Οι Saturday Night Satan, εμφανίστηκαν στα μουσικά δρώμενα πρόσφατα εκπλήσσοντάς μας πολύ ευχάριστα με την occult doom heavy αισθητική τους, ενώ παράλληλα στις 29 Μαρτίου κυκλοφορεί η παρθενική δισκογραφική τους δουλειά, με τίτλο "All Things Black" via Made of Stone Recordings.
Το συναυλιακό τους ντεμπούτο έγινε στο πρόσφατο Up The Hammers Festival, ενώ ακολούθησαν εμφανίσεις στο πλευρό των Green Lung σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αποσπώντας πολύ θετικά σχόλια.
Οι Saturday Night Satan αποτελούν δίχως άλλο την ιδανική επιλογή για το άνοιγμα μιας βραδιάς αφιερωμένης στο left hand path, και ετοιμάζονται να ανέβουν για μία ακόμη φορά στη σκηνή αυτή τη φορά στο πλευρό των heavy rockers LUCIFER.
Με όλες τις παραπάνω αφορμές, βρήκαμε την ευκαιρία να τους "ανακρίνουμε" αυτή τη φορά εφ' όλης της ύλης.
Links:
www.facebook.com/saturdaynightsatan
www.instagram.com/saturdaynightsatan
https://saturdaynightsatan.bandcamp.com
RockOverdose: Αρχικά θα θέλαμε να μάθουμε το χρονικό της συνεργασίας σας και πως γεννάται η ιδέα για τη μπάντα κι αν το concept γύρω από το ύφος ήταν ήδη έτοιμο ή προέκυψε στην πορεία. Πόσο κοντά στις αρχικές σας σκέψεις είναι το τελικό πλέον αποτέλεσμα;
Kate: Ως συνοδοιπόροι στη ζωή, δεν άργησε και αυτό να έρθει. Ζούσαμε στην απομόνωση της δεύτερης –ατελείωτης- καραντίνας, πριν 3 χρόνια, όταν ο Δημήτρης μου εξέφρασε ότι θέλει να δημιουργήσουμε μουσική μαζί. Φυσικά και δέχθηκα με μεγάλη χαρά και χωρίς πολλή σκέψη, πιάσαμε την κιθάρα ένα χειμωνιάτικο Σαββατόβραδο και ξεκινήσαμε! Οι αρχικές σκέψεις ήταν ίσως σε κάτι πιο vintage doom metal, όμως με βάση και τις δικές μου επιρροές που προέρχονται από πιο μοντέρνα ακούσματα, 90’s αλλά και 00’s, ο δίσκος κατέληξε να έχει μια ποικιλομορφία.
RockOverdose: Το άλμπουμ ακούγεται πολύ ευθύ και άμεσο, με έναν ήχο από τα παλιά σχεδόν αναλογικό παρότι είμαστε στο 2024. Θα μπορούσαμε να είχαμε κάποιες περαιτέρω λεπτομέρειες για την ηχογράφηση και παραγωγή και πως το βιώσατε σαν εμπειρία;
Δημήτρης: Είναι μια συνταγή που γενικά μου δουλεύει τα τελευταία χρόνια: Η ζεστασιά των λαμπάτων ενισχυτών, ένα top tier drumkit, premium mics, πολύ μεράκι, πολλές στουντιακές ώρες, πηγαία έμπνευση, χωρίς πισωγυρίσματα και burn-outs επαναληπτικότητας και αχρείαστης σχολαστικότητας, και πάνω απ’ όλα positive vibes. Ξέραμε τι θέλαμε και το κάναμε. Στην καρέκλα του παραγωγού έκατσε ο Γιάννης Τσιακόπουλος, επί έτη συνοδοιπόρος μου στους Black Soul Horde και με ισχυρή την συνεισφορά του υποφαινόμενου -μιας που είχα προετοιμάσει μια ενδελεχή προπαραγωγή- φέραμε το αποτέλεσμα που ακούς, αρκετά αβίαστα. Όσο για τον Brian Lucey, που έχει επιμεληθεί του mastering, το ότι είναι ο άνθρωπος πίσω από το “Meliora” των αγαπημένων μας Ghost, νομίζω λέει πολλά.
RockOverdose: Δε μπορώ παρά να ρωτήσω, η γάτα παρότι αξιολάτρευτο κατοικίδιο, πολλές φορές λένε ότι είναι «πλάσμα του διαβόλου», έχει τοποθετηθεί συμβολικά στο εξώφυλλο ως κάτι τέτοιο ή είναι κάποιο βαθύτερο νόημα; Η φάση εγρήγορσης με τη γλώσσα έξω προδίδει πολλά!
