτοια πανέμορφα ευχολόγια Γαλλικού τύπου... Η αλήθεια είναι ότι όπως έκλεισαν θριαμβευτικά τα '80s με το ''Extreme Aggression'', έτσι 10 χρόνια μετά και ύστερα από πέντε άλμπουμ από τα οποία μόνο το ''Coma Of Souls'' γλύτωσε οριακά το κράξιμο (και πάλι στην αρχή όχι και τόσο), οι Kreator βρέθηκαν στο απέναντι άκρο και το εμπορικό τους ναδίρ. Πλέον αντιμετωπιζόντουσαν ως ξοφλημένοι, ως καμένο χαρτί και οτιδήποτε αρνητικό χωρίς μέλλον και περιθώριο βελτίωσης. Στα παρελκόμενα της κυκλοφορίας του δίσκου, ο Tommy Vetterli έφυγε από το συγκρότημα μετά την ολοκλήρωση του δίσκου και στη θέση του ήρθε ο Φινλανδός Sami Yli-Sirniö, έχοντας προυπηρεσία με τους Waltari. Κίνηση που δεν πήρε κανείς με καλό μάτι, και λόγω του παρελθόντος του, αλλά κυρίως λόγω του παρουσιαστικού του, το οποίο μόνο μεταλλά δε θύμιζε, έτσι πολλοί μετά κι από αυτή την εξέλιξη έγραψαν πρόωρα τον επικήδειο του συγκροτήματος. Η εκδίκηση που θα ακολουθούσε όμως θα ήταν γλυκύτατη!
Επιστροφή στις ρίζες με ηχητική επανάσταση!
Στις 26 του Μάη του 2000 η Noise κυκλοφόρησε μία εκπληκτική συλλογή ονόματι ''Past Life Trauma (1985-1992)'', με την επιλογή των κομματιών να γίνεται από τον ίδιο τον Mille και μεταξύ άλλων να περιέχονται τα σπανιότατα ''After The Attack'' και ''Trauma''. Κανείς δεν ήξερε τι ετοίμαζαν οι Kreator, έτσι επικρατούσε σιγή με μόνο νεότερο (το οποίο κάποιοι είδαν ως θετικό) το γεγονός ότι υπέγραψαν με την Steamhammer/SPV. Στις 25 Σεπτεμβρίου 2001, έμελλα να κυκλοφορήσει ο 10ος δίσκος της καριέρας τους, ονόματι ''Violent Revolution''. Ηχώντας σχεδόν σαν το δίδυμο αδερφάκι του ''Coma Of Souls'' μία δεκαετία και βάλε μετέπειτα, το άλμπουμ έκανε πάταγο με τη μία και επανατοποθέτησε το συγκρότημα στην κορυφή που μόνοι τους εγκατέλειψαν και μόνοι τους ξανακέρδισαν με την αξία τους. ''Reconquering The Throne'' και η αρχή του δίσκου είναι πειστικότατη και σε κάνει να πιστέψεις ότι όντως ανέβηκαν ξανά στο θρόνο τους, εκπλήκτική φρεσκάδα, ο Mille να φτύνει τους στίχους, ενώ ο Sami κάνει εκπληκτική δουλειά στις κιθάρες και δίνει την απάντηση του σε όσους βιάστηκαν να τον κρίνουν από το παρουσιαστικό του και μόνο. Διθυραμβικές κριτικές παγκοσμίως, οι οποίες δίνουν στο συγκρότημα την απαραίτητη ώθηση να βγεί στο δρόμο και να κάνει την μακροσκελέστερη περιοδεία του μέχρι τότε.
Το ομότιτλο κομμάτι δεν άργησε να γίνει ύμνος όλου του μεταλλικού ήχου, γύρισαν ένα βίντεο για το συγκεκριμένο, αυτό όμως που χαροποίησε τους οπαδούς σε όλο τον κόσμο ήταν αυτή η απίστευτη φρεσκάδα, με διάχυτο τον αέρα αλλαγής και με κομματάρες να έχουν γεμίσει το δίσκο από την αρχή ως το τέλος. Κάποιες μελωδικές πινελιές άρχισαν να εισάγονται από αυτό το άλμπουμ και μετέπειτα, αρκετά κλασσικομεταλλικά στοιχεία που παρέπεμπαν στο τρίπτυχο Metallica/Iron Maiden/Judas Priest και που κρατάνε μέχρι και σήμερα, ενώ το εξώφυλλο ήταν σαφέστατη παραπομπή στο παρελθόν τους. Στην παραγωγή του δίσκου ο Μίδας που άκουγε στο όνομα Andy Sneap, τους έδωσε τον καλύτερο ήχο που εμφανίστηκε ποτέ σε δίσκο τους, ο οποίος ηχογραφήθηκε στα Area 51 και Backstage Studios στην Αγγλία. Tι να πρωτοπείς για τα κομμάτια, thrash δυναμίτες όπως το ''All Of The Same Blood'', το ''Second Awakening'' και το δίδυμο που κλείνει το δίσκο με τα ''Mind On Fire'' και ''System Decay'' αλλά και νεωτεριστικά έπη τύπου ''Servant In Heaven - King In Hell'', ''Ghetto War'' και ''Replicas Of Life'', δημιουργούν ένα συμπαγές σύνολο και σίγουρα τον καλύτερο Kreator δίσκο από το 1990 και μετά, ενώ προσωπικά θεωρώ δύσκολο ως ακατόρθωτο να επαναλάβουν κάτι τέτοιο στα χρόνια που έρχονται.
