Ημερομηνία δημοσίευσης: 19 Μαρτίου 2017
Πιο ιδιαίτερη και παράξενη περίπτωση από τους Valentine Berlin δεν θυμάμαι να μου έχει ξανατύχει. Δεν εννοώ μουσικά, καθώς το hard rock του συγκροτήματος είναι ξεκάθαρα επηρεασμένο από Alice Cooper, με τα φωνητικά μάλιστα να μοιάζουν πολύ, αλλά θεματικά.
Κι αυτό γιατί η πλειοψηφία κινείται μεταξύ των βαμπίρ και των φαντασμάτων. Το ασαφές δελτίο τύπου περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα, με τον τραγουδιστή είτε να μην παίρνει τον εαυτό του σοβαρά, είτε να μας τρολλάρει, αποκαλώντας τον εαυτό του βαμπίρ, μετά από μια σειρά τραγικών γεγονότων που συνέβησαν στη ζωή του. Εγώ πάντως πραγματικά δεν έχω όρεξη να μάθω τι ισχύει και τι όχι, οπότε θα εστιάσω καθαρά στο μουσικό κομμάτι.
Στο οποίο κομμάτι, όταν ο τύπος παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά, γράφει κάποια πολύ ωραία κομμάτια (αν βέβαια καταφέρετε να ξεπεράσετε ορισμένες γραφικότητες τίτλων αλλά και στίχων), τα οποία δείχνουν μια πολύ ενδιαφέρουσα δυναμική και προοπτική που έχει στη σύνθεση αυτό το συγκρότημα. Υπάρχουν όμως και κομμάτια που παγιδεύονται εντελώς μέσα στο concept, και καταλήγουν χαζοχαρούμενα από κάθε άποψη. Ειδικά όταν πρόκειται για μπαλάντες, εκεί υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Και τέτοιες στιγμές, όταν βλέπω την περιγραφή horror hard rock για τη μουσική του, νιώθω τον Roky Erickson να τραντάζεται ξεκαρδίζοντας στα γέλια.
Επειδή δε μπορώ να γνωρίζω τι συμβαίνει στο μυαλό του καθένα, θα προσπαθήσω από τη μεριά μου να επιστήσω την προσοχή στο συγκρότημα να πάρει τον εαυτό του περισσότερο στα σοβαρά, καθώς από τη μία έχουμε συνθέσεις με πολλές δυνατότητες και από την άλλη συνθέσεις 'ποτισμένες με ζαχαρούχο γάλα', που απευθύνονται στις εθισμένες με τα βαμπίρ Αμερικανίδες teenagers. Αν βέβαια αυτό είναι το αγοραστικό κοινό στο οποίο απευθύνεται, εγώ πάω πάσο, αλλά εμείς δε φταίμε σε τίποτα να υποφέρουμε. Πάει και στράφι έτσι το ωραίο anime artwork...
Βαθμολογία: 65/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
