1996, ο κόσμος έχει ήδη σοκαριστεί με την απίστευτη διασκευή στο Sweet Dreams των Eurythmics, το όνομα του Marilyn Manson μπαίνει μέσω του Billboard και του Mtv στα αμερικάνικα σπίτια και ο Τrent Reznor τους παίρνει υπό την προστασία του.
Ο Brian Warner είναι έτοιμος για το μεγάλο βήμα, στην παραγωγή ο Τrent και το αποτέλεσμα ένας από τους καλύτερους δίσκους των 90’s, το Antichrist Superstar. To τι κυνήγι έφαγε από τις χριστιανικές οργανώσεις σε κάθε πολιτεία της Αμερικής δeν λέγεται. O ίδιος σκίζει παντού από μια βίβλο και φτύνει με οργή το κατεστημένο. Για την εμφάνισή του δεν χρειάζεται να μιλήσουμε, ο ίδιος έχει γίνει όλα όσα φοβόμαστε, έχει παρουσιαστεί ως το τέλειο παράδειγμα προς αποφυγή και ως ο αποδιοπομπαίος τράγος...
Τότε νόμιζα πως αυτός ο άνθρωπος – τέρας θα αυτοκτονήσει ή θα πεθάνει από ναρκωτικά τα επόμενα δύο χρόνια. Έκανα λάθος, ήταν πολύ έξυπνος και πούλησε τον εαυτό του όπως ακριβώς ήθελε, η μεταγενέστερη glam εξέλιξή του αποδεικνύει το μεγαλόπνοο σχέδιο...
Το concept του Antichrist Superstar είχε να κάνει με το όνειρο του Marilyn να γίνει ο απόλυτος rock star, παρουσίασε λοιπόν το συγκρότημα ως τέτοιο αυτοεκπληρώνοντας την προφητεία. Όχι άδικα, ο δίσκος είναι γεμάτος τραγουδάρες, ατμόσφαιρα θρίλερ, μίσος για καθετ'ι δεδομένο, επανάσταση, goth καταβολές και ένας Reznor πανταχού παρών να κόβει και να ράβει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η σχέση βέβαια αυτών των ηγετικών προσωπικοτήτων δεν κράτησε πολύ και πούλησε κάποιες χιλιάδες περιοδικά με ροκ κουτσομπολιά και εκατέρωθεν προσβλητικές δηλώσεις.
Το Αμερικάνικο marketing σε όλο του το μεγαλείο, δημιουργεί ένα αστέρι το οποίο παίζει με την παράνοια και την πρόκληση μέσα στην έδρα αυτών που των αναδείξανε. Κανείς δεν ξεχνά τον Μanson να σκουπίζεται με της αστερόεσσα σε τηλεοπτικά βραβεία.
Καρικατούρα, τσαρλατάνος, καραγκιόζης, υποκριτής, τσίρκο ή μεγάλος καλλιτέχνης...θεωρώ πως είναι το τελευταίο, το έδειξε και η πορεία του, άσχετα αν έχει σταματήσει να τρομάζει εδώ και καιρό. Για πολλά χρόνια έπαιξε στο παιχνίδι τους και ενώ προσπάθησαν να τον συντρίψουν, άντεξε. Δεν ξέρω αν κέρδισε, το σύστημα δεν χάνει ποτέ. Άφησε όμως το στίγμα του... μάγκας.
Για το Rock Overdose,
Τσάνταλης Χρήστος
Comments