Ο θρίαμβος του δίσκου όπως προ-είπαμε τους πήγε από άκρη σε άκρη σε όλο τον κόσμο, με την παρουσία τους επί σκηνής να είναι καλύτερη από ποτέ τα τελευταία χρόνια. Στην Ελλάδα τους απολαύσαμε δις μέσα σε 3 μήνες, την 1η φορά το Νοέμβρη του 2001 με τους Cannibal Corpse και Krisiun και τη δεύτερη το Φλεβάρη του 2002 με το ολοκαύτωμα Τευτονικού Γερμανικού thrash μαζί με τους Destruction και τους Sodom, σε μία περιοδεία ονείρωξη και με τα τρία συγκροτήματα σε εκπληκτική κατάσταση. Οι Kreator ήταν ξανά δυνατά στο προσκήνιο και στον παγκόσμιο μεταλλικό χάρτη, δεν χάσανε όμως την ευκαιρία να πιστοποιήσουν αυτή την συνθετική και ζωντανή τους άνοδο και κυκλοφόρησαν μέσα στο 2003 (23 και 24 Ιουνίου αντίστοιχα) το ζωντανό άλμπουμ ''Live Kreation'' και το οπτικό υπερθέαμα ''Live Kreation - Revisioned Glory'' σε dvd, το οποίο περιείχε εκτός από συναυλία, όλα τα βίντεο κλιπ που είχαν κάνει ως τότε, καθώς και την ιστορία της μπάντας. Από τότε η όλη υπόθεση έγινε ένα τεράστιο rollercoaster το οποίο παρέσυρε τα πάντα στο διάβα του, ενώ ήταν και η τελευταία φορά που κυκλοφόρησε άλμπουμ τους σχετικά σύντομα με το προηγούμενο, καθώς οι εκτεταμένες περιοδείες τους έφεραν μεγαλύτερα κενά ανάμεσα στους δίσκους, δυσκολεύομαι πάντως να πιστέψω ότι υπάρχει συγκρότημα με περισσότερες ζωντανές εμφανίσεις από το 2001 και μετά σε σχέση με τους Kreator!
Εχθροί του θεού γιατί είναι θεοί οι ίδιοι!
Με τον κόσμο να αδημονεί για νέα κυκλοφορία μετά κι από όσα προηγήθηκαν και με τον τρόπο που τους βρήκε η αρχή της νέας δεκαετίας, οι Kreator εμπιστεύθηκαν ξανά τον Andy για 2η συνεχόμενη χρονιά για να ηχογραφήσουν το 11ο τους άλμπουμ. ''Enemy Of God'' ο τίτλος του και ο δίσκος ξεκινούσε εκεί που σταματούσε το ''Violent Revolution'', με το thrash στοιχείο εντονότατο, αλλά μπολιασμένο με μελωδικές δόσεις, κλασσικο-μεταλλικά στοιχεία και κάποια ψήγματα Σουηδικού ήχου τα οποία είχαν αυξηθεί σε σχέση με το 2001. Η έμπνευση χτυπάει και πάλι κόκκινο ειδικά στην αρχή του δίσκου, με το ομότιτλο κομμάτι να προκαλεί πανικό στο άκουσμα του, ιδανικό και για ξεκινήματα των συναυλιών του ακόμα και σε περιοδείες μετέπειτα δίσκων, γυρίστηκε ένα βίντεο γι'αυτό αρκετά μετά την κυκλοφορία του δίσκου. Πρώτο βίντεο για το δίσκο ήταν το καταπληκτικό ''Impossible Brutality'', ένα κομμάτι που έδειχνε τη συνθετική εξέλιξη των Kreator, κρατώντας όλα τα βασικά τους στοιχεία από το παρελθόν και εξελίσσοντας τα με ένα φοβερό σύγχρονο ήχο, γενικώς trademark κομμάτι που μόνο ο Mille ξέρει να γράφει, ενώ η συνέχεια με τα ''Suicide Terrorist'', ''World Anarchy'' και ''Dystopia'', στην 1η τους ακρόαση μας έκανε να πιστέψουμε ότι πάμε για 2ο συνεχόμενο θρίαμβο α λα ''Violent Revolution''. Δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα, γιατί ο δίσκος στη συνέχεια ''κάθεται'' λίγο, όντας άνισος στο δεύτερο μισό του, αλλά το ''Murder Fantasies'' και το ''Dying Race Apocalypse'' είναι μέγιστα κομμάτια.
