Ημερομηνία δημοσίευσης: 9 Ιουνίου 2018
Οι Voices είναι ένα σχετικά καινούργιο συγκρότημα (σχηματίστηκαν το 2012) αλλά σίγουρα τα μέλη που τους απαρτίζουν δεν τα λες καινούργια στη μουσική πραγματικότητα.
Με 3 από τα 4 μέλη να είναι ή να έχουν περάσει από τους Akercocke, κάποιος θα μπορούσε να τους πει ότι δημιουργήθηκαν για να καλύψουν το κενό τους γιατί το σχήμα πήρε ζωή όταν οι Akercocke μπήκαν στον πάγο (ευτυχώς για λίγο).
Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με ένα Progressive Black/Death σύνολο που μας μεταφέρει στη μουντή ατμόσφαιρα του Λονδίνου τόσο καλά που σε κάνει να ψάχνεις να βρεις ομπρέλα για να ανοίξεις ενώ παράλληλα θες να δεις που θα πιείς το απογευματινό σου τσάι (το δικό μου με μια σταγόνα γάλα παρακαλώ).
Το τρίτο album τους ήρθε μετά από την αναπάντεχη περσινή και καταπληκτική επιστροφή των Akercocke (“Renaissance In Extremis”) για να αποδείξει ότι οι Voices δεν έγιναν απλά για αντικατάσταση. Έχουν την δική τους φωνή και μας το δείχνουν και σε αυτόν το δίσκο. Συνεχίζοντας από εκεί που είχε μείνει το καταπληκτικό “London” του 2014 παρουσιάσουν ένα σύνολο τραγουδιών (11 τον αριθμό) με φοβερή ατμόσφαιρα, τεχνική ,με μία υποβόσκουσα τζαζ πινελιά αλλά και με ακραίο πρόσωπο εκεί που χρειάζεται. Ένας δίσκος που δύσκολα θα εκτιμηθεί τους καλοκαιρινούς μήνες γιατί είναι αρκετά μελαγχολικός, κλειστός και νομίζω ότι ταιριάζει περισσότερο σε ένα φθινοπωρινό βροχερό απόγευμα.
Με μεγάλη ποικιλία στα φωνητικά με ένα εξαιρετικό drumming (David Gray είναι αυτός!), αλλά και με εκπληκτικά θέματα στις κιθάρες. Tο “Frightened” είναι ένας δίσκος που περιέχει πολύ πληροφορία αλλά με έναν μαγικό τρόπο δεν καταφέρνει να κουράσει ούτε να μπερδέψει τον ακροατή.
Νομίζω ότι η λέξη κλειδί για το “Frightened” είναι η αισθητική. Η αισθητική όμως που έχει ένας gentleman. Η ικανότητα να παρουσιάζουν θέματα σκοτεινά και πολλές φορές κλειστοφοβικά με τόση ευγένεια μόνο κάποιοι με καταγωγή από το Λονδίνο μπορούν να το καταφέρουν.
Τα ακραία φωνητικά είναι σίγουρα λιγότερα σε αυτόν το δίσκο και μάλλον τα ακουστικά περάσματα περισσότερα. Με αποτέλεσμα ίσως κάποιος να πει ότι έχασαν το ακραίο στοιχείο τους, αλλά τελικά μήπως το είσαι ακραίος είναι κάτι παραπάνω από το να παίζεις απλά blast-beats (κάτι που ο δίσκος έχει αρκετά έτσι και αλλιώς). Το να προσπαθείς να ορίσεις αν οι Voices είναι περισσότερο Progressive ή Death Metal δεν έχει νόημα. Άσε καλύτερα τη μουσική να σε πάει εκεί που θέλει αυτή. Εκεί βρίσκεται η ουσία…
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rock Overdose,
Κωνσταντίνος Μπενάς
Comments
