Το Rock Overdose και ο Δημήτρης Τσιρώνης είχαν τη χαρά να έχουν μια άκρως ενδιαφέρουσα κουβέντα με τη front woman των Καναδών metallers THE AGONIST, τη δική μας Ελληνίδα Βίκυ Ψαράκη (Vicky Psarakis), η οποία είπε πολλά και ενδιαφέροντα για τη ζωή της στον Καναδά, για τον καινούργιο δίσκο της μπάντας της με τίτλο “Orphans” ο οποίος αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 20 Σεπτεμβρίου, για την επερχόμενη ευρωπαϊκή περιοδεία τους, αλλά και για πολλά προσωπικά της θέματα.
Rock Overdose: Βίκυ καλησπέρα! Ευχαριστώ για την επικοινωνία μας στα πλαίσια της προώθησης του καινούργιου δίσκου των The Agonist “Orphans”. Παρόλο που δεν υπήρχε νέο υλικό για 3 χρόνια, κάνατε αρκετές συναυλίες σε όλο τον κόσμο τα δυο προηγούμενα χρόνια. Κι έρχεται μπροστά ένας χειμώνας γεμάτος κι άλλες live εμφανίσεις. Τι άλλαξε και τι να περιμένουμε από εσάς τώρα;
Vicky Psarakis: Το βασικό που άλλαξε είναι ότι έχουμε καινούργιο δίσκο και έτσι με 100% σιγουριά είναι ο καλύτερος δίσκος που έχουμε κάνει, δηλαδή προσωπική άποψη και δική μου και όλης της μπάντας και φαίνεται να αντιδράει και ο κόσμος ανάλογα οπότε έχουμε αρκετή αυτοπεποίθηση ότι θα πάει καλά ο δίσκος αυτός.
Rock Overdose: Τι τραγούδια θα ακούσουμε στις συναυλίες σας;
Vicky Psarakis: Αυτό εξαρτάται βασικά, γιατί πλέον μιλάμε ότι έχουμε υλικό από έξι άλμπουμ, οπότε είναι λίγο δύσκολο να διαλέξεις. Από εκεί και πέρα κάποια κομμάτια που λατρεύουμε να παίζουμε αλλά είναι λίγο παλιά ίσως να μην τα παίζουμε και τόσο συχνά, το σίγουρο είναι ότι θα παίξουμε αρκετό υλικό από αυτό το δίσκο, τουλάχιστον 4-5 κομμάτια και τα παλιά κομμάτια που είναι και single, τα λατρεύει ο κόσμος και περιμένει ν’ ακούσει.
Rock Overdose: Εσύ πως αντιμετωπίζεις το παλιό υλικό, αυτό που προϋπήρχε;
Vicky Psarakis: Το τραγουδάω με τον τρόπο μου, τα έχουμε παίξει τόσες φορές τα κομμάτια που τα ξέρω απέξω προφανώς, δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη, τα παίζουμε κι όπως βγαίνουν – βγαίνουν. Είναι λίγο περίεργο, προφανώς, γιατί δεν έχω γράψει εγώ τα κομμάτια αλλά πάει καλά νομίζω.
Rock Overdose: Πιστεύω ότι τα νέα τραγούδια του “Orphans” είναι πολύ πιο συναυλιακά, δηλαδή ο ήχος γύρισε σε πιο απλές φόρμες κι είναι και πιο επιθετικός μαζί κι αυτό μπορεί να παρασύρει το κοινό.
Vicky Psarakis: Νομίζω ότι φέραμε πίσω κάποια στοιχεία απ’ τα παλιά άλμπουμ, αυτά που υπήρχαν πριν μπω εγώ στο συγκρότημα, αλλά το γεγονός ότι έγραψα εγώ τους στίχους και τις μελωδίες, συμβάλει σε ένα εντελώς καινούργιο αποτέλεσμα.