Στο πρώτο από τα προαναφερθέντα κάνει την εμφάνιση του κι ο Mike Amott των Arch Enemy για ένα όμορφο σολάκι, ενώ το άλμπουμ επανακυκλοφόρησε στη συνέχεια άκρως ενισχυμένο ως ''Enemy Of God:Revisited'', με το δίσκο σε 5.1. DTS 96/24 μίξη, με 2 έξτρα κομμάτια από την Ιαπωνική έκδοση του δίσκου και με συνοδευτικό dvd, το αλλαγμένο εξώφυλλο ήταν αχρείαστο αλλά ας μη γκρινιάζουμε γιατί ήταν χορταστικότατο. Η χημεία του Mille και του Sami έκανε και πάλι την εμφάνιση του, με τον δεύτερο να παίζει κάποια εκπληκτικά σόλο και να εδραιώνεται στο συγκρότημα. Στην Ελλάδα τους είδαμε με τους ανερχόμενους τότε Ektomorf, σε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις τους στη χώρα μας, ενώ η μηχανή είχε πάρει φωτιά και πήραν και πάλι αμπάριζα όλες τις πιθανές χώρες του πλανήτη με άλλη μία τεράστια εκτεταμένη περιοδεία και με τον κόσμο να τους αποθεώνει σε κάθε δυνατή ευκαιρία. Το ''Enemy Of God'' κυκλοφόρησε επίσημα στις 11 Ιανουαρίου του 2005, ενώ η επανέκδοση του ήρθε σε λιγότερο από 2 χρόνια και συγκεκριμένα στις 27 Οκτωβρίου του 2006. Το σημαντικότερο όλων ήταν ότι είχαν επανακτήσει την παλιά τους δόξα και μάλιστα έγιναν κίνητρο για νέες μπάντες να αρχίζουν να παίζουν μουσική.
Ακόμα πιο όμορφο ήταν το γεγονός ότι πολλά παιδιά νεότερα σε ηλικία που δεν τους είχαν προλάβει κατά τη δεκαετία του '80 και του '90, μπόρεσαν μέσω των Kreator να γεφυρώσουν τα ακούσματα τους από τα πιo κλασικά στα πιο ακραία κι αντίστροφα, ο ήχος των Γερμανών προσφερόταν για κάτι τέτοιο, καθώς ήταν ούτως ή άλλως πιο κοντά στον μοντέρνο ήχο της δεκαετίας που μας πέρασε αλλά χωρίς να ξεχνάνε τις ρίζες τους. Στο πρόσωπο του Mille Petrozza, πολλοί νέοι έβλεπαν το νέο τους ήρωα, μία φυσιογνωμία τελείως προσγειωμένη και προσιτή στον κόσμο, κέρδιζε με το χαμόγελο του εκτός σκηνής τους πάντες, ενώ επί σκηνής τα έδινε όλα και ξεχνούσε τους καλούς του τρόπους και κοκκίνιζε από οργή. Ο δίσκος σάρωσε και στα διεθνή charts, νούμερο 19 στη Γερμανία, νούμερο 38 στη Σουηδία, νούμερο 45 στην Αυστρία, νούμερο 84 στη Γαλλία και νούμερο 90 στο Βέλγιο. Οι Kreator ήταν εκεί για τον καθένα και πλέον απολάμβαναν την μεγαλύτερη δυνατή δημοτικότητα και εμπορική επιτυχία, ακόμα μεγαλύτερη από την φρενήρη δεκαετία του '80 όπου και κυκλοφόρησαν τα σημαντικότερα τους άλμπουμ. Το επόμενο βήμα ήταν το μεγαλύτερο κενό που είχαν κάνει μέχρι τότε και τους πήρε 4 ολόκληρα χρόνια μέχρι να φτάσουν στο 12ο άλμπουμ τους...
Χαοτικές ορδές και ακόμα μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία!