Kate: Φυσικά και θα βάζαμε τον μαύρο γάτο μας για εξώφυλλο! Τι άλλο θα μπορούσε να μπει; Χαχαχα! Οι δεισιδαιμονίες περί μαύρης γάτας, συνάδουν -δίχως άλλο- με την θεματολογία του album και χάρη στον χαρισματικό φωτογράφο μας, Πέτρο Πουλόπουλο, έχουμε το artwork που φανταζόμασταν κι ακόμη παραπάνω!
Δημήτρης: Οι γάτες είναι μαγικά πλάσματα και ο συγκεκριμένος γάτος μου έχει αλλάξει την ζωή. Επικοινωνώ μαζί του καλύτερα απ’ όσο επικοινωνώ με τους περισσότερους ανθρώπους. Η ιδέα του εξωφύλλου μου ήρθε ταυτόχρονα με τον τίτλο του album και το φινάλε του ρεφρέν του ομώνυμου κομματιού και δεν το θεωρώ τυχαίο. Άλλωστε το μαύρο σαν χρώμα, συνοδεύει τις περισσότερες μέχρι σήμερα μουσικές μου προσπάθειες. Black Soul Horde, Mahakala (που σημαίνει “The Great Black”), ακόμη κι ένα grunge σχήμα που ανακατεύτηκα στα 00’s λεγόταν Black Ocean. Να δώσω ωστόσο τα credits στον καλό μας φίλο και καλλιτέχνη Σπυρέα Σιδηρόπουλο (Cyanna Mercury, Iam Nothe), που πήρε τον σωρό από τις φωτογραφίες του εν λόγω session με τον γάτο και επέλεξε για το εξώφυλλο την σωστή, με το σωστό crop και την σωστή επεξεργασία. Τώρα που το σκέφτομαι, έχουμε ένα ωραίο αποτέλεσμα, γιατί εμπιστευτήκαμε τις σωστές δουλειές στους σωστούς ανθρώπους.
Saturday Night Satan Photo Credit Petros Poulopoulos
RockOverdose: Για να αποφύγουμε τα κλισέ με τα συγχαρητήρια και τα λοιπά, καθώς φαντάζομαι ήδη εισπράττετε την αποδοχή του δίσκου παρότι ακόμα στην αρχή του, θα ρωτήσω το άλλο κλισέ –και σόρρυ γι’αυτό- αν περιμένατε να γίνει τόσο άμεσα αποδεκτό και πως είναι να βιώνεις το να πιάνουν τόπο οι κόποι σου.
Kate: Εγώ σίγουρα δεν το περίμενα! Όχι γιατί δεν πίστευα στο υλικό μας, απλά προσπαθώ να κρατάω χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών μου και να στοχεύω στο «σιγά, σιγά και σταθερά». Ωστόσο έχω να πω ότι είμαι πολύ χαρούμενη που πάει καλά και πολύ ευγνώμων για όλους αυτούς τους ανθρώπους που μας ακούνε και μας στηρίζουν!
Δημήτρης: Ποτέ δεν το περιμένεις, ειδικά αν έχεις φάει στραπάτσα και από τέτοια έχω να σου αφηγηθώ μπόλικα. Επίσης όσο μπαίνεις βαθύτερα στην δημιουργική διαδικασία, τόσο απομυθοποιείς το αποτέλεσμα. Τελικά, μέχρι να το τελειώσεις, σχεδόν έχει χαθεί η μαγεία του. Αναπολώντας όμως τις πρώτες μέρες δημιουργίας των riffs και τον μελωδιών, θυμάμαι έντονα να έχω το συναίσθημα πως αυτό που ετοιμάζαμε θα πήγαινε καλά. Είχα ένα προαίσθημα και ευτυχώς βγήκε! Έχουμε φυσικά πολύ δρόμο, αλλά νομίζω έχουμε κάνει μια αρκετά ενθαρρυντική αρχή!
RockOverdose: Θα ρωτήσω ξεχωριστά για επιρροές σε ότι αφορά τη μπάντα, αρχικά την Κατερίνα για το τι ήταν το έναυσμα για να θελήσει να γίνει τραγουδίστρια κι αν ακόμα έχει επιρροές από τις ίδιες τραγουδίστριες και τραγουδιστές και στη συνέχεια τον Δημήτρη που ξέρω ότι λατρεύει Blue Oyster Cult και τον Ozzy συγκεκριμένα, στο αν τον κατευθύνουν μοιραία σε ότι θέλει να καταπιαστεί μουσικά.
