Ημερομηνία δημοσίευσης: 24 Ιουλίου 2017
“Spring in his eyes, Summer in his smile, Autumn in his wrinkles and Winter in his soul..”
Θα ξεκινήσω με το εξής: “The Wizard is Finally Back!”. Πέντε χρόνια μετά το αριστουργηματικό “Time”, ο Φιλανδός Μέρλιν της μουσικής επιστρέφει με νέο ολοκληρωμένοconcept δίσκο, ο οποίος κυκλοφόρησε απ’ την Nuclear Blast στις 21 Ιουλίου. Ο τίτλος αυτού, “The Forest Seasons” εμπνευσμένος απ’ την εκπληκτική όπερα του Ιταλού μουσουργού Αντόνιο Βιβάλντι, “Τέσσερις Εποχές”. Επιπλέον, όπως οι ίδιοι έχουν αναφέρει, έμπνευσή τους αποτέλεσε, επίσης, η ομορφιά και το μυστήριο της φύσης. Το άλμπουμ περιλαμβάνει τέσσερα μακροσκελή τραγούδια συνολικής διάρκειας 54 λεπτών ακριβώς(!), με τέσσερις ξεχωριστές θεματικές ενότητες: Άνοιξη – Καλοκαίρι – Φθινόπωρο – Χειμώνας.
Η αυλαία του “The Forest Seasons” ανοίγει με το “Awaken From The Dark Slumber” (Spring), που αποτελεί το μεγαλύτερο, εκ των τεσσάρων, τραγούδι σε διάρκεια και χωρίζεται σε δύο μέρη: Το “The Dark Slumber” και το “The Awakening”. Το κομμάτι αναφέρεται, βεβαίως, στην Άνοιξη και το πώς όλα παίρνουν ζωή και φως μετά το χειμώνα και το σκοτάδι. Αν λάβουμε υπόψη μας και την μεταφορική έννοια (που σίγουρα υποβόσκει) μπορούμε να υποθέσουμε ότι μιλάει για κάποιον ο οποίος “ξυπνάει” απ’ έναν, ίσως, ψυχικό λήθαργοκαι βλέπει την ομορφιά της ζωής, βγαίνει απ’ το σκοτάδι του και αντικρίζει ξανά το φως. Χαριτολογώντας θα έλεγα πως το τραγούδι υποφέρει από διπολική διαταραχή, καθώς το πρώτο μέρος διακατέχεται από μια αρκετά σκοτεινή διάθεση ενώ το δεύτερο από μια αρκετά ευχάριστη. Σημειωτέον(!), υπάρχει μια πολύ σημαντική παρατήρηση και λεπτομέρεια, που μόνο τα άκρως εξοικειωμένα αυτιά στη μουσική τεχνοτροπία του Jari θα μπόρεσαν να εντοπίσουν. Το “The Awakening”, το δεύτερο μέρος δηλαδή, φέρνει αμέσως στο μυαλό εικόνες απ’ την πρώιμη εποχή του Jari στους Ensiferum. Αναφέρομαι, φυσικά, στα πρώτα βήματα της μπάντας μέχρι και το “Iron”. Το στίγμα του ιδιοφυούς Φιλανδού ξεχώριζε από τότε, αλλά ευτυχώς για εκείνον, συνεχίζει να ξεχωρίζει. Έτσι, λοιπόν, μπορεί εύκολα κανείς να διακρίνει ότι μεταφέρει λίγο από εκείνη την αίγλη, στο νέο του πόνημα!
Το δεύτερο τραγούδι είναι αυτό που αναφέρεται στο καλοκαίρι και τιτλοφορείται “The Forest That Weeps” (Summer). Είναι το μικρότερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου αλλά ένα γιγαντιαίο ατμοσφαιρικό ποίημα! Φιλοξενεί 14 guest συμμετοχές για τα choirs από μέλη των Turisas, Tyr, Ensiferum, Moonsorrow, Children Of Bodom κ.α. που εμπλουτίζουν με εξαιρετικό τρόπο το φωνητικό μέρος του κομματιού. Ενός τραγουδιού που ενώ υποθετικά θα έπρεπε να απαρτίζεται από ευχάριστους στίχους, κάνει την έκπληξη (;) και λειτουργεί κατ’ ουσία ως προάγγελος του χειμώνα, της θλίψης, του κρύου και του μαρασμού της φύσης. Όπως στο“Awaken From The Dark Slumber”έτσι και στο“ The Forest That Weeps” υπάρχει ένα ορχηστρικό διάλειμμα, που αμέσως μετά, το διαδέχεται ένα καταιγιστικό blastάτο drumming! Πρέπει να το έχω γυρίσει και 15 φορές, ακριβώς για να ακούσω αυτό το σημείο! Σημειωτέον, το ορχηστρικό μέρος στο “The Forest That Weeps” θεωρώ πως κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελεί κομμάτι από κάποιο soundtrackγια παιχνίδι τύπου Skyrim..!
