Μία ακόμη cool Δευτέρα μας βρήκε στο στέκι της Λιοσίων αυτή τη φορά για την προβολή της ταινίας Total Thrash - The Teutonic Story, το ΑΠΟΛΥΤΟ ντοκυμαντέρ για την γέννηση της thrash metal σκηνής στην Γερμανία του Daniel Hofmann, σκηνοθέτη του film, ο οποίος ήταν παρών. Την βραδιά έκανε ακόμη πιο ενδιαφέρουσα ενισχύοντας την παρουσία μας εκεί, η live εμφάνιση των AMKEN, που είχαν την "ευθύνη" να εκπροσωπήσουν την ελληνική thrash σκηνή.
Από νωρίς λοιπόν, βρεθήκαμε στο Gagarin και είχαμε χρόνο να κουβεντιάσουμε με αρκετούς φίλους και γνωστούς, συνοδεία απαραίτητα άφθονης κρύας Amstel (που ήταν και χορηγός). Mπύρα - thrash σημειώσατε Χ.
Ακριβώς στις 21:00 στη σκηνή ανεβαίνουν οι παιχταράδες AMKEN και χωρίς πολλά πολλά μας βάζουν ευθύς αμέσως στο κλίμα της βραδιάς.
Η setlist τους επικεντρώθηκε όπως ήταν φυσικό στο πιο πρόσφατο album τους “Passive Aggression” (διαβάστε τη δισκοκριτική μας εδώ).
Μπάσιμο με το ομότιτλο "Passive Agression" και την τριπλέτα "I Am The One", "Bliss" και "Dead Man's Land" - που δε λείπουν από τις εμφανίσεις τους - τραγούδια -σφηνάκια αδρεναλίνης αλλά και με σαφή κοινωνικοπολιτικά μηνύματα στους στίχους τους, όπως αρμόζει σε κάθε αυθεντικό thrash metal τραγούδι.
Ξεχώρισαν επίσης και μερικές αντιπροσωπευτικές επιλογές απ' το ντεμπούτο τους "Theater of the Absurd" (2017), τα "Shattered Sanity" και "Soul's Crypt", που 6 χρόνια μετά απ' την κυκλοφορία τους στο άκουσμά τους δίνουν πόνο!
Για κλείσιμο το καταιγιστικό (χωρίς υπερβολή) “The Li(f)e We Lead”, έστειλε το μήνυμα πως οι AMKEN έχουν έρθει για να μείνουν!
Εν συντομία, ήταν μία ακόμη ισοπεδωτική εμφάνιση για την 4άδα των Αθηναίων thrashers, οι οποίοι μας κέρασαν απίστευτη ενέργεια με το old-school thrash τους - αποδεικνύοντας για ποιο λόγο θεωρούνται το next big thing του χώρου και κέρδισαν αδιαμφισβήτητα τις εντυπώσεις όσων - κακώς - τους έβλεπαν για πρώτη φορά!
Η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν είχε έντονα στοιχεία από τους πρεσβευτές του ευρωπαϊκού thrash Kreator (φωτισμός, σκηνική παρουσία) - ενώ οι στημένες καρέκλες στο χώρο (για την προβολή της ταινίας που θα ακολουθούσε), δεν εμπόδισαν το κοινό να κοπανηθεί μπροστά στο κάγγελο και να επιδοθεί σε ανελέητο headbanging.
Στη συνέχεια ανέβηκε στη σκηνή ο Δημήτρης Παπανδρέου καλλιτεχνικός διευθυντής του Gimme Shelter Festival, ο οποίος προλόγισε σύντομα την ταινία και καλωσόρισε επίσημα τον δημιουργό της Daniel Hofmann, ο οποίος ταξίδεψε από την Γερμανία αποκλειστικά για την πρεμιέρα αυτής στην Αθήνα.
Αφού έγινε μια μικρή συνέντευξη μαζί του παρουσία όλων, σειρά είχε το κοινό να απευθύνει ερωτήσεις στον Daniel, ο οποίος είναι ένας από εμάς - γνήσιος thrasher με το γιλεκάκι του γεμάτο patches και τα λευκά αθλητικά του και φυσικά δε δίστασε να απαντήσει στις ερωτήσεις μας και να "παίξει" μαζί μας σε ένα άτυπο παιχνίδι για το ποιο γερμανικό thrash συγκρότημα είναι το αγαπημένο μας! Αναμενόμενο οι Kreator να βγουν νικητές, με τους Sodom να χάνουν την πρωτιά για ... λίγους πόντους.