Με το ξεκίνημα του 2009, οι Kreator είχαν ήδη έτοιμο το νέο τους δίσκο, τον οποίο δούλευαν από τον Ιούλιο ως τον Αύγουστο του 2008 στα Titonus Studios της Γερμανίας και με παραγωγό τον Moses Schneider. Το ''Hordes Of Chaos'' έμελλε να είναι η επιστροφή των Kreator σε ζωντανό τρόπο ηχογράφησης μέσα στο στούντιο και μάλιστα με αναλογικό τρόπο, κάτι που είχαν να κάνουν από την εποχή του ''Pleasure To Kill'', ενώ ο Mille τόνιζε ότι αυτός ο δίσκος συνδυάζει τις καλύτερες στιγμές του παρελθόντος τους με την εμπειρία που είχαν αποκτήσει το 2009. Κυκλοφόρησε στις 13 Ιανουαρίου του 2009 και βγήκε σε τρείς διαφορετικές εκδόσεις, κανονική, πολυτελή με dvd και το βινύλιο το οποίο είχε διαφορετικό εξώφυλλο σε σχέση με τις άλλες εκδόσεις. Επανακυκλοφόρησε ελάχιστα μετά, στις 9 Ιουλίου ως ''Hordes Of Chaos - Ultra Riot'' με δεύτερο δισκάκι γεμάτο demo εκτελέσεις, ενισχυμένο booklet, σημειώσεις και διαφορετικό εξώφυλλο. Το άλμπουμ ήταν το μικρότερο τους σε διάρκεια από την εποχή του ''Extreme Aggression'', 20 χρόνια πριν, οριακά μικρότερο ακόμα κι από το ''Renewal'' και είδε το ομότιτλο κομμάτι να γίνεται πολιορκητικός κριός και να σαρώνει με τον απίστευτο ρυθμό του (το βασικό του ριφφ είναι σχεδόν ίδιο με το ''Blackened'' των Metallica αλλά αυτό δεν πείραξε κανέναν). Νέοι οπαδοί συνέχιζαν να έρχονται στο πλευρό τους σαν πραγματικές ορδές.
Γυρίστηκε κι ένα εντυπωσιακό και αρκετά επικό βίντεο για το ομότιτλο κομμάτι όπως ήταν φυσικό, το άλμπουμ είχε όντως έναν φρέσκο ήχο που έβγαινε λόγω του ότι παίξανε τα κομμάτια ζωντανά στο στούντιο, με κάποια ελάχιστα overdubs όπου κρίθηκε απαραίτητο φυσικά. Στην Ελλάδα για άλλη μία φορά τους απολαύσαμε, είχαν μαζί τους ως συνοδεία τους Caliban (γιατί;) και τους Eluveitie (δεν αντέχω νότα, αλλά τίμιοι στη συναυλία) και φυσικά για άλλη μία φορά ήταν αψεγάδιαστοι επί σκηνής. Τα νέα κομμάτια όπως ''Warcurse'', ''Amok Run'', ''Destroy What Destroys You'' (το οποίο έγινε το δεύτερο κλιπ του δίσκου) και το προσωπικό αγαπημένο μου ''Escalation'', λειτουργούσαν τέλεια ζωντανά, παρέα με τα παλιότερα εμβληματικά τους κομμάτια και όλα έδειχναν ότι το συγκρότημα συνεχίζει να βαδίζει σε στερεό μονοπάτι. Ο δίσκος ήταν ο πρώτος τους που μπήκε στο Billboard 200 της Αμερικάνικης αγοράς (!) στο νούμερο 165, πουλώντας περίπου 2.800 κομμάτια στην πρώτη του εβδομάδα κυκλοφορίας. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι εκτός του Billboard 200, μπήκε και σε άλλα Αμερικάνικα charts, νούμερο 7 στο Heatseekers Albums, νούμερο 9 στο Top Tastemaker Albums, νούμερο 19 στο Independent Albums, αλλά η επιτυχία δεν περιορίστηκε μόνο στην άλλη άκρη του Ατλαντικού όπως ήταν λογικό, το αναφέρουμε όμως ως κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί και μάλιστα με τέτοιο επιβλητικό τρόπο.
Όσον αφορά την Ευρώπη, ο δίσκος έλαβε τις εξής θέσεις στις εξής χώρες: Νούμερο 33 στην Αυστρία, νούμερο 66 στην Ολλανδία, νούμερο 16 στην Φινλανδία, νούμερο 85 στη Γαλλία, νούμερο 16 στη Γερμανία, νούμερο 26 στην Ουγγαρία, νούμερο 163 στην Ιαπωνία, νούμερο 47 στην Σουηδία και νούμερο 57 στην Ελβετία μεταξύ άλλων. Προφανώς και αποδείχτηκε το πιό επιτυχημένο τους άλμπουμ μέχρι εκείνη την στιγμή, καθώς θα ερχόταν ακόμα καλύτερες μέρες. Μπορεί μέσα στη δεκαετία του '00 να κυκλοφόρησαν μόλις 3 δίσκους, με μεγάλα κενά ενδιάμεσα για τα δικά τους δεδομένα, αλλά πλέον η μηχανή είχε αρχίσει να καίει σε άλλους ρυθμούς όσον αφορά τις περιοδείες, οπότε δεν άφησαν την ευκαιρία και πάλι να πάει χαμένη και όργωσαν τον πλανήτη, παίζοντας σε κάθε πιθανό μέρος με προφανή εκπληκτικά αποτελέσματα. Ακόμα και στην Ελλάδα, νεότερα σε ηλικία άτομα συνέχιζαν να τους ανακαλύπτουν και ήταν από τους βασικούς λόγους που πολλά παιδιά στη χώρα μας ξεκίνησαν να φτιάχνουν συγκροτήματα παίζοντας thrash, ώστε έτσι να δημιουργηθεί ολόκληρη σκηνή του είδους, πράγμα που κάποτε εν Ελλάδι θα έμοιαζε το λιγότερο ως ευσεβής πόθος. Μόνος αντίπαλος τους έμοιαζε ο ίδιος τους ο εαυτός, πράγμα που θα καταλάβαιναν και οι ίδιοι στην πορεία, καθώς ξεπέρασαν ξανά τις ίδιες τους τις προσδοκίες!
