ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΕΕ ΜΟΥ! Ζήσαμε για να δούμε δίσκο των μεγάλων, ασύγκριτων και υπεραγαπημένων Atrophy να κυκλοφορεί 34 χρόνια μετά το συγκλονιστικό “Violent By Nature” και με την μπάντα να έχει διαλύσει άδοξα το 1993. Τα νέα της επανασύνδεσης το 2015 πήγαν να λήξουν άδοξα το 2020, αλλά από την επόμενη χρονιά και μετά,...
Το 10 το καλό έμελλε να έρθει στη δισκογραφία των Necrophobic ύστερα από 35 χρόνια πορείας στον μεταλλικό ήχο, πολλάκις δοξάζοντας το ακραίο μονοπάτι αυτού. Οι Σουηδοί βετεράνοι δεν ήταν ποτέ μια μπάντα που έβγαζε άλμπουμ πάρα πολύ συχνά μεταξύ τους -με την εξαίρεση των δυο προηγουμένων κορυφαίων δίσκων τους “Mark Of The...
Ένα όμορφο δείγμα αγνού κι εμπνευσμένου vintage prog, από μία χώρα που δε θα πάψει ποτέ να μας εκπλήσσει.
Σε ένα ακόμα «λάθος» που διέπραξα εντελώς τυχαία, ζήτησα τον παρόντα δίσκο έχοντας στο μυαλό μου ότι πρόκειται για τη μεγάλη επιστροφή των θρυλικών power metallers Tarot, τουτέστιν το πρώτο συγκρότημα...
Midnight και χουλιγκανισμός πήγαιναν πάντα μαζί και είναι έννοιες τόσο συνυφασμένες μεταξύ τους, που ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι συνέβη στο προηγούμενο ανεπαρκές άλμπουμ τους “Let There Be Witchery” και τα σκάτωσαν έτσι. Απογοητεύτηκα τόσο γιατί στα προηγούμενα 4 άλμπουμ τους υπήρχε μια διαρκής έμπνευση που μάλλον οδήγησε σε μια βιαστική απόφαση να...
Αχχχ, Νορβηγία. Η -κατά κοινή αποδοχή- γενέτειρα του ευρωπαϊκού black metal δεν έκρυψε ποτέ την αγάπη της και για άλλη είδη του σκληρού ήχου, με τα τελευταία 15-20 χρόνια να παρατηρείται μια αυξημένη παραγωγή σχημάτων με progressive τάσεις, όπως οι Circus Maximus, οι Motorpsycho, οι Green Carnation και φυσικά οι Leprous....
Ένας από τους καλύτερους δίσκους των Leprous «γδύνεται» μπροστά μας, αποκτώντας νέα εμφάνιση και λόγο ύπαρξης.
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, ζούσε ένα νεαρό αγόρι που η μεγαλύτερή του αγάπη ήταν η μουσική. Ανέκαθεν συνεπαρμένο από τη γοητεία του progressive ιδιώματος, το αγόρι αυτό...