Ημερομηνία δημοσίευσης: 8 Αυγούστου 2017
Αν και έχουμε φτάσει σε σημείο στη μουσική να θεωρούμε τα πάντα δεδομένα, λόγω του γεγονότος πως με ένα κλικ μπορούμε να ακούσουμε ότι θέλουμε, όπως το θέλουμε και όπου το θέλουμε, εντούτοις οι διαφορετικές θρησκείες και κουλτούρες που υπάρχουν ανά τον κόσμο, δημιουργούν εντυπώσεις και φράσεις που ακόμα και εν έτει 2017 μας φαίνονται cult. Οι Zurvan για παράδειγμα, προέρχονται από το Ιράν και επιδίδονται στο ευγενές σπορ του black metal, με μπόλικα death στοιχεία μέσα. Δεν σας ακούγεται κάπως ιδιαίτερο και παράξενο αυτό?
Εμένα πάντως με ιντρίγκαρε, και συνεχίζει να με ιντριγκάρει, παρόλο που τα παιδιά έχουν μετακομίσει πλέον στη Γερμανία μετά το πρώτο τους άλμπουμ, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο και να μην έχουν μπλεξίματα με το μουσουλμανικό νόμο. Και, προφανώς, θέλουν να ακολουθήσουν το όνειρό τους, και να ασχοληθούν αποκλειστικά με το συγκρότημά τους, κάτι εντελώς αδύνατον σε μια χώρα όπως το Ιράν. Αυτή η μετακόμιση πάντως, συνεπάγεται και αξιοπρεπή απόδοση σε θέματα ήχου, παραγωγής, μίξης, βασικά στα πάντα. Σκεφτείτε το λίγο, από τη στιγμή που στις μουσουλμανικές χώρες απαγορεύεται η χρήση μουσικής του δυτικού κόσμου, ποιος θα διέθετε αξιοπρεπή χώρο και μηχανήματα ηχογράφησης? Και αν τα έβρισκαν μέσω ίντερνετ, πόσο εύκολο είναι να τα μάθει κάποιος με την do it yourself μέθοδο?
Επειδή ξεφεύγω όμως, θα σας παραπέμψω στην εκπληκτική ταινία "Global Metal" η οποία εξιστορεί την κατάσταση καλύτερα από εμένα (και όχι αποκλειστικά για τη Μέση Ανατολή) και πάμε στο καινούργιο άλμπουμ του συγκροτήματος. Παραδοσιακό και πατροπαράδοτο black, με πολλά death στοιχεία όπως προαναφέραμε, κάτι που αντικατοπτρίζεται στον ήχο, ο οποίος δεν είναι τόσο παγωμένος όσο τα παραδοσιακά black σχήματα δεύτερης γενιάς, αλλά μοιάζει περισσότερο να ζέχνει πίσσα και θειάφι. Υπάρχουν βέβαια και οι εξόφθαλμες επιρροές, όπως είναι οι Mortuary Drape και οι Bulldozer, από τους οποίους έχουν πάρει τα περισσότερα μαθήματα.
Το κακό με το δίσκο είναι ότι διαρκεί παραπάνω απ' όσο χρειάζεται. Διαθέτει 13 κομμάτια, με την πλειοψηφία να είναι μεγάλης διάρκειας, με το μοτίβο να είναι το ίδιο, είτε το tempo thrash/death-ίζει σε έντονο κοπάνημα, είτε έχουμε mid-tempo κομμάτια. Το αποτέλεσμα είναι να κουράζεται κάπως ο ακροατής από την επαναληψιμότητα και την μονοτονία. Υπάρχουν διάχυτα μεγάλα ποσοστά ενέργειας, αλλά υπάρχουν και πολλά αχρείαστα σημεία. Πρόκειται για έναν παραδοσιακό άνισο δίσκο, από αυτούς που κυκλοφορούν ανά εκατοντάδες στις μέρες μας, αλλά το συνολικό αποτέλεσμα τον κολακεύει, κυρίως λόγω της έντονης ενέργειας που διαθέτει, με αποτέλεσμα να παρασέρνει και τις συνθέσεις να βγάζουν (όπου μπορούν) τον καλύτερό τους εαυτό. Είναι από αυτούς τους δίσκους που δεν αλλάζουν τη ζωή ενός ακροατή, αλλά του κρατούν πολύ καλή συντροφιά κατά την ακρόασή του. Στα περισσότερα τραγούδια του τουλάχιστον.
Βαθμολογία: 71/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