Επίσης αξίζει να σημειωθεί πως χαιρετισμό στο ελληνικό κοινό απεύθυνε και ο Thomas Hörbe των Hateful Agony, που ήταν εξίσου παρόν και μάλιστα έριξε την ιδέα να φτιαχτεί και ένα παρόμοιο ντοκυμαντέρ για την ελληνική thrash σκηνή (κάτι το οποίο είχαμε προτείνει κ εμείς στη συνέντευξη μαζί με τον Daniel - διαβάστε εδώ)
Είχε έρθει επιτέλους η στιγμή που θα παρακολουθούσαμε το ντοκυμαντέρ Total Thrash - The Teutonic Story, τα φώτα χαμηλώνουν και το Gagarin μετατρέπεται σε κινηματογραφική αίθουσα.
Η ταινία είναι χωρισμένη σε τρία κεφάλαια. Ξεκινά με τις συνθήκες "γέννησης" του thrash στην Γερμανία και συγκεκριμένα στην δυτική όχθη του ποταμού Ρήνου, την καρδιά της γερμανικής - ευρωπαϊκής βιομηχανίας, που δημιούργησε τις κατάλληλες κοινωνικές συνθήκες για τους νέους της εποχής των late 70's - early '80s ώστε να βρουν διέξοδο στη μουσική και να φτιάξουν ένα ιδιαίτερο ηχόχρωμα, που κυριάρχησε στην Ευρώπη μετέπειτα.
Το μαρτυρά άλλωστε και το παραδοσιακό - γερμανικό τραγούδι των ανθρακωρύχων "Steigerlied" το οποίο μας βάζει απευθείας στο κλίμα...
Όπως εξομολογείται ένας απ' τους πρωτεργάτες του είδους, ιθύνων νους και μπασίστας των SODOM, Tom "Angelripper" Such, που βρήκε διέξοδο απ' τη δύσκολη δουλειά του στα ανθρακωρυχία της περιοχής - "Θέλαμε να νιώσουμε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!". Αυτό είναι το thrash!
Εντύπωση κάνει (μπορεί και όχι) η οργάνωση με την οποία αντιμετωπίστηκε η ανάγκη εκείνη την εποχή των νέων που ήθελαν να πιάσουν τα μουσικά όργανα ή να ακούσουν τη μουσική που τους εκφράζει, καθώς βλέπουμε τα "δωμάτια εξάσκησης", χώροι οι οποίοι είχαν διαμορφωθεί απ' το κράτος (αν κατάλαβα καλά) για αυτό το σκοπό και που εδώ στην Ελλάδα ... τουλάχιστον την ίδια περίοδο δεν υπήρχαν καν στο λεξικό, πόσο μάλλον στην πράξη. Εκεί, λοιπόν σε αυτά τα δωμάτια - προβάδικα θα λέγαμε σήμερα, δημιουργήθηκαν οι πρώτες μπάντες που έμελλε να φτιάξουν ένα γιγαντιαίο ηχόχρωμα, που αποτελεί πρότυπο για νέα συγκροτήματα ακόμα και σήμερα. Το τευτονικό thrash metal.
Η ταινία περιλαμβάνει συνεντεύξεις από σχεδόν όλους τους εκπροσώπους του είδους, φυσικά η Αγία Τριάδα KREATOR, SODOM, DESTRUCTION δεν απουσιάζει (αν και θα θέλαμε να δούμε και τον Mille εκτός απ' τον Ventor) να μας λέει τις δικές του ιστορίες.
Highlight στιγμή, η ιστορία του Ventor για το πως απολύθηκε απ' την κανονική του δουλειά, επειδή ήθελε να πάρει άδεια για να πάει στο Βερολίνο με το συγκρότημα να ηχογραφήσουν το "Pleasure To Kill". Τα υπόλοιπα ανήκουν στην Ιστορία.
Επιπλέον, μια ακόμη πτυχή της γέννησης του γερμανικού thrash που πιθανόν οι νεότερες γενιές μεταλάδων δε γνωρίζουν, είναι το γεγονός πως η Γερμανία εκείνη την εποχή ήταν χωρισμένη στα δύο, με αποτέλεσμα ενώ στην Δυτική Γερμανία, υπήρχε πλήρης ελευθερία στην Ανατολική τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά, καθώς υπήρχε έλεγχος και περιορισμοί στα εισαγόμενα προϊόντα από τη Δύση, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπήρχε δίψα για αυτά. Επομένως, είχε μεγάλο ενδιαφέρον να μάθουμε από πρώτο χέρι για αυτή την πτυχή της ιστορίας που πιθανότατα οι περισσότεροι δε γνωρίζαμε ή δεν είχαμε σκεφτεί πως επηρέασε σημαντικά την εξέλιξη του είδους.