Προσωπικά όταν μπήκα στην μπάντα δεν προσπάθησα ποτέ να κάνω αυτό που υπήρχε, έκανα ότι μου βγαίνει εμένα ως μουσικός και σαν φωνή. Νομίζω ότι γι’ αυτό το δίσκο είχαμε όλοι μια ανάγκη να γυρίσουμε σε κάτι, όπως είπες, πιο επιθετικό και ισχύει όταν παίζεις live πολλές φορές αυτά τα κομμάτια που σ’ αρέσει να ακούς στο σπίτι σου, ενδεχομένως να μην είναι και τα καλύτερα για live, πας για τα πιο δυνατά, τα επιθετικά, τα γρήγορα, αυτά που ο κόσμος θα χτυπηθεί και θα ξεκινήσει το moshpit κι όλα αυτά.
Rock Overdose: Περνάς κι εσύ όμως καλύτερα έτσι…
Vicky Psarakis: Εννοείται! Υπάρχει η αδρεναλίνη, το να παίζεις δυνατό επιθετικό metal είναι ότι καλύτερο.
Rock Overdose: Πες μας για τη διαδικασία σύνθεσης και πως προσέγγισες εσύ αυτό το νέο υλικό και τι συμμετοχή είχες σ’ αυτό.
Vicky Psarakis: Έχω γράψει το 90% από τους στίχους και όλες τις φωνητικές γραμμές, μελωδίες – αρμονίες κι όλα αυτά, κάτι το οποίο έκανα από όταν μπήκα στη μπάντα, αλλά δίσκο με δίσκο το ανέλαβα ακόμα παραπάνω και νομίζω γι’ αυτό το λόγο συγκεκριμένα αυτός ο δίσκος, όχι απλά μου αρέσει αλλά ταυτίζομαι απόλυτα με αυτόν γιατί είχα μεγάλο ‘χέρι’ σε όλο αυτό το αποτέλεσμα που ακούτε.
Rock Overdose: Εσύ θεωρείς ότι η σκηνή του metal έχει μείνει στάσιμη τα τελευταία χρόνια; Υπάρχει κάτι που μπορεί να εκπλήξει ή που φαίνεται στην Αμερικάνικη ήπειρο να ξεκινάει τώρα;
Vicky Psarakis: Νομίζω πάντα υπάρχουν μπάντες που βγαίνουνε και ενδεχομένως ίσως να κάνουν κάτι το οποίο ήδη υπάρχει και το κάνουν καλά, ή παίρνουν στοιχεία από διάφορα είδη και τα βάζουν μαζί και δημιουργούν ένα καινούργιο αποτέλεσμα το οποίο ας πούμε ότι δεν υπήρχε.
Ταλαντεύομαι καμιά φορά σαν ακροάτρια και λέω ότι τα παλιά είναι τα καλά, τα classics, ότι δεν ξεπερνιούνται, αλλά από την άλλη πιστεύω ότι πάντα βγαίνουν μπάντες που έχουν και να πουν και κάτι να κάνουν, νομίζω ότι είναι πολύ πεσιμιστικό να πεις ότι το metal πέθανε κι ότι δεν υπάρχουν καλές μπάντες πλέον, είναι τεράστιο ψέμα, πάντα υπάρχει καλή μουσική. Δεν ξεχνάμε ποτέ τα κλασικά. Εδραίωσαν τη σκηνή.
Τα περισσότερα συγκροτήματα όταν ξεκίνησαν είχαν τέτοιες επιρροές. Απλά νομίζω ότι παίζει ρόλο η διάθεση, τι έχεις όρεξη να ακούσεις στη συγκεκριμένη στιγμή και νομίζω ότι καλό είναι να είσαι ανοιχτόμυαλος και να το ψάχνεις.
Rock Overdose: Ο Καναδάς στα μάτια των Ευρωπαίων είναι μια χώρα ήσυχη και απομονωμένη, συνάμα δίπλα στις ΗΠΑ και με τεράστια δύναμη. Τι σημαίνει μουσικά αυτό για ένα συγκρότημα στον Καναδά και κατά επέκταση και για εσένα ως τραγουδίστρια και μέλος των The Agonist;
Vicky Psarakis: Νομίζω ο Καναδάς είναι κάπως παράξενος και ιδιαίτερος, ειδικά στο metal, γιατί συνδυάζει πάρα πολύ ευρωπαϊκά στοιχεία με αμερικάνικα στοιχεία, δηλαδή ας πούμε για μένα η μεγάλη διαφοροποίηση είναι ότι τα ευρωπαϊκά metal συγκροτήματα είναι περισσότερο μελωδικά σε κλασικές κλίμακες, ενώ στην Αμερική τα συγκροτήματα είναι ρυθμικά, δηλαδή επιθετικά αλλά πιο απλά, με groove.
