Ποτέ η αίσθηση του θανάτου δε θα μπορούσε να είναι πιο γλυκιά! Οι Ολλανδοί φαίνεται ότι έχουν βρει για τα καλά το κόλπο ώστε με κάθε νέα τους δουλειά να κάνουν πάταγο! Οι προηγούμενοι 2 δίσκοι τους ‘’Death…the Brutal Way’’ και ‘’Deathhammer’’ με έκαναν φανατικό οπαδό, καθώς η αλήθεια είναι ότι με την πληθώρα τόσων death συγκροτημάτων τη δεκαετία του ’90 τους είχα σε 2η μοίρα.
Τι ζητάει κάποιος από τους σημερινούς Asphyx; Δαιμονιώδη κοφτερά ρυθμικά riffs, εναλλαγές που σε φέρνουν από το Death στο Doom metal και το αντίθετο, πολλά Thrash σημεία που φέρνουν στο μυαλό Sodom, Testament κ.τ.λ., φωνητικά βγαλμένα από το ..πηγάδι και ένα rhythm section από το μπάσο και τα drums που σπάει ραχοκοκαλιές με πολύ απλά λόγια. Ακούστε το ‘’Grand Denial’’, σίγουρα ένα από τα πιο περίπλοκα και ωραία τραγούδια της μπάντας, και θα βρείτε πολλά διαφορετικά στοιχεία, που θα ζήλευαν ακόμη και οι Candlemass με τους Memento Mori, αφού είναι ένα από τα βαρύτερα και ομορφότερα Doom/Death κομμάτια όλων των εποχών με ‘’μαύρη’’ σκοτεινή θανατική ατμόσφαιρα.
Ίσως να είναι νωρίς για να πώ από τώρα ότι για εμένα είναι ο Death δίσκος της χρονιάς, δύσκολα όμως νομίζω ότι θα γίνει κάποιο μεγαλύτερο μπάμ στον χώρο αφού αυτή η δουλειά είναι απλά τέλεια χωρίς κανένα ψεγάδι, με τρομερή βαριά παραγωγή και το συγκρότημα στις καλύτερες στιγμές του. Δεν υπάρχει ούτε δευτερόλεπτο να αποσπαστείς από αυτό το έπος, λογικό να υπάρχουν στιγμές και σημεία που τα έχουν επαναλάβει και σε προηγούμενες δουλειές τους, όμως δε πέφτουν στην παγίδα να γίνουν έστω και λίγο βαρετοί, ή, απλά προβλέψιμοι. Σίγουρα θα απασχολήσουν πολύ ευχάριστα τόσο το μουσικό κοινό, όσο και τους κριτικούς σε όλο τον κόσμο αφού πιστεύω ότι παντού θα είναι κοινή η γνώμη που θα κυμαίνεται από 80-90% στη βαθμολογία. Εμένα σαν οπαδό όλα αυτά τα χρόνια βέβαια ποτέ δε με επηρέαζε κάποια κριτική/βαθμολογία αν δεν άκουγα από μόνος μου, όπως πιστεύω και οι περισσότεροι από εσάς το ίδιο ακριβώς θα κάνετε.
Το Φθινόπωρο δίνει πολύ πρόωρα τη θέση του στον χειμώνα με αυτή την δισκάρα που θα μας πονοκεφαλιάσει πολύ καιρό και γιατί όχι να μείνει κλασσική στο είδος αφού τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, αλλά τα πολλά ακούσματα όλο και ανεβάζουν το άλμπουμ στην υπόληψη μου. Μπορεί οι τελευταίες δουλειές τους να έχουν μέσο όρο 3,5 χρόνια η μία από την άλλη, όμως το ‘’ψήσιμο’’ και η ‘’ζύμη’’ είναι στον ικανοποιητικό βαθμό για την απόλυτη απόλαυση και η αναμονή σίγουρα αξίζει και με το παραπάνω, οπότε λοιπόν αυτός ο ‘’εισερχόμενος θάνατος’’ καλώς να μπεί στα στερεοφωνικά μας…
Βαθμολογία: 88/100
Για το Rock Overdose,
Γιάννης ‘’ΘΩΡ’’ Φαλάγγης
Comments