Το δεύτερο μέρος της ταινίας μιλά για την κρίση που πέρασε το thrash τη δεκαετία του '90, καθώς υπήρξε εκτός από κορεσμός, η άνθιση άλλων ειδών μουσικής όπως πχ η grunge, και μεγαλύτερος πειραματισμός που ξενέρωσε την πλειοψηφία των οπαδών. Γενική όμως παραδοχή ήταν πως αν και η μουσική έκανε "κοιλιά" εκείνη την εποχή, οι die hard οπαδοί του underground κράτησαν ζωντανό το thrash metal, το οποίο επέστρεψε πιο δυναμικά τα επόμενα χρόνια, εκφράζοντας τα πιο ακραία συναισθήματα τα οποία δεν έλειψαν ποτέ, καθώς χωρίς αυτά δε μπορείς να δημιουργήσεις - όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν οι συντελεστές της ταινίας.
Η δίψα επίσης του κοινού βοήθησε το thrash να πάρει τα πάνω του και αυτό είχε ως αποτέλεσμα το ευρωπαϊκό thrash να περάσει τα σύνορα και να ταξιδέψει στην απέναντι όχθη, κατακτώντας και τους εκεί thrashαδες και δημιουργώντας μια νέα γενιά οπαδών.
Ειδική μνεία γίνεται επίσης στο εμπορικό και καλλιτεχνικό κομμάτι, όσο αφορά το merch και τα εικαστικά που χρησιμοποιήθηκαν σε εξώφυλλα και γενικώς στη θεματολογία των συγκροτημάτων. Δε λείπει επίσης η αναφορά στα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των οπαδών του είδους όπως το απαραίτητο battle vest γεμάτο patches και κονκάρδες, τα λευκά αθλητικά, τα μακριά μαλλιά και η κατανάλωση άφθονης μπύρας κ.ά.
Αυτό όμως που σε γενική παραδοχή κάνει τον αυθεντικό thrasher να ξεχωρίζει είναι η ΠΙΣΤΗ, η ΕΙΛΙΚΡΙΝEΙΑ και πάνω απ' όλα η ΑΝΤΟΧΗ στο χρόνο (και όχι μόνο). Παραδοχή όχι μόνο των συντελεστών της ταινίας αλλά και κάθε thrash ψυχής εκεί έξω...
Στο τρίτο και τελευταίο μέρος της ταινίας, πήραμε μια μικρή γεύση απ' τη σύγχρονη thrash σκηνή της Γερμανίας, η οποία δείχνει ελπιδοφόρα και φυσικά κουβαλά το χρέος να συνεχίσει την πλούσια και σημαντική κληρονομιά των πρωτεργατών της. Άλλωστε όπως ακούστηκε κατά τη διάρκεια της ταινίας, το γερμανικό thrash είναι ένα ΔΙΑΓΕΝΕΑΚΟ είδος, που μπορεί όταν γεννήθηκε να νόμιζε πως ήταν καταδικασμένο να πεθάνει, ωστόσο 4 δεκαετίες μετά είναι ακόμα ΕΔΩ παρόν! Το ποιος θα καλύψει το κενό όταν αποσυρθούν οι παλαιότεροι θα το διαπιστώσουμε εν καιρώ ... το μόνο σίγουρο είναι πως δε θα σταματήσει να υπάρχει.
Η ταινία έριξε τίτλους τέλους ακριβώς όπως άρχισε ... με το παραδοσιακό τραγούδι των ανθρακωρύχων "Steigerlied" σε ζωντανή εκτέλεση απ' τους SODOM, να τιμούν έτσι την ιστορία τους και το παρελθόν τους.
"Glück auf" στο thrash metal λοιπόν ή αλλιώς σε ελεύθερη μετάφραση ελληνιστί "Άντε και καλή τύχη, μάγκες!"
Το Gimme Shelter Film Festival, κάνει τις Δευτέρες μας καλύτερες. Μη χάνετε τέτοιες ευκαιρίες να παρακολουθείτε film που δεν είναι προσβάσιμα απ' όλους και ιστορικές πρεμιέρες ταινιών σε συνδυασμό με ζωντανά acts, υπό την άρτια και ποιοτική διοργάνωση των συντελεστών της όλης παραγωγής του. Δίνουμε ραντεβού για τις επόμενες προβολές του Νοέμβρη! Stay tuned!
Για το RockOverdose,
Βιβή Ζαπαντιώτου
Φωτογραφίες: Δήμητρα Κοένκα (DK Photography)
Comments