Υπάρχουν αυτές οι δύο βασικές διαφοροποιήσεις, και νομίζω ότι ο Καναδάς είναι κάπου ανάμεσα, δεν είναι τυχαίο ότι πολλές φορές όταν έρχονται ευρωπαϊκές μπάντες και παίζουν στον Καναδά έχουν sold out shows και μπορεί πχ να πάνε να παίξουν μετά στη Νέα Υόρκη και να μην έχουν την ίδια ανταπόκριση.
Rock Overdose: Υπάρχει περισσότερη δίψα στον Καναδά; Είναι πιο ανοιχτό ίσως το κοινό να ακούσει τα πάντα;
Vicky Psarakis: Ναι, νομίζω ότι υπάρχει μεγάλη γκάμα στο γούστο των ανθρώπων, τους αρέσει πολύ και το αμερικάνικο και το ευρωπαϊκό στοιχείο και το βλέπεις στις μπάντες που έρχονται και παίζουν και ο κόσμος το λατρεύει και οι συναυλίες είναι sold out.
Rock Overdose: Οι The Agonist υπάρχουν από το 2004. Δέκα χρόνια μετά το συγκρότημα ξαναγεννήθηκε με τη δική σου είσοδο. Ποια ήταν η καλύτερη και πια η πιο δύσκολη στιγμή σε αυτά τα 5 χρόνια;
Vicky Psarakis: Η καλύτερη στιγμή θα έλεγα μάλλον ότι είναι τώρα. Προς το παρόν! Γιατί με αυτό το δίσκο είμαστε όλοι σούπερ ευχαριστημένοι κι ανυπομονούμε να βγει και να το δείξουμε στον κόσμο κι όλα αυτά.
Η πιο δύσκολη ίσως στιγμή ήταν όχι στην αρχή, υπήρχαν δυσκολίες και στην αρχή, οι κλασικές – τυπικές δυσκολίες στο ότι είναι καινούργια εμπειρία κι αλλαγή στο συγκρότημα και υπάρχει η περίοδος που πρέπει να προσαρμοστείς, αλλά νομίζω ότι η μεγάλη δυσκολία που είχαμε ήταν πριν βγει αυτός ο δίσκος, από τη στιγμή που τον τελειώσαμε, τον ηχογραφήσαμε, τον είχαμε έτοιμο, μέχρι να καταφέρουμε να βρούμε εταιρεία και να μπει στο πρόγραμμα να κυκλοφορήσει όλο το υλικό, γιατί πήρε κάποιο διάστημα δυστυχώς.
Rock Overdose: Πως αισθάνθηκες στην αρχή όταν έγινες μέλος μια καταξιωμένης μπάντας;
Vicky Psarakis: Χαρά, το βασικό! Ένιωσα μια επιβεβαίωση ότι κάνω κάτι σωστά, σ’ ένα κόσμο που υπάρχουν άπειροι τραγουδιστές και ειδικά με τα μέσα, την τεχνολογία, το youtube κι όλα αυτά, δηλαδή υπάρχει τόσο ταλέντο και είναι δύσκολο κακά τα ψέματα. Αλλά ένιωσα ότι κάνω κάτι σωστά, ότι βρίσκομαι σε μια καλή πορεία και απίστευτα χαρούμενη ότι είχα αυτή την ευκαιρία.