Δεν υπάρχει Αντίχριστος, είναι απλά ένα φάντασμα!
Αφού προηγήθηκαν δύο συλλογές του Γερμανικού Rock Hard με τίτλο ''Τerror Prevails - Live At The Rock Hard Festival'', η πρώτη το 2010 και το αντίστοιχο 2ο μέρος της το 2012, οι Kreator έχοντας υπογράψει πλέον στην κραταιά Nuclear Blast, ανακοινώνουν ως τίτλο του 13ου δίσκου τους το ''Phantom Antichrist'' και στις 20 Απριλίου του 2012 κάνουν διαθέσιμο το ομότιτλο κομμάτι σε μορφή single, το οποίο μάλιστα περιέχει ως b-side μία εκπληκτική διασκευή στο ''The Number Of The Beast'' των Iron Maiden. Το κομμάτι ήταν πράγματι καταπληκτικό και τους έβρισκε εκ νέου ανανεωμένους, με νέα στοιχεία στη μουσική τους, διάχυτη μελωδία αλλά και καταπληκτικά ριφφ που μόνο ο Mille μπορεί να γράφει με τέτοια χαρακτηριστική ευκολία. Ο δίσκος δεν άργησε να κυκλοφορήσει, η ημερομηνία κυκλοφορίας ορίστηκε η 1η Ιουνίου του 2012. Αυτή τη φορά οι Kreator ταξίδεψαν μέχρι τη Σουηδία και τα Fascination Street Studios για να ηχογραφήσουν με τον Σουηδό παραγωγό Jens Bogren, ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν το πιό hot όνομα πίσω από την κονσόλα, έχοντας καταθέσει τα διαπιστευτήρια του με όποιους κι αν δούλεψε. Ο τύπος ούτε λίγο ούτε πολύ, είχε δουλέψει μεταξύ άλλων με τους Katatonia, Bloodbath, Opeth, Amon Amarth, Pain Of Salvation, Symphony X, Paradise Lost, James LaBrie, Lake Of Tears, Devin Townsend και Leprous, τα αποτελέσματα ήταν το λιγότερο κρυστάλλινα σε ήχο.
Aφού ανέλαβε τους Kreator και με τον ήχο που τους έβγαλε, ο μόλις 38 ετών Bogren στη συνέχεια δούλεψε και δουλεύει μέχρι σήμερα με τους Οrphaned Land, Dark Tranquillity, Haken, The Ocean, Arch Enemy, Ne Obliviscaris, Angra, Moonspell, Fleshgod Apocalypse, Amorphis, Rotting Christ, Myrath, Ihsahn και τελευταίο του μεγάλο παράσημο ήταν το τελευταίο άλμπουμ των Sepultura, ''Machine Messiah''! Αν όλο αυτό έδειχνε κάτι, ήταν ότι το άλμπουμ θα είχε φοβερό ήχο, όπως φάνηκε και από το ομότιτλο κομμάτι. Φυσικά η παραγωγή από μόνη της δε μπορεί να βοηθήσει αν δεν υπάρχουν κομμάτια, και οι Kreator φρόντισαν και πάλι να έχουν φαρμακερά βέλη στη φαρέτρα τους, όπως τα ''From Flood Into Fire'', ''Death To The World'', ''Victory Will Come'' και το εμβληματικό πλέον για εμάς τους Έλληνες ''Civilization Collapse''. Kι αυτό γιατί γυρίστηκε σε βίντεο περιέχοντας σκηνές και εικόνες από τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στην Ελλάδα τα πρώτα χρόνια της κρίσης, με το αποτέλεσμα να είναι εκπληκτικό, δεν είναι και λίγο να βλέπεις ένα βίντεο των Kreator τίγκα στα Ελληνικά και με τον Mille να βγάζει τρελλό πάθος στο οπτικό μέρος, ενώ όταν ήρθε η ώρα να το παίξουν εδώ, έβγαλε έναν κορυφαίο λόγο στήριξης, υμνώντας τους Έλληνες για το πνεύμα τους και τον χαρακτήρα τους, τονίζοντας ότι οι Kreator όπου σταθούν κι όπου βρεθούν μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για τη χώρα μας, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην ίδια του τη χώρα για τον τρόπο που φέρεται. Τι να πεί κανείς γι'αυτό τον άνθρωπο...