Kate: To να ασχοληθώ με το τραγούδι ήταν το μόνο λογικό πράγμα που θα μπορούσα να κάνω! Μόλις ενηλικιώθηκα και έπιασα τα πρώτα μου χρήματα, γράφτηκα αμέσως σε ωδείο και ξεκίνησα τα μαθήματα φωνητικής. Χωρίς να έχω μεγάλα όνειρα ποτέ, το ωδείο ήταν ο μοναδικός δρόμος που ένιωθα πως έπρεπε να ακολουθήσω για να μπορέσω να κάνω κάτι πιο επαγγελματικό μετέπειτα. Τα εφηβικά μου ακούσματα σίγουρα διαφέρουν από τις κύριες επιρροές μου του σήμερα, αλλά έχω να πω ότι κυρίες της ροκ όπως Stevie Nicks, PJ Harvey και Jinx Dawson αποτελούν έμπνευση και μεγάλη επιρροή για μένα.
Δημήτρης: Καλά προφανώς και λιώνω με Blue Oyster Cult. Μπορεί να μην είναι η μεγαλύτερη μπάντα όλων των εποχών, αλλά ξέρεις, κάτι μου κάνουν! Και Black Sabbath φυσικά! Έχω λιώσει τόσο πολύ τις δισκογραφίες τους, που μοιραία θα τους βρω μπροστά μου σε κάθε τρίτο δαχτυλισμό της ταστιέρας. Παράλληλα όμως, δεν μπορεί να κρυφτεί η αγάπη μου για τους Deep Purple, τους Sleep, τους Lucifer’s Friend, τους Coven, τους The Who, τους Beatles, αλλά και το NWOTHM, το protometal, το 90’s heavy rock movement. Στους SNS βρήκα μέσον έκφρασης για όλα αυτά, ταυτόχρονα, κατά κάποιον τρόπο.
RockOverdose: Θεωρώ μεγάλο ατού πριν καν βγει ο δίσκος το βίντεο για το “Devil In Disguise”, από το χρωματισμό και την αισθητική, μέχρι ότι σε μεταφέρει δεκαετίες πίσω χωρίς να δείχνει παρελθοντολαγνικό. Πιστεύετε στις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, κι αν ναι, είναι για σας μία ανάλογη το συγκεκριμένο βίντεο;
Δημήτρης: Το φοβερό είναι πως δεν κάναμε ακραίο planning για το video. Ξέραμε πως θέλουμε να έχει vintage υφή, Hammer Horror coloring, να είναι σε 4:3 κάδρο, να έχει cigarette burns, μαύρα ρούχα και κόκκινο περιβάλλον, αλλά το υπόλοιπο ήρθε χάρη στην δουλειά του Solmeister, του Σωτήρη Τζατζάκη και όλης της ομάδας. Κατάλαβαν το όραμα και θα μου επιτρέψεις να πω πως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην δημιουργία του “brand” που λέγεται SNS. Πιστεύω πως οι αισθητικές επιλογές τους θα μας ακολουθούν για χρόνια, ως λεπτομέρειες που διαμόρφωσαν την τότε (τώρα) άγουρη προσωπικότητά μας. Pure magic!
RockOverdose: Γεμίζουμε όμορφα όσο περνάνε τα χρόνια με μπάντες που αναβιώνουν ΣΩΣΤΑ – το τονίζω με κεφαλαία- τον ‘70s ήχο, θεωρείτε ότι μεγαλώνοντας αρκετοί από μας, είναι σε θέση να κατανοήσουν κάπως καλύτερα τι συνέβη τότε και να θέλουν να το μεταφέρουν στο παρόν, ή είναι απλά μία σωστή στιγμή που ευδοκιμούν τέτοιοι ήχοι, που δε θα ήταν πιθανό ας πούμε 10-15-20 χρόνια πριν;
Kate: Πάντα θα υπάρχει κόσμος που θα μπορεί να αναβιώσει σωστά όπως λες τα 70s. Υπάρχει άπειρο ταλέντο σε αυτό τον κόσμο. Πιστεύω πιο πολύ στο timing. Ίσως τα ‘20ς να είναι τα νέα ‘70s
Δημήτρης: Νομίζω πως είναι κατά πολύ απλούστερο από αυτό. Σε έναν κόσμο γεμάτο ψέματα, φτιαχτές καταστάσεις, καλογυαλισμένες εικόνες και instagram φίλτρα, με το AI να ετοιμάζεται να κάνει massive takeover, οι άνθρωποι ψάχνουν κάτι αληθινό κι έτσι μοιραία κοιτούν στο παρελθόν με νοσταλγία.
RockOverdose: H Jinx Dawson θεωρείται δικαίως τοτέμ του ευρύτερου βαρύ ήχου και είχατε την τύχη/τιμή να συνεργαστείτε μαζί της. Πέραν του να δημιουργήσει το sigil σας, είχατε κάποια περαιτέρω συμβουλή της ή άποψη της για τη μουσική σας που να μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας; Πότε με το καλό θα σας δούμε να παίζετε μαζί της στην Ελλάδα;
Kate: Αν παίξουμε και με την Jinx Dawson πραγματικά δεν θα έχω να ζητήσω κάτι άλλο απο αυτή τη ζωή!
