Ημερομηνία δημοσίευσης: 9 Ιουνίου 2018
What is dead should stay dead.
Από το 1985 έχουν περάσει 33 χρόνια, χρονιά που κυκλοφόρησε το EP “Devil Takes the High Road”, και ομολογώ πως δεν πίστευα ότι θα δω νέα δουλεία από τους Traitor’s Gate. Οπότε όταν είδα ότι θα βγει νέο άλμπουμ, αναρωτήθηκα αν το έχουν ακόμα μετά από τόσα χρόνια στον πάγο. Ο Sy Davies είναι το νέο μέλος της μπάντας στα φωνητικά, τα οποία δεν μου έκατσαν καθόλου καλά από την εισαγωγή κιόλας του δίσκου.
Ξεκινάμε με το “Retribution”, ένα κομμάτι με σταθερό riff που κάνει την αρχή εντελώς αδιάφορη. Ένα πιο ωραίο riff υπάρχει στο “Homeland”, αλλά δεν εκπλήσσει καθόλου. Οι Traitor’s Gate έχουν ξεφύγει από το NWOBHM εντάσσοντας νέα στοιχεία, αλλά παραμένουν στο κλασσικό Heavy Metal. Το “Edge of Destruction” ήταν το πρώτο κομμάτι που μου άρεσε αρκετά από το άλμπουμ, με αργή εισαγωγή που ακολουθείται έπειτα από ένα ωραίο riff κι ένα ωραίο ρεφρέν. Συνεχίζοντας με τα καλά κομμάτια το “Fall from Grace” έρχεται με ένα σόλο και φτάνει σε ένα καλό ρεφρέν, ενώ το ομώνυμο κομμάτι έχει ένα riff που θα σε κάνει να κουνήσεις το κεφάλι σου.
Με εξαίρεση 2-3 κομμάτια, θα έλεγα πως το άλμπουμ είναι αδιάφορο, καθώς δεν έχει κάτι που θα σε τραβήξει να το ακούσεις. Ο ήχος και η παραγωγή είναι αρκετά καλά, αλλά λείπει η ιδέα για ένα τραγούδι που θα σου μείνει. Ίσως έφταιξε ο πειραματισμός στην μουσική τους με τα νέα στοιχεία που έβαλαν, ίσως έφταιξαν τα χρόνια απουσίας, ίσως να μην το είχαν ποτέ πολύ. Γιατί εδώ που τα λέμε, το πρώτο EP είχε τρία δυνατά κομμάτια, αλλά δεν το θεωρώ μεγάλο δείγμα ώστε να κρίνεις το ταλέντο και τον ήχο μιας μπάντας. Πιστοί οπαδοί του NWOBHM δεν νομίζω να σας καλύψει αυτή η νέα δουλεία των Ουαλών. Ίσως σε μελλοντικές δουλείες, αν υπάρξουν, θα ήταν καλύτερα να δοκιμάσουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά και να βαδίσουν στα δικά τους μονοπάτια.
Βαθμολόγια: 50/100
Για το Rock Overdose,
Αλέξανδρος Μυλωνάς
Comments