Η επιτυχία του ''Phantom Antichrist'' σημείωσε ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία στην Αμερική, με το δίσκο να ανεβαίνει στο νούμερο 130 στο Billboard 200 και (κρατηθείτε) στo νούμερo 47 στο Top Rock Albums, νούμερο 8 στο Top Hard Rock Albums και... νούμερο 1 στο Heatseekers Albums!!! Στην Ευρώπη δεν πήγαν πίσω, καθώς είχαμε τις εξής επιτυχίες ανά χώρα: Νούμερο 31 στην Αυστρία, νούμερο 75 και 84 αντίστοιχα σε δύο διαφορετικά charts στο Βέλγιο, νούμερο 87 στην Ολλανδία, νούμερο 11 στη Φινλανδία, νούμερο 87 στη Γαλλία, νούμερο 5 στην Γερμανία, νούμερο 13 στην Ουγγαρία, νούμερο 63 στην Ιαπωνία, νούμερο 35 στα διεθνή άλμπουμ της Νότιας Κορέας, νούμερο 39 στη Νορβηγία, νούμερο 89 στην Ισπανία, νούμερο 30 στη Σουηδία, νούμερο 31 στην Ελβετία, νούμερο 37 στα ανεξάρτητα άλμπουμ στην Βρετανία και νούμερο 14 σε ροκ και μεταλλικά άλμπουμ πάλι στην Βρετανία. Στην Ελλάδα πέρασαν ούτε λίγο ούτε πολύ τρείς φορές, το 2012 σε ένα πακέτο κόλαση με τους Morbid Angel, Nile και Fueled By Fire, και έπαιξαν επίσης στο Rockwave Festival στη Μαλακάσα το 2013 και στο Chania Rock Fest το 2016 στην Κρήτη, δείχνοντας έμπρακτα την αγάπη τους στο Ελληνικό κοινό. Όσοι ήταν τυχεροί, απέκτησαν το ''Phantom Antichrist'' σε μία περιορισμένη έκδοση μόλις 500 αντιτύπων, με μεταλλική θήκη, έξτρα cd ''Harvesting The Grapes Of Horror - Live At Wacken Open Air'', μπλουζάκι με το λογότυπο, πόστερ του δίσκου, φωτογραφία υπογεγραμμένη από τον Mille και αριθμημένο πιστοποιητικό κατόχου!
Θεοί της βίας, θεοί μίας ολόκληρης γενιάς!
Τα χρόνια περνούσαν και δίσκος δεν έβγαινε. Αντίθετα βγήκε το φοβερό live ''Dying Alive'' στις 30 Αυγούστου του 2013, ηχογραφημένο στο Turbinehalle του Oberhausen στην πατρίδα τους τη Γερμανία, που τους έδειχνε σε τοπ φόρμα για άλλη μία φορά. Στις 14 Νοεμβρίου του 2014 βγήκε ένα split με τους Arch Enemy, με τους Σουηδούς να συμμετέχουν με μία διασκευή (;) του ''Breaking The Law'' των Judas Priest και τους Kreator με το ''Iron Destiny''. Στις 6 του Μάη του 2016, η Noise στο πλαίσιο των συλλογών που κυκλοφορούσε, βγάζει μία φοβερή διπλή συλλογή με τίτλο ''Love Us Or Hate Us - The Very Best Of The Noise Years 1985 - 1992'' και μέσω του Γερμανικού Metal κυκλοφορεί μία ειδική έκδοση ονόματη ''Live Antichrist'' με κομμάτια τους ζωντανά εκτελεσμένα, όλα αυτά στις 10 Ιανουαρίου 2017. Το 14ο άλμπουμ τους με τίτλό ''Gods Of Violence" κυκλοφόρησε στις 27 Ιανουαρίου του 2017, με τους Kreator ήδη να μας έχουν δώσει δείγματα του δίσκου με τα βίντεο κλιπ πρώτα για το ομότιτλο κομμάτι, στη συνέχεια για το ''Satan Is Real'' και μετά για το ''Τotalitarian Terror'', ενώ αφού κυκλοφόρησε ο δίσκος κάνανε ακόμα ένα βίντεο για το ''Fallen Brother'', βίντεο στο οποίο δεσπόζουν μεγάλες μορφές της μουσικής που αγαπάμε που μας άφησαν νωρίς. Πρώτη φορά που για ένα δίσκο οι μεγάλοι Γερμανοί γύρισαν τέσσερα βίντεο κλιπ, δείγμα ότι υπήρχε πίστη στο υλικό και προφανώς αρκετό ρευστό στις τσέπες τους!