Rock Overdose: Φοβήθηκες τη σύγκριση με την προηγούμενη τραγουδίστρια του συγκροτήματος αλλά και ιδρυτικό μέλος τους;
Vicky Psarakis: Δεν το φοβήθηκα, να σου πω την αλήθεια, είναι κάτι το οποίο περίμενα να γίνει, απλά είπα στον εαυτό μου ότι δεν θα το αφήσω να με ρίξει ψυχολογικά ή οτιδήποτε γιατί είναι αναμενόμενο και υπήρξε σύγκριση κι ακόμα υπάρχει σύγκριση δηλαδή τρεις δίσκους μετά, πέντε χρόνια μετά, ακόμα σχολιάζει κάποιος κόσμος, αλλά δεν το αφήνω να με επηρεάσει καθόλου γιατί στην τελική δεν με νοιάζει ιδιαίτερα, είμαι εδώ κάνω αυτό που κάνω και αυτό που με χαροποιεί να κάνω, δεν έχει να κάνει με συγκρίσεις και με το τι προϋπήρχε.
Rock Overdose: Τι στόχους είχες το 2014 όταν ξεκίνησες; Τους πέτυχες; Πόσο αλλάξανε σήμερα;
Vicky Psarakis: Ο μόνος στόχος που είχα ήταν να κάνω τη δουλειά μου, να γράψω μουσική, να βγάλουμε δίσκους, να κάνουμε περιοδείες, να συνεχίσουμε δυνατά και συμβαίνει έτσι, δηλαδή σε πέντε χρόνια έχουμε τρία άλμπουμ, έχουμε περίπου δέκα βίντεο, έχουμε κάνει περιοδείες σ’ όλο τον κόσμο, οπότε δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον ούτε να το ελέγξω προφανώς, αλλά το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να συνεχίσω να κάνω τη δουλεία μου, όσο το δυνατόν καλύτερα μπορώ, να γίνομαι καλύτερη σ’ αυτό που κάνω, χρόνο με χρόνο και δίσκο με δίσκο, και ότι είναι να γίνει θα γίνει.
Rock Overdose: Υπάρχουν ακόμα δυσκολίες να είσαι μια γυναίκα σε μια metal μπάντα και σκηνή;
Vicky Psarakis: Τώρα να πω ότι οι δυσκολίες που πολύς κόσμος νομίζει ότι υπάρχουν για εμένα τουλάχιστον δεν υπάρχουν. Το να βρεις τα σωστά άτομα και να δουλέψεις μαζί τους, δεν έχει να κάνει καθόλου με το αν είσαι αρσενικό ή θηλυκό. Το μόνο, και δεν είναι δυσκολία, είναι απλά ότι οι κριτικοί καμιά φορά βάζουν όλες τις μπάντες σε μία κατηγορία, που λέγεται female fronted ή whatever αλλά δεν ισχύει, δεν υφίσταται. Μιλάμε για μπάντες που απλά έχουν γυναίκα για φωνή, αλλά η μουσική μπορεί να ‘ναι τελείως διαφορετική μεταξύ τους.
Δεν θα ‘λεγα ότι υπάρχει κάποια δυσκολία πέρα απ’ αυτό, αν μη τι άλλο ίσως είναι κι ένα συν, ότι ξέρεις από την αρχή ότι θα τραβήξεις περισσότερα μάτια, μόνο και μόνο επειδή έχεις μία γυναίκα στο συγκρότημα. Το θέμα μόνο είναι να το χειριστείς αυτό σωστά και να έχεις καλό υλικό πίσω από αυτό το οπτικό, δηλαδή να είσαι καλός σ’ αυτό που κάνεις, να έχεις καλή μουσική και δεν έχει σημασία από ‘κει και πέρα.
Photo: Jeremy Saffer
Rock Overdose: Πιστεύεις ότι «χρησιμοποιείται» από την μουσική βιομηχανία η γυναικεία παρουσία;
Vicky Psarakis: Σαφώς και όχι μόνο από τη μουσική βιομηχανία, παντού, σε όλο το χώρο του entertainment. Κακά τα ψέματα ο περισσότερος κόσμος προτιμάει να βλέπει γυναίκες απ’ το να βλέπει άντρες, είναι απλά ο κόσμος στον οποίο ζούμε. Δεν το βρίσκω κακό, το βρίσκω απλά ότι έτσι είναι τα πράγματα, δεν μπορείς να το αλλάξεις, το μόνο που μπορείς είναι να κάνεις τη δουλειά σου σωστά, να δουλεύεις σκληρά κι από ‘κει και πέρα δεν έχει σημασία.
