Ανταπόκριση: ICED EARTH – The Silent Wedding @ Principal Club Theater, Θεσ/νίκη (23/1/2018)

 

Μετά από από 14 μήνες, αν θυμάμαι καλά, οι αγαπημένοι του ελληνικού κοινού Iced Earth, επιστρέφουν στην χώρα μας για δύο μοναδικές συναυλίες, στις οποίες θα παρουσιάζουν το τελευταίο τους πόνημα με τίτλο “Incorruptible”. Ο Jon Schaffer και η παρέα του αγαπούν την χώρα μας όσο καμία άλλη και αυτό το δείχνουν κάθε φορά που πατούν επί ελληνικού εδάφους. Δυστυχώς οι συναυλίες αυτή τη φορά έπεσαν μεσοβδόμαδα και έτσι δεν έγινε στη Θεσσαλονίκη το sold out που θα γινόταν υπό άλλες συνθήκες. Παρόλα αυτά, το κοινό τίμησε την μπάντα με την παρουσία του και αν και δεν γέμισε το Principal, ο κόσμος ήταν αρκετός ώστε να το γκρεμίσει!

 

 

Στις 20:55, οι Αθηναίοι The Silent Wedding ανέβηκαν στην σκηνή με τον κόσμο να αρχίζει να πληθαίνει με γρήγορους ρυθμούς. Οι Αθηναίοι heavy metallers παρουσίασαν υλικό από το τελευταίο τους δημιούργημα, “Enigma Eternal”, καθώς και από τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Η μπάντα ήταν πάρα πολύ καλή σκηνικά, με τον ντράμερ να κλέβει κυριολεκτικά την παράσταση και να χρίζεται δίκαια ως ένας από τους πιο αξιαγάπητους και πορωμένους ντράμερ που έχω δει, ενώ φυσικά ήταν εξαιρετικός παικτικά και είχε πολύ καλή επικοινωνία με το κοινό, αφού κατάφερνε αρκετές φορές να το ξεσηκώσει. Από την άλλη, ο τραγουδιστής της μπάντας, Μάριος, ήταν πολύ φιλικός και ευγενικός με το κοινό και το ευχαρίστησε που ήρθε από νωρίς για να τους απολαύσει, ενώ η απόδοσή του ήταν πάρα πολύ καλή σε όλα τα κομμάτια, όπως και στο “Gutter Ballet” των Savatage, το οποίο και διασκεύσαν με επιτυχία, ξεσηκώνοντας τους οπαδούς. Βέβαια, η εμφάνισή τους κατάφερε να θαφτεί από τον πολύ κακό ήχο. Η κιθάρα με του Jim ακουγόταν μετά βίας, κάνοντας αδύνατο να καταλάβουμε το τι έπαιζε, ενώ το μπάσο (και λίγο τα πλήκτρα), ήταν τρομερά δυνατά. Και όταν αυτό το λέει μπασίστας, σημαίνει ότι όντως ήταν πάρα πολύ δυνατά το μπάσο. Κρίμα για τα παιδιά, καθώς τα κομμάτια τους και η όλη εμφάνιση ήταν πολύ καλή.

 

 

Γύρω στις 22:20 και με μια καθυστέρηση 20 λεπτών, τα φώτα χαμήλωσαν, ο Brent έλαβε θέση μάχης πίσω από το drum kit και ο Schaffer βγήκε φορτάτος, χαιρετώντας το κοινό, το οποίο όπως ήταν φυσικό ζητωκραύγαζε και φώναζε ρυθμικά “Iced Earth”. Η μπάντα ξεκίνησε με το “Great Heathen Army”, το οποίο είναι από τα πιο ανεβαστικά κομμάτια του νέου άλμπουμ και οι οπαδοί φαίνεται να το έχουν αγκαλιάσει. Η συνέχεια ανεβαστική, με το “Burning Times” να κάνει το κοινό να χοροπηδάει πάνω κάτω, τραγουδώντας τους στίχους και φωνάζοντας «ωωω» όπου ο εξαιρετικός – για ακόμη μια φορά – Stu Block, υποδείκνυε. Όπως ήταν φυσικό, έδωσαν πολύ μεγάλη βαρύτητα στο τελευταίο τους άλμπουμ, παίζοντας ακόμη τα “Black Flag”, “Seven Headed Whore”, “Brothers”, “Raven Wing” και “Clear The Way”. Παρά τις όποιες αντιδράσεις πολλών φανατικών οπαδών όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ, τα κομμάτια αυτά φαίνεται να απέδωσαν εξαιρετικά και οι οπαδοί τα γνώριζαν και τα αγκάλιασαν. Φυσικά, highlight της βραδιάς ήταν η τριλογία του “Something Wicked”, με το “Prophecy”, “Birth of the Wicked” και “Coming Curse” να μας σηκώνουν την τρίχα και να μας εκστασιάζουν. Επίσης, μεγάλο θετικό ήταν το ότι ακούσαμε το “Last December”, ενώ ο Stu μας ανατρίχιασε ιδιαίτερα με την ερμηνεία του στο “I Died For You”. Φυσικά, δεν έλειψαν και τα mosh-pits, με τον χαμό να γίνεται στα “Angels Holocaust”, “Stormrider”, “Travel In Stygian” και στο “Vengeance Is Mine”. Οι Iced Earth έκλεισαν με το “Watching Over Me”, με το κοινό να τραγουδάει ασταμάτητα το ρεφραίν.

 

 

Οι Iced Earth ήταν τρομερά ορεξάτοι, με τον Jake και τον Schaffer να έχουν δέσει πάρα πολύ καλά στις κιθάρες, με τον Jake να αποτελεί εξαιρετικό παίκτη με πολύ καλή σκηνική παρουσία, ενώ ο Luke μοιάζει πλέον παλιό μέλος, αλωνίζοντας την σκηνή με τεράστια άνεση. Ο αρχηγός του συγκροτήματος, Jon Schaffer ήταν εμφανώς χαρούμενος και ορεξάτος, ξεσηκώνοντας τους οπαδούς με μια απλή κίνηση. Για τον Brent δεν χρειάζονται να πούμε ιδιαίτερα πράγματα, αφού έχουμε ξαναπεί ότι είναι ο ντράμερ που ταιριάζει όσο κανείς στους Iced Earth και αποδίδει τα κομμάτια με έναν ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό τρόπο. Τέλος, ο Stu Block είναι από τους καλύτερους frontmen αυτή τη στιγμή στο heavy metal  και σίγουρα από τις καλύτερες φωνές εκεί έξω. Πολύ επικοινωνιακός και φιλικός, δεν σταμάτησε να ευχαριστεί την στήριξη του κόσμου ως προς την μπάντα, ενώ δεν άφηνε κανέναν σε ηρεμία, αφού με την πρώτη ευκαιρία ζητούσε από το κοινό να φωνάξει, να φωνάξει «έι-έι» και να τραγουδήσει ρυθμικά «ωωω», με τους οπαδούς να ανταποκρίνονται αμέσως. Και φυσικά, δεν σταμάτησε να μας ανατριχιάζει με τις τσιρίδες του! Ίσως το μόνο αρνητικό της βραδιάς να ήταν ο ήχος, οποίος κάποιες φορές μπούκωνε λίγο με το μπάσο να φεύγει ώρες ώρες στα ύψη και να καλύπτει τον Stu.

 

 

Για το Rock Overdose,
Σωτηρέλης Κων/νος

Φωτογραφίες: Γιάννης Ράπκος

Comments