Ο δίσκος είχε και πάλι τον Jens Bogren στη θέση του παραγωγού, με το μεγαλύτερο μέρος να ηχογραφείται στα Fascination Studios, ενώ μεταξύ άλλων τα χορωδιακά μέρη ηχογραφήθηκαν στο Studio Seven στο Örebro, η προπαραγωγή έγινε στα Nemesis Studios και Level 3 στη Γερμανία και το mastering στο Hertzwerk του Αμβούργου. Ο δίσκος και πάλι απόλαυσε την αποδοχή του κοινού, ενώ κατά την προσωπική μου γνώμη στέκεται καλύτερα σαν σύνολο από τους δύο προκατόχους του. Λίγο πιο αιχμηρός στις κιθάρες και με πεντακάθαρο ήχο, ενώ υπάρχει ξανά η μελωδία και το κλασσικομεταλλικό στοιχείο, αλλά όχι σε τόσο μεγάλες δόσεις όπως στο παρελθόν. Οι εκδόσεις στις οποίες βγήκε είναι υπερπαραγωγή πραγματικά, ειδικά τα μεγάλα κουτιά που έβγαλε η Nuclear Blast έχουν μέσα της Παναγίας τα μάτια, τι blu-ray, τι dvd από το Wacken, τι digibook, όποιοι τα είδαν κλάψανε από χαρά, μόνο για γερές τσέπες! Μπορεί ο δίσκος να έκανε το μεγαλύτερο κενό ανάμεσα σε δύο άλμπουμ τους, 4μιση χρόνια μετά το ''Phantom Antichrist'', αλλά μάλλον οι Kreator βγήκαν οι μόνοι κερδισμένοι, ενδεικτικότερο όλων ότι για πρώτη φορά στα 32 χρόνια δισκογραφίας τους, φτάσανε στο νούμερο 1 των Γερμανικών charts και μάλλον δεν θα είναι και η τελευταία.
Στον υπόλοιπο κόσμο, αρχικά στην Αμερική το άλμπουμ πήγε στο νούμερο 118 στο Billboard 200, νούμερο 8 στα ανεξάρτητα άλμπουμ, νούμερο 6 στο Top Hard Rock Albums και νούμερο 19 στο Τop Rock Albums. Ακολουθεί η παγκόσμια καταξίωση των Kreator ανά νούμερο και χώρα: 30 στην Αυστραλία, 4 στην Αυστρία, 20 και 46 σε δύο charts στο Βέλγιο, 90 στον Καναδά, 7 στην Τσεχία, 58 στην Ολλανδία, 7 στην Φινλανδία, 59 στην Γαλλία, 5 στην Ουγγαρία, 55 στην Ιαπωνία, 21 στην Πολωνία, 33 στην Πορτογαλία, 37 στην Σκωτία, 28 στην Ισπανία, 19 στην Σουηδία, 13 στην Ελβετία και 72 στην Γερμανία. Θεωρώ ότι είναι το λιγότερο αχρείαστο να αναφερθώ στο τι σημαίνουν όλα αυτά, πιστεύω ότι οι Kreator είναι από τα ελάχιστα μεγάλα γκρούπ του παρελθόντος που έχουν καταφέρει να είναι επίκαιροι μετά από τρεις και βάλε δεκαετίες ζωής και που μπορούν συνεχώς να φέρνουν νέο κόσμο στην μεταλλική μουσική. Από την άλλη, ο Mille παίζει φοβερά το παιχνίδι, με συνεχείς περιοδείες και με όχι τόσο συχνές κυκλοφορίες πλέον, όμως είμαστε σε εποχή που τα κύρια έσοδα μίας μπάντας δεν είναι οι πωλήσεις των δίσκων (στις οποίες όπως βλέπετε δεν τα πάνε και άσχημα), αλλά οι συναυλίες και το merchandise.
To μίσος είναι ο ιός αυτού του κόσμου!
Μετά και την κυκλοφορία του “Gods Of Violence”, οι Kreator όργωσαν για άλλη μια φορά τον κόσμο και είδαμε πολλές κυκλοφορίες τους να βγαίνουν, μια εξ’ αυτών το ζωντανό άλμπουμ “Live At Dynamo Open Air 1998” που βγήκε το 2019 μόνο ψηφιακά από τη Dynamo Records και παρουσιάζει τη μπάντα την περίοδο του “Outcast” επί σκηνής. Ένα ακόμα EP ονόματι “For The Hordes” βγήκε την ίδια χρονιά μέσω του Legacy Magazine, ενώ το 2020 ξεκινάει με την κυκλοφορία ενός ακόμα ζωντανού δίσκου από τη Nuclear Blast, του “London Apocalypticon – Live At The Roundhouse”, ηχογραφημένο στις 16/12/2018 στο Roundhouse του Λονδίνου. Τον Μάρτιο του 2020 βγάζουν το single “666 – World Divided”, το οποίο μετέπειτα είδαμε και σε split μαζί με το “Checkmate” των Lamb Of God. H επόμενη χρονιά προσφέρει το collector’s item box set “Under The Guillotine” που γίνεται άμεσα ανάρπαστο και περιέχει όλες τις δουλειές τους από το “Endless Pain” ως και το “Renewal” στη χρυσή τους περίοδο στη Noise. Το κουτί που βγαίνει σε συσκευασία σαν γκιλοτίνα έχει γίνει πλέον καπνός και πρέπει να θεωρείτε εαυτούς τυχερότατους αν το έχετε αποκτήσει καθώς η αξία του πλέον αγγίζει αστρονομικά επίπεδα τιμών. Το 2022 ξεκινάει σχεδόν ιδανικά για συγκρότημα και οπαδούς.