Rock Overdose: Να αποδείξεις ότι είσαι εκτός από όμορφη παρουσία, μουσικός και ότι έχεις πολλά να πεις, εκεί είναι όλο το θέμα…
Vicky Psarakis: Ναι, δεν έχεις κανένα έλεγχο, γεννήθηκες γυναίκα – γεννήθηκες γυναίκα, τι να κάνουμε; Από ‘κει και πέρα έχεις έλεγχο για το πώς θα ακουστεί η φωνή σου, τι μουσική θα γράψεις, τι αποφάσεις θα πάρεις σαν άτομο και σαν συγκρότημα και γυναίκες πάντα υπήρχαν στη σκηνή, ίσως ενδεχομένως πιο πολύ στο hard rock ή classic metal δεν είναι κάτι καινούργιο, απλά νομίζω ότι υπάρχουν όλο και περισσότερες πλέον.
Rock Overdose: Πάμε λίγο πίσω στο χρόνο… Μίλησέ μας για το όχημα των E.V.E. (Equations Varnish Equality), ήταν η πρώτη σου επαφή με τη metal μουσική;
Vicky Psarakis: Όχι η πρώτη επαφή, ήταν η πρώτη ιδέα και απόπειρα που είχα για να κάνω ένα project δικό μου, δεν είχα συγκεκριμένο όραμα ή κάτι τέτοιο, απλά ήξερα ότι μ’ αρέσει να γράφω μουσική και βρήκα κάποια άτομα να γράψω μερικά κομμάτια μαζί και σαφώς και το θυμάμαι! Δεν ξεχνιέται!
Rock Overdose: Πως ήταν η συνεργασία σου τότε με τον Γιώργο Κόλλια; (George Kollias, τεχνικός drummer με απαιτητικό παίξιμο, γνωστός και για τη συμμετοχή του στους Nile)
Vicky Psarakis: Αυτό πραγματικά έτυχε. Το άτομο στο οποίο πήγαμε στο στούντιο να ηχογραφήσουμε το υλικό και να το μιξάρει ήταν μαθητής του Κόλλια και μου έριξε ο ίδιος την ιδέα «θες να τον ρωτήσω μήπως ενδιαφέρεται να το κάνει;» Του είπα «δεν έχουμε κάτι να χάσουμε, κάντο!» Και το έκανε και ενδιαφέρθηκε, έτσι κι αλλιώς ήταν μόνο τέσσερα κομμάτια δεν ήταν φουλ δίσκος, οπότε ήταν πολλή όμορφη εμπειρία όταν συνέβη.
Rock Overdose: Από εκείνη την εποχή, που είχες κάνει συνεργασίες με ονόματα όπως Daylight Misery, Mythodea, Rage of Romance και Barque of Dante (από την Κίνα), πως αναζητούσες τότε διεξόδους στις καλλιτεχνικές σου ανησυχίες;
Vicky Psarakis: Βασικά έκανα απλά ότι μπορούσα να κάνω, ότι ήταν στις δυνάμεις μου, από μία φάση και μετά επικεντρώθηκα πολύ απλά να κάνω διασκευές, στο youtube και νομίζω ότι από εκεί ξεκίνησαν τα πράγματα, με έβρισκε κόσμος όπως είπες απ’ την Κίνα ή από άλλες χώρες και μου στέλνανε μήνυμα και μου έλεγαν «ψάχνουμε γυναικεία φωνή, μ’ αρέσει η φωνή σου, ενδιαφέρεσαι;» Και η όλη ψυχολογία που είχα τότε και έχω ακόμα και σήμερα είναι ότι απλά λατρεύω τη μουσική, λατρεύω να γράφω μουσική, να τραγουδάω. Αν είναι το υλικό καλό, γιατί όχι; Με μεγάλη χαρά να το κάνω.
