Συντάκτης: Βαγγέλης Κατσής
Οι Ascending Olympus σχηματίστηκαν πριν λίγα χρόνια και φέτος κυκλοφόρησαν το “Frontlines”, το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ. Προσωπικά, όταν πήρε το μάτι μου τους Ascending Olympus με κυρίευσε ένας ενθουσιασμός, καθώς αποτελούνται από μέλη τον πρωτοεμφανιζόμενο Ανδρέα Λογιώτατο (φωνητικά), τον Κώστα Παπαδόπουλο (κιθάρα, γνωστός από Karma Violens και Memorain), τον Ιωάννη Δρε (μπάσο, γνωστός από τους Jaded Star) και τον Δημήτρη Ρουβέλλα (τύμπανα, γνωστός από Aherusia, Jaded Star και Verdict Denied). Κοινώς, έχουμε να κάνουμε με ένα συγκρότημα έμπειρων μουσικών του χώρου, επομένως οι προσδοκίες μου ήταν αρκετά υψηλές. Οι Ascending Olympus κινούνται σε thrash/death metal μονοπάτια, με μια αρκετά μοντέρνα χροιά και οπτική στον ήχο τους, που προσωπικά δε με κέρδισε. Στα θετικά του άλμπουμ, η συμμετοχή του Μάριου Dupont (Lucifer's Child, ex-Karma Violens) στο τραγούδι “A Call To Arms” και το -για ακόμη μια φορά- εξαιρετικό artwork του Γιάννη Νάκου των Mortal Torment.
Όπως καταλαβαίνει κανείς, οι οιωνοί για το “Frontlines” ήταν απολύτως ευνοϊκοί και εύλογα δημιουργείται η απορία: πού διάολο στράβωσε το πράμα; Γιατί θεωρώ ότι το ντεμπούτο άλμπουμ των Ascending Olympus είχε πολύ potential -που λένε και στο χωριό μου- αλλά κάπου χάνει. Πρώτα απ'όλα, η θεματολογία του “Frontlines” είναι τετριμμένη και χιλιοτραγουδισμένη. Αυτόματα λοιπόν, γίνεται ένα ακόμα άλμπουμ με πολεμικό χαρακτήρα, χωρίς να έχει αυτό το κάτι που θα το κάνει να ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα παρόμοιας θεματικής άλμπουμ. Δεύτερον, παρά το γεγονός ότι το mastering έγινε στα Hertz Studios, τα οποία έχουν συνεργαστεί με μπάντες όπως οι Behemoth, Decapitated και Vader, το τελικό αποτέλεσμα του δίσκου εμένα με φαίνεται flat και ξερό. Δεν θεωρώ ότι αναδεικνύει σε καμία περίπτωση τα δυνατά σημεία του “Frontlines”, δηλαδή τα φωνητικά και τις κιθάρες. Πιστεύω ότι όλο αυτό, έχει να κάνει με τη μοντέρνα προσέγγιση που ήθελε το συγκρότημα να έχει το πρώτο τους εγχείρημα. Κατά την άποψή μου, το πείραμα αυτό δεν λειτούργησε προς όφελός τους. Η παραγωγή αποδυναμώνει πολύ το “Frontlines” , κάτι που με κάνει να πιστεύω ότι σε ζωντανή εκτέλεση θα είναι εκατό φορές καλύτερα. Τέλος, όσον αφορά τη σύνθεση και τη μουσική, έχω να πω πως πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (π.χ. “Hell Is In My Eyes”,“A Call To Arms” και “Until The War Is Won”) το “Frontlines” δε με εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Ψιλο-generic καταστάσεις, τίποτα εξεζητημένο πέραν από τα εντυπωσιακά σόλο και μερικά ενδιαφέροντα περάσματα στα προαναφερθέντα τραγούδια. Θέλω να σταθώ στα εξαιρετικά φωνητικά ωστόσο του Ανδρέα, που έκανε πραγματικά πολύ καλή δουλειά στον τομέα του.
Δεν βρίσκω λόγο να μπω σε track-by-track ανάλυση, οπότε θα κλείσω με λίγα λόγια την παρούσα κριτική για το ντεμπούτο άλμπουμ των Ascending Olympus. Ίσως φταίει το ότι είχα πολύ υψηλές προσδοκίες και για αυτό η εμφανής απογοήτευσή μου, ίσως φταίει το ότι δεν είμαι ιδιαίτερα εξοικειωμένος με τις εκμοντερνισμένες εκδοχές της thrash/death σκηνής. Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ ότι οι Ascending Olympus μπορούν να κάνουν πολλά περισσότερα από όσα μας παρουσιάζουν στο “Frontlines”. Άλλωστε, το έχουν αποδείξει όλοι τους στο παρελθόν στις καριέρες τους και ο Ανδρέας στα φωνητικά έχει δείξει πολύ καλά δείγματα. Θα επαναλάβω ότι πιστεύω στα live το “Frontlines” θα ακούγεται πολύ πολύ καλύτερα από ότι στο studio και ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία στο μέλλον να επιβεβαιωθώ. Μένει μόνο να δούμε αν οι Ascending Olympus θα αντιληφθούν τη δυναμική τους και θα εξελιχθούν σε ένα κτήνος της εγχώριας -και μη- thrash/death σκηνής ή θα συνεχίσουν σε χαμηλές πτήσεις.
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rock Overdose,
Βαγγέλης “Αρκούδα” Κατσής
Comments