Οι Kreator απροειδοποίητα βγάζουν το ομότιτλο κομμάτι του επερχόμενου δίσκου τους ονόματι "Hate Über Alles" με τους οπαδούς να αδημονούν, ενώ έρχεται και η ΕΞΩΦΥΛΛΑΡΑ του Eliran Kantor να θυμίσει παλιές εποχές και να κρατήσει άπαντες σε πλήρη εγρήγορση. Αφού ακούμε και τα “Strongest Of The Strong” και “Midnight Sun” (για πρώτη φορά με καλεσμένη γυναίκα στα φωνητικά, ονόματι Sofia Portanet) όπου έχουμε τα αντίστοιχα βίντεο, το 15ο άλμπουμ των Kreator κυκλοφορεί τελικά στις 10 Ιουνίου του 2022 και για άλλη μια φορά λαμβάνει διθυραμβικές κριτικές και φέρνει νέους οπαδούς στο συγκρότημα. Η αλήθεια είναι ότι ο δίσκος παρότι συνεχίζει στη νέα πιο μελωδική κλασικομεταλλική γραμμή των Kreator, είναι αρκούντως βαρύτερο και πιο γρήγορο και κέρδισε και κάποιους παλιότερους οπαδούς που τους είχαν γυρίσει την πλάτη. Είναι ο πρώτος δίσκος με τον νέο τους μπασίστα, τον Γάλλο Frédéric Leclercq που το 2019 πήρε τη θέση του επί χρόνια σταθερού Christian “Speesy” Giesler και ήταν γνωστός από την παρουσία του μεταξύ άλλων στους Dragonforce, Sinsaenum και Loudblast. Οι Kreator που ναι μεν πειραματίζονται αλλά δεν ξεχνάνε τις thrash ρίζες τους όπως αυτό αποτυπώνεται σε κομματάρες μέσα στο δίσκο που ελάχιστοι μάλλον περίμεναν τελικά.
Ο λόγος για τα “Killer Of Jesus” και “Crush The Tyrants”, ενώ θεωρώ ότι στο “Demonic Future” έχουμε το καλύτερο σόλο που έπαιξε ο Sami στην καριέρα του στη μπάντα, μέγιστο κομμάτι και το “Pride Comes Before The Fall”, ενώ βίντεο ακολούθησαν και για το “Become Immortal” και πρόσφατα για το “Conquer And Destroy”, σπάζοντας το ρεκόρ από το “Gods Of Violence” με 5 βίντεο αυτή τη φορά! Το “Dying Planet” κλείνει το δίσκο πειραματικά και άγνωστο αν αυτό δείχνει κάτι για το μέλλον τους αλλά ούτως ή άλλως με τον τρόπο που δουλεύουν, δε νομίζω να προβλέπεται δίσκος τους πριν το 2025-2026. Μετά την κυκλοφορία του δίσκου, άλλο ένα Live album ονόματι “Live At Bloodstock 2021” κυκλοφορεί σε 2.000 αντίτυπα από τη Nuclear Blast, ενώ τρέχοντος του 2023, κυκλοφόρησε το κομμάτι “State Of Unrest” σε συνεργασία με τους Lamb Of God στις 10 Φεβρουαρίου για να υποστηρίξει την κοινή τους περιοδεία και προσεχώς θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο μια συλλογή ονόματι “Bonecrushing Rehearsals ‘85” από την High Roller Records σε μόλις 1.300 αντίτυπα, που όπως καταλαβαίνετε κι από τον τίτλο, είναι για αυστηρά φανατικούς και Oldschool οπαδούς.
Οι Kreator είναι ακόμα εδώ και δεν σκοπεύουν να σταματήσουν να μας απασχολούν. Κι αυτό είναι το μόνο που μετράει στο τέλος.
Για το RockOverdose,
Άγγελος Κατσούρας
Την Τετάρτη 28 Ιουνίου, στην Πλατεία Νερού, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά μια θρυλική μπάντα στη μεγαλύτερη συναυλία που έχουν δώσει στην Ελλάδα στο Release Athens Festival!
Comments