Rock Overdose: Πρόσφατα ακούσαμε προσπάθεια και με ελληνικούς στίχους…
Vicky Psarakis: Νομίζω ότι αυτό το κομμάτι σαν κομμάτι θα ταίριαζε πολύ να παιχτεί live, ίσως όχι το ελληνικό σημείο, αλλά όλο το υπόλοιπο κομμάτι είναι πολύ επιθετικό και δυνατό και πέφτει σ’ αυτό που λέγαμε πριν, ότι τα καλύτερα κομμάτια να παίζεις live είναι αυτά τα κομμάτια, οπότε πολύ ενδεχομένως να το παίξουμε ζωντανά στο μέλλον, γιατί όχι!
Rock Overdose: Στο κανάλι σου στο youtube υπάρχει η ψυχογραφία ενός κοριτσιού που ακροβατεί με απίθανη ευκολία και πανέμορφη επιτυχία, σε ερμηνείες από Epica και Iron Maiden μέχρι Alladin και Ariel, τη μικρή γοργόνα. Πρόσφατα μετά από χρόνια σε βλέπουμε και σε ακούμε να τραγουδάς Gojira και Bring Me The Horizon. Τελικά φαίνεται ότι σ’ αρέσει να ακούς και να ερμηνεύεις διαφορετικά είδη και με διαφορετικό τρόπο!
Vicky Psarakis: Ναι! Εννοείται! Αυτό πέφτει σ’ αυτό που λέγαμε νωρίτερα ότι το μουσικό γούστο τουλάχιστον το δικό μου είναι περισσότερο ανοιχτόμυαλο. Μ’ αρέσουν πάρα πολλά πράγματα, δεν μ’ αρέσουν όλα εννοείται το ίδιο, προφανώς έχω αγαπημένα και κάποια άλλα που λέω, μ’ αρέσει αυτή η μπάντα, αλλά νομίζω ότι ειδικά σαν τραγουδιστής είναι πολύ καλό να πειραματίζεσαι, πολύ καλό να ακούς συγκροτήματα και φωνές που ίσως είναι λίγο εκτός από του τι έχεις συνηθίσει να κάνεις και αυτά συμβάλλουν στη βελτίωση με τα χρόνια, αν μείνεις σε ένα πράγμα, αν πεις ότι ακούω αποκλειστικά Iron Maiden, power metal και τίποτα άλλο, θα ακούγεσαι έτσι μια ζωή.
Για κάποιους ανθρώπους μπορεί να ‘ναι σούπερ, δεν έχω κάτι κακό να πω, αν σ’ αρέσει ένα πράγμα και γουστάρεις, κάντο και κάντο σωστά, αλλά νομίζω για μένα είχα πάντα αυτό το μικρόβιο, να μπορώ να κάνω πολλά και διάφορα, να μπορώ να δείξω διαφορετικά συναισθήματα μέσω των διαφορετικών τεχνικών και νομίζω ο καλύτερος τρόπος να το κάνεις αυτό είναι με το να πειραματίζεσαι με διάφορα είδη.
Rock Overdose: Αυτό είναι και η εξέλιξη, και του ανθρώπου και του καλλιτέχνη!
Vicky Psarakis: Εννοείται! Υπάρχει πάντα αυτό το, όχι σοκ ακριβώς, ότι ακούς ένα συγκρότημα κι έναν τραγουδιστή που κάνει κάτι που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν το έχεις ακούσει ξανά και υπάρχει σε μένα αυτό το μικρόβιο που λέω πως το κάνει αυτό; Θέλω κι εγώ να μάθω να το κάνω αυτό!
Rock Overdose: Εκτός από την πορεία που ακολουθείς με το συγκρότημα υπάρχουν προσωπικά σχέδια, ίσως ακόμα κι όχι μουσικά;
Vicky Psarakis: Πάντα υπάρχουν! Προφανώς η προτεραιότητα μου και όλα αυτά που βάζω τον περισσότερο χρόνο μου είναι οι Agonist, δεν θα αλλάξει αυτό. Αλλά εννοείται ότι πάει πίσω σ’ αυτό που λέγαμε με το μικρόβιο, μ’ αρέσει πάρα πολύ να γράφω μουσική, να τραγουδάω διάφορα είδη κι όλα αυτά, δεν νομίζω ν’ αλλάξει ποτέ αυτό. Θέλω να κάνω κι άλλες διασκευές, μπορεί στο μέλλον να ξεκινήσω και κάποιο καινούργιο project, δεν έχω ιδέα, ξέρω ότι είμαι ανοιχτή προς τα πάντα και αν κάτι προκύψει με μεγάλη χαρά να το κάνω.