Δημήτρης: Είχαμε μια πολύ σύντομη επικοινωνία με την Jinx. Μας έδωσε την ενέργειά της μέσω της δημιουργίας του sigil και θα ήμασταν αχάριστοι αν αυτό δεν μας ήταν αρκετό. Λατρεύουμε τους Coven και μακάρι να έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε τη σκηνή μαζί τους. Προς το παρόν θα την μοιραστούμε με τους Lucifer της Johanna Sadonis, που είναι νομίζω ό,τι κοντινότερο υπάρχει!
RockOverdose: Μιλώντας για συναυλίες, θα ’χω να λέω ότι ήμουν εκεί στην πρώτη σας στο Up The Hammers και τις προάλλες στους Green Lung, ενώ είδα ότι τριτώνει το καλό και με τους Lucifer. Υπήρχε άγχος πριν την πρώτη εμφάνιση σας στο An Club; Επίσης πρέπει να σας τονίσω ότι ο ήχος βγαίνει πολύ πιο δυνατός και ανέμελος ζωντανά, σε σχέση με το δίσκο.
Kate: Η πρώτη μας εμφάνιση παραδόξως ήταν λιγότερη αγχωτική από την δεύτερη! Νομίζω πως σε μία ζωντανή εμφάνιση παίζει μεγαλο ρόλο και το vibe του κόσμου αλλά και οι συνθήκες. Σε κάθε περίπτωση κάνεις ό,τι μπορείς για να ανταπεξέλθεις! ‘Ολες μας οι live εμφανίσεις πάντως ήταν μία προς μία ως εμπειρίες! Σε περιμένουμε και στους Lucifer φυσικά!
Δημήτρης: Το φοβερό είναι πως όσα χρόνια κι αν κάνεις αυτό το έργο, όσες συναυλίες κι αν έχεις παίξει, το άγχος από φορά σε φορά είναι παρόμοιο! Έχουμε γράψει κάποια χιλιόμετρα οι περισσότεροι από εμάς, όμως ως νέα μπάντα ψάχνουμε ακόμη τα πατήματά μας, ξέρεις. Δοκιμάζουμε τη μουσική μας σε ζωντανό περιβάλλον, οπότε μετατρέπεται σε μία δυναμική κατάσταση. Αλλάζουμε την setlist από βραδιά σε βραδιά, επινοούμε τεχνάσματα για να ανταποκρινόμαστε καλύτερα σε ασταθείς συνθήκες, να μειώσουμε τις στιγμές αμηχανίας, να προσφέρουμε στο κοινό κάτι ολοκληρωμένο που θα τους κάνει να πούνε «Δεν έχασα τον χρόνο μου που επέλεξα να τους δω». Έχουμε κάνει μια αισιόδοξη αρχή, αλλά ο δρόμος είναι μακρύς.
RockOverdose: Αφού σας ευχαριστήσω θερμά για το χρόνο σας και σας ευχηθώ ανάλογη κι ακόμα καλύτερη συνέχεια, θα θέλαμε να μας πείτε αν και τι σχέδια υπάρχουν μελλοντικά και αν πρόκειται η μπάντα να είναι αρκούντως ενεργή ή αν θα πρέπει να συντονιστούν τα προγράμματα σας για επόμενο υλικό. Σας αφήνουμε τυχόν πρόσθετα που θέλετε να αναφέρετε και δεν ρωτήθηκαν εξ’ αμελείας μας.
Kate: Τα σχέδια μας για φέτος είναι τα live και φυσικά μόλις ξεκουραστούμε λίγο από καθημερινές υποχρεώσεις, να πιάσουμε την κιθάρα πάλι τα Σαββατόβραδα για νέο υλικό!
Δημήτρης: Για μένα προτεραιότητα είναι να δεθεί η ομάδα, να δούμε που πάσχουμε, να γίνουμε καλύτεροι μέσα από την διαδικασία, να διανύσουμε την διαδρομή, αν με αντιλαμβάνεσαι. Σίγουρα θα πρέπει να ευθυγραμμιστούν κάποια άστρα, για να βρούμε τον απαραίτητο χρόνο για νέο υλικό, ειδικότερα από την στιγμή που ταυτόχρονα πρέπει να προωθούμε το τωρινό! Ο διάβολος όμως, έχει πολλά ποδάρια! Δε νομίζεις;
Για το RockOverdose,
Άγγελος Κατσούρας
Επιμέλεια: Βιβή Ζαπαντιώτου
DON'T MISS
Lucifer (SWE) w/ opening act: Saturday Night Satan live @ Temple, Athens
Saturday 20 April 2024
Comments