Το τρίτο κομμάτι του δίσκου απαρτίζεται από τέσσερα μέρη και τιτλοφορείται “Eternal Darkness” (Autumn). Είναι σαφέστατα το πιο brutal τραγούδι του δίσκου και το πιο σκοτεινό, όπως και του αρμόζει. Αναφέρεται στο θάνατο, την απόγνωση, τη λύπη, τον φόβο και γενικά όλα εκείνα τα καταθλιπτικά συναισθήματα που συνοδεύουν αρκετούς ανθρώπους τη συγκεκριμένη εποχή του χρόνου. Μιλάμε για ένα αριστουργηματικό κομμάτι, με υπέροχους στίχους, σκοτεινή ατμόσφαιρα και μελαγχολικό ύφος. Ακριβώς ότι θα έπρεπε να χαρακτηρίζει το Φθινόπωρο. Την εποχή του μαρασμού και της μετάβασης από κάτι φωτεινό και ζεστό σε κάτι σκοτεινό και ψυχρό. Για αυτούς που θα καταλάβουν τον παραλληλισμό, το “Eternal Darkness”είναι σαν ένας dementor (εχθρικό και σκοτεινό πνεύμα) που σου ρουφάει όλα τα θετικά σου συναισθήματα και κάθε ευτυχισμένη σου σκέψη μέχρι να σε αφήσει στο απόλυτο τίποτα. Τα τέσσερα μέρη που απαρτίζουν το κομμάτι είναι τα “Haunting Darkness”, “The Call Of The Dark Dream”, “Beyond The Infinite Universe” και το τελευταίο, “Death”.
Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου αναφέρεται στον χειμώνα και ονομάζεται “Loneliness” (Winter). Eίναι ένα πιο slow tempo τραγούδι με υπέροχα καθαρά φωνητικά και υπέροχες μελωδίες. Ένα τραγούδι για την μοναξιά και την μελαγχολία, με ένα γαλήνιο αίσθημα, παρ’ όλα αυτά, να κυριαρχεί. Προσωπικά, είναι το κομμάτι που με άγγιξε περισσότερο και μαζί με το “The Forest That Weeps” τα δύο πιο αγαπημένα τραγούδια αυτού του δίσκου. Το “Loneliness” μου θυμίζει αρκετά το “Time” απ’ τον ομώνυμο δίσκο. Μου φέρνει την ίδια ανατριχίλα, τα ίδια συναισθήματα και την ίδια αίσθηση ότι τα μάτια μου με προδίδουν και γεμίζουν δάκρυα από μόνα τους.
Μα πόσο μαγικό μπορεί να είναι αυτό ακριβώς το συναίσθημα;; Πόσο υπέροχο είναι για έναν μουσικό να προκαλεί τέτοια συναισθήματα στους οπαδούς του;! Το “The Forest Seasons” μπορεί να μην είναι το πολυαναμενόμενο “Time II” αλλά είναι ένας αριστουργηματικός δίσκος, ακόμα ένα μεγάλο διαμάντι στην δισκογραφία του συγκροτήματος, ακόμα ένα πετυχημένο δημιούργημα αυτού του ταλαντούχου και ιδιοφυούς καλλιτέχνη! Η παραγωγή του “The Forest Seasons” είναι μακράν καλύτερη από τους προηγούμενους δίσκους τους και η ατμόσφαιρα μοναδική και μαγική για το κάθε κομμάτι/εποχή ξεχωριστά. Η έμπνευσή τους μπορεί να προέρχεται απ’ τη φύση και τα τραγούδια τους να αναφέρονται στις εποχές του χρόνου, το βαθύτερο νόημά τους, όμως, θεωρώ πως έγκειται στο πώς η ίδια η ζωή αντικατοπτρίζεται, μεταφορικά, μέσα απ’ τις εποχές. Εντούτοις,πρέπει να τονίσω ότι το πρώτο τραγούδι θεωρώ πως υστερεί αρκετά σε σύγκριση με τα υπόλοιπα τρία που είναι καταπληκτικά κομμάτια, γεμάτα συναισθήματα και πώρωση, ενώ το πρώτο χλιαρό και μέτριο.
Από ‘κει και έπειτα, δε νομίζω ότι είναι απαραίτητο να αναφερθώ λεπτομερώς στη μουσική δεινότητα των μελών και το πόσο άρτιοι μουσικοί είναι, ο καθένας ξεχωριστά αλλά και όλοι μαζί σαν σύνολο! Ο κάθε μουσικός επίσης, έχει την ευκαιρία να “ακουστεί” χωρίς όμως να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην κιθάρα μόνο ή στα ντραμς μόνο. Θέλω να πω πως υπάρχουν συγκροτήματα που στηρίζονται, για παράδειγμα, στον κιθαρίστα τους κυρίως. Οι Wintersun στηρίζονται μόνο στον Jari που είναι η μουσική, οι στίχοι, η ενορχήστρωση, η παραγωγή, η σύνθεση και η ψυχή του συγκροτήματος, αλλά μουσικά ο κάθε ένας στη μπάντα έχει τον ίδιο ισόποσο ρόλο και την ίδια αξία.
Με λίγα και απλά λόγια για όσους από ‘σας διαβάσετε μόνο την τελευταία παράγραφο…. Το “The Forest Seasons” είναι ένας αριστουργηματικός δίσκος που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παραλείψετε! Σίγουρα δεν αναφέρεται σε κάθε αυτί εκεί έξω, μιας και τα μουσικά γούστα ποικίλλουν. Ίσως και πολλοί να το βρίσκετε “ξενέρωτο” άκουσμα αν έχετε συνηθίσει να ακούτε blastμπίδια μόνο και καφρίλες.. Για όλους τους υπόλοιπους, που μπορούν να ξεχωρίσουν ένα απλό άκουσμα από ένα μεγαθήριο όπως το συγκεκριμένο και να διακρίνουν Τέχνη στη μουσική του, τότε σας το προτείνω χωρίς δεύτερη σκέψη! Έπος!
“In the dark rain the gray mountains sing, a sad song of winter and the howling wind, visions of the past in the haunting dreams, under the dead sky, under the withered trees”
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rock Overdose,
Elena “Argent” Darzenta
Comments