Rock Overdose: Εκεί που βρίσκεσαι σήμερα ήταν το όνειρό σου; Πραγματοποιήθηκε;
Vicky Psarakis: Δεν θα ‘λεγα ότι ήταν το όνειρό μου. Ας πούμε μπήκα στη μουσική κάπως αργότερα σαν έφηβη και δεν είχα ποτέ κάποιο μεγάλο μακροπρόθεσμο στόχο ή όνειρο. Είμαι περισσότερο όχι του να ζω τι στιγμή, αλλά σκέφτομαι ένα χρόνο από τώρα και που θέλω να ‘μαι. Δεν σκέφτομαι τόσο δέκα χρόνια μετά. Αλλά νομίζω γενικά είμαι πάρα πολύ χαρούμενη, έχω την ευκαιρία να γράφω μουσική, να βγάζω δίσκους, να περιοδεύω σε μέρη σ’ όλο τον κόσμο και να παίζω αυτά τα κομμάτια, οπότε είμαι πάρα πολύ χαρούμενη μ’ αυτό!
Rock Overdose: Νοέμβριο και Δεκέμβριο ευρωπαϊκή τουρ. Κάποιες ημερομηνίες είναι ήδη sold out! Πως το βλέπεις; Είσαι ενθουσιασμένη; Και με το double bill με Jinjer, νομίζω ότι είναι άριστος συνδυασμός!
Vicky Psarakis: Ναι! Συμφωνώ! Αυτό είναι κάτι που συζητούσαμε χρόνια τώρα. Έτυχε να παίξουμε με τους Jinjer το 2016 ένα live τυχαίο κάπου στην Ισπανία και μετά αράξαμε όλοι μαζί στο backstage και δέσαμε πάρα πολύ σαν άνθρωποι και πίστεψέ με αυτό δεν συμβαίνει συχνά.
Έχουμε κάνει πολλές περιοδείες και πολλές συναυλίες απομονωμένες με διάφορες μπάντες και υπάρχουν καλές σχέσεις αλλά δεν συμβαίνει συχνά αυτό το ‘κλικ’ με άλλους μουσικούς. Από τότε είχαμε μείνει σε επικοινωνία, κάθε φορά που έρχονται είτε στο Chicago είτε στο Montreal πηγαίνουμε να τους δούμε κι όταν ακούσαμε από το management, γιατί έχουμε την ίδια εταιρεία, ότι βγάζουν καινούργιο δίσκο κι αυτοί το φθινόπωρο, επικοινωνήσαμε και είπαμε ότι επιτέλους τώρα είναι η στιγμή να γίνει αυτό το tour!
Rock Overdose: Στην Ελλάδα θα σας απολαύσουμε ζωντανά;
Vicky Psarakis: Το ελπίζω! Δεν έχει έρθει κάποια προσφορά ακόμα, δυστυχώς. Παίξαμε μια φορά στο παρελθόν, ήταν πολύ ωραία εμπειρία κι ελπίζω να ξαναγίνει.
Rock Overdose: Βίκυ σ’ ευχαριστώ. Τον δίσκο τον απόλαυσα όπως και τη συζήτηση μαζί σου.
Vicky Psarakis: Χαίρομαι που το ακούω αυτό γιατί κάπως έτσι το αισθανθήκαμε κι εμείς. Ευχαριστώ και μακάρι να καταφέρουμε να έρθουμε Ελλάδα του χρόνου, θα ήταν πολύ μεγάλη μας χαρά και ειδικά δική μου χαρά, έχω να έρθω Ελλάδα από το 2015 και ελπίζω να αρέσει στον κόσμο το Orphans όσο σου άρεσε σε σένα και σε εμάς!
Για το Rock Overdose
Συνέντευξη: Τσιρώνης Δημήτρης
Comments
