Ημερομηνία δημοσίευσης: 7 Ιανουαρίου 2018
Οι Midnight από το Cleveland είναι αρκετά γνωστοί στο underground, με το απλοϊκό, αλλά υπέροχα catchy blackened speed τους. Μπορεί η δημιουργία τους να χρονολογείται στο 2003, αλλά το πρώτο τους επίσημο άλμπουμ βγήκε το 2011, ύστερα από διάφορα demos και compilations. Μετά από το πρώτο άλμπουμ όμως, το συγκρότημα (ή μάλλον ο Jamie Walters, ο ιθύνων νους σε αυτό το one-man επιχείρημα) άρχισε να ακούγεται σε λίγο πιο μεγάλο κοινό, το οποίο γούσταρε έντονα.
Στο καινούργιο άλμπουμ, τα heavy/speed σημεία κυριαρχούν ακόμα περισσότερο, ειδικά στα κιθαριστικά licks, τα οποία αναμειγνύουν Venom και Motörhead, μελωδικές sleaszy στιγμές που ανακατεύονται με τις πιο γρήγορες συνθέσεις, με το γενικότερο dna των συνθέσεων να θυμίζει για ακόμα μια φορά καλογυαλισμένους Venom, απλά κάποιες μικρές λεπτομέρειες δημιουργούν αυτή τη μικρή και αισθητή διαφορά με τους προκατόχους του. Η μία είναι όπως προείπαμε οι sleasze επιρροές στις πιο μελωδικές και 'ανάλαφρες' στιγμές του δίσκου, οι οποίες δεν είναι εύκολο να διακριθούν μέσα σε αυτό το Venom-ικό dna, ένα πιο εκπαιδευμένο αυτί όμως θα μπορέσει να τις διακρίνει αρκετά εύκολα.
Η άλλη διαφοροποίηση έγκειται σε ακόμα πιο μικρές λεπτομέρειες. Το 'ανάλαφρο' της υπόθεσης που προαναφέραμε, εκτός από τις sleaszy σφήνες, οι οποίες κάνουν τις συνθέσεις ακόμα πιο πιασάρικες, έχει να κάνει επίσης και με τα ρεφραίν, τα οποία εύκολα θα μπορούσαν να γίνονται sing-along, σε κάθε συναυλία, πάρτι ή παρέα που ακούει το δίσκο από κάποιο ηχοσύστημα. Αυτό όμως δε συμβαίνει σε όλον το δίσκο, Κι αυτό γιατί το εναρκτήριο και το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, διαφοροποιούνται από όλον το χαρακτήρα του δίσκου, καθώς κρατάνε μεγάλη διάρκεια, εξίμιση λεπτά έκαστο, και ταυτόχρονα είναι και το πιο αργόσυρτα και τα πιο αντιεμπορικά (σε σύγκριση πάντα με τα υπόλοιπα κομμάτια) και εντελώς σοβαρά και αντι-χαβαλετζίδικα κομμάτια του δίσκου.
Τέλος, θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες για το πιο προβοκατόρικο εξώφυλλο που έχει να υπάρξει εδώ και χρόνια. Άλλους θα τους ενοχλήσει, άλλους θα τους αηδιάσει, το σίγουρο όμως είναι πως πολλοί θα ασχοληθούν κυρίως με αυτό. Ας μείνουμε όμως στο μουσικό κομμάτι, καθώς έχουμε ακόμα ένα άλμπουμ φτιαγμένο για πάρτι, ένα άλμπουμ φτιαγμένο για να ανεβάζει τη διάθεση του ακροατή, παρά τις όποιες μικροδιαφορές του με τα προηγούμενα άλμπουμ τους. Αυτές οι μικροδιαφορές όμως δείχνουν την εξέλιξή του και την πρόοδό του.
Βαθμολογία: 78/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